คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รอยแผล : 02
หลังจากไอเฮีย (สรรพนามยามโกรธ
เรียกได้เฉพาะในใจ เพราะถ้าเอ่ยออกเสียงไปคงเจอตีน) เข้าไปใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
เฉาก๊วยก็ขอตัวไปอาบน้ำอาบท่า ไม่ลืมที่จะหยิบชุดนอนเข้าห้องน้ำไปด้วย เพราะเขาคงไม่เดินโทงๆออกมาแบบนั้นแน่
ตอนนี้เฉาก๊วยกำลังนั่งดูการ์ตูน we bare bears สามหมีจอมป่วนอยู่ที่โซฟา และแน่นอนว่าเขาอยู่ในชุดนอนเรียบร้อยแล้ว หลังจากอาบน้ำเสร็จเขารู้สึกเหมือนตัวเองจะกลายเป็นน้ำแข็งให้ได้ แอร์ 23 องศา
เปิดให้หมีขั้วโลกอยู่รึไงวะ
กึกๆๆๆ
กึกๆๆๆ
ไม่ใช่เสียงอะไร..
เสียงกระทบกันของฟันเฉาก๊วยเอง....
หนาวชิบหาย! เฮียมันอยู่ได้ยังไงวะ
“นินทาอะไรกูอยู่”
เฮือก! ตกใจหมด
ระหว่างที่เขาคิดอะไรเพลินๆก็ลืมไปเลยว่ามีใครอีกคนอยู่ในห้องนี้
เฮียเล้งเดินมานั่งลงข้างๆเขา ก่อนจะหยิบรีโมทไปเปลี่ยนเป็นช่องบอล ทั้งๆที่เขานั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้... นิสัย!
“ไหน ไม่เห็นตอบล่ะ” คนแก่กว่าหันมาทวงคำตอบที่ได้ถามไปก่อนหน้านี้
“เอ่อ.. ป่าวครับ ก๊วยไม่ได้นินทาอะไรเฮีย” คนอายุน้อยกว่าได้แต่แก้ตัวไป
พลางคิดในใจว่ารู้ได้ไงวะว่านินทาอยู่
“หรอ ก็เห็นนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด นึกว่าด่าอะไรกูอยู่ในใจ” อื้อหือ ทายใจเก่ง! เลิกเป็นเจ้าของไร่เถอะ ไปเป็นหมอดูรุ่งกว่า!
“ก๊วยป่าวสะหน่อย...”
“แล้วทำไมไม่นั่งดีๆ ใครสั่งใครสอนให้มึงนั่งกอดเข่า” เฮียเล้งก็คือเฮียเล้ง เฮียจะสรรหาทุกอย่างมาบ่นมาว่าเฉาก๊วยได้ตลอดเวลา
“ก็ก๊วยหนาว” ว่าพลางกระชับเข่าให้แน่นขึ้นอีก
“ก็เอาผ้ามาห่มสิ”
“ผ้าห่มเฮียมันใหญ่เทอะทะนี่ครับ ก๊วยดูแค่แปปเดียวเองเดี๋ยวก็ไปนอนแล้ว”
“มึงนี่มันเรื่องมากจริงๆ ต้องมีข้อแม้ทุกอย่างที่กูพูดเลยมั้ย?”
“ก๊วยไม่ได้เรื่องมากนะ ก็เฮียเปิดแอร์เย็นเกินไปนี่ครับ”
“เฉาก๊วย!” ดูเหมือนเฮียจะเริ่มหงุดหงิดจากที่เขาเถียงสะแล้ว
ฮือ อย่าขึ้นเสียงสิก๊วยตกใจนะ
คนโตกว่าพยายามสะกัดกั้นอารมณ์ด้วยการสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะอธิบายให้เด็กดื้อฟัง
“กูชอบนอนห่มผ้า แต่กูเป็นคนขี้ร้อน ทีนี้เข้าใจรึยัง?” เค.... สั้น ง่าย ได้ใจความ ถึงจะอธิบายให้ฟังแล้วแต่หน้าเฮียก็ยังคงดูไม่พอใจอยู่ดี
เพราะฉะนั้น...
เฉาก๊วยต้องหาทางหนี !
“เข้าใจแล้วครับ เอ่อ... งั้นก๊วยขอตัวไปนอนก่อนนะครับง่วงมากๆ
เฮียดูบอลได้ตามสบายเลย” ว่าแล้วก็ค่อยๆลุกขึ้น
เตรียมจะก้าวไปยังเตียงกว้างแต่ก็ต้องชะงักเพราะเสียงทุ้มจากร่างสูง
“ดี งั้นกูไปนอนด้วย”
“.........................” เฉาก๊วยไม่ตอบอะไร เพียงแค่หันหน้าไปมองทีวีสลับกับเฮีย
แล้วแย่งรีโมทไปเปิดช่องบอลเพื่อ?
“พอดีบอลคู่นี้มันไม่มันส์ว่ะ”พูดจบไม่พอยังกระตุกยิ้มหึไปหนึ่งที
นี่เฮียจงใจแกล้งเขาใช่มั้ย?
เฉาก๊วยนั่งลงบนเตียงอย่างหวาดๆ ในขณะที่เฮียล้มตัวลงนอนแล้วมองการกระทำเฉาก๊วยอย่างนึกขำ
ก่อนคิ้วคมจะขมวดกันเป็นปมเหมือนกับที่เจ้าตัวชอบทำเวลาไม่สบอารมณ์
ชอบสร้างเรื่องให้เขาต้องหงุดหงิดใจอยู่เรื่อย
“มึงจะเอาหมอนข้างมากั้นทำไม” ร่างสูงถามพลางยันแขนลุกขึ้นนั่ง
“ก็... เพื่อความสบายใจของก๊วยไงครับ”
“คิดว่ากูจะทำไรมึงงั้นสิ?”
“.....................”เฉาก๊วยไม่พูดอะไร แต่ดึงผ้าขึ้นมาห่มตัวเองจนถึงคอ
ดวงตากลมมองไปยังเฮียเล้งที่ดูไม่น่าไว้วางใจในตอนนี้
“หึ ถ้ากูจะทำจริงๆ... แค่หมอนข้างก็เอากูไม่อยู่หรอก”
!!!!
ไม่พูดเปล่าคนพี่ยังหยิบหมอนข้างขึ้นมาแล้วโยนไปติดฝาผนังห้องอย่างไม่ใยดี
รุนแรงมากพ่อ!
ก่อนจะขยับหน้าเข้ามาใกล้เด็กน้อยที่ตอนนี้นอนห่มผ้าปิดมิดชิดจนเหลือแค่ตากลมที่โผล่ออกมาให้เห็น
ระยะห่างจากใบหน้าคมคายกับหน้าหวานเหลืออยู่เพียงคืบ
เฉาก๊วยรีบหลับตาปี๋ ไม่กล้าแม้แต่จะพูด ลมหายใจเริ่มติดๆขัดๆ
แต่เพราะเฮียที่เงียบไปทำให้ตากลมที่หลับปี๋อยู่ต้องแอบลืมตาขึ้นมาดูว่าเสียงที่เงียบไปเกิดจากอะไร
ก่อนจะรู้สึกว่าตัวเองนั้นคิดผิดถนัด
เพราะทันทีที่เขาลืมตาขึ้น ริมฝีปากหนาก็จู่โจมกดลงมาบนผ้าห่มซึ่งตรงกันกับริมฝีปากอิ่มของคนตัวเล็ก
ถึงแม้จะมีผ้าห่มกั้นแต่ความรู้สึกที่ใจเต้นรัวนั้นมันชัดเจนมากๆ
เฉาก๊วยนิ่งงันทำอะไรไม่ถูก เฮียกดริมฝีปากลงมาแค่เพียงชั่วอึดใจก่อนจะถอนออกไป
ปากหยักยกยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะเอ่ยพูดขึ้น
“ถ้ามึงยังเถียงกูเก่งแบบเมื่อกี๊อีก
มึงก็จะโดนแบบนี้เฉาก๊วย”
ว่าจบก็พลิกตัวเอื้อมมือปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆ
ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทิ้งให้เฉาก๊วยที่ตั้งตัวไม่ทันนอนมองเพดานกะพริบตาปริบๆ
วิญญาณยังไม่กลับเข้าร่างเลย...
เรียกวิญญาณก๊วยกลับเข้าร่างที...
.
.
.
45%
“ก๊วย...”
“เฉาก๊วย..” เสียงทุ้มของเล้งปลุกน้องให้ตื่นด้วยเหตุผลที่ว่า
เขาได้ยินเสียงครางฮืมมาจากร่างเล็ก
พอลืมตาขึ้นมาถึงได้เห็นว่าน้องกำลังนอนขดตัวด้วยความหนาว เมื่อลองเอื้อมมือไปอังที่หน้าผากถึงได้รู้ว่าร่างกายมีอุณหภูมิสูงกว่าปติ
ไม่รอช้า
ร่างสูงรีบลุกไปปิดแอร์ในทันที มองนาฬิกาตอนนี้เป็นเวลาตี 2 ให้ตายเถอะ...
หงุดหงิด...
เล้งเป็นคนไม่ชอบให้ใครมาขัดเวลานอนมากที่สุด
แต่ตอนนี้เขาจำต้องตื่นขึ้นมาเพราะคนข้างๆไม่สบาย
“เฉาก๊วย ไหวมั้ย” มือหนาดึงผ้าห่มที่กองอยู่ตรงเอวขอดขึ้นมาคลุมน้องถึงอก
พยายามจะให้คนที่นอนสั่นน้ออยๆบนเตียงได้รับความอบอุ่นขึ้น
“หวะ..ไหวครับ เฮียมานอนเถอะ” เฉาก๊วยปรือตาอันหนักอึ้งขึ้นเพื่อจะบอกเฮียเป็นเชิงว่าเขาไม่เป็นไร
เล้งได้แต่ถอนหายใจ ไม่รู้ว่าเวลามีคนไม่สบายต้องดูแลยังไง
เพราะเขาเองนั้นป่วยแทบนับครั้งได้ ป่วยทีไรก็ยัดยาเข้าไปทุกที เจ้าตัวไม่รู้จะทำยังไงรอเช้าก่อนแล้วค่อยให้แม่บ้านมาดูแล้วก่อน
ร่างสูงล้มตัวลงนอนข้างๆคนที่อายุอ่อนกว่า
ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ๆแล้ววาดแขนโอบคนตัวเล็กเข้ามาในอ้อมกอดเพื่อให้ความอบอุ่น
เมื่อคิดว่าน้องจะหลับได้สบายแล้วเปลือกตาหนาจึงปิดลงเพื่อเข้าสู่ห้วงนิทราเช่นกัน
เวลา 7.00
นาฬิกา
แอ๊ด...
เสียงประตูห้องนอนเปิดออกเบาๆด้วยฝีมือของคุณนายของบ้าน
คือเอาจริงๆม๊าไม่ได้อยากล้ำความเป็นส่วนตัว ม๊าแค่อยากจะรู้ความคืบหน้าเฉยๆเอ๊ง
แต่เมื่อได้เห็นภาพที่ชวนเขินบนเตียงแล้วคุณนายกับหัวหน้าแม่บ้านอย่างป้าแจ่มได้แต่เอามือปิดปากแล้วขำคิกคักกันอยู่สองคนด้วยความชอบใจ
ก่อนจะรีบออกจากห้องไปเพราะกลัวคนที่นอนหลับอยู่จะรู้ตัวเข้า
“อะ...อือ” คนตัวเล็กที่นอนอยู่ภายในอ้อมกอดของเล้งเริ่มรู้สึกตัว
เปลือกตาบางค่อยๆกะพริบปรับกับแสง แต่เมื่อได้มองเห็นแผงอกกำยำที่อยู่ตรงหน้าเขาก็แทบจะตื่นเต็มตา
ลมหายใจก็แทบสะดุดกันเลยทีเดียวเมื่อเห็นแขนแกร่งโอบลำตัวของเขาอยู่..
นี่เฉาก๊วยฝันอยู่รึป่าว
ว่าแล้วก็ทำท่าชูหมายเลขหนึ่งก่อนจะกดจึกๆลงไปบนแผงอกของร่างสูง
ก็ของจริงนี่หน่า...
“ซนแต่เช้าเลยนะ” เสียงนุ่มทุ้มของร่างสูงดังขึ้นทำให้เฉาก๊วยต้องเงยหน้าขึ้นไปมองก่อนจะรีบก้มหน้าลงมาเหมือนเดิมเมื่อพบว่าใบหน้าของเฮียอยู่ใกล้เขามาก
“ทำไม เขินกูรึไง”
“กะ...ก็มันใกล้ไปนี่ครับ” พอพูดถึงเรื่องอะไรแบบนี้แล้วใบหน้ามันก็เห่อร้อนขึ้นมาดื้อๆเมื่อนึกถึงการกระทำของเฮียเมื่อวาน
ฮือออ อยู่ไม่ได้แล้วต้องหาทางชิ่ง “ฮะ..เฮียเอาแขนออกไปก่อนสิครับ ก๊วยจะได้ลุก”
“กูยังง่วงอยู่เลย เป็นหมอนข้างให้กูก่อนแล้วกัน” พูดจบก็ตีหน้ามึนไม่ได้สนใจแรงดิ้นจากคนในอ้อมแขนเลยด้วยซ้ำ
“เฮียเล้ง! แล้วทำไมต้องมานอนถอดเสื้อกอดก๊วยแบบนี้ด้วย” คนอายุน้อยกว่าเริ่มขึ้นเสียงเพราะความไม่พอใจ
ตอนนี้สติเขาเริ่มกลับมาแล้ว การกระทำตอนนี้มันล่อแหลมมาก!
“ขึ้นเสียงใส่กูหรอ” คนอายุมากกว่าก็ไม่ยอมเช่นกัน ออกแรงรัดเจ้าก้อนให้แน่นขึ้นพร้อมกับขยับหน้าลงไปใกล้
“มึงก็รู้ว่าถ้าเถียงหรือขึ้นเสียงใส่กูมึงจะโดนยังไง”
“ขอ...ขอโทษครับ ก๊วยอึดอัดนี่ครับ แขนเฮียมันหนักอ่ะ” พูดจบก็ตบด้วยสายตาหงอยๆให้คนที่มองอยู่เห็นใจ
“รู้งี้น่าจะปล่อยให้มึงหนาวตาย กูอุตส่าห์ปิดแอร์ให้ ร้อนชิบหายจนต้องถอดเสื้อนอน”
“เอ่อ... ทั้งหมดนี้เป็นเพราะก๊วยหรอครับ”
“ก็เออน่ะสิ มึงนี่มันโง่จริงๆ”
“........................T^T”
ครืดๆๆๆ
ยังไม่ทันที่เฉาก๊วยหรือเล้งจะได้พูดอะไรต่อ
เสียงสั่นของโทรศัพท์ก็ดังขึ้นจนคนตัวโตได้แต่สบถ ก่อนจะผละออกจากคนตัวเล็ก
เอี้ยวตัวหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่หัวเตียงยกขึ้นดูชื่อคนที่โทรมา
‘ไอเหี้ยแจ็ค’
เห็นชื่อคนที่โทรมาเฮียของบ้านก็ได้แต่กรอกตามองบนใส่โทรศัพท์ก่อนจะกดรับสายอย่างหงุดหงิด
“ฮัลโหล มีไร”
[โอ้โหไอเล้ง
จะมีครั้งไหนที่มึงรับสายเพื่อนด้วยน้ำเสียงเพราะๆบ้างป่ะครับ]
“พูดมาก มึงมีอะไรก็พูดมา” ว่าพร้อมกับเหลือบตามองการกระทำของเฉาก๊วยที่ค่อยๆลุกขึ้นนั่ง
[จะรีบไปไหนของมึงวะ... เออคืองี้
วันนี้ไอเดฟมันเปิดร้านวันแรกมึงจะไปร้านมันป่ะ] ร้านที่แจ็คสันว่าก็คือร้านเหล้าเชิงคลับที่ชอบเปิดกันตอนกลางคืนนั่นแหละ
“ไปดิ ร้านมันเปิดกี่โมง”
[6 โมง
แต่กูว่าจะไปสักสองทุ่มว่ะไปเร็วก็ยังไม่ค่อยมันส์]
“เออเดะกู... เฉาก๊วย! มึงไม่สบายห้ามอาบน้ำ!” ยังไม่ทันที่เล้งจะพูดกับปลายสายจบ เจ้าตัวก็ต้องหันไปดุคนตัวเล็กที่เตรียมเสื้อผ้าจะเข้าห้องน้ำ
เฉาก๊วยที่ยืนถือเสื้อผ้าอยู่ได้แต่เบะปากแล้วก็นั่งลงบนโซฟารอเฮียคุยโทรศัพท์เสร็จ
[ฮั่นแหนะ มึงอยู่กับน้องหรอวะ ถึงว่าดูเร่งรีบกับกูจัง] ได้ยินเพื่อนมันดุเด็กก็อดจะแซวไม่ได้
“เออดิ เกเรชิบหาย ดื้อก็ที่หนึ่งเถียงก็ที่หนึง”
[ด่าเขาไปเถอะ
แต่การกระทำมึงนี่สวนทางเลยรู้รึป่าวเล้ง]
“พูดเหี้ยไรไร้สาระ”
[หยาบคายอ่ะ! เออกูไม่รบกวนเวลาจู๋จี๋ของมึงละ
เจอกันสองทุ่ม]
“ไอ้...”
ตู๊ดๆๆ
ยังไม่ทันได้ด่า
เอาตัวรอดเก่งนักนะมึง
สบถด่าเพื่อนในใจเสร็จก็เดินไปหาร่างเล็กที่นั่งดูการ์ตูนสามหมีจอมป่วน(อีกแล้ว)อยู่บนโซฟา
อายุเท่าไหร่แล้ววะ
“เมื่อคืนเหมือนมึงจะมีไข้ กูไม่รู้ต้องทำไงรู้แค่ว่าห้ามอาบน้ำ
มึงก็เช็ดตัวเอาละกัน แล้วค่อยลงไปหาป้าแจ่มกับม๊า”
“ทราบแล้วค้าบพ่อออ” เฉาก๊วยแกล้งล้อเลียนเฮียที่พูดสะยาวจนเขานึกขำ
รู้แล้วว่าเฮียไม่รู้วิธีดูแลคนป่วยจริงๆไม่
“ล้อเลียนกูหรอ เดี๋ยวเถอะ” คิ้วเข้มขมวดเป็นปมด้วยความไม่พอใจ
เฉาก๊วยที่เห็นอย่างนั้นก็ยิ่งชอบใจใหญ่ แกล้งพูดยั่วโมโหคนโตกว่าก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็วเพราะกลัวจะโดนลงโทษ
“งอนหรอค้าบ
แหน๊ะๆงอนเฉาก๊วย คิคิ”
เล้งได้แต่ส่ายหัวด้วยความเอือมระอา
เด็กนี่เห็นเขาใจดีเข้าหน่อยก็เอาใหญ่เลยนะ...
100%
TALK : เด็กมันโตแล้วอ่ะเฮียทำใจนะ แก่แล้วต้องตามให้ทัน555555
กำลังใจ+เม้น กันด้วยน้าค้า
ความคิดเห็น