คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ภาค๒ ประกาศอิสรภาพ
หมายเหุ;ภาพที่นำมา ใ้บาภาพอาะเป็นภาพวาที่นำมาถ่ายลเรื่อ อร้อ...ว่าแวฝีมืออไรท์เอร์นะ และ อนนิยายเรื่อนี้ สร้าึ้นโยอิเหุาร์ทาประวัิศาสร์ โยใ้ที่มา เหุาร์ และปีพุทธศัราในพระนิพนธ์ ไทยรบพม่า อสมเ็พระเ้าบรมวศ์เธอรมพระยาำรราานุภาพ ภาพยนร์ ำนานสมเ็พระนเรศวรมหารา อหม่อมเ้าารีเลิม ยุล ละรและภาพยนร์ ุนศึ รูปแบบ่าๆ เป็นหลัในารอ้าอิ ึ่ัวละรบานเป็นบุลที่มีอยู่ริ และถูแ่เิมึ้นให้มีวามสมเหุสมผลในประวัิศาสร์ โยทาผู้เียนหรือไรท์มิไ้มีเนาล่วเินแ่ประารใ แ่มีวามำเป็นที่ะ้อปรับเปลี่ยน เพื่อให้ไ้อรรถรสในารอ่านอนนิยายนี้ และอามีารใ้ำราาศัพท์ับำสามัที่ผิพลา หามีวามผิพลาประารใ้ออราบออภัยมา ที่นี้้วย
*ไรท์:ริๆมันยัไม่เสร็ีเพราะภาพประอบยัไม่เสร็หม แ่เอาไปปอ่าน่อนละัน!!(้อวามนี้ะหายไปเมื่ออนนิยายสมบูร์แล้วริๆ)
พระนเรศวร ไ้มีพระราโอาร รับทหารอาสา าทุหัวเมือ ทุเผ่าพันธุ์ ทุเื้อาิ ึ่อนนี้ ทหารอาสาอพระอ์็ไ้แ่ ออาเสนาภิมุ อาสาี่ปุ่น ูมิ ฮิโระ(รับบทโย ไลน์) ออาราพิัย อาสาีน หลิน เียเผ็(รับบทโย เหมยฮัว) ออาราวัสรร์ ทหารมัว บัฮะัน(รับบทโย เอิล) ออาสุโทัย(รับบทโย โรารี่) ออาำแพเพร(รับบบทโย ันเ้) พระยาัรีศรีอรัษ์(รับบทโย ลั์) พระยาสีหราเโัย(รับบทโย เร็น) พระยาพระลั(รับบทโย เ) พระยาเทพอรุน(รับบทโย เเว่น) พระยาท้ายน้ำ(รับบทโย บันโ) และสุท้าย ทหารเอู่พระทัย พระรามนูหรือบุทิ้นั่นเอ
วัน่อมา
ในวันที่พระนเรศวรับพระรามนูำลัฝึ้อมพร้อมรบ ็มีุนพลาสอหัวเมือ อเ้ามาร่วมทัพับศึ้วย พระนเรศวรทรพัารฝึ แล้วให้ทหารพาัวุนพลสอน มาเ้าเฝ้า ึ่็ือพระัยบุรี(รับบทโย อลิส) เ้าแว้นัยบุรี และ พระศรีถมอรัน์(รับบทโย อีิธ) เ้าแว้นศรีเทพ มาอสวามิภัิ์
พระศรีถมอรัน์:อเะ พวเราที่มาที่นี่ ็เพื่อมาสวามิภัิ์่อพระนเรศ
พระัยบุรี:เ่นันอรับ
พระนเรศวร:เ่นนั้น็ี แ่เ้า็้อรู้ถึฝีมือ้า…และ้า ั้อรู้ถึึฝีมืออเ้า
แล้วทั้สอ็ัาบประำัวออมา ส่วนพระนเรศวร็หยิบาบู่ออมาแล้วประันับทั้สอทันที ่าฝ่ายรุรับันไปมา ไม่มีทีท่าว่าะมีใรเพลี่ยพล้ำ แล้วสุท้าย พระนเรศวร็สามารถเอานะทั้สอไ้อย่า่ายายนททั้สอประัษ์แ่สายาแล้ว แล้วพระอ์็มีทแล้วทหารู่พระทัยนับ13นาย
มหานรรุหสาวี พุทธศัรา2124
ในทที่สุ ม่านหมอแห่วามสิ้นหวั็มาเยือนหสา เมทื่อพระเ้าบุเรนอผู้นะสิบทิศ ไ้สเ็สู่สวรราลัยแล้ว ทำให้หสา้อเรียหัวเมือน้อยให่มาถวายพิธีถวายพระเพลิให้พร้อมเพรีย
้านอโยธยา
พระมหาธรรมาราไ้ิะเส็ไปหสา แ่พระนเรศวรลับอาสาที่ะอาสาไปแทนพร้อม้วยพระอนุาเอาทศรส ทหารแ้วู่พระทัย พร้อมทั้ทหารในรุเพียเล็น้อยเท่านั้น อัน้วยพระเ้าบาเยนอนั้นเปรียบุั่พ่ออ์ที่2อพระอ์ บวับอามีใริไม่ื่อลอบปลพระนม์ท่าน ึอยาะไปราบพระบรมศพพระอ์ท่านแทนพระบิา พระราบิาึลทัันที พระนเรศวรึไม่รอ้า รีบูฤษ์ยามที่เหมาะสมแล้วะสเ็ไปที่หสาทันที
วัน่อมา
พระนเรศวร พระรามนู ับพระเอาทศรส็ไ้มาูพลทหารที่ะามเส็ไปหสาับพระอ์ ทันในั้นพระนเรศวรับพระรามนู็ไ้สัเุว่ามีนาบำเรอามไป้วย
พระนเรศวร:อ์าว…เหุใถึมีนาบำเรอไปับเรา้วยล่ะนั่น?
พระเอาทศรส:เส็แม่ราบทูลให้เส็ามูแลพระอ์ไป้วยน่ะพะย่ะ่ะ
แล้วพระนเรศวรัับพระรามนู็สะุาไปที่นาบำเรอับทหารในรุสอนทั้สอเินไปหา็พบว่าเป็นเรไรับเสมานั่นเอ
พระนเรศวร:เรไร…ไอ้เสมา!
พระรามนู:พวมึเอเหรอวะเนี่ย!!?
เรไร:เป็นเียรินัที่ไ้พบับพระมหาอุปราาอีราเพะ
เสมา:วายบัมอรับพระมหาอุปราับพระรามนู
พระนเรศวร:ไม่้อพิธีรีออพวูับพวมึึ็เป็นเพื่อนันมาั้แ่สมัยอยู่หสาแล้วนะ
พระเอาทศรส:รู้ัหรอเหรอพี่? โธ่!! น่าะบอน้อันบ้านะ
ทหาร:อบวนาราวานเส็ไปหสาเรียบร้อยแล้ว!!
พระนเรศวร:อ์าว็อยู่บวนอื่นไปเอะนะ พี่ ไอ้ทิ้ เสมาับเรไระไปอยู่บวนเียวันเอ
พระเอาททศรส:พะย่ะ่ะท่านพี่
รั้นเลื่อนบวน
พระนเรศวรที่เห็นสีหน้าเรไรูเศร้าสร้อย็แอบเป็นห่วพอทอพระเนรไปทาเสมา ็สีหน้าเียวันไม่่าับเรไร พระอ์ึามเรไรอย่าเป็นห่ว
พระเรศวร:เอ็เป็นะไรรึเรไร สีหน้าไม่สู้ีนัแล
เรไร:อ้ะ! ป…เปล่าหรอเพะ…/ยิ้มเื่อนๆ
รั้นเลื่อนบวนมาไ้สัพั พระนเรศวร็รัสให้หยุบวนาราวานทที่หน้าวัโยเียทันที แล้วไ้เปลี่ยนุสำหรับไปเ้าราบพระบรมศพ พระเอาทศรสไ้ไปเินุมทหารแทนพระเษาส่วนพระอ์ พระรามนู เสมา ับเรไร ็ะไปรบพระมหาเถรัน่อผู้เป็นพระอาารย์ แ่ระหว่าทา ทั้สี่็ไ้พบับเียนับรามึ่บันี้ไ้มาเป็นถึพระยาเียน พระยารามแล้ว ้ำแล้วพระนเรศวร็ไ้พบับมนีันทร์ที่บันี้เลอโมนั
ทั้สอสบาันไม่หวั่นไหวนทั้ห้า็แวทั้สอ ทัู้่เินหน้าแ่ำน้อหลบหน้าันสัพั แล้วพระมหาเถรัน่อ็มาพอีทั้เ็ไ้ึ้นุิพร้อมับพระอาารย์แล้วราบไหว้้วยวามิถึ พระมหาเรัน่อเห็นสีหน้าเสมาับเรไร็นึแอบเป็นห่ว เ่นเียวับมีันทร์แ่็ไม่ไ้ถามไถ่อะไรทั้สอ หนำ้ำพระมหาเถร็ไ้นำวามอพระเ้าบุเรนอให้พระนเรศวรทรทราบ
FLASHBACK
บุเรนอ:…หาสิ้น้าพระเ้านะสิบทิศแล้ว…ไ้โปรพระอาารย์ท่าน่วยเลี้ยล่อมให้พระนเรศยทัพมาีหสาแล้วปรอหสาแทนทีเถิ….อันมััยสิห์แม้นะสู้รบเป็น็ไม่อาพิิเมือศัรูไ้ อันมัสามเียเอ็สู้รบเ่แ่หาไ้วามไม่
FLASHBACK END
พระเถรัน่อ:เรื่อ็ประมานี้แล มหาบพิรล่ะ ัว่าอย่าไร?
พระนเรศวร:้าเห็นว่าไม่วรนั อันัว้าเป็นหน่อเนื้อเื้อัยพระร่วแลอโยธยา ้าะไม่ยอมปรอเมืออื่นเมือในอาสยามประเทศเท่านั้น
แล้วหลัานั้นพระนเรศวร็ไ้มาทำพิธี ไหว้พระบรมศพพระเ้าบุเรนอ แล้วพธีศพพระเ้านะสิบทิศ็ัึ้นอย่าสมพระเียริ ถัมาาวันนั้นเอ็ไ้มีารปราบาภิเษให้มััยสิห์เป็นพระเ้าหสาวีนันทบุเร หรือ โนนเี๊ยะบาเย(รับบทโย ฮิริว) ให้มัสามเียเป็นพระมหาอุปราา เหล่าประเทศราและ้าราบริพาน่า็มาื่มน้ำวายสัย์ัน เว้น็แ่เ้าฟ้าเมือั(รับบทโย เอิิโร่)เท่านั้นที่ไม่ร่วม้วย ทำให้พระเ้านันทบุเรพิโรธ แลรับสั่ให้พระมหาอุปราา นัิหน่อ(รับบทโย ไริ)แห่ออู และพระนเรศวร ยทัพไปีเมือั ผู้ใทำสำเร็ะบราวัลให้ามปราถนา้วยสัริ
วัน่อมา
สามเ้าฟ้าไ้วาแผนที่ะบุโมีเมือััน
มัสามเีย:้าว่า หาเราะโมีเมือั เราะเร่รัีัเสียทันที ้วยำลัพลที่เหนือั้นว่า
นัิหน่อ:แ่เมือันั้นั้อยู่บนเาสู เรว่ามันัล่มทัพเราไ้หามันิใ้แผนนหิน้อนให่มาโมีสวนลับเราเป็นแน่
พระนเรศวร:เ่นนั้นเราวรหาทาเินทัพเส้นใหม่…เ่นอ้อมไปทาหลัเาแทน
ทั้สอที่ไ้ฟัแผนพระนเรศวร็หัวเราะเยาะออมา ้ำ้วยพระมหาอุปราายัูถูว่า
มัสามเีย:ฮ่าห์ๆๆๆ!! ัไม่รอเหลือให้เ้าฟ้าเมือสอแวไ้ีอ…วันรุ่พรุ่นี้้าะบุเ้าีเมือั แ่ถ้าหาทัพ้าเพลี่ยพล้ำระทำารไม่สำเร็ ึะเป็นทีอุปราเมือออู…และถ้าัยัหยัยืนมิปราัยแล้วไร้ ึะเป็นทีอเ เ้าฟ้าเมือสอแวเ้าี!!
วัน่อมา
พระมหาอุปราาไ้สั่ให้พลทหารเรือนแสนบุเ้าไปโมีรๆแบบไม่มีแบบแผนใๆเลย แ่สุท้ายทหารหสา็รีบล่าถอยไปเพราะถูพลธนูเมือัลาหัวมๆยิ่าทหารหสาายเป็นเบือ ้ำศพอี้วยารนหินยัษ์ลมาทับ้ำอี ทำให้พระมหาอุปราารีบสั่ถอยทัพไปอย่าเร่่วน
้านพระนเรศวร
พระนเรศวร:แผนอเราะมีันี้…เราะให้อ์าวับทหารส่วนน้อย โห่ร้อีลอรบ ทำทีว่าเราะีเมือัา้านหน้า ในะที่ทัพ้าประอบ้วยพระามนู พระัยบุรี พระศรีถมอรัน์ ออาเสนาภิมุ ับไอ้เสมาัไปโมีเมือัาหลัเมือ
พระเอาทศรส:ท่านพี่ะรู้ไ้ไว่าะมีทาหลัเมือัน?
พระนเรศวร:อันเมือัั้ถิ่นานบนเาสู ย่อม้อาแลนเรื่อน้ำแลอาหาร หาะหาเสบียแลน้ำไ้ ั้อมีทาึ้นลเมือที่้านหลัเป็นแน่ เพราะเ่นนั้น พี่ะออไปสำรว่อน แล้วเราะเริ่มแผนลศึใน่วะวันลับอบฟ้า
แล้วานั้น็เริ่มแผนทันที พระนเรศวร พระรามนู เสมา พระัยบุรีับพระศรีถมอรัน์แอบลอบไป้านหลัเาแล้ว็พบับทหารเมือัพร้อมทัุ้หมายรวบรวมเสบียที่ใล้ับทาเ้าเมือที่สุ แ่พระรามนู ลับสะุาับทหารสาวนาหนึ่เ้า นามีื่อว่า เลอิ่น(รับบทโย อาสึนะ) พระนเรศวรที่เห็นทหารเอพบรัแท้็แอบแวในใน
วัน่อมา อน่ำ
นัิหน่อไ้รับสั่ยพลทหารึ้นไปีเมือัเ่นเียวับพระมหาอุปราาแ่รั้นี้นัิหน่อไ้ใหมีารเรียมำบัไม้ไผ่เพื่อันหินับลูธนูและเรียมสั่ให้เรียมบุ ะนั้นพระนเรศวร็รีบัม้ามาแ้แผนให้นัิหน่อเปลี่ยนแผนาโมีหน้าเมือเป็นลอบเ้าโมีาหลัเมือแทน
พระนเรศวร:นัิหน่อ วิธีนั้นใ่ไม่ไ้ผลหรอ ้าเรว่าหาเราลอบโมีาหลัเมือ ัมีัยเหนือว่า…
นัิหน่อ:ฮะๆๆๆ…อเเห็นเราเป็นทารไม่รู้ภาษาระมั ิะหลอเรา็เท่านั้นแล
พรนเรศวร:้าหาไ้ิหลอลวท่านไม่…
นัิหน่อไม่ฟัสั่บุโมีทันที แรๆเหมือนะไปไ้สวย นระทั่ทหารเมือัเล่นเอาน้ำมันราำบัไผ่แล้วยิลูธนูไฟใส่้ำทำให้ำบัไผ่ลายเป็นเื้อไฟเผาทหารออู และามสูรว่าโนหินยัษ์ถล่มามที่ทัพหสาโนน้อถอยร่นลับมา
วัน่อมา อน่ำ
พระนเรศวร:เอาล่ะ ทีนี้็ถึทีเราแล้ว เรียมารไ้
แล้วทุน็ปิบัิามแผนทันที พระเอาทศรสับทหารส่วนหนึ่ไ้โห่ร้อลั่นลอศึทำทีะบุีา้านหน้า ทำให้ทหารเมือัเรียมพร้อมู่โม
ัมาทาหลัเมือ
พระนเรศวรไ้ให้พระศรีมถอรัน์ับพระัยบุรีนำระเบิินปืนไปวาที่หน้าประูแล้วระเบิบุเ้าไปะ ทว่า็เิเหุระเบิ้านึ้น พระศรีถมอรัน์ะไปูปราระเบิเริ่มทำาน พระัยบุรี็ไปันท่าให้ทันที
พระัยบุรี:ใ้เท้าระวั!!
ู้มมม!!!
ระเบิไ้ทำานแล้ว โร้ายอพระัยบุรีที่สะเ็ระเบิเิ้าที่าวาทำเอาพระัยบุรีาบอไป้านึ แล้วพระนเรศวร็สั่ารบุีเมือัทันที ้านเลอิ่นที่รู้ว่าโนหลอ็ั้ัวไม่ทัน ึรีบไปัารทัพพระนเรศวรอย่าเร่รีบ ในะที่ำลัอลหม่านันนั้น เ้าฟ้าเมือั็ออมาประาศยอมแพ้
เ้าฟ้าั:หยุประศาสราันไ้แล้ว!! เราอศิโรราป ่อพระนเรศวรเ้าฟ้าเมือสอแว!!
วัน่อมา
ทั้พระมหาอุปราาับนัิหน่อ่า็ริษยาันที่พระนเรศวรมสามารถพิิเมือัไ้
้านทัพพระนเรศวร
พระนเรศวรที่ำลัเล่นระนาเออยู่่อนเินทาลับหสา ็ไ้ให้พระรามนูไปูเลยเมือัแทนทหารนายอื่น ส่วนนอื่นๆ่า็บอบ้ำัน โยเพาะพระัยบุรีที่ำลัรัษาอาาราบอให้ทุเลาล พระศรีถมอรัน์็ไ้มาูอาารู่หูอย่าเป็นห่วนั
พระัยบุรี:ฮะๆๆ…้าไ้ลิ่นสาปเ้าแว้นศรีเทพ เป็นห่ว้ารึ?
พระศรีถมอรัน์:ปาเสีย!! ว่าแ่อาารท่านทุเลาลรึยัเล่าล่ะ!!
้านเสมา
เสมา:เรไร…เ้าะามมา้วยันทำไม? ในศึั ไม่ไ้ำเป็น้อมีนาบำเรอเ่นเ้านะ
เรไร:…้าเพียแ่ทำหน้าที่นาบำเรอในพระมหาอุปราเท่านั้นแล มิไ้ิอื่น…
เสมา:….
พระนเรศวร:…./มอูทั้สออย่าเป็นห่ว
พระเอาทศรส:ว่าแ่ท่านพี่ ทำไม่พี่ถึให้พระรามนุไปูเลยเมือัแทนันเล่า
พระนเรศวร:เอาทศรส…เ้าไม่รู้อะไระแล้วนะ
้านพระรามนู ไ้มาูเลยเมือัแล้ว็ูแลทุนเป็นอย่าีอย่าับไม่ใ่เลย้วย้ำ โยเพาะแม่นาเลอิ่น พระรามนูไ้แ้มันา นา็สสัยว่ามันอะไรันแ่็ไ้โอาสหนี็หนีทันที แ่พระรามนู็ยัามนาไม่ยอมแพ้ นมาถึบึ ทั้สอสะุนลื่นล้มแล้วริมฝีปาอทั้สอ็ประบเ้าัน ทั้สอผละูบออ เลอิ่นแอบเินอายนิๆ แ่พระรามนู็เ้าโผอนาเ้าทันทีโยไม่ทันั้ัว ทำเอานาสะุ้ แ่นา็รับรัพระรามนูแล้ว็บที่ลับไปอยู่โนมัเหมือนเิม
วัน่อมาที่หสาวี
สามเ้าฟ้าไ้ลับาารีเมือัพร้อมทั้ั้พิธีสำเร็โทษเ้าฟ้าเมือัทันที แ่พระนเรศวรลับใ้สิทธิ์ามำสัที่พระเ้านันบุเรให้ไว้ ึ่พระอ์อให้ไว้ีวิเ้าฟ้าแลาวเมือัทั้มวล พระเ้าโนนเี๊ยะบาเยึให้ามสัะแ่แม้โทษายะละเว้น โทษเป็น็ยัเอาให้หนั พระอ์ึึสั่ให้ับเ้าฟ้าและาวเมือัทั้หมไปัไม่ให้เห็นเือนเห็นะวันในุใ้ินแทน
หลัาเสร็ศึาเมือั ลับมาที่รุอโยธยา
พระนเรศวรับพระรามนูเห็นท่าทีเรไรับเสมาทำหน้าเศร้าสร้อยมานานมาั้แ่ยพลลับาหสา ทั้สอึิะไปไถ่ถามสอเพื่อนสนิทอีรั้ ทว่า็มีทหารนายหนึ่ื่อันธ์(รับบทโย วายุ) เป็นหมู่ทหาร มาหาเรไรแล้วับมือเรไรไป้วยัน เสมาที่เห็น็ไ้แ่ำหมัับลั้นน้ำาไว้อย่าเียว พระนเรศวรับพระรามนูรู้ว่าเิอะไรึ้น ึไ้เรียเสมามาพูุยันามประสาเพื่อนสมัยวัยเยาว์
พระนเรศวร:มึว่าะไรนะ! เรไรน่ะรึ?
เสมา:อรับ…อันัว้าับหมู่ันธ์นั้นยศห่าันมา แล้วุนรามพ่อเรไร็เลือให้ทั้สอหมั้นัน เรไรเยเอาเรื่อนี้มาปรึษาับ้าแล้ว…้า็หวั่นในั
พระรามนู:แบบนี้มันัะไร้เหุผลแล้วนะ มึิิีแล้วรึ?
เสมา:ยศ้า็เป็นไ้แ่ทหารเลวปลายแถว…เทียบเียับหมู่ันธ์นั้นหาไ้ไม่ เพราะเป็นถึที่ไว้วาพระทัยพ่ออยู่หัวมหาธรรมราานั
พระนเรศวร:ั้นมึ็มาเป็นทหารแ้วูสิ
เสมา:ะีหรืออรับ?
พระนเรศวร:ีสิ แม้นะเป็นเพียแ่ทหารแ้วในพระมหาอุปราาแห่อโยธยา แ่ยศ็อาัเทียบเียหมู่ันธ์ไ้…อีอย่า…้า็ไม่ไ้วลาบู่ับเ้ามา็นานนั อยาวลัับเ้าอีสัรา
เสมาที่ไ้ยิน็น้อมรับ้วยวามยินี ส่วนเรื่อเรไร พระรามนูะเป็นผู้ไปุยับุนรามเอ
วัน่อมา
ุนราม:แม้นไอ้เสมาัเ่ายยุทธ แล้าับพ่อมั่น็สนิทันนัแล แ่เห็นทีัลไม่ไ้
พระรามนู:อันาร์ที่หมู่ันธ์ุบมือเปิบแม่หิเรไรไปปาเสมา ้าไม่เห็นพ้อ้วย อัน้วยเสมาับเรไรับัว้าและ็อ์พระนเรศ ่า็ร่วมสารทุ์สุิบมาันั้แ่อนไปเป็นเลยที่หสา แลัว้าเห็นว่าทั้สอ่ามีใให้ัน…
ุนราม:ยัไ้า็ทำให้ไม่ไ้!!
พระรามนูเลี้ยล่อมุนราม(รับบทโย าสุมิน)อย่าไร็ไม่สำเร็ สุท้ายัวท่าน็เิน๋อยออาเรือนุนราม ึ่ะนั้นเรไร็มาเอพอีึไ้มาถามว่ามาทำอะไร
ริมแม่น้ำใล้เรืือนุนราม
เรไร:ฮึๆๆ…ัวท่านไม่้อทำถึั้นนั้นอ
พระรามนู:ยัไ้า็ยอมไม่ไ้เ็า!!
้านบ้านเสมา
พระนเรศวรไ้ปลอมัวมาเยี่ยมพ่อมั่น(รับบทโย ลูุบ)ที่เรือน ึ่ประบเหมาะับเอับเพื่อนทหารอเสมานหนึ่ื่อสิน(รับบทโย ฮอรัส) อีนืื่อสมบูร์(รับบทโย เ็นโะ) พ่อมั่น แม่บัวูม(รับบทโย ทับทิม) ับน้อสาวเสมาอย่าำเรีย(รับบทโย ิสุรุ)็พลั้ปาไปว่าพระนเรศวรมาหา ็ทำเอาสินับสมบูร์ในราบแทบไม่ทัน
พระนเรศวร:มะ…ไม่้อพิธีรีออ ้าแ่มามาุยเรื่อเสมาับเรไรน่ะ
มั่น:พระอ์ะมาุยเรื่อที่เสมาับเรไรไม่สมหวัันสินะพะย่ะ่ะ
บัวูม:สสารริๆเ้า่ะ ทั้แที่ลูไ้พบรััแล้วแท้ๆ
ำเรีย:ถึเราะเป็นุนนาแล้ว็าม ็เป็นไ้แุ่นนาั้นผู้น้อย ้ำยัมีหนี้อี วยแท้ๆเลยริๆ
สิน:พว้า็เลยอยูแลพวพ่อมั่นับแม่บัวูมแทนพี่เสมาอนที่พี่เสมาแไปรบทัพับศึ
สมบูร์:อีอย่า…็ไม่ไ้แย่นะ…ูแลรอบรัวแทนพี่เสมาเนี่ย/ำเลือมอไปที่ำเรีย
พระนเรศวร:สมบูร์…มึอบอีำเรียรึ?
สมบูร์:อะ…เอ่อ…็…
พระนเรศวร:ูยินีนะ ะว่าไป ้ามาบอพวท่านน่ะ านี้ไปเสมาะมาเป็นทหารแ้วอ้า
มั่น:ริรึพะย่ะ่ะ?
พระนเรศวร:ริสิพ่อมั่น…านี้พ่อมั่น็ไม่้อห่วไปหรอนะว่าเสมาะเป็นไ
แล้วพระนเรศวร็าไปป็พบับพระรามนูที่แห้ว เลี้ยล่อมไม่สำเร็ พระอ์ึปลอบใพระรามนูโยพาลับวัแล้วไปฝึ่อสู้ับให้หายี แล้วล่าสุพระนเรศวร็ไ้เสมาเป็นทหารู่พระทัยอีน
เวลา่อมา
สมเ็พระมหาธรรมราาธิรา็ไ้รับแ้าม้าเร็วว่า"พระยาละแว(รับบทโย เ็นโทุ) ไ้บุมาโมีินแน่าๆวบนะใล้ถึอโยธยาแล้ว" พระนเรศวรอาสาที่ะไปออรบ แ่พระราบิาไ้บ่ายเบี่ย ให้ทัพพระอ์เป็นทัพหลั เนื่อาุนรามไ้รับอาสาให้หมู่ันธ์ไปเป็นทัพหน้าันท่าทัพละแวที่แม่น้ำป่าสั ึ่มันเป็นแผนเลื่อนยศให้หมู่ันธ์เป็นทหารยอฝีมือมียศระับสู ึ่หมู่ันธ์็ทำสำเร็
สัทัพละแวนไม่สามารมาประิพระนรไ้ พระมหาธรรมราาึเลื่อนั้นหมู่ันธ์ เป็นพันฤทธิ์อานร์หัวหน้าอทะลวฟันามแผน ันธ์ไ้ลับมา้วยวามีใที่ไ้เป็นถึพันฤทธิ์ ผู้เป็นน้ออย่าแม่หิวแ(รับบทโย มามิ)็ยนี แ่ในวามยินีนั้นลับเ็มไป้วยวามัวล เพราะนาเป็นเพื่อนับเรไรสมัยเป็นนาในวั้วยัน ับเป็นห่วเรื่อรัอเสมาที่มี่อเรไร แ่ระนั้นนา็ไม่ไ้เอ่ยอะไรไป ไ้แ่แสวามยินีให้พี่ายอย่าเียว
้านลุ่มนาใน เรไร วแ ำเรีย เอื้อยแ(รับบทโย รูะ) และรันาวี(รับบทโย ูมิ)่า็มาพูุยันในเรือนในวัหลว
วแ:เรไร…เ้าะล้ำลืนฝืนทนอีนานเท่าไหร่ัน?
เรไร:พ่อันไม่อาฟัำันเลย ัน…ทำอะไรมิไ้…
เอื้อยแ:อันุนราม็ีเหลือ เหุใเล่าแม่หิเรไรเพื่อนันถึไม่บไปเลยเล่า?
รันาวี:อันพันฤทธิ์็เ่านั ยศาบรราศัิ์รึ ็พรั่พรู ไม่บ้วยเสียายแย่
ำเรีย:เพราะว่าแม่หิเรไร มิไ้อบพันฤทธิ์าใริอ
เรไร:ถูที่ำเรียพูมานั่นแหละ
รันาวี:แล้วแม่หิเรไรอบผู้ใันเล่า?
วแ:็ไม่พ้นอ้ายเสมาเสียระมั แม้นพี่้าะไ้เป็นพันฤทธิ์็หาเทียบไ้ับเพื่อนสมัยวัยเยาว์ไม่
เอื้อยแ:ริรึ!! ทหารแ้วู่พระทัยอ์พระนเรศเอรึนี่
รันาวี:ัน็นึว่าแม่หิะัสินใเลืออบนที่หน้าาหรือยศศัิ์เสียอี
เอื้อยแ:แม้นัเป็นทหารู่พระทัย แ่ำแหนุ่นนารอบรัวรึ็น่าสสารนั…มิไ้ว่าร้ายเ้านะำเรีย
ำเรีย:ไม่เป็นไรอ ันไม่ระายหูนั ันรู้ีว่าทารอบรัวัน็ิหนี้แม่วแมามายนั
วแ:หาไ้ไม่…เ้าไม่้อเป็นห่วไปอนะำเรีย
แล้วทั้4สาว็พูุยันไปเรื่อยๆามประสานาบำเรอในวั
พุทธศัรา2127
้านพวพระนเรศวร
พวพระนเรศวรไ้ปลอมัวไปูเหุาร์บ้านเมือ่าๆนานา นเิฝนหนั พวพระนเรศวรึไ้เ้าไปหลบฝนในเรือนอหิสาวนานึ(รับบทโย ไลลา)
พระนเรศวร:โทษนะอีหนู พวพี่อเ้ามาหลบฝนที่นี่สัพันึนะ
หิสาว:ไม่เป็นไรอ้ะ
พระัยบุรี:แล้วนอื่นๆล่ะ?
หิสาว:ายันไปหมแล้วล่ะ้ะ
พระรามนู:มึว่าะไรนะอีหนู
หิสาว:อันพี่ายับพ่อ้า้อไปเป็นทหารรบทัพับศึเป็นทหารในสััพระอ์ำ ทำให้ไม่มีายใอยูแลเรือนหรือทำไร่ไถนาเลย แ่้า็เ้าใพระอ์ีนัแล้ะ
พระนเรศวรที่สับฟั็รู้สึผิิ แ่เนื่อ้วยอโยธยาับพิษุโลยัเป็นเมือึ้นหสา ทาเียวที่ะทำให้บ้านเมือสบสุไ้ ็มีเพีย ประาศอิสรภาพเท่านั้น
เวลา่อมา
้านหสาวีไ้มีรับแ้มาว่า โเมสอแห่รันบุระอัวะิแ็เมือ พระเ้านันบุเรึิะออไปรบทัพับศึับอัวะแทน โยให้พระมหาอุปราาเป็นผู้สำเร็ราารแทนพระอ์ ให้สุรรรมาูแลเมือให้อีแร แล้วสาส์นให้หัวเมือน้อยให่มา่วยรบ
้านอโยธยา
พระนเรศยืนยันที่ะไปแทนพระบิาเ่นเย พระมหาธรรมราา็ทรอนุาพร้อมมอบทัพทหารหลวไปสมทบอีแร ึ่รั้นี้็หวั่นใเสมานั เพราะหนึ่ในนั้นมีพันฤทธิ์อานร์หรือันธ์อยู่้วย พระนเรศวร็ัวลเรื่อรัสามเศร้าอเสมาอี แ่็้อเลิิแล้วเส็ไปหสาทันที ระหว่าทาพระอ์็เส็มาที่เมือแรเพื่อูเิทัพพม่า แ่ แ๊ะเอเ(รับบทโย โทวมะ) เ้าเมือแรลับอให้ทัพพระนเรศพัอยู่นอเมือแทน พระอ์็มิั ัทัพั้่ายทันที
้านเสมา
ันธ์ที่เอาแ่เ๊าะเรไรไม่หยุ็ทำให้เสมาหมั่นไส้ วิ่รี่เ้าไป่อยับันธ์ที่มียศเป็นถึพันฤทธิ์
ันธ์:เอ็ทำอะไรอเอ็วะ!!
เสมา:้าหมั่นไส้มานานแล้ว เรไรน่ะเป็นนรั้า
ันธ์:…ฮ่าห์ๆๆๆ!! เป็นแ่ทหารู่พระทัยมหาอุปราแล้วอย่าิว่าะไ้ใล่ะเว้ย!! เอาี้!! เราสอนไปประาบัน เอาันให้ายันไป้าหนึ่เลยเป็นไ
เสมา:แล้วะบอเรื่อมีนายอย่าไรล่ะ?
ันธ์:…แ่แสร้เท็ไปว่ามีอุปนิิมาลอบปลลพระนม์โยเริ่มา่าทหารที่มาร่วมาราวาน้วย็เท่านั้นเอ
เรไร:เสมา…เ้าอย่ารับำเลยนะ!!
เสมา:ไ้!!
เรไร:โธ่!! ไอ้เสมา!!
้านหลั่ายห่าไปไม่ไลนั
ันธ์:มึพร้อมนะ!!
เสมา:พร้อม!!
แล้วทั้สอ็ประาบู่ัน ันธ์แทบะไม่เื่อว่าฝีมืออย่าเสมาะีเสมอเพลาบนเอไ้ ่าฝ่าย่าแลมาบันไปมาไม่เว้นว่า่อโหว่ สู้ันไปมาโยไม่ไม่มีใรยอมใร ทั้สอสู้ันอยู่นานนระทั่มีทหารยามมาเห็นเ้า หาวามแไม่ีแน่เสมาับันธ์ึเลิสูู้้ันแล้วลับไปใน่ายแทน
้านพระนเรศวร ที่วัหน้าเมือ
พระนเรศวร:้าไม่อยาะเื่อว่าพระอาารย์ะมาำพรรษาที่นี่
มีันทร์:แ่เิมพระอาารย์ท่าน็ำพรรษาอยู่ที่นี่อยู่แล้วเพะ
พระเถรัน่อ:ที่ไปอยู่หสา็เพราะพ่ออยู่หัวบาเยนอนิมน์ไป็เท่านั้น เมื่อสิ้นพระเ้าสิบทิศ อามาึลับมาำพรรษาที่นี่ามเิม
พระรามนู:อย่านี้เออรับ แล้วทำไมเอ็มาอยู่ที่นี่ไ้ล่ะมีันทร์?
มีันทร์:อัน้วยสิ้นพระเ้าสิบทิศแล้วไร้ ้า็เลยลับมาูแลพระอาารย์ัแ่่อน เพราะพระพี่นาสุพรรัลยาไ้มอบหมายหน้าที่นี้ให้้าเอ
พระเถรัน่อ:แ่อย่าะล่าใล่ะ ป่านนี้แ๊ะเอเมันส่พิราบสื่อสารไปถึหสาแล้ว
พระนเรศวร:ะมาไม้ไหนัน?
้านหสา
พระมหาอุปราาไ้รับสาส์นาแ๊ะเอเแล้วึิะสเ็ไปเมือแรเพื่อไป้อนรับ ทว่า มัาปะโร(รับบทโย าุยะ)พระพี่เลี้ย ลับยุยให้แทนที่ะไปรับีๆ สู้ปลีีพพระนเรศวระยัะีว่า พระมหาอุปราาลัเล แ่็อบลทันวัน โยส่พระยาเียนับพระยารามไป้อนรับแทน เมื่อไ้ัหวะเหมาะ็ปลพระนม์เสีย แล้วถ้าพลา ็แ่โยนวามผิให้พระยามอสอนนั้นรับรรมไป็บ ทั้สอึเรียสอพระยามอมีื่อมาแล้วบัาามสั่ พระยามอทั้สอที่ไ้ฟั็็อสนิทแล้วยัลัเลใอี
่ายพระนเรศวร
เียน:พว้ามารับแทนมหาอุปราแทนพะย่ะ่ะ
ราม:ยินีนัที่ไ้เอับพระอ์อี
พระนเรศวร:เป็นพวเ้าสอน็โล่ในั ยินีนัแลที่พระยามีื่อทั้สอเป็นทั้เพื่อนเ่าับเป็นัวแทนมารับเราไป
่ำ
พระยารามที่ำลัเรียเพราะะ้อปลพระนม์พระสหายสมัยวัยเยาว์็ไ้แ่ิว่าทำแบบนี้มันีแล้วหรือ นระทั่เสมา็มาทัทายพระยาราม
เสมา:พระยาราม ท่านูวิัวลนัแล
ราม:เสมา!!
เสมา:พระยารามท่านมีเรื่อทุ์ใหรือไม่อรับ?
พระยารามที่ทนไม่ไหว็ไ้ลุึ้นยืนแล้วุยับเสมา
ราม:เสมา…ไปหาพระอาารย์ันเถอะ
แล้วพระยารามับเสมา็ไปเ้าเฝฝ้าพระมหาเถรัน่อ
พระเถรัน่อ:….
ราม:…./ไหว้พระอาารย์่อนะทำทีเินาไป
พระเถรัน่อ:ะมาหารือเรื่ออะไร?
ราม:…ือว่า…
ทันในั้น พระยาเียน็เ้ามาััหวะ
เียน:เ้าะทำเสียแผนเอานะ!!
เสมา:เสียแผน…เรื่อะไรอรับ?
เียน:ไอ้เสมา…อึ!
พระเถรัน่อ:ิีแล้วหรือ ที่ัปลพระนม์มหาบพิร?
เสมาที่ไ้ฟั็ใ
เสมา:เรื่อริหรืออรับ!
ราม:แ่ถ้าไม่ทำ เราะ้อถูราหน้าในานะาวมอเป็นแน่
แล้วมีันทร์็โผล่มาพร้อมับเรไรับพระรามนู
มีันทร์:พวเราทั้พระมหาอุปรา่า็เป็นสหายร่วมทุ์ร่วมสุันมาแ่รั้วัยเยาว์ ประหนึ่้าเอ็เป็นมอ พวเ้าสอนิีแล้วรึ
เรไร:พระยาเียน…พระยาราม…
ราม:แล้วพว้า็ทำไม่ลริๆ
เียน:มันบแล้วล่ะราม….
พระรามนู,เสมา:ไม่หรอ…เป็นาร์ีเสีย้วย้ำไป/อรับ!
เียน,ราม:เอ๋?
แล้วผลสุท้ายทั้สอพระยามอ็มาแปรพัร์เ้าับพระนเรศวรพร้อมเล่าวามริให้พระอ์ทราบ
พระนเรศวร:นึแล้วเียว ว่าหสา้อิสัวัน ทั้ที่อโยธยาไม่เยะิทุรยศสัรา ีล่ะ พระรามนู เ้าับเสมาลอบไปในเมือแร ับัวแ๊ะเอเมาุมัเสีย มันะไ้ไม่มีทาส่่าวว่าแผนผิพลาไ้
แล้วพระรามนูับเสมา็ไ้ไปทำามหน้าที่ ับแ๊ะเอเมาุมั แล้วพระอ์็เริ่มพิธีประาศอิสรภาพทันทีโยมีทหารู่แ้วพระทัย ทหารหลว นาบำเรอส่วนนึ พระภิษุส์ สอพระยามอ และพระอ์เอ แล้ว็เริ่มพิธีไ้ พระอ์ทรเินไปยัเบื้อหน้าที่ั้แท่นพานใส่โทอเหลือบรรุน้ำทัษิโทไว้เบื้อหน้าพระอ์ เสียพระภิษุส์สวมน์ร่ายยาว บรรยาาศท้อฟ้าอึมรึม พระอ์ทรทอหายใพนมพระหัถ์ทั้สอพร้อมรัสประาศออมา
พระนเรศวร:้าแ่เทพยาฟ้าินทั้หลาย เป็นทิพยาน…้วยพระเ้าหสาวี มิไ้ั้อยู่โยรอสุริ มิรภาพัิยาประเพี ประพฤิพาลทุริ ิัทำภัยยันรายแ่เรา…นับแ่นี้ไปเบื้อหน้า รุพระมหานรศรีอโยธยา ับเมือหสาวี าาันแ่วันนี้ไป ราบเท่าาลปวสาน!!!
รั้นสิ้นสุรเสีย พระอ์็ไ้หยิบโึ้นมา พร้อมเปิฝาโหลั่อุทธาราทัษิโทลพื้นปพี เป็นารประาศอิสรภาพอาวอโยธยา
พระรามนูไ้ลุึ้นยืนพร้อมับะโนพระนามอพระอ์ออมาเพื่อประาศศัาว่าสยามไม่ใ่เมือึ้นอี่อไป
พระรามนู:พระนเรศวร!!!
แล้วผู้นในพิธีทั้ทหารแ้วทหารหลวนาบำเรอ ทุนในพิธียเว้นพระส์็่าโห่ร้อพระนามอพระอ์ามพระรามนู ทั้ยัมีเสียีเราะเาะโล่โห่เนบรรเลศาสราให้อี
รั้หลัาประาศอิสรภาพ
พระนเรศวร็ไ้วาแผนิะีเมือหสาไม่ให้เหลือ น้อมาุิเพราะมีันทร์แ้ว่าาระีหสาเป็นไปไ้ยา พระอ์ึเปลี่ยนพระทัยเป็นวา้อนเลยไทย-มอลับอโยธยาผ่านแม่น้ำสะโโยะหาฝั่ที่มีระยะเลื่อนบวนใล้ที่สุ สร้าสะพานไม้ให้ประานเินและใ้เรือทุลำที่มีมาเสริมพาทุน้ามฝั่ไปอีแร และเพื่อมั่นใว่าราษระปลอภัย พระอ์ึมอบหมายหน้าที่ให้พระรามนูไปั้่ายเล็ที่ผา่อสิห์เพื่อัทัพพม่าเป็นปราาร่านแร ให้พระศรีถมอรัน์ับพระัยบุรีให้ไปั้่านปืนให่อยู่ที่ำบลหน้าแม่น้ำสัไว้เป็นปราาร่านที่สอั้่ายให้ห่าาริมแม่น้ำสามเส้นวาปืนให่ให้เหนือแนวสอวาศอ ุูลอใส่น้ำมันินไว้เพื่อุเป็นำแพไฟสัทัพไว้แล้วลับมาสมทบับทัพให่ เพราะว่าทัพพม่าะามทัน พวเรา็้ามไปนหมแล้ว แล้วพระอ์ พระรามนู มีันทร์ เสมา ับเรไร็ปลอมัวเ้าไปในวัหลวหสาโยมีันทร์ับเรไระแอบเ้าวัในไปเอ เพื่อเลี้ยล่อมให้พระสุพรรัลยาลับไป้วยัน ทว่า
พระสุพรรัลยา:เห็นที้าัไป้วยไม่ไ้ เพราะว่าบันี้เราำลัทรรรภ์อยู่ เป็นเหุะให้เป็นภาระเสียเปล่าๆ
เรไร:แ่ว่าถ้าเิว่าพระพี่นา…
พระสุพรรัลยา:เราถือว่าสิ่นี้เ็นัวแทนเรา็แล้วัน ส่วนีวิเราะเป็นยัไ็แล้วแ่เวรแ่รรมเลย…เอ้า!/ัพระเศาใส่ผอบพร้อมถอพระุามีให้ับทั้สอ
มีันทร์:…เ้าใแล้วเพะ พวหม่อมันะแ้ให้อ์ำทราบ
หลัานั้น
เรไรับมีันทร์ไ้มอบผอบับพระุามีให้ับพระนเรศวร พระอ์ทรริ้วเพราะเ้าใว่าพระพี่นาะห่วลูผัวมาว่าาิ แ่มีันทร์ลับอธิบายว่าพระพี่นานั้นทำไป็เพราะรัพระอ์ ทำให้พระอ์หายริ้ว
พระนเรศวร:ั้นเหรอ…เห้อ! ้าิผิไป
พระรามนู:เอ่อ พระอ์ ไหนๆ็มาที่นี่แล้ว ้าใร่ัใร่ไปปลปลอยาวเมือั…
พระนเรศวร:มิ้อเสแสร้…บอมา เ้าใร่ัไป่วยแม่นาเลอิ่นใ่หรือไม่?
พระรามนู:แหะๆ…รู้ทันะแล้ว
พระนเรศวร:ไ้ หาเราไ้ทหารับาวเมือัมาสมทบ็ี เ้าเร่ไป่วยให้โยเร็วอย่ารีรอ
แล้วพระรามนู็มาทีุ่ใ้ินนอเมือแล้ว่วยเลยเมือัทั้หมแล้วสั่ให้ไปสมทบับเลยไทย-มอทั้สิ้น
เลอิ่น:ท่านล่ะะไปไหน?
พระรามนู:้าะไปสัทัพพม่าที่ผา่อสิห์
เลอิ่น:ั้น้าอไปับท่าน้วย หมอมู หมอเล
หมอมู(รับบทโย ินอน) ับหมอเล(รับบทโย รีฟา)็พร้อมใที่ะไปสู้ับเลอิ่น พระรามนูเห็นวามมุ่มั่นอทั้สาม็ยอมให้ร่วม้วยเพาะแ่เลอิ่น ส่วนหมอมูับหมอเล็สั่ให้ไป่วยปราารปืนให่แทนะีว่าแ่ทั้สอลับไม่เอาพระรามนูึยอมให้ทั้สอไป้วย แล้วทั้สี่็เร่ไปั้่านที่ผา่อสิห์ามหน้าที่
วัน่อมา
พระนเรศวร็ไ้บัาเร่ให้เลยไทย-มอและไทให่รีบไปที่อีฝั่อแม่น้ำสะโทันที เพราะบันี้สะพานที่ไ้วาแผนสร้า็เสร็แล้ว ปราาร่านสอ็เสร็แล้ว แ่หสา็อยั้น้นส่อุปนิิมาไม่เว้น แ่็ไม่มีใรรอสัน
้านพระมหาอุปราา
มัสามเีย:เห็นทีะไม่ีนัแล…สุรรรมา ท่านนำทัพไปแล้วบยี้อเ่อนที่พวมันะไปอีฝั่ฟาอแม่น้ำสะโ โยเร็ว!!
สุรรรมา:รับ้วยเล้าพระพุทธเ้า้า!!
้านพระนเรศวร
เรไรับเสมา่า็พาเลยไทย-มอับไทให่ให้้ามฟามา ทันในั้นันธ์็ไ้ลาเรไรมาหาในที่ลับๆ
เรไร:พันฤทธิ์!! ท่านัทำอะไร้า
ันธ์:ไม่เห็นเป็นไรเลยแม่หิเรไร อย่าไรเสียเรา้อเป็นอันอยู่แล้ว
ะนั้นเอมีันทร์็มาััหวะ
มีันทร์:เป็นพันฤทธิ์ ็เร่ไปทำหน้าที่เินะ ้าับเรไรเราเป็นเพื่อนสนิทันมานานเรไรมา่วย้าีว่านะ/ลาเรไรหนีไปาันธ์
ันธ์:ิ!/เินุนาแล้วไปทำหน้าที่
้านผา่อสิห์
ทัพพม่าไ้เินทัพมาามแผน พระรามนูึสั่ให้ทหารปล่อยหินยัษ์ลาผา ทิ้อฟาราน้ำมันิไฟโมีสัไว้รั้นสำเร็ ทัพทหารพระรามนู็รีบไป่านสอทันที
้าน่ายปืนให่
พอมาถึ่านที่สอ พระศรีถมอรัน์็สั่สีหนาทปืนไฟปืนให่ยิสัไว้นทัพพม่า้อล่าถอยไปั่วราว แ่แ่ั่วราวเท่านั้นเพราะทัพพม่า็วลับมาอีรั้พร้อมพลปืนให่ ทั้นในั้น ออาราวัสรร์็มาส่่าวว่าารเลยราษรไทย-มอับไทให่ไ้้าฟาไปนหมสิ้นแล้ว พระัยบุรีึทำามบัา ุไฟที่บเพลิไส้ม้าุไฟล้อมหน้า่ายเป็นำแพไฟสัไว้พระัยบุรี พระศรีถมอรัน์ หมอมูับหมอเล ับทัพทหารทั้หม็เร่ไสม้าไปที่สะพานทันที ทว่าพระรามนูลับพลาท่าถูทหารวิลาศโปรุเสยิปืนเ้าที่ลาหลันบัับม้าไม่ไหว ้ำเลอิ่น็ยั้อ่วยแบ่ภาระหนีทหารหสาอี
อี้าน
พระมหาเถรัน่อรับรู้ไ้ถึะาพระรามนู ึไ้เินมาบอพระนเรศวรทราบ
พระเถรัน่อ:บันี้ ไอ้บุทิ้้อมระสุนทหารวิลาศโปรุเส อาารสาหัสสารร์ มหาบพิรเร่ไป่วยเถิหามหาบพิร้อารไป่วย/เินาไป
พระนเรศวรพิโรธ ึึ้นหลัอาาู่พระทัย แุ่นรามเะ(รับบทโย ยูริ) ับ ุนวิมานมล(รับบทโย ยุย)็มาปรามไว้
ุนรามเะ:พระอ์ะทรเส็ลับไป่วยพระรามนูมิไ้…มิไ้เป็นมั่นมั่น!! โยทรเสี่ยภัยยันรายยิ่นั!
ุนวิมานมล:พระอ์ทรเส็้ามแม่น้ำ ไ้เวลาทำลายสะพานแพแล้วพระพุทธเ้า้า…
พระนเรศวร:หลีไป!! ้าะทิ้พระรามนูุนศึู่าย ที่เยสละีพเสี่ยภัย่วย้ามาหลายมื้อหลายราวหาไ้ไม่!! หา้าทิ้สหายร่วมศึ ้ายัะแบหน้าเป็นพ่ออยู่หัวอยู่ไ้อย่าไร!! พวเ้าอย่า้าทีเร่เผา่ายอย่าให้สุรรรมายึไปทำารไ้ แล้วุ้มันราษรไปอย้าฝั่โน้น หา้าแลพระรามนูมิหวนลับมาในอีสอั่วยามแล้วไร้ เร่ให้ออาเสนาภิมุเร่ระเบิสะพานมิ้อห่ว้า!! แล้วเร่วา้อนราษรลับราธานีอโยธยา ให้พระเอาทศรสแ่รุรับศึนันบุเร
มีันทร์ เสมาับเรไรที่ไ้ยิน็ิที่ะามไป แ่เสมาให้เรไรเฝ้าอยอยู่ที่อีฟาอแม่น้ำแทน
มีันทร์:พระอ์ลับไปอีฟาเถอะเพะ หม่อมันะลับไปรับพระรามนูเอ พรามนู็เป็นสหายอหม่อมันเ่นัน!!/ึ้นหลัม้าเรียมัวไป
เสมา:ทั้สอ้ามไปอีฟาฝั่เถอะอรับ ้าะไป่วยพระรามนูเอ พระรามนูเอ็เป็นสหาย้าเ่นันอรับ!!/วิ่ออัวนำไป่อน้วยเท้า
หลัาเสมาออัวนำไป่อน มีันทร์์ไสม้าาม พระนเรศวรึไสม้าามไป ่อนที่พระศรีถมอรัน์ับพระัยบุรีะไสม้าามไปสมทบ
้านพระรามนู
เลอิ่นไ้วา้อนแลสัหารทหารหสาไปนับสิบนายแ่็สู้ไม่ไหว ทันในั้น ็มีร่านึวิ่เท้าเปล่ามาแล้วสัหารทหารหสา้วยาบู่นั่นือเสมา าม้วยมีันทร์ที่ี่ม้าัาบฟันทหารหสาายหลัม้าามมา้วพระนเรศวรวบอาาศึู่ใ้วยาบู่ามมาิๆ้วยพระัยบุรีับพระศรีถมอรัน์ใ้าบู่ใ ไสม้าแล้ว่าฟันทหารหสาายเรียบแล้ว เสมาที่วิ่มาเท้าเปล่า็แบพระรามนูึ้นหลัม้าแล้วึ้นี่แทน นเวลาเือบะรบสอั่วยามทุน็รีบไสม้า้ามสะพานไ้ทันหวุหวิเียายไ้ในที่สุ
แล้วอีปัหา็มาึ ทัพอสุรรรมา็มาประิทัพแล้ว้ำยัรียมทำสพานแพไว้อย่ารวเร็ว หวัะามมาให้ทัน ทั้สอฝ่ายยิปืนให่สัทัพไว้แ่ว่าทั้สอฝ่ายไม่ว่าะยิปืนไฟหรือสีหนาทปืนไฟทุระบอ ยิยัไ็ไม่โน เพราะแม่น้ำสะโนั้นว้ามา ระยะยิปืนเลยไม่ถึันสัฝ่าย แล้วทันในั้นเอพระมหาเถรัน่อ็มาพร้อมับล่อไม้ยาวที่บรรุบาสิ่ไว้
พระเถรัน่อ:มหาบพิรยัำศาสราวุธที่ิะับ้อมันไ้หรือไม่ อนนั้นบารมีอมหาบพิรยัไม่เพียพอที่ะับ้อมัน มาบันี้ บารมีอมหาบพิรนั้นเทียบเท่าัพรริราแล้ว นำไปใ้เถิ/เินาไป
แล้วานั้นพระอ์็ให้ทหารเปิล่อ มันือพระแสปืนปานสัยาวเ้าืบ พร้อมาั้ ลูระสุน แลินปืน พระอ์ไ้หยิบพระแสปืนึ้นมา ใหุ้นรามเะรอินปืน ุนวิมานมลบรรุลูระสุน แลให้ออราวัสรร์ั้้าั้ปืน พระอ์มีสมาธิั้มั่นเรียมปืนพร้อมยิสุรรรมา รั้นไ้โอาส็ทรลั่นไปืน แรระสุนที่พุ่มา พุ่เ้าที่ร่าอสุรรรมาอย่าั นสุรรรมาเสียทีสิ้นีพาอ้า
ทหารอโยธยา่าโห่ร้อยินี ส่วน้านทัพหสาวี็ถอยร่นลับไป แล้วพระนเรศวร็มีบัาใส่ราษรทั้ผอลับราธานีอโยธาทันที
โปริามอน่อไป
(ไรท์:เห้อ!! รู้สึเหมือนยภูเาออาอ านี้ไป ไรท์ะพยายามลับมาเียนนิยายทุๆเรื่อทุๆแพลฟอร์มให้ไ้เลยไม่ไ้ะี่ปี็าม สำหรับอนนี้วามยานอาะ้อออแบบบทให้มันูเ้าันแล้ว เรื่อภาพประอบ็เป็นอีเรื่อที่เป็นปัหาเลยบอรๆ)
ความคิดเห็น