คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : EP.5 โชคชะตาที่ร่วงหล่น
แล้วหลังจากนั้น ทัพอัศวินบูรณภาพก็มาถึงพร้อมกับทหารของลิโป้ นอกจากนี้เอง ก็มีทัพจากวุยก๊กที่นำโดยโจโฉมาอีก แล้วทำการกวาดล้างกองทัพโจรโพกผ้าเหลืองหมดเกลี้ยง แล้วก็ได้เข้ามาประจำการทันที และการที่วุยก๊กมานั้น ก็มาพร้อมกับข่าวร้ายที่ทำเอาเอมุถึงกับทรุด
เอมุ:ท่านโจโฉ...นี่พวกท่านก็มาด้วยรึ?
เบอร์คูลี:พ่อหนุ่ม...คือ...ทำใจด้วยนะ
เอมุ:เอ้ะ?
เรนริ:ฝ่าบาท...อภัยให้กระหม่อมด้วย!!
โจโฉ:เล่าปี่...สมเด็จพระจักรพรรดิเหี้ยนเต้...สวรรคตแล้ว
เอมุ:ห้ะ!! ไม่...ไม่จริง...ป...เป็นไป...ไม่ได้...ฝ...ฝ่าบาท!!!/สลบไป
ทุกคน:แย่แล้ว!!!
เรนริ:ฝ่าบาท...ทำพระทัยดีๆไว้นะพะย่ะค่ะ!!!
ทีเซ่,โรเนีย:เสด็จพี่...สวรรคต...ฮึก!!
ต่อมา เวลาหัวค่ำ
เอมุ:อึก!/ฟื้นตัวขึ้นมา
คิริโตะ:ดูท่าว่าเราจะไม่สามารถช่วยฮ่องเต้ได้แล้วล่ะนะ
โจโฉ:เล่าปี่...เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นด้วย
เอมุ:...อ่า...ข้าขอ...ทำใจให้ได้ก่อน
ขงเบ้ง:เข้าใจแล้ว
แล้วทุกคนก็ออกไปทันที โดยทางด้านขงเบ้งนั้น ไปกับกุยแกกับจิวยี่
จิวยี่:กุยแก...ท่านรู้อะไรบ้างมั้ย?
กุยแก:...มันกลับมาแล้ว!
ขงเบ้ง:ห้ะ!ไม่จริงใช่มั้ย!!?
กุยแก:มันกลับมาจริงๆ...แต่ก็ไม่ได้ฟันธงว่าจะเป็นอย่างที่มันปราถนาแน่!!
แล้วทั้งสามก็แยกทางกันชั่วคราว ขงเบ้งที่ยังคงอยู่ก็ได้มองดวงดาวบนฟ้า แต่ทันใดนั้นเอง ขงเบ้งก็ได้สังเกตเห็นดาวหางสีแดงปรากฏเป็นปาฏิหาริย์ ขงเบ้งได้พยากรณ์ไว้ก็ได้พบกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
ขงเบ้ง:อะไรกัน!!!
ด้านดาวหางสีแดง
ดาวหางดวงนั้นได้ตกลงมาที่กำแพงเมืองทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองเซ็นโทเรีย พร้อมกับมีสองร่างออกมา ร่างหนึ่งเป็นหญิงสาวผมสั้นทรงโพนี่เทล สีซากุระ สวมชุดกิโมโนดัดแปลงแขนกุดสีคราม โอบิสีแดงกระโปรงสั้นสีคราม ถุงเท้าสีดำยาวถึงต้นขาเล็กน้อย พกดาบคาตานะสองเล่ม
กับอีกร่างหนึ่ง ที่จะว่าเป็นมนุษย์ก็ไม่ใช่ เป็นครึ่งหญิงสาวครึ่งวานร สวมใส่ชุดกี่เพ้าแดง ผมสีส้ม ดวงตาสีเพลิง มีหางยาวเรียว ที่หัวสวมวงแหวนทองคำไว้ มีอาวุธเป็นไม้พลองยาวสีแดงฉาน มีปล้องสีทองติดไว้บริเวณปลายทั้งสองข้าง มีพาหนะเป็นเมฆสีทอง
(?):อึก!
(??):ย้าก!!/โจมตีหญิงสาว
(?):อย่าหวังเลย!!/ใช้ดาบกันไว้
ทั้งคู่ต่างต่อสู้กันอย่างยาวนานนักโดยไม่รู้ว่าจะจบลงเมื่อไหร่
วันต่อมา ที่เซ็นโทเรียเหนือ
คิริโตะ,อาสึนะ:จากนี้ก็...
อาสึนะ:คงดีกว่า...สินะ
เอมุ:จากนี้เรา..จะทำการต่อสู้กับอริราชศัตรูของเรา เราจะต้องรู้ให้ได้ว่าเป็นใคร
ขงเบ้ง:ตอนนี้ก็ยังมีปัญหาเรื่องนึงนะ...มีดาวหางสีแดงร่วงลงมาที่ทิศตะวันตกเฉียงเหนือนี้...เป็นไปได้ว่ามีอะไรที่มันบ่งบอกถึงสงครามครั้งนี้เป็นแน่
เอมุ:ดาวหางสีแดง...
พูดไม่ทันขาดคำก็เกิดเรื่องขึ้น สองร่างที่สู้กันอยู่ ก็สู้กันจนมาถึงที่ค่ายพอดี โดยร่างหญิงสาวที่ใช้ดาบคู่ ก็สิ้นท่ามนุษย์วานรไป ส่วนมนุษย์วานรนั้นก็ขี่เมฆสีทองหนีไป
ลิโป้:เกิดอะไรขึ้น!!
คิริโตะ:เราก็ออกไปดูกันเถอะ!!
ยูจิโอ:อือ!
เมดิน่า:...นี่...พวกเรา...
ฟิเลีย:อะไรกันน่ะ!!
โลกจริง
ยุย:[งานนี้เราก็ต้องเอาอีกรอบแล้วเหรอคะ!!]
คิคุโอกะ:ก็คือ...มันจำเป็นน่ะนะ
ยูกิ:งานนี้เราก็จะเข้าไปด้วย!!
ฮิงะ:ดูท่าว่างานนี้จะไม่หมูซะแล้วสิครับ
อันเดอร์เวิลด์
ทุกคนได้มาดูอาการของหญิงสาวคนนั้นก่อนจะพาไปรักษาตัวในค่าย
(?):อึก! ที่นี่ที่ไหนกันน่ะ?
ม้าเฉียว:โอ้ว! ฟื้นแล้วเหรอ?
เอมุ:คุณไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ?
(?):ข้าอยู่ที่ไหน? เจ้าเป็นใคร? พวกเจ้าเป็นใคร? แล้วเจ้าตัวน้อยนั่นไปไหน?
คิริโตะ:คุณสลบไปนานมากเลยล่ะ ฉันคิริโตะ
ฟิเลีย:ฟิเลีย ซ่างเซียงค่ะ...ชื่อเฉพาะที่นี่ล่ะนะคะ
อาสึนะ:อาสึนะ สเตเซียค่ะ
อลิส:ฉันอลิสค่ะ
ยูจิโอ:ผมยูจิโอครับ
ซุนกวน:ซุนกวนครับผม
แล้วทุกคนก็แนะนำตัวไปเรื่อยๆจนมาจบที่เอมุ
เอมุ:เอมุ เล่าปี่...จะเรียกอะไรก็เรียกนะ คุณล่ะ?
(?):ข้าคือ โรนินสาวสวยทรงเสน่ห์ <มิยาโมโตะ มูซาชิ>!!ยินดีที่ได้พบกับพวกเจ้านะ
เมดิน่า:แล้วคุณมาจากไหนล่ะคะเนี่ย?
มูซาชิ:จ้ามาจากไหนหรอ...อืม...ข้าก็จำไม่ได้แย้วจิ!
คนอื่น:ปัดโธ่!!/ล้มหัวขะมำเท้าชี้ฟ้า
มูซาชิ:ว่าแต่ว่า...เจ้าตัวน้อยนั่น...
เอมุ:เจ้าตัวน้อย?
ขงเบ้ง:คุณคือ...คนที่มาพร้อมกับดาวหางสีแดงสินะครับ
มูซาชิ:อือ! ข้าน่ะมาพร้อมกับเจ้าตัวน้อยที่กำลังคลุ้มคลั่งอยู่ ตอนนี้ก็คงจะไปทำลายที่ไหนล่ะมั้ง
อิสคาน:เอ้ะ?
เมดิน่า:อั่ก!! ฉันสัมผัสได้ถึงบางอย่าง...ที่หมู่บ้านฉัน...กำลังถูกโจมตี!!
เอมุ:หมู่บ้านเธอ..เมดิน่า...ที่ไหน?
เมดิน่า:เอมุ...ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ...หมู่บ้านออร์ธิอาเนียร์!!
ที่หมู่บ้านออร์ธิอาเนียร์
มนุษย์วานรได้คลุ้มคลั่งพังบ้านผลาญเมืองลงอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ พวกเอมุที่มาถึงนั้น ก็พบกับชาวบ้านที่กำลังตื่นตระหนกอยู่ จนผู้ใหญ่บ้านมาเห็นเมดิน่าเข้า ก็ดีใจ
ผู้ใหญ่บ้าน:ท่านเมดิน่า!!
เมดิน่า:ท่านปู่!!
ผู้ใหญ่บ้าน:...เอ้ะ! พวกท่าน...
เอมุ:ไม่มีเวลาอธิบาย...เกียงอุย ม้าเจ๊ก พาราโดะ ท่านกุยแก ท่านจิวยี่!! พวกท่านจงไปช่วยชาวบ้านอพยพ ท่านไทสูจู้ ท่านจิวท่าย ท่านลิบอง ท่านเตียนอุยท่านแฮหัวทั้งสอง ไปช่วยตรวจสอบดูผู้รอดชีวิต ที่เหลืออยู่ตามมา ท่านโจโฉ คิริโตะ ซุนกวน อาสึนะ ฟิเลีย คนอื่นๆอยู่ที่นี่ ดูแลชาวบ้านไว้ จูล่ง กวนอู เตียวหุย ท่างลุงฮองตง ม้าเฉียว ขงเบ้ง ตามข้ามา!!
แล้วทุกคนก็ออกไปปฏิบัติภารกิจ มูซาชิที่รู้ว่ามนุษย์วานรที่สู้ มีความสามารถที่ทำให้ตัวเองเพลี่ยงพล้ำ ก็ได้ตามไปด้วย เมดิน่าที่เห็นก็เลยตามไปด้วย
ด้านมนุษย์วานร
พวกเอมุที่เข้ามาเห็นมนุษย์วานรนั้นก็อึ้งไป
เอมุ:ด...เด็กเหรอ?
(??):...ย้ากกกก!!!
มนุษย์วานรน้อยได้พุ่งตัวเข้าไปหาเอมุ แต่เอมุที่เห็นก็ใช้ดาบมังกรจักรพรรดิตะวันฉาย
กันไว้ ก่อนจะชักดาบมังกรจักรพรรดิม่านเงาราตรี ปัดออกไป
มนุษย์วานรน้อยโดนโจมตีเต็มๆ ก็เกิดอาการคลุ้มคลั่งสุดขีด จนได้แผดเสียงคำรามสนั่น แล้วทันใดนั้น ลักษณะทางกายภาพของมนุษย์วานรน้อยก็เริ่มเปลี่ยนไป กลายเป็นลิงยักษ์ที่ใหญ่ขึ้นกว่าเดิม มูซาชิกับเมดิน่าที่มาถึงพอเห็นภาพตรงหน้าก็ถึงกับหน้าซีด
มูซาชิ:เวรแล้ว!!
เอมุ:อะไรกันเนี่ย!!
มูซาชิ:...หนอยแน่!!!/ชักดาบคู่พุ่งเข้าหาทันที
แล้วมูซาชิก็วิ่งตรงไปหาลิงยักษ์นั่นทันที
เอมุ:อึก!
มุซาชิ:ขอทางหน่อย!!
เอมุ:เดี๋ยว..นี่มันอันตรายนะ..
มูซาชิ:อิชานะ...ไดเท็นโซ!!!/กระหน่ำดาบใส่ลิงยักษ์จนคืนร่างเดิม
เอมุ:รับได้แล้ว!!
มูซาชิ:หึ!
เมดิน่า:นี่ทุกคนเป็นไงบ้าง
เอมุ:.../มองดูวานรน้อย
ต่อมา
คิริโตะ:อ้าว!ไง!เอ้ะ!เด็กนั่น...
เอมุ:พาไปพักฟื้นก่อนเถอะ
เตียวหุย:เจ้าหนูนี่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!
กวนอู:อยากจะรู้จริงๆ ว่าเป็นใคร
หลังจากนั้น
(??):อึก...อือ..
เอมุ:ฟื้นแล้วเหรอ?
(??):ที่นี่...ที่ไหนกัน?
คิริโตะ:นี่...นายจำอะไรได้มั้ย?
อาสึนะ:หนูจ๊ะ เธอจำอะไรบ้างได้รึเปล่า?
(??):...ไม่...จำไม่ได้
มูซาชิ:ว่าแต่...เจ้าจำอะไรได้มั้ย
(??):...ไม่ได้...ข้าจำไม่ได้เลย
ซุนกวน:สูญเสียความทรงจำงั้นเหรอ
โจโฉ:คงจะอย่างนั้น
ทันใดนั้นเอง ก็ได้เกิดประตูมิติที่เบื้องหน้า ซุนกวน:อะไรน่ะ?
เอมุ:...เอ้ะ!
เมื่อประตูมิติได้เปิดมา ก็ปรากฏร่างเป็นร่างเงาแล้วค่อยๆก่อตัวเป็นรูปร่าง
เอมุ:...เอ้ะ!
(?):[ยินดีที่ได้พบกับพวกท่าน...นามของเรา...คือ<ซัมจั๋ง>!]
ทุกคน:ซัมจั๋ง!!
(??):...ห้ะ!!
ซัมจั๋ง:[และตอนนี้...โลกของพวกท่าน...กำลังตกอยู่ในอันตราย]
TO BE CONTINUED
ความคิดเห็น