คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #101 : Login 98: FFF (2)
Login 98: FFF (2)
“สกิลนั่นมัน”
ไทเทเนียมเปรยเหมือนจะรู้เป้าหมายของเน็กส์แต่ก็ตอบสนองช้าเกินไปหากจะหยุดควรจะต้องรู้สึกตัวตั้งแต่ตอนที่เน็กส์เข้ามาใกล้แล้วทั้งหมดนี้ก็เพราะมัวแต่สนทนากับกวินทร์
...แล้วก็ทำให้เข้าใจขึ้นมาว่าทำไมกวินทร์ถึงต้องฝืนพูดขนาดนั้นทั้งหมดมันก็เพื่อดึงความสนใจของเธอไว้เพื่อแผนนี้
“งี้นี่เองถ้างั้นเป้าหมายของพวกนายก็คือ...”
ไทเทเนียมพูดเหมือนสบถ ขณะที่กวินทร์กับมิ่งขวัญรวมถึงเน็กส์นั้นได้หายตัวไป
อันตรธานหายไปราวกับใช้เวทมนต์
แล้วปรากฏตัวอีกครั้งในจุดที่ห่างจากเดิมหลายสิบก้าว
ทันใดนั้นเองวงเวทก็ปลดปล่อยสายลมกรรโชกพัดทุกอย่างในบริเวณนั้นขึ้นไป
ทั้งเศษหินและดินทรายต่างก็ลอยขึ้นแต่ยังไม่ทันจะลอยสูง สายลมก็ถูกตัดไปโดยสกิลมาสเตอร์โพรเทคชั่น
อย่างไรก็ตามเป้าหมายของเน็กส์ก็มีแค่การช่วยเหลือพรรคพวกออกมาเท่านั้น
ตอนนี้ไทเทเนียมตกอยู่กลางวงล้อมที่การโจมตีด้วยสกิลของทุกคนปล่อยออกมาพร้อมๆ กันในช่วงที่ชุนละมุนกันอยู่
การโจมตีเข้าเป้าทั้งหมดและทำให้แสงของโดรนกลายเป็นสีแดงพร้อมกัน
จำนวนของโดรนที่ยังมีพลังป้องกันอยู่น่าจะเหลือแค่ครึ่งเดียว
ไทเทเนียมสั่งการโดรนอีกครั้งโดยยืดแขนขึ้นไป
"ลองเจอแบบนี้หน่อยเป็นไง"
จากนั้นโดรนก็เริ่มกระจายตัว ตั้งแถวขดเป็นวงเหมือนดอกไม้และหันปลายที่อ้าคมมีดลง
นี่ไม่ได้อยู่ในการคาดเดา...อิงศรคิด
แต่พอจะรู้ว่าหล่อนตั้งใจจะทำอะไร
ถ้าหากสั่งให้โดรนทั้งหมดพุ่งลงมาพร้อมกัน มันจะกลายเป็นกิโยตีนสำหรับสังหารหมู่ไปโดยปริยาย
ถึงจะรู้แล้วแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ไม่สามารถต่อต้านได้เลย
ไทเทเนียมตวัดแขนลง
โดรนกิโยตีนร่วงลงมา
พวกเขาได้แต่หลบโดยอาศัยช่องว่างระหว่างโดรนด้วยกันแต่ก็ยังไม่พ้น
เน็กส์กับนิวที่ตัวเล็กยังพอจะลอดผ่านไปได้แต่คนอื่นๆ ถูกใบมีดเฉือนเนื้อไปกันไม่ใช่น้อย
เลือดไหลทะลัก สาดกระจาย นองพื้นไปทั่ว
เหมือนจะมีบางคนที่แขนขาดไม่ก็ขาขาดแต่ทุกคนยังรักษาคอของตัวเองไว้ได้
ทันทีที่โดรนกิโยตีนลงมาหมดทุกเครื่องอิงศรก็สั่งให้พลอยร่ายสกิลรักษา
"พลอยใช้ฮีลไปเลย!"
ตัวเขาเองก็โดนสับเข้าที่ไหล่จนแขนเกือบขาดมาเหมือนกัน
หลังจากนั้นก็มีแสงสว่างเปล่งวาบออกมาจากที่แห่งหนึ่ง
พอสัมผัสโดนแสงนั่นก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา
อุ่นจนเริ่มรู้สึกว่ามันร้อนอบอ้าวเล็กน้อย คงเป็นเพราะร่างกายถูกกระตุ้นให้รักษาตัวเองความร้อนก็เลยปลดปล่อยออกมา
บาดแผลสมานตัวกันจนไม่เหลือร่องรอยเว้นแต่เสื้อที่ฉีกขาดไปในบริเวณนั้นไม่ได้ถูกฟื้นฟูกลับมาด้วย
"ชิ"
อิงศรเดาะลิ้นด้วยความรู้สึกสมเพชตัวเอง เพราะว่าการรักษาคราวนี้ต้องแลกกับการให้ครอบครัวแบกรับความเจ็บปวดเอาไว้
'ซัลเวชั่นออฟไลท์' คือสกิลฟื้นฟูที่ต้องแลกพลังชีวิตของผู้ใช้เพื่อฟื้นฟูให้กับเป้าหมายหนึ่งคนหรือหากเลือกฟื้นฟูให้กับปาร์ตี้จะกลายเป็นการรักษาสมาขิกทุกคนที่อยู่ในรัศมีแทนซึ่งพลอยทำอย่างหลัง
เด็กหนุ่มกวาดตามองไปรอบๆ สำรวจทุกคนที่กระจายกันอยู่
พลอยกำลังใช้สกิลรักษาตัวเองหลังจากจ่ายพลังชีวิตเพื่อใช้สกิลรักษาแบบฉุกเฉิน ที่ข้างกันนั้นมีมิกซ์คอยคุ้มกันอยู่อีกที
ฟูกำลังกระโดดข้ามโดรนไปหานิว
มิ่งขวัญกับกวินทร์ได้เน็กส์ที่รอดจากคมมีดมาโดยไร้รอยขีดข่วนช่วยพยุงอยู่
ถือว่ายังโชคดีที่พวกเขารอดมาโดยไม่เสียใครไป
"นึกไม่ถึงเลยว่าจะใช้โดรนทำแบบนี้ได้ด้วย"
อิงศรพูดเปรยพลางจ้องไปที่หน้าของมนุษย์ต่างดาว
...เจ้านั่นใช้แวริเอเบิลไนท์ได้อย่างชำนาญราวกับใช้มานาน ทั้งที่เป็นของเพิ่งมาได้แค่หนึ่งเดือน หมายความว่าด้วยเวลาเพียงแค่นั้นก็สามารถใช้มันจนคล่องแคล่วได้ขนาดนี้ถ้าไม่ใช่อัจฉริยภาพจากพลังของเผ่าพันธุ์ก็เป็นพรสวรรค์ดั้งเดิมอย่างนั้นหรือ?
กังวลไปก็เท่านั้นต้องคุมเกมอีกฝ่ายให้ได้ถึงจะชนะศึกนี้...
อิงศรสรุปเอาแบบนั้น
"ทุกคนโจมตีเหมือนเดิมอีกรอบเลย"
แล้วออกคำสั่งผ่านแชทปาร์ตี้
การโจมตีเริ่มขึ้นเมื่อไทเทเนียมยกโดรนขึ้นโดยหวังจะใช้กิโยตีนอีก
ตอนนั้นเองทุกคนก็วิ่งเข้าไปอยู่ในบริเวณรอบตัวไทเทเนียมซึ่งเป็นจุดที่เว้นระยะของโดรนไว้จากตัวเธอ ที่นี้จึงเป็นที่ปลอดภัยที่ใกล้ที่สุดซึ่งอิงศรได้บอกกับทุกคนไว้หลังจากสั่งบุกแล้ว
พวกเขายืนล้อมกรอบเธอแต่หล่อนกลับยิ้มแล้วยืนเฉยโดยไม่ทำอะไร
ยิ้มอย่างสบายๆ ราวกับจะดูแคลนพวกเขา ทั้งที่กำลังเสียเปรียบ
"ยิ้มอะไรกันนักหนา"
อิงศรสบถออกไปแบบนั้นแล้วเล็งหน้าไม้ปลดปล่อยสกิล
"ฟาสช็อต!"
ลูกดอกถูกยิงต่อเนื่องสามนัดโดยที่ไม่ต้องขึ้นลูกดอกใหม่ แน่นอนว่าทั้งสามดอกถูกสะท้อนออกหมด
คนอื่นๆ ก็กำลังถล่มเธอด้วยสกิลจนโดรนที่มีแสงสีเขียวลดจำนวนลง
เหลือเพียงสิบห้า
สิบสอง
เหลืออีกแค่สิบเครื่อง...
ตอนนี้อิงศรเหลือสกิลโจมตีที่ยังไม่ได้ใช้อีกห้าสกิล
"เฮ้ ใครยังมีสกิลเหลือบ้าง"
แต่ทุกคนส่ายหน้าดูเหมือนจะใช้สกิลโจมตีที่มีอยู่ไปทั้งหมดแล้ว
"ไม่สำเร็จงั้นเรอะ"
ระหว่างที่ตัดพ้ออยู่นั้นยังมีคนหนึ่งที่เปิดหน้าจอดูสกิลตัวเองอยู่และยังไม่ได้ให้คำตอบเรื่องที่ถามไป
"ยังเหลืออีกห้าสกิล"
มิ่งขวัญตอบ ถ้ารวมกันก็จะมีครบสิบพอดีเท่ากับว่าจะทำลายแวริเอเบิลไนท์ลง...
"แต่ว่ามีสกิลหนึ่งต้องใช้จากโกลด์กาแลนต์ถึงจะครบน่ะ"
โกลด์กาแลนต์...ชื่อของสกิลที่มิ่งขวัญพูดมารู้สึกจะเป็นสกิลระดับสูงสุดของบิลด์คลาสไชนิ่งเอ็นฟอร์สเซอร์ที่เข้ามาใหม่ตอนแพทซ์อามาเก็ดดอน เป็นสกิลที่ต้องใช้เวลาในการเตรียมการค่อนข้างนาน
"งั้นใช้สกิลนั่นก่อนแล้วค่อยตามด้วยสกิลที่เหลือทางนี้ฉันจะถ่วงเวลาให้"
อิงศรพูดแล้วชักระเบิดกระป๋องออกมาจากหน้าจอคลัง ดึงสลักแล้วโยนลงพื้น
กระป๋องกลิ้งเข้าไปอยู่ใต้เท้ามนุษย์ต่างดาว
"งั้นเหรอมันก็จริงนะที่สกิลกับการโจมตีปกติใช้ไม่ได้ผลแต่ถ้าเป็นไอเทมก็ยังเป็นข้อยกเว้น"
ไทเทเนียมทำหน้าเข้าใจ บางทีหล่อนคงจะเข้าใจว่าอิงศรหันมาใช้ไอเทมสำหรับโจมตีแทน
อิงศรอมยิ้มเล็กน้อยเพราะว่า
"เสียใจด้วยนะฉันไม่โง่พอจะเอาพลังทำลายของไอเทมมาชนกับแวริเอเบิลไนท์ที่เพิ่มพลังป้องกันให้ผู้ใช้สูงสุดอยู่แล้วเพราะมันก็เหมือนกับขนหินไปถมมหาสมุทรนั่นแหละ"
แต่แล้ว...
"ก็เลยจะใช้การพรางตาเพื่อให้ฉันเกิดความลังเลจนรีบสั่งให้โดรนสับลงมาจังหวะนั้นก็จะให้เด็กที่บิลด์สายควินเอสเซนท์คนนั้นใช้สกิลที่เหมือนกับวินด์วาร์ปอย่างสตอร์มวาร์ปหรือไต้ฝุ่นวาร์ปหนีขึ้นไปด้านบนใช่ไหมล่ะ"
มนุษย์ต่างดาวกลับอ่านทางออกทะลุปรุโปร่งแถมยังอ่านล่วงหน้าไปได้ถึงขั้นนั้น
"ชิ อ่านออกหมดเลยงั้นเหรอ"
อิงศรทำหน้าลำบากใจตอนนั้นเองควันก็ลอยออกมาจากกระป๋องและทำให้เกิดม่านควันบดบังบริเวณโดยรอบตามที่หวังเอาไว้
อย่างไรก็ตาม...สถานการณ์ก็ไม่เปลี่ยนอยู่ดีถึงอีกฝ่ายจะรู้แผนแต่ก็ต้องเดินตามมันอยู่ดีเพราะเหลือทางเลือกเพียงแค่นั้นหรือไม่ก็...
"มาสเตอร์แวริเอชั่น!"
เสียงของไทเทเนียมดังลอดควันออกมา
เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ สกิลที่ใช้กวาดล้างนั่นจะถูกใช้ออกมาหากหล่อนล่วงรู้ถึงแผนของเขา
แสงสว่างสะท้อนออกมาจากที่ต่างๆ เหนือหัวทำให้หมอกกลายเป็นสีเขียวขุ่นตามแสงเหล่านั้น เท่าที่ดูน่าจะเป็นแสงจากการสะสมพลังงานเพื่อยิงกระสุนหรืออะไรบางอย่างจากโดรนอาจจะเป็นลำแสงก็ได้
แต่มันยังมีเวลาอยู่... ใจเย็น ค่อยๆ คิดไปว่าควรจะต้องหลบหลีกอย่างไรแล้วก็โจมตีไปด้วยในขณะที่ศัตรูไม่ยอมเคลื่อนไหวเพราะหมอกพรางตาบดบังทัศวิสัย การที่เลือกใช้สกิลโจมตีเป็นวงกว้างและเสียเวลาในการยิงนานเป็นหลักฐานว่าอีกฝ่ายกำลังคิดเหมือนกับตน
ถ้าอยู่กลางดงศัตรู อยู่ท่ามกลางหมอกควันที่ไม่รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนบ้าง
การไม่ขยับสุ่มสี่สุ่มห้าจะรับมือได้ดีกว่าแล้วก็ยังมีปราการเหล็กที่ยังไงก็โจมตีไม่เข้าอยู่กับตัวอีก
ดังนั้นศัตรูจะต้องอยู่ที่เดิม...
"เอ้า มัวรออะไรอยู่ล่ะฉันยืนอยู่ตรงนี้ไง ที่เดิม ถ้าไม่ยิงมาตอนนี้จะเสียโอกาสนะ"
ศัตรูกลับท้าทายมาอย่างนั้น แถมยังโบกไม้โบกมือจนมองเห็นตรงส่วนที่ควันไหวไปมาทำให้รู้ตำแหน่งอีก
"ยัยนั่นมันคิดจะทำอะไรกันแน่เนี่ย"
อิงศรพูดสบถขณะที่เล็งหน้าไม้ไปที่จุดนั้นแต่ยังไม่ลั่นไกในทันที
ความลังเลยั้งมือของเขาไว้... ทำไมจะต้องท้าทายกันถึงขนาดนั้นมันมีเบื้องหลังอะไรรีเปล่า
แต่ความมีเหตุผลก็ผลักดันเขา... ในสภาพเวพอนไนซ์ไม่น่าจะใช้สกิลอื่นได้เท่ากับว่าอีกฝ่ายไม่มีทางจะหลบได้อย่างแน่นอนการท้าทายอาจจะแค่บลัฟกันเท่านั้น
ความมีเหตุผลชนะ...
อิงศรลั่นไกยิงสกิลต่อเนื่องห้าชุดสุดท้ายที่เหลืออยู่ออกไป
การโจมตีน่าจะเข้าเป้าทั้งหมด
ผลจากการปะทะของสกิลสร้างแรงระเบิดที่ทำให้อากาศกระจายตัวออกจนม่านควันจางลงเล็กน้อย
"วินด์วาร์ป"
แต่เสียงของไทเทเนียมกลับดังขึ้นมาจากด้านหลัง
ชัดเจนราวกับว่าหล่อนยืนอยู่ข้างหลังเขาจริงๆ แล้วเมื่อหันไปก็พบเธอยืนห่างอยู่ไม่มากในมือชูนิ้วซึ่งสวมแผ่นซีดีขนาดเล็กเท่าฝ่ามือเด็ก เขาเห็นมันเพียงครู่เดียวก่อนที่จะสลายไปเหมือนควัน
ทันใดนั้นเอง ตรงใจกลางม่านควันซึ่งเป็นจุดเดิมที่ไทเทเนียมยืนอยู่จนถึงเมื่อครู่ก็พลันเกิดลมกรรโชกพัดจนม่านควันกระจายหายไปหมด รูปแบบของลมที่เกิดขึ้นเหมือนกับสกิลวินด์วาร์ปที่เน็กส์ใช้ก่อนหน้านี้ สกิลที่พาตัวผู้ร่ายและปาร์ตี้รอบตัวย้ายไปยังตำแหน่งใกล้ๆ แล้วสร้างลมหมุนโจมตีในตำแหน่งเดิม
กลายเป็นว่าไทเทเนียมไม่โดนการโจมตีของอิงศรเมื่อกี้เลยซักนัดเดียวจำนวนการป้องกันจึงยังเหลือสิบครั้งเท่าเดิม
“เมื่อกี้มันสกิลแบบเดียวกับเน็กส์เลยนี่”
มิ่งขวัญพูด
“เป็นไปไม่ได้สกิลนั่นอาชีพเวพ่อนะอนแชนท์เตอร์ไม่น่าจะเรียนได้นี่นา”
แต่กวินทร์พูดแย้งคำพูดนั่น แม้ว่าจะไม่เชื่อแต่ความจริงมันก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าจนยากจะปฏิเสธได้
กวินทร์พูดสืบต่อจากเมื่อคำพูดเมื่อครู่
“ที่สำคัญกว่านั้นอยู่ร่างเวพ่อนไนซ์ไม่น่าจะใช้สกิลอื่นได้นี่แล้วทำไม”
“ก็ทำเหมือนที่พวกนายทำนั่นแหละ”
ไทเทเนียมตอบมาอย่างนั้น
ทำเหมือนกับพวกเขาหรือว่าหล่อนกำลังหมายถึง...
อิงศรเบิกตากว้างเมื่อรู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไรและไทเทเนียมทำอย่างไรถึงได้รอดจากการโจมตีของเขามาได้
“ไอเทม...งั้นเรอะ”
ถ้าอย่างนั้นแผ่นซีดีที่เห็นนั่นอาจจะเป็นไอเทมอย่างที่คิด แต่ของที่หาทางใช้งานได้ยากขนาดเขาเองยังต้องยอมแพ้ แต่หล่อนกลับเอามาใช้ตอนนี้ได้จริงๆ น่ะเหรอ
แล้วตอนนั้นเองลำแสงของแวริเอชั่นก็โปรยปรายลงมา
ความคิดเห็น