คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ข้อมูลเบื้องต้น
ยูจิโอ:อ…อืม
คิริโตะ:ที่ไหน…เอ้ะ?
ฮองตง:โอ้ว!ฟื้นแล้วเหรอ?
คิริโตะ:คุณเป็นใคร?
ม้าเฉียว:พวกเจ้าสลบไปนานมากเลย...ข้าม้าเฉียว ส่วนนั่นลุงฮองตง
ยูจิโอ:เอมุล่ะ?
ฮองตง:อ๋อ!อยู่ที่สวนดอกเหมยน่ะ
สวนดอกเหมย
เอมุได้ทำหลุมศพของจูล่งไว้ก่อนจะร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้าโดยมีเซลก้าปลอบโยนทัน ใดนั้นคิริโตะกับยูจิโอที่มาเห็นเข้าก็มาปลอบเอมุด้วย
วันต่อมา
ฮองตง:เจ้าจะออกเดินทางไปเรื่อยๆเลยเหรอ?
เอมุ:ก็ไม่เชิงหรอกท่านลุง…ข้าน่ะ…อยากจะรู้ว่า…เด็กสาวคนนั้นอยู่แห่งหนใด…และข้าก็ได้ตัดสินใจแล้วด้วย!
ฮองตง:งั้นก็…ระวังตัวด้วยนะ!
เอมุ:อืม!เพื่อจูล่งด้วย!/หยิบทวนของจูล่งขึ้นมา
แล้วพาราโดะที่เข้ามาก็เข้าร่างเอมุไปทันทีซึ่งฮองตงที่เคยเจอจนชินก็ยิ้มออกมา จากนั้นเอมุ คิริโตะ ยูจิโอกับเซลก้าก็ออกเดินทางไปยังหมู่บ้านรูลิด แต่ว่าระหว่างการเดินทาง
เอมุ:……
{จ๊อกกกก!!}
เอมุ:อูยย!!
เซลก้า:หิวงั้นเหรอ?
คิริโตะ:ก็นะ…เรายังไม่ได้กินอะไรเลยนี่
จู่ๆก็มีเสียงเหล็กกล้ากระทบกันมาแต่ไกล ทั้งสี่วิ่งไปดูต้นเสียงก็พบกับสองร่างกำลังต่อสู้กันอยู่ ร่างหนึ่งศรีษะโตเหมือนเสือ หน้าสีดำ ตาพองโต จากนิสัยคงจะเสียงดังปานฟ้าผ่า กิริยาดังม้าควบ มีพละกำลังมาก ร่างกายกำยำในชุดเกราะสีคราม
ใช้ทวนยาว10ศอก หนัก85ชั่ง ใบทวนรูปทรงโค้งหยักใบมาดังงูเลื้อย บริเวณปลายคล้ายจันทร์เสี้ยวขนาดเล็กหรือเป็นแฉกดั่งลิ้นงู
อีกร่างหนึ่ง รูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าแดงดั่งผลพุทราสุก นัยน์ตายาวรี คิ้วดังหนอนไหม หนวดเครายาวงามถึงอก ดูมีบุญบารมี จงรักภักดี กตัญญูรู้คุณ รักความยุติธรรม ซื่อสัตย์ ใส่ชุดแพรไหมสีเขียว โพกผ้าแพรเขียว ใช้ง้าวเดือนเสี้ยวยาว11ศอก หนัก82ชั่งเป็นอาวุธคู่กาย
(?):ฝีมือไม่เลวเลยนี่หว่า!
(??):เจ้าก็เช่นกัน!!
(?):ฝีมือดีแบบนี้เจ้าไม่น่ามาเป็นพวกเดียวกันกับพวกก็อบลินหรือพวกโจรเลยนะ!!
ด้านพวกเอมุ
เซลก้า:เราควรไปห้ามมั้ย
ยูจิโอ:ไม่รู้สิ
คิริโตะ:เอมุ นาย…เฮ้ย!!/พบว่าเอมุกำลังวิ่งไปห้าม
ต่อมา
เอมุ:ช้าก่อน!!เหวอ!!/วิ่งมาห้ามก่อนจะล้มหัวทิ่ม
(?),(??):ห้ะ!!
เอมุตัวกระเด็นมาไกล ล้มหัวทิ่มหมดสติไป ทันใดนั้นเองพวกคิริโตะก็มาดูอาการ ก่อนที่สองร่างนั้นจะมาดูอาการตาม
ณ หมู่บ้านตุ้นกวน
เอมุ:อ…อืม/ลืมตา
เซลก้า:ฟื้นแล้ว…ในที่สุด/กอดเอมุพร้อมหอมแก้มเอมุด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
(?):ได้สติแล้วสินะ
(??):แบบนั้นก็ดีแล้วล่ะ
เอมุ:อืม!!เอ้ะ!เจ้าสองคนยังสู้กันอยู่เลยนี่!!
(?),(??):เอ้ะ…ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!
(?):เรื่องนั้นเราเข้าใจผิดกันน่ะ!ข้าชื่อ<เตียวหุย>อาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้น่ะ ข้าได้ข่าวว่าจะมีก็อบลินบุกมาที่หมู่บ้านนี้ ข้าจึงมาปราบ แล้วก็มาเจอกับเจ้าหนวดหน้ายักษ์เข้าน่ะ/เล่นหนวดเคราของร่างชุดเขียว
(??):ข้าไม่ใช่เจ้าหนวดหน้ายักษ์!!
เตียวหุย:ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!โทษที ก็เจ้าทำตัวน่าสงสัยนี่!
(??):ข้าชื่อ<กวนอู>เดินทางมาที่นี่…พอมาถึงก็เจอเจ้านี่พุ่งมาโจมตีข้าทันทีเลย
เตียวหุย:โทษทีๆ!!
คิริโตะ:ขอบคุณมากนะ ฉันคิริโตะ
ยูจิโอ:ผมยูจิโอ
เซลก้า:ฉันเซลก้า
เอมุ:ข้าชื่อเล่าปี่น่ะ
ทันใดนั้นก็มีเด็กกลุ่มหนึ่งกรูกันเข้ามาหาเตียวหุย
เด็กๆ:ท่านพี่เตียวหุย!!
เตียวหุย:เอ้า!ว่าไงๆ!!
เซลก้า:เด็กๆดูจะชอบนายมากเลยนะ
เตียวหุย:แหม ก็คนมันหล่อนี่!
{จ๊อกก!}
เอมุ:อูยย!
เด็กๆ:พี่ชายหิวเหรอ?
เอมุ:อ…อือ!แหะๆ!
หลังจากนั้น
เด็กๆได้พากันพาพวกเอมุมากินข้าวปั้นคลายหิว ทันใดนั้นก็มีเด็กคนหนึ่งวิ่งมาบอกเตียวหุยว่ามีพวกก็อบลินบุกมา เตียวไม่รอช้าคว้าทวนออกไปทันที กวนอูไม่รอรีคว้าง้าวออกไป เอมุไม่คิดอะไร รีบโซ้ยข้าวปั้นหยิบดาบมังกรจักรพรรดิออกไปกับคิริโตะกับยูจิโอที่หยิบดาบที่หน้าร้านตีเหล็กมา พอมาถึงก็พบว่าผู้นำก็คือ อุกาจิ
อุกาจิ:แก…
เอมุ:อุกาจิ…ไม่เจ้าก็ข้าต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!!/ปรากฏเกราะดวงตามังกร
กวนอูกับเตียวหุยที่เห็นก็อึ้งเพราะนั่นคือผู้ถูกเลือกจากตัวแทนแห่งดวงตะวันที่ได้ถูกเลือกจากเกราะดวงตามังกร
กวนอู:นั่นมัน…
เตียวหุย:ผู้มีบุญมาจุติแล้ว
เอมุกับอุกาจิประดาบกันไป23เพลงสุดท้ายอุกาจิก็พลาดท่า ประกายแสงสีแดงทับทิมครอบคลุมตัวดาบทั้งสองเล่ม
เอมุ:รับไปซะ!!ดาบมังกรทลายโลกันตร์!!!!/กระหน่ำดาบ
เอมุกระหน่ำดาบใส่อุกาจิไม่ยั้งจน ฟันหัวอุกาจิหลุดไป ก็อบลินก็หนีตายไป กวนอูกับเตียวหุยต่างมาคำนับเอมุก่อนจะขอบางอย่างกับเอมุ
กวนอู:โชคชะตาแท้ๆเลย!!
เตียวหุย:ได้โปรดเถิด!!
กวนอู,เตียวหุย:ให้เราเป็นพี่น้องร่วมสาบานด้วยเถอะ!!
เอมุ:กวนอู…เตียวหุย…ตกลง!!
ณ สวนดอกท้อ
ทั้งสามก็ได้ตั้งพิธีแล้วกล่าวคำสาบานทันที
เอมุ,กวน,เตียวหุย:พวกเราสามคน…ถึงแม้จะไม่ได้เกิดพร้อมกัน…แต่ขอสาบานว่าจะตายด้วยกัน!!
ต่อมาในตอนเย็น ทุกคนก็ได้จัดงานฉลองกัน
เซลก้า:สนุกจังนะ
ด้านคิริโตะกับยูจิโอ
ยูจิโอ:คิริโตะ…
คิริโตะ:ฉันรู้!
ยูจิโอ:อลิส…
วันต่อมา พวกเอมุได้จากลาหมู่บ้านตุ้นกวนไปยังหมู่บ้านรูลิด กวนอูกับเตียวหุยได้ใช้ชีวิตในฐานะชาวนาชาวไร่ ยูจิโอกับคิริโตะได้ช่วยกันโค่นต้นไม้ แต่คิริโตะได้ใช้ดาบกุหลาบสีคราม แต่ในครั้งนี้ดาบเล่มนั้นเบาดังขนนก ยูจิโอที่เห็นก็ได้วอนขอคิริโตะสอนวิชาดาบให้ คิริโตะจึงยอมยูจิโอไป ยูจิโอได้โค่นกีกัสซีเดอร์สำเร็จ กาซุฟท์ก็ได้ถามถึงอาชีพของยูจิโอซึ่งก็คือนักดาบ ต่อมายูจิโอก็ได้คุยกับเซลก้าให้ฟัง เอมุกับคิริโตะที่แอบฟังก็ได้ให้กวนอูกับเตียวหุยเตรียมเสบียงให้ ก่อนที่เอมุจะจากลากับสองพี่น้องกัน
วันต่อมา
ยูจิโอ:ขอโทษที่ให้คอยนะทั้งคู่!
คิริโตะ:โย่ว์!
เอมุ:พร้อมแล้วสินะ
ยูจิโอ:ไปกันเลยเถอะ!
กวนอู:ช้าก่อน!
เอมุ:กวนอู…เตียวหุย…
เตียวหุย:พี่ใหญ่…คิริโตะ…ยูจิโอ…ขอให้เดินทางปลอดภัยนะ!!
คิริโตะ:อือ!
ยูจิโอ:อืม!
เอมุ:พวกเจ้าก็รักษาตัวด้วยนะ
แล้วทั้งสามก็เดินทางทันที
ยูจิโอ:เมืองหลวงจะเป็นแบบไหนนะ?
คิริโตะ:บางที่…อาจจะใหญ่กว่าที่รูลิดก็ได้ล่ะมั้ง?
ยูจิโอ:ฮะๆ คงจะอย่างนั้นล่ะนะ
เอมุ:สายลมมันชื้นๆยังไงก็ไม่รู้นะ…รีบไปกันเถอะ
อีกด้านที่โลกความเป็นจริง
[FINAL ATTACK RIDE!,D-D-D-DECADE]
(v)decadeไรเดอร์คิกใส่decadeจนคืนร่าง คิคุโอกะก็ได้มาพยุงร่างสึคาสะไว้ก่อนที่(v)decadeจะเข้าประตูมิติไป
สึคาสะ:ซวยล่ะ…อึก!/ทนบาดแผลไม่ไหว
คิคุโอกะ:ไปรักษาตัวก่อนนะครับ!
TO BE CONTINUE
ความคิดเห็น