ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ณ เอมเมอรัลด์
ณ สนามบินประเทศเอมเมอรัลด์ ประเทศเล็กๆ ที่ยังคงความอุดมสมบูรณ์ มีอารายธรรมเก่าแก่ที่มีคุณค่ามากมาย และเป็นเมืองท่องเที่ยว นักท่องเที่ยวหลายชาติหลายภาษาต่างเข้ามาชื่นชมความงามของธรรมชาติและวัฒนธรรมกันอยู่ไม่ขาดสาย
ชนิตสิรีหญิงสาวจากประเทศไทยใบหน้าขาวใสรูปไข คิ้วเรียวสวย นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาคู่นั้นมักจะสดใสร่างเริงอยู่เป็นนิจ จมูกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้า ริมฝีปากอิ่มแดงระเรื่อมักคลี่ยิ้มอยู่เสมอ เส้นผมดำสนิทที่เคยเหยีดตรงถูกรวบขึ้นเหลือแต่ปลอยผมทิ้งมาด้านหน้าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
หญิงสาวกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณเพื่อมองหาเพื่อนรักที่บอกว่าจะมารับเธอ เธอมาประเทศนี้เนื่องจากเพื่อนรักที่เคยเรียนด้วยกันของเธอชวนมาเที่ยวที่ประเทศนี้และตอนนี้ก็เป็นช่วงที่เธอกำลังว่างอยู่พอดี เพื่อนสนิทของเธอคนนี้ชื่อ เคียร์ ราเธียร์ เป็นลูกครึ่งไทย-เอมเมอรัลด์ ชนิตสิรีและเคียร์เจอกันตอนที่เรียนโรงเรียนนานาชาติตอนมัธยม เคียร์จัดว่าเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างสวยคนหนึ่ง เธอมีดวงตากลมโตสดใสน่ารัก ปากและจมูกรับกับใบหน้าเป็นอย่างดี ผิวไม่ขาวแต่ก็ไม่คล้ำเสียทีเดียว
“เชอร์ลีย์ ทางนี้จ้ะ” เสียงใสๆ ของเคียร์เรียกชนิตสิรี
ชนิตสิรีเปิดยิ้มกว้างเดินเข้าไปสวมกอดเพื่อนรัก
“คิดถึงจัง” ชนิตสิรีพูดขณะกอด
“คิดถึงเหมือนกัน ไปกันเถอะ ฉันมีเรื่องอยากคุยกับเธอเยอะแยะเลย เสียดายพี่เซนต์ไม่ว่างไปต่างเมือง เธอน่ะคลาดกับพี่ชายฉันหลายรอบแล้วนะ ตั้งแต่ตอนที่พี่เซนต์ไปเยี่ยมฉันที่ประเทศไทย เธอดันไปต่างจังหวัดกับครอบครัว ครั้งที่สองพี่เซนต์ไปเยี่ยมแล้วก็ต้องรีบกลับ แล้วยังจะคราวนี้อีกที่เธออุส่าห์มาถึงที่นี่แต่พี่เซนต์ต้องไปติดต่องานที่ต่างเมืองซะนี่”
“นี่สรุปแล้วเธอยังไม่เลิกจับคู่ฉันกับพี่เซนต์ของเธออีกเหรอ?” ชนิตสิรีพูดกลั้วหัวเราะ
เคียร์ค้อนควับ
“คอยดูนะ ฉันต้องให้เธอเจอกับพี่เซนต์ให้ได้เลย”
“ขนาดนั้นเชียว ชั่งมีความพยายามจริง…จริ๊ง”
ระยะทางจากสนามบินไปยังบ้านของเคียร์ไม่ไกลนัก สองข้างทางสะอาดและเขียวชะอุ่มไปด้วยต้นไม้และมีสีสันจากดอกไม้ที่ขึ้นแซมขึ้นมา ทั้งสองเดินทางด้วยรถส่วนตัวโดยมีเคียร์เป็นคนขับ รถเลี้ยวเข้าไปยังบริเวณบ้านซึ่งมีรั้วเป็นดอกไม้เลื้อยเตี้ยๆ
บ้านของเคียร์จัดว่าค่อนข้างใหญ่มีสามชั้น สร้างด้วยปูนทั้งหลัง บริเวณหน้าบ้านเป็นสวนกว้างถูกจัดอย่างสวยงาม
“โอ้โห!! นี่มันบ้านหรือคฤหาสน์กัน” ชนิตสิรีอุทานเมื่อเห็นบ้านอันใหญ่โตของเพื่อนรัก
เคียร์เลี้ยวรถเข้าไปจอดอยู่ที่บันใดหน้าบ้าน แล้วพาเพื่อนสาวเดินเข้าไปข้าในบ้าน ประตูบ้านเป็นประตูไม้เลื่อนสลักลวดลายต่างๆ อ่อนช้อยงดงาม ภายในเป็นห้องโถ บ้านนี้สร้างในลักษณะตัวแอล เมื่อเปิดประตูเข้ามาจะเห็นคริสตัลรูปดาวหกแฉกประดับอยู่ที่ผนังห้อง ถัดจากห้องโถงแยกเป็นปีกซ้ายกับปีกขวา เคียร์เดินนำไปยังปีกซ้ายภายในเป็นห้องสำหรับรับแขกภายในห้องมีชายหญิงวัยกลางคนสองคนรออยู่ก่อนแล้ว
ชนิตสิรีเดาว่าผู้หญิงคนนั้นคงจะเป็นแม่และผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็เป็นพ่อของเพื่อนรัก หญิงสาวยกมือไหว้ทั้งคู่
“พ่อคะ แม่คะ นี่ไงคะเชอร์ลีย์เพื่อนลูก เชอร์ลีย์นี่พ่อของฉัน แล้วนี่ก็แม่ของฉันที่เป็นคนไทยเหมือนกับเธอ”
“ยินดีต้อนรับนะเชอร์ลีย์ คิดว่าที่นี่เป็นบ้านของหนูนะ” คุณเมนาจพ่อของเคียร์พูดอย่างใจดี
“พาหนูเชอร์ลีย์ไปพักผ่อนที่ห้องก่อนสิลูก พึ่งเดินทางมาเหนื่อยๆ“
“ค่ะ ไปเชอร์ลีย์ไป”
ห้องของชนิตสิรีอยู่ชั้นสองใกล้กับบันใด ภายในห้องค่อนข้างกว้างตกแต่งอย่างสวยงาม มีห้องน้ำในตัว ทั้งโต๊ะ ตู้ เตียงเข้าชุดกัน มีกระจกเลือนเปิดสู่ระเบียงอยู่ทางหน้าบ้านตกแต่งด้วยผ้าม่านสีฟ้าอ่อนเข้ากับห้องสีเป็นโทนสีฟ้า
“เป็นไงบ้างชอบห้องนี้ไหม?”
“สวยดีนะ”
“งั้นพักผ่อนให้สบายเย็นนี้จะมีงานเลี้ยงเล็กๆ สำหรับต้อนรับเธอ เดี๋ยวฉันจะให้เด็กเอาชุดพื้นเมืองมาให้เปลี่ยนนะ”
“จ้ะ เดี๋ยวฉันขอใช้โทรศัพท์โทรหาพ่อแม่ที่ประเทศไทยหน่อยนะ”
“ตามสบายเลย โทรศัพท์อยู่ใกล้กับหัวนอน โทรได้เลยจ้ะ”
“ขอบใจนะ”
“ฉันออกไปก่อนนะ”
“โอเค แล้วเย็นนี้เจอกัน”
หลังจากเพื่อนรักออกไปแล้วชนิตสิรีก็หมุนตัวไปยกหูโทรศัพท์กดเบอร์ รอไม่นานก็มีคนรับสาย
“สวัสดีค่ะ บ้านลัชนันท์ค่ะ”
“นี่ฉันเชอร์เองนะจ๊ะ คุณพ่อกับคุณแม่อยู่ไหม?”
“อยู่ค่ะ คุณหนูจะพูดกับคุณท่านใช่ไหมคะ?”
“จ้ะ”
“รอสักคู่นะคะ”
“เชอร์หรือจ๊ะ?”
“ค่ะคุณแม่ เชอร์มาถึงแล้วนะคะ ที่นี่สวยมากๆ เชอร์อยากให้คุณพ่อกับคุณแม่มาเห็นจัง คุณพ่อกับคุณแม่ต้องชอบแน่ๆ เลย”
“จ้า ที่นั่นอากาศเป็นอย่างไรบ้างล่ะลูก”
“อากาศเย็นๆ นิดหน่อยค่ะ แต่บรรยากาศน่าอยู่มากๆ”
“รักษาสุขภาพด้วยนะลูก”
“ค่ะ คุณแม่กับคุณพ่อก็เหมือนกันนะคะ”
“จ้ะ”
“แค่นี้นะคะ แล้ววันหลังเชอร์จะโทรมาใหม่”
“จ้ะ”
+ +
ชนิตสิรีหญิงสาวจากประเทศไทยใบหน้าขาวใสรูปไข คิ้วเรียวสวย นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาคู่นั้นมักจะสดใสร่างเริงอยู่เป็นนิจ จมูกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้า ริมฝีปากอิ่มแดงระเรื่อมักคลี่ยิ้มอยู่เสมอ เส้นผมดำสนิทที่เคยเหยีดตรงถูกรวบขึ้นเหลือแต่ปลอยผมทิ้งมาด้านหน้าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
หญิงสาวกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณเพื่อมองหาเพื่อนรักที่บอกว่าจะมารับเธอ เธอมาประเทศนี้เนื่องจากเพื่อนรักที่เคยเรียนด้วยกันของเธอชวนมาเที่ยวที่ประเทศนี้และตอนนี้ก็เป็นช่วงที่เธอกำลังว่างอยู่พอดี เพื่อนสนิทของเธอคนนี้ชื่อ เคียร์ ราเธียร์ เป็นลูกครึ่งไทย-เอมเมอรัลด์ ชนิตสิรีและเคียร์เจอกันตอนที่เรียนโรงเรียนนานาชาติตอนมัธยม เคียร์จัดว่าเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างสวยคนหนึ่ง เธอมีดวงตากลมโตสดใสน่ารัก ปากและจมูกรับกับใบหน้าเป็นอย่างดี ผิวไม่ขาวแต่ก็ไม่คล้ำเสียทีเดียว
“เชอร์ลีย์ ทางนี้จ้ะ” เสียงใสๆ ของเคียร์เรียกชนิตสิรี
ชนิตสิรีเปิดยิ้มกว้างเดินเข้าไปสวมกอดเพื่อนรัก
“คิดถึงจัง” ชนิตสิรีพูดขณะกอด
“คิดถึงเหมือนกัน ไปกันเถอะ ฉันมีเรื่องอยากคุยกับเธอเยอะแยะเลย เสียดายพี่เซนต์ไม่ว่างไปต่างเมือง เธอน่ะคลาดกับพี่ชายฉันหลายรอบแล้วนะ ตั้งแต่ตอนที่พี่เซนต์ไปเยี่ยมฉันที่ประเทศไทย เธอดันไปต่างจังหวัดกับครอบครัว ครั้งที่สองพี่เซนต์ไปเยี่ยมแล้วก็ต้องรีบกลับ แล้วยังจะคราวนี้อีกที่เธออุส่าห์มาถึงที่นี่แต่พี่เซนต์ต้องไปติดต่องานที่ต่างเมืองซะนี่”
“นี่สรุปแล้วเธอยังไม่เลิกจับคู่ฉันกับพี่เซนต์ของเธออีกเหรอ?” ชนิตสิรีพูดกลั้วหัวเราะ
เคียร์ค้อนควับ
“คอยดูนะ ฉันต้องให้เธอเจอกับพี่เซนต์ให้ได้เลย”
“ขนาดนั้นเชียว ชั่งมีความพยายามจริง…จริ๊ง”
ระยะทางจากสนามบินไปยังบ้านของเคียร์ไม่ไกลนัก สองข้างทางสะอาดและเขียวชะอุ่มไปด้วยต้นไม้และมีสีสันจากดอกไม้ที่ขึ้นแซมขึ้นมา ทั้งสองเดินทางด้วยรถส่วนตัวโดยมีเคียร์เป็นคนขับ รถเลี้ยวเข้าไปยังบริเวณบ้านซึ่งมีรั้วเป็นดอกไม้เลื้อยเตี้ยๆ
บ้านของเคียร์จัดว่าค่อนข้างใหญ่มีสามชั้น สร้างด้วยปูนทั้งหลัง บริเวณหน้าบ้านเป็นสวนกว้างถูกจัดอย่างสวยงาม
“โอ้โห!! นี่มันบ้านหรือคฤหาสน์กัน” ชนิตสิรีอุทานเมื่อเห็นบ้านอันใหญ่โตของเพื่อนรัก
เคียร์เลี้ยวรถเข้าไปจอดอยู่ที่บันใดหน้าบ้าน แล้วพาเพื่อนสาวเดินเข้าไปข้าในบ้าน ประตูบ้านเป็นประตูไม้เลื่อนสลักลวดลายต่างๆ อ่อนช้อยงดงาม ภายในเป็นห้องโถ บ้านนี้สร้างในลักษณะตัวแอล เมื่อเปิดประตูเข้ามาจะเห็นคริสตัลรูปดาวหกแฉกประดับอยู่ที่ผนังห้อง ถัดจากห้องโถงแยกเป็นปีกซ้ายกับปีกขวา เคียร์เดินนำไปยังปีกซ้ายภายในเป็นห้องสำหรับรับแขกภายในห้องมีชายหญิงวัยกลางคนสองคนรออยู่ก่อนแล้ว
ชนิตสิรีเดาว่าผู้หญิงคนนั้นคงจะเป็นแม่และผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็เป็นพ่อของเพื่อนรัก หญิงสาวยกมือไหว้ทั้งคู่
“พ่อคะ แม่คะ นี่ไงคะเชอร์ลีย์เพื่อนลูก เชอร์ลีย์นี่พ่อของฉัน แล้วนี่ก็แม่ของฉันที่เป็นคนไทยเหมือนกับเธอ”
“ยินดีต้อนรับนะเชอร์ลีย์ คิดว่าที่นี่เป็นบ้านของหนูนะ” คุณเมนาจพ่อของเคียร์พูดอย่างใจดี
“พาหนูเชอร์ลีย์ไปพักผ่อนที่ห้องก่อนสิลูก พึ่งเดินทางมาเหนื่อยๆ“
“ค่ะ ไปเชอร์ลีย์ไป”
ห้องของชนิตสิรีอยู่ชั้นสองใกล้กับบันใด ภายในห้องค่อนข้างกว้างตกแต่งอย่างสวยงาม มีห้องน้ำในตัว ทั้งโต๊ะ ตู้ เตียงเข้าชุดกัน มีกระจกเลือนเปิดสู่ระเบียงอยู่ทางหน้าบ้านตกแต่งด้วยผ้าม่านสีฟ้าอ่อนเข้ากับห้องสีเป็นโทนสีฟ้า
“เป็นไงบ้างชอบห้องนี้ไหม?”
“สวยดีนะ”
“งั้นพักผ่อนให้สบายเย็นนี้จะมีงานเลี้ยงเล็กๆ สำหรับต้อนรับเธอ เดี๋ยวฉันจะให้เด็กเอาชุดพื้นเมืองมาให้เปลี่ยนนะ”
“จ้ะ เดี๋ยวฉันขอใช้โทรศัพท์โทรหาพ่อแม่ที่ประเทศไทยหน่อยนะ”
“ตามสบายเลย โทรศัพท์อยู่ใกล้กับหัวนอน โทรได้เลยจ้ะ”
“ขอบใจนะ”
“ฉันออกไปก่อนนะ”
“โอเค แล้วเย็นนี้เจอกัน”
หลังจากเพื่อนรักออกไปแล้วชนิตสิรีก็หมุนตัวไปยกหูโทรศัพท์กดเบอร์ รอไม่นานก็มีคนรับสาย
“สวัสดีค่ะ บ้านลัชนันท์ค่ะ”
“นี่ฉันเชอร์เองนะจ๊ะ คุณพ่อกับคุณแม่อยู่ไหม?”
“อยู่ค่ะ คุณหนูจะพูดกับคุณท่านใช่ไหมคะ?”
“จ้ะ”
“รอสักคู่นะคะ”
“เชอร์หรือจ๊ะ?”
“ค่ะคุณแม่ เชอร์มาถึงแล้วนะคะ ที่นี่สวยมากๆ เชอร์อยากให้คุณพ่อกับคุณแม่มาเห็นจัง คุณพ่อกับคุณแม่ต้องชอบแน่ๆ เลย”
“จ้า ที่นั่นอากาศเป็นอย่างไรบ้างล่ะลูก”
“อากาศเย็นๆ นิดหน่อยค่ะ แต่บรรยากาศน่าอยู่มากๆ”
“รักษาสุขภาพด้วยนะลูก”
“ค่ะ คุณแม่กับคุณพ่อก็เหมือนกันนะคะ”
“จ้ะ”
“แค่นี้นะคะ แล้ววันหลังเชอร์จะโทรมาใหม่”
“จ้ะ”
+ +
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น