คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : (MONHOPE) I'm not gay - 3 end.
“เอ่อ .. อุ เโฮปฮยอฮะ”
“ฮยอมีไรฮะ/มีอะไรหรอ”
“ผมว่า .. ผมเินเอ็ไ้นะฮะ”
“ไ้ไล่ะฮยอ ฮยอเ็บาอยู่นะ เิหล้มึ้นมาอีะทำไล่ะ”
“ย๊า!! ไอ้เ็บ้า แย่ันพูทำไมห๊า”
“พอเถอะฮะทั้สอน ผมแ่หล้มเอ ไม่ไ้เ็บมาะหน่อย”
“อย่าื้อเลยนะโฮปปี้ พี่เป็นห่วเรานะ”
“ย๊า!! ฮยอ็แย่ผมพูเหมือนันแหละ”
“็ผมเินไม่ถนันี่นา ..” ็เล่นเินล้อแนประบสอ้าันเป็นปาท่อโ๋ันอย่านี่ ใรมันะไปเินถนัล่ะ ผมแ่สะุ้อนหินเอ แผลเล็ระิเียว ไม่ไ้เ็บมามายะหน่อยพวนี่็เว่อร์ไปไ้ ทำอย่าับผมโน้อนหินหล่นทับอย่านั้นล่ะ นี่ผมิถูหรือิผิที่ให้สอนนี่มา้วยเนี่ย เฮ้ออออออ
“เอาน่า ปลอภัยไว้่อนย่อมีว่า ให้ฮยอประอไปแบบนี้นะโฮปนะ น้า”
“.. ็ไ้ฮะ ไปทั้อย่านี่็ไ้” ผมล่ะแพ้สายาอ้อนๆอแร็พมอนส์ฮยอทุที ็ใรใ่ให้ทำหน้าอ้อนแล้วน่ารัันเล่า -///-
“โฮปฮยอไม่สบายรึป่าวฮะ ูหน้าแๆ”
“เออ ริ้วย เป็นอะไรรึป่าวเโฮป”
“ป..ป่าวฮะ ผมไม่ไ้เป็นอะไร ส..สสัยอาาศมันร้อนน่ะ”
“แ่นี่มันะทุ่มนึแล้วนะ ฮยอว่าอาาศเริ่มหนาวแล้วมาว่า” เออ ริ้วย ..
“..็ผมร้อนอผมนี่นา”
“อ่ะๆ ร้อน็ร้อน”
“อ๊ะ!! ถึแล้วล่ะฮยอ” ผมหันไปมอทา้าหน้าามเสียออุ ห้าสรรพสิน้านาไม่ให่นั แ่็มีอรบรัน ผมอบเินห้าอนลาืนนะ ผมว่านมันน้อยี อีอย่าผม็ไม่่อยมีเวลา้วย อนลาวัน็เอาเวลาไป้อมหม ึๆหน่อยเลย้อมาเิน็อปอย่านี้
แ่วันนี้พิเศษหน่อยที่มีทั้สอน่วยเลืออ ทั้แร็พมอนส์ฮยอทั้อุเอาแ่ื้ออให้ผม นถุเ็มมือเ็มไม้ผมไปหม บอว่าะื้อเอๆ็ไม่มีใรฟั ผม็เลยปล่อยเลยามเลย อย่ามอผมเป็นนเห็นแ่อฟรีอย่านั้นสิรับ ผม็แ่ไม่อยาให้เาเสียน้ำใ็เท่านั้น หึหึ..
“เโฮปฮยอ เี๋ยวผมมานะ ไปเ้าห้อน้ำแป๊บนึ”
“ไม่้อลับมาเลย็ไ้น้า” แน่นนอนว่า้อเป็นเสียแร็พมอนส์ฮยอที่ะโนไล่หลัอุไป อนนี้็ลายเป็นว่าผมอยู่ับแร็พมอนส์ฮยอสอ่อสอ ผมไ้แ่ยืนเ้ๆัทำัวไม่ถู ็เล่นเียบไปเยๆะั้น ไอ้ผม็ไม่รู้ะวนุยอะไรี มันอึอัอย่าบอไม่ถูอ่ะรับ
“เโฮป..”
“ฮะ?”
“ถ้าสมมุิมีผู้ายมาอบเโฮป เโฮปิว่าะอบเาไ้มั๊ย?”
“ทำไมถามอะไรแปลๆอย่านั้นล่ะรับ”
“ฮยอแ่อยารู้นะ ..”
“ ผมเป็นผู้ายนะรับ ะอบผู้าย้วยันไ้ไ” แ่ถ้าเป็นฮยอล่ะ็ไม่แน่นะ ..
“นั้นสินะ .. เป็นผู้ายะอบผู้าย้วยันไ้ไ..”
“ฮยอ..”
“ฮ้า ่อยโล่หน่อย เโฮปฮยอลับหอันเถอะฮะ ึแล้ว้วย” ยัไม่ทันที่ผมะไ้พูอะไรับแร็พมอนส์ฮยอ อุ็ลาผมเินนำหน้าออมานอห้าะแล้ว อยู่็ถามอะไรแปลๆ ไหนะสีหน้าเศร้าๆแบบนั้นอี เป็นอะไรอเานะ.. ผมัเป็นห่วแล้วสิ
“ลับมาแล้ว้าบบบบบบ” อุลาผมมานถึหอพั ามิๆ้วยแร็พมอนส์ฮยอที่เินเียบๆไม่พูไม่าั้แ่ออมาาห้าแล้ว ทั้ๆที่ปิ้ออยันอุออาผมลอแท้ๆ ทำไมเาทำเหมือนไม่สนใผมเลยนะ ..
“ั้นผมไปอาบน้ำ่อนนะเโฮปฮยอ ฝันีนะฮะ”
“อื้ม ฝันี” อุเินเ้าห้อน้ำไปแล้ว เหลือแ่ผมับแร็พมอนส์ฮยอสอน ีล่ะ ผมะไ้ถามเาะทีว่าเป็นอะไร เห็นเาเียบๆแล้วไม่สบายใเลย
“ฮยอ..”
“ฮยอเหนื่อยแล้ว ฮยอไปนอน่อนนะ” แล้วัน ผมยัไม่ทันะถามอะไรเลยะิ่ันะแล้ว ไม่ไ้ๆ ยัไวันนี้็้อุยันให้รู้เรื่อ
“เี๋ยว่อนสิฮะฮยอ ผมมีเรื่อะุย้วย”
“ไว้่อยุยพรุ่นี้ไ้มั๊ย ฮยอเหนื่อยแล้ว”
“ุยวันนี้แหละฮะ ฮยอเป็นอะไรฮะทำไมอยู่ๆ็เียบไป เป็นอะไรรึป่าวฮะ”
“ป่าวนิ..”
“แล้วทำไมถึเียบไปล่ะ”
“็แ่หนื่อย..”
“เหนื่อยที่ไปเินถืออเป็นเพื่อนผมอ่ะหรอ”
“ป่าว.. เหนื่อยใ่าหา”
“เหนื่อยใ?”
“่ามันเถอะ พูไปโฮปไม่เ้าใ ไปนอนเถอะเี๋ยวื่นสายนะ”
“แ่..”
“อย่าื้อน่า ไปนอนไ้แล้ว นี้เป็นำสั่อลีนะ”
“็ไ้ฮะ.. ฝันีฮะฮยอ”
“ฝันีเโฮป..” เโฮปเินเ้าห้อไปแล้ว แ่ผม็ยัยืนโบมือ้าอยู่อย่านั้น ่อนที่มือะลู่ลอย่าหมแร ทำไมนะ ทำไมผม้ออบผู้าย้วยัน้วย แล้วยัเป็นเโฮปอี รู้ทั้รู้ว่าไม่มีทาสมหวั ็ยัถามเาให้ทรมาใเล่นะั้น เหอะๆ.. มึมันบ้าแร็พมอนส์ มึมันบ้าริๆนั้นแหละ..
อบาเริ่มร้อนผ่าว น้ำใสๆ่อยๆไหลรินนผม้อรีบยมือึ้นมาเ็ลัวใระมาเห็น ผมเหนื่อยับารปิบัวามรู้สึัวเอเ็มที เหนื่อยับวามหวัลมๆแล้ นี่นาวันเียวยัเหนื่อยนานี้ รุ้อย่านี้ไม่รู้ใัวเอยัีะว่า หรือมันถึเวลาแล้วที่ผมะเลิหวั..
“เฮ้อออออ นอนไม่หลับเลย” ผมเินนวาออมาาห้อนอนอย่ามึนๆ ะว่าะหาเลเย็นมาประบาะหน่อย เมื่อืน็นอนไม่หลับเอาแ่ิถึแ่เรื่ออแร็พมอนส์ฮยอ ไม่เ้าใัวเอเหมือนันว่าะิมาไปทำไม แ่พอะเลิิมัน็ทำไม่ไ้ะั้น
“อ๊ะ แร็พมอนส์ฮยอ อรุสวัสิ์ฮะ”
“อ..อื้ม อรุสวัสิ์”
“แล้วนั้นฮยอะออไปไหนฮะ”
“เอ่อ.. เินเล่นน่ะ”
“ั้นผมไป้วยสิ”
“ไม่้อ!!” ผมสะุ้โหยเมื่อแร็พมอนส์ฮยอู่ๆ็ะอผม ผมไ้แ่มออย่าอึ้ๆ ั้แ่เป็นเ็ฝึนเบิว์มาแล้ว นี่เป็นรั้แรเลยที่เาะอใส่ผม ปิเาอ่อนโยนับผมะาย นี่ผมเผลอทำอะไรผิไปรึป่าวนะ..
“...”
“..ือ ฮยออยาไปนเียวน่ะ อัวนะ”
“เี๋ยว่อนฮะ!!”
ปึ้!!
ยัไม่ทันที่ผมะไ้พูอะไร เสียปิประู็ัึ้นะแล้ว
“เฮ้ออออ” ผมไ้แ่ถอนหายใเฮือให่ ่อนะทึ้หัวัวเออย่าหุหิ เ้า้อโรธอะไรผมะอย่าแน่ๆ แ่ว่ามันเรื่ออะไรล่ะ อื้ม .. ทำไมิเท่าไหร่็ิไม่ออ ิให้ออสิโฮป ิ
หลัาที่แร็พมอนส์ฮยอลับมาหอ ผม็พยายามเ้าไปุยับเ้านะ แ่เหมือนเ้าหลบหน้าผมลอเลย ปิเวลานั่รถไปแสเ้าะนั่้าผม แ่วันนี้เ้าลับอแลที่ับู้าฮยอที่นั่้านับแทน ผม็ไ้แ่มอแผ่นหลัเ้าอย่าไม่เ้าใ ถ้าผมทำอะไรผิ็น่าะบอันมั่สิ ผมะไ้ปรับปรุะไ้อโทษถู แ่นี่ลับไม่พูอะไรเลย .. เป็นแบบนี้ผม็ทำัวไม่ถูนะ
“บั!! บัทันโยอนัน อบุมาร้าบบบบ” นระทั่ารแสบ พวผม็โ้อย่าเ่นทุรั้ที่แสเสร็เรา็ึ้นรถรลับหอทันที พอเมมเบอร์ึ้นรถ็พาันสลบไสลหม ผม็พอะเ้าในะ พลัานหม็้อาร์แบันบ้าแหละ อนนี้เหลือแ่ผมับน้าหน้าผมเท่านั้นที่ยัไม่หลับ เอาว่ะ!! เป็นไเป็นัน
“แร็พมอนส์ฮยอฮะ ..”
“...”
“แร็พมอนส์ฮยอ ..”
“...”
“ถ้าผมทำอะไรให้ฮยอโรธ .. ผมอโทษนะฮะ แ่ฮยออย่าหลบหน้าผมอย่านี้เลย” แร็พมอนส์ฮยอ่อยๆถอหูฟั แ่็ยันั่นิ่ นิ่ะนผม ..
“ผม ..ผมรู้สึไม่ี ฮึ..” น้ำใสๆเริ่มไหลรินาวาู่สวยที่อนนี้แ่ำไปหม มือเล็ำาเแน่นอย่าสัั้นน้ำา แ่็ไม่มีท่าทีะหยุไหล วามรู้สึอึอัทั้หมมันเอ่อล้นออมา มัน ..ทรมาอย่าบอไม่ถู ับแ่ารที่แร็พมอนส์ฮยอหลบหน้าผมเท่านั้นเอ ทำไมันนะ ..
“ฮ..โฮป” แร็พมอนส์ฮยอรีบหันหลัลับมาหาผมทันที ่อนะ่อยๆเอื้อมมือมาเลี่ยน้ำาให้ผมเบาๆ
“อย่าร้อเลยนะ..”
“ทำไมฮยอ้อหลบหน้าผม้วย ฮ.. ฮยอเลียผมแล้วหรอ? ”
“ที่ฮยอหลบหน้าไม่ใ่ว่าฮยอเลียโฮปนะ ฮยอ็แ่..”
“แ่อะไรฮะ”
“... ่ามันเถอะ”
“ฮยอเลียผมริๆ้วย ..” ให้ายสิ ทำไมไม่หยุไหละทีนะไอ้น้ำาบ้า ทำไม้อเ็บยันี่นะไอ้หัวใ ..
“ฮยอแ่ ไม่อยารัโฮปไปมาว่านี้!! ”
“ห้ะ?”
“ฮยอรู้ว่าไอ้ารที่ายรัายมันไม่สมวร แ่.. ฮยอ็ทำไปแล้ว ฮยอรัโฮปไปแล้วโฮปไ้ยินมั๊ย”
“แร็พมอนส์ฮยอ ..”
“แล้วฮยอ็รู้้วยว่าไม่มีหวั ฮยอถึพยายามไม่เอหน้าโฮป เผื่อะเลิรัโฮปไ้บ้า”
“อย่าเลิผมเลยนะฮะ”
“ทำไมล่ะโฮป แ่นี้ฮยอยัเ็บไม่พออีหรอ ..”
“ป่าวนะฮะ ผมหมายถึ ..ถ้าฮยอเลิรัผม ผม็อหัสิฮะ”
“หมายวามว่าไ?”
“ั้นเอา่ายๆ เอาเป็นว่าผม็รัฮยอเหมือนัน เนะ”
“..ริหรอโฮป”
“ผมว่ามันริ ผมอยู่ไม่ไ้หรอถ้าไม่มีฮยออยู่เีย้า”
“ั้น .. เป็นแฟนับฮยอนะโฮปปี้”
“ผมอบลั้แ่ยัไม่ถามแล้วล่ะฮะ”
“ฮึ้ยยยยย น่ารัที่สุเลยแฟนใรเนี่ยยย” แร็พมอนส์ฮยอเอื้อมมือมาหยิแ้มผม้วยวามหมั่นเี้ยว ผม็หยิืนเ่นัน สุท้าย็หัวเราะออมาพร้อมัน ไม่ว่าะผู้ายรึผู้หิ อแ่เป็นแร็พมอนส์ฮยอ ผม็ยอมทั้นั้นแหละรับ <3
THE END ..
เป็นยัไันบ้า ไร์หายไปนานเลย แฮะๆ
ือ่วนี้มีทั้านทั้สอบ TT ^ TT
ยัไ็่วยิาม่วยเม้น้วยนะ้ะ
ลีเอร์๋า <3 *สู่บรัวๆ*
Duck-
Fly
ความคิดเห็น