ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic Reborn : 143' คุณรู้จักรหัสนี้ไหมครับ?

    ลำดับตอนที่ #4 : [ Lemon Tea ] :: Chapter 1

    • อัปเดตล่าสุด 9 ก.ค. 54


     


    [ Lemon Tea ] :: Chapter 1

     

                   “ฉันว่า... เราเลิกกันเถอะ” เสียงหวานเอ่ย

     

                    “ท...ทำไมละครับ ผมไม่ดีตรงไหน บอกได้นะ ผมจะปรับปรุงตัว ผม...” ชายหนุ่มพูดอย่างกระวนกระวาย แต่ก็ต้องหยุดพูดเมื่อนิ้วเรียวยาวมาทาบปากเขาเชิงให้หยุดพูด

     

                    “....” ริมฝีปากได้รูปของหญิงสาวแสดงถึงความพอใจที่ชายหนุ่มหยุดตามคำสั่งของตน ก่อนจะไล่นิ้วขึ้นไปหยุดที่กลางหน้าผากแล้วออกแรงผลักเล็กน้อย

     

                    “อย่างนายนะ... ดีไม่พอสำหรับสาวสวยมากเสน่ห์อย่างฉันหรอกนะจ๊ะJ” เธอว่าก่อนจะสะบัดเรือนผมให้ชายหนุ่มเคลิบเคลิ้มไปกับกลิ่นแชมพูของเธอ แล้วเดินจากไปอย่างไม่ใยดีคนข้างหลังเลยแม้แต่น้อย..

     

                    “ให้ตายสิคบเด็กเรียนนี่มันน่าเบื่อจริง...” เธอว่า ก่อนจะใช้นิ้วเรียวยาวกดโทรศัพท์ นัด 1 ในบรรดาชายหนุ่มที่หมายปองเธอออกมาหา

     

                    ‘ปึก!’

     

                   “ขอโทษนะครับ ^ ^” ชายหนุ่มที่เดินมาชนเธอกล่าวแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดีที่รับเธอไว้ทัน ไม่งั้น... ถ้าทำคนสวยๆ(?)ล้มไปอาจจะรู้สึกต่อมวลมนุษยชาติก็เป็นไปได้!

     

                   “ชิ!เดินภาษาอะไรหะ!ไม่ดูตาม้าตาเรือบ้างเลย!!!!” เธอวีน โดยลืมไปว่ายังอยู่ในอ้อมกอดของชายแปลกหน้าที่รับเธอไว้

     

                    “ขอโทษนะครับ พอดีผมรีบไปหน่อย^ ^” ชายหนุ่มผมสีนิลกล่าวอย่างไม่ทุกข์ร้อน

     

                    “ชนคนอื่นแล้วยังมีหน้ามายิ้มอีกหรอ!” เธอโวยวาย ก่อนจะรู้ตัวว่าอยู่ในสภาพไหน จึงรีบผละออกจากตัวเขา “อย่าคิดมาแต๊ะอั๋งคนอย่างฉันง่ายๆนะยะ!หน้าแบบนายชาตินี้ก็ไม่ได้เห็นขาอ่อนฉันหรอกอย่าฝันเลย!!!” เธอว่า ก่อนจะกระทืบเท้าเดินไปจากตรงนั้น...

     

                    “^ ^;;ฉันยังไม่ได้คิดอะไรเลยนะ...” ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะรู้สึกว่ากลิ่นหอมจากตัวเธอค่อยๆจางหายไปตามเจ้าตัว...

                    .

                    .

                    .

     

     

     

                    “ถึงจะดูขี้วีนไปหน่อย...  แต่ชักจะถูกใจผู้หญิงคนนั้นซะแล้วแหะ” เขาพูดแล้วยิ้มกับตัวเองเหมือนคนบ้า... อ่า... เขาคงลืมไปแล้วสินะ!ว่าเขากำลังรีบอยู่!!

     

                   โป๊ก!’

     

                   “เจ้าบ้าเบสบอล!รุ่นที่ 10 รออยู่นะโว๊ย!!!มัวแต่หลีสาวอยู่นั่นแหละ” เสียงโวยวายของชายหนุ่มอีกคนเอ่ยอย่างไม่พอใจนัก

     

                    “ฮะๆๆ ไปแล้วๆ” เขาว่าก่อนจะเดินตามชายหนุ่มคนนั้นไป แต่ก็ไม่วายหันกลับไปมองทางที่หญิงสาวเดินไปเมื่อครู่...

     

                    ให้ตายสิ... ดูเหมือนการเดินชนกันครั้งนี้หัวใจผมจะหล่นหายนะ^ ^

     



    Grazioso Family






    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×