Fhobia's Living room

ลำดับตอนที่ #16 : ลิลิต

Application

[เฉพาะผู้คุมคริสตัล]

 

" อา.. เหตุใดพวกเจ้าจึงชอบทำเรื่องให้มันยุ่งยากนักเล่า? "

ชื่อ : ลิลิต [ Lilith ]

เพศ : หญิง

รูปร่างหน้าตา : ดวงตาคู่โตสีไข่มุกประดับอยู่บนดวงหน้ามนขาวกระจ่าง ริมฝีปากเล็กอวบอิ่มมีสีคล้ายลูกพีช จมูกโด่งอยากพอดิบพอดีรับกับแก้มเนียนทีมักมีสีสันน้อยๆตามธรรมชาติ กรอบผมสีแพลตินัมบลอนด์สว่างล้อมรอบดวงหน้า ผมส่วนที่ยาวเกะกะระกลางหลังมักถูกรวบด้วยยางมัดผมที่ประดับด้วยดอกไม้สีขาวรูปร่างแปลกๆ หูสองข้างมักใส่ต่างหูมุกกลมเกลี้ยงประดับ ร่างสูงเพรียวมีส่วนโค้งเว้าชัดเจน หากคนจากโลกปกติมาเห็นคงอดไม่ได้ที่จะมาทาบทามไปเป็นนางแบบ ด้วยส่วนสูงกว่า 178 เซนติเมตรทำให้สาวน้อยสาวใหญ่อิจฉาได้ไม่ยาก ซ้ำยังไม่เก้งก้าง ดูราวสาวรักสุขภาพ ไม่น้อยไม่มากด้วยน้ำหนัก 65 กิโลกรัม ( เพื่อนร่วมงาน(?)อีกสองคนต้องชอบบ่นว่าหนักนมแน่ๆ--- )

นิสัย : เหมือนสาวสมัยใหม่ทุกประการ ด้านได้ด้านดี ไม่มีอาย ตรงไปตรงมา ฝีมือการต่อสู้นี่ยิ่งกว่าผู้ชายทำให้เธอเป็นคนที่ค่อนข้างมั่นใจในตัวเองว่าถ้าไปหาเรื่องใครเขาก็ไม่(น่า)สามารถทำอะไรเธอได้ ศิลปะการต่อสู้แขนงไหนที่มีบนโลก ถ้าจะถามว่าเธอเป็นอะไรบ้างคงต้องเปลี่ยนคำถามเป็นไม่เป็นอะไรบ้าง ออกห้าวๆตรงๆแต่ก็เจ้าเล่ห์น้อยๆ จับจังหวะเป็น จับสถานการณ์เป็น มองการกว้างไกล มีสัมมาคารวะพอตัว ซ้ำยังเป็นคนที่เคารพคนรอบข้างสูง แต่บางกรณีก็ไม่มีคำว่าเกรงใจเช่นกัน มีวาทะศิลป์สูงส่ง กริยามารยาทเยี่ยงสตรีสูงศักดิ์ ทำเป็นทุกอย่างบนโลก จะไม่สมบูรณ์แบบตรงที่ว่าชอบทำอะไรที่ผู้หญิงเขาไม่ทำกัน ไม่กลัวอะไรเลยซักอย่างจนคนรอบตัวพากันพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า "สวยเหมือนผู้หญิงจริงแต่เหมือนได้เพื่อนผู้ชาย" เคยลองทั้งนำสัตว์เลื้อยคล้านจำนวนมากไปปล่อยในห้องนอนเธอ เช้าวันต่อมาเธอดันเอามาแนะนำให้เพื่อนฟังว่าเป็นสัตว์เลี้ยงร้อมตั้งชื่อให้เสร็จสรรพจึงสามารถตัดสินนิสัยเธออีกอย่างได้ว่าโรคจิต..

ลักษณะการพูด : ชอบพูดเหมือนเป็นคนยุคโบราณ แทนตัวเองว่า "ข้า" แทนตัวคนอื่นว่า "เจ้า" ทั้งยังชอบสำบัดสำนวน ใช้วาทะศิลป์เก่งกาจ บ้างก็พูดสองแง่สองง่ามให้เดาทางไม่ถูก  บ้างก็สามารถเค้นความลับได้ในไม่กี่ประโยค บ้างก็ตอกคนไร้ยางอายให้หน้าหงายได้ในประโยคเดียว.. รู้ทุกอย่างแต่พูดแค่ไม่กี่อย่างราวต้องการให้คนฟังหัดค้นคว้าเอาเองแต่ก็เหลือแนวทางไว้ให้ [ Ex. : "หากเช่นนั้นแล้วมันจะเป็นกงการใดของเจ้าที่ต้องมายุ่งเรื่องของข้า?" ]

ของที่ชอบ : ของจำพวกที่ให้ความรู้ หนังสือ ตำรา บันทึก ชอบประเภทประวัติศาสตร์เป็นพิเศษ หากเธอเจอแล้วมันเป็นอะไรที่เธอยังไม่เคยอ่านเธอจะรีบคว้ามาอ่านทันที ซ้ำยังอ่านจบเร็วกว่าชาวบ้านประมาณสิบเท่าและไม่มีลืมจนบางครั้งก็ถูกเรียกว่า "หอหนังสือแห่งชาติเคลื่อนที่"

ของที่เกลียด :  พวกเด็กไม่รู้จักโต พวกมีโอกาสไม่รู้จักคว้า หากเจอและเป็นคนที่ยุ่งด้วยได้เธอจะรีบจับมาเทศน์สอนจนกว่าจะรู้สำนึก ถ้ารู้สำนึกแล้วยังทำอีกจะจับมาเทศน์ต่อพร้อมทรมาณด้วยวิธีร้อยแปดพันเก้าที่ฝังอยู่ในหัว

แพ้ : เด็กน้อยน่ารัก เห็นทีไรแล้วใจมันสั่นอดอุ้มมาฟัดไม่ได้..

งานอดิเรก : อ่านหนังสือ จับเด็กมาเทศน์ ฝึกซ้อม ฟัดเด็กน้อยน่ารัก..

อาวุธ : ว่ากันตามจริงคือจับอะไรนางก็เอามาทำเป็นอาวุธได้หมด แต่หลักๆขอเน้นเป็นดาบสองคมรูปร่างค่อนข้างบ่งบอกว่า 'ข้าเป็นปีศาจนะ!!' มาพร้อมระดับพลังไม่ธรรมดาที่มักห้อยอยู่ข้างเอวลิลิต บางครั้งนางก็เอาออกมาแกว่งไปแกว่งมาให้คนอื่นเสียวสันหลังเล่น นามของดาบคือ "ไลล่าร์ [ Lilar ]" 

เพิ่มเติม : ฝากตัวลูกสาวด้วยนะคะ

คุยกับผปค.

สวัสดีค่ะไรท์ชื่อมัดหมี่ ผปค.ชื่ออะไรค่ะ

-ชื่อเกรซค่าา

ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้คะ?

-พึ่งย้อนดูปีเตอร์แพนรอบที่ล้านบวกกับช่วงนี้กำลังเสพติดการปั้นลูกส่งชาวบ้านอยู่ค่ะ พอเห็นชื่อเรื่องปุ๊บพุ่งเข้ามาเลย แหะๆ

มีอะไรอยากจะบอกไรท์ไหมคะ?

-ฝากลูกสาวไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ

ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ

-ค่าาา