แล้วเราจักพบกัน ณ อีกฝั่งของแม่น้ำลืมเลือน

แสงไฟที่สาดกระทับ เสียงกดชัตเตอร์ดังรัวกระแทกหู ผู้คนมากมายที่รุมล้อมถามไถ่ชีวิตส่วนตัวไม่เว้นแต่ละวันที่ปรากฏตัวต่อสาธารณะชน.. นั่นคือชีวิตของดารา

รอยยิ้มบนใบหน้าอย่าได้ขาด เสียงหวานๆอย่าบกพร่อง ท่าทีใดๆล้วนต้องสงวนเพื่อไม่ให้ย้อนกลับมาทำร้ายตน.. เรื่องนี้แพทริเซียทำได้เป็นอย่างดีมาตลอด

แต่อนิจจา มีคนชอบอย่างไรต้องมีคนเกลียด แม้เหตุผลจะไร้สาระแค่ไหนก็ตาม ความเกลียดชังก็ยังคงเป็นความเกลียดชัง

ความเกลียดชังนี้เองที่สุดท้ายก็เป็นสาเหตุให้เธอได้มาเริ่มต้นชีวิตใหม่ในรั้ววังหลวงของโลกอีกใบ

ด้วยเหตุผลไร้สาระอย่างความริษยา.. เธอถูกยื้อโยงให้ข้องเกี่ยวกับการเมือง แต่แน่นอน มันไม่ใช่แค่นั้น ผู้ร้ายลอบวางแผนมาเป็นอย่างดี การเมืองการปกครองนั้นมีด้านสว่างย่อมมีด้านมืด แสงแรงกล้าเพียงใด เงาก็ยิ่งเข้มข้นขึ้นมากเท่านั้น

แม้จะระวังตัวแล้ว แต่สุดท้ายคมเขี้ยวมัจจุราชก็อยู่เพียงเอื้อม

แพทริเซีย เกรย์สัน จบชีวิตลงในวัยยี่สิบเก้าปี พบศพร่างงามที่ริมแม่น้ำแห่งหนึ่ง สาเหตุนั้นไม่มีใครรู้ แต่เพราะกลุ่มอำนาจ หัวข้อนี้จึงจบแค่เป็นการฆ่าตัวตาย

แน่นอนว่าไม่ใช่เช่นนั้น แต่คนตายที่ไหนกันจะมีปากพูดให้คนเป็นได้ยิน

งานศพของนางถูกจัดอย่างสวยหรูหากก็เงียบสงบ ภายในงานล้วนมีแต่เพื่อนผองญาติมิตรที่สนิทสนมด้วยกันทั้งนั้น แม้เหล่าแฟนคลับจะตามมาร่วมพิธีจนอาจจะดูวุ่นวาย แต่พวกเขาก็เข้าใจดี จึงทำตัวให้เป็นประโยชน์ด้วยการยืนล้อมรอบสถานที่จัดงานเอาไว้ ป้องกันไม่ให้นักข่าวหน้าไหนเข้าไปได้

ไหนเลยจะรู้ ว่าในบรรดาผู้คนที่มากมาย.. ยังสอดแทรกไปด้วยผู้ที่แม้ผู้ตายก็ไม่ปรารถนาจะพบพานอีกเป็นครั้งที่สอง

..คนทรยศ

------------------------

สวัสดีค่าาา แซมเอง ( อีกแล้ว ) นะคะ งวดนี้มาเปิดเรื่องใหม่เพราะอยากเขียนแนวจีนโบราณขึ้นมา แล้วเรื่องที่เคยเขียนไว้ก็พลอตไม่แน่นหนาพอ จึงขึ้นเรื่องใหม่ค่ะ แง

อัตราการอัพไม่สามารถพูดได้ว่าจะสม่ำเสมอค่ะ ส่วนจะจบมั้ยก็ไม่รู้อีกเหมือนกันเพราะยุ่งมากๆ TuT แต่ยังไงจะพยายามนะคะ

ภาพปกเป็นงานอาร์ตวาดออริเราจากคุณ Zephyr Sol ไม่อนุญาตให้ผู้ใดนำไปใช้นะคะ