คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ณ
มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง
ร่างของชายหนุ่มวัยใกล้เลข 3
กำลังนั่งอยู่บนเบาะรถแลมโบกินีคันสีขาวซึ่งจอดเทียบฟุตบาทอยู่หน้าคณะบริหาร
คิ้วของชายหนุ่มขมวดกันเป็นปมบ่งบอกว่าเจ้าของคิ้วคมนั้นกำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่
มือหนายกขึ้นกดโทรศัพท์โทรหาใครบางคนเป็นรอบที่สิบแล้วเห็นจะได้
โคตรน่าเบื่อที่ต้องมานั่งรอคนอื่นนานๆแบบนี้ซึ่งมันไม่ใช่นิสัยเขาเลยด้วยซ้ำ ไม่ใช่นิสัยของไอเล้งคนนี้เลย
[ฮะ..ฮัลโหล]
“เฉาก๊วย!! อยู่ไหน กูรอนานแล้วนะ”
[ตะ..ใต้ตึกครับ ขอโทษครับเฮีย ก๊วยปิดเสียงไว้เลยไม่ได้ยิน]
“แล้วมึงไม่ดูเวลาเลยหรือไงวะ มัวแต่ทำอะไรอยู่”
[ก๊วยนั่งคุยกับเพื่อนเพลินไม่ได้มองนาฬิกาเลย ขะ..ขอโทษครับเฮีย]
“มึงจะออกมาได้ยัง อย่าชักช้าก่อนที่กูจะหมดความอดทน”
ร่างเล็กได้ยินดังนั้นก็รีบลุกขึ้นทันที
จนเพื่อนๆและคนอื่นที่นั่งโต๊ะด้วยกันมองเฉาก๊วยอย่างุนงง
[จะออกไปเดี๋ยวนี้เลยครับ เฮียรอ- /อ้าว เฉาก๊วยจะกลับแล้วหรอ
กลับยังไงให้พี่ไปส่งมั้ย]
ในขณะที่ปลายสายกำลังตอบเขาอยู่นั้น
อยู่ดีๆก็มีเสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังแทรกออกมาจากสาย เล้งที่ถือโทรศัพท์ฟังอยู่ขมวดคิ้วแน่นขึ้นไปอีก
ความหงุดหงิดเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความโมโหขึ้นเรื่อยๆ
“..........”
[ไม่เป็นไรครับพี่ต๋า วันนี้เฮียมารับครับ เฮียมารอก๊วยแล้วด้วย]
เสียงเล็กตอบกลับใครอีกคนที่ถามเจ้าตัว ซึ่งคำตอบนั้นทำให้เขาพึงพอใจอยู่ไม่น้อยจนมุมปากเผลอยกยิ้มขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
ร่างสูงซึ่งยังคงถือสายอยู่ไม่เอ่ยปากพูดอะไรเพื่อที่จะรอฟังว่าใครคนนั้นจะตอบกลับมาว่าอย่างไร
[โอเค... งั้นกลับดีๆนะ เดี๋ยวพี่โทรหามืดๆนะครับ]
“เฉาก๊วย! รีบมาที่รถเดี๋ยวนี้!!”
TALK : ช่วยด้วยยยองค์พ่อลงแล้วจ้า
ใครที่คิดว่าเรื่องนี้ดราม่าร้อยเปอร์
อย่าพึ่งด่วนสรุปนะจ๊ะ
ตอนแรกจะมาในเร็วๆนี้ ขอเม้น+กำลังใจให้เค้าด้วยน้า
ความคิดเห็น