คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : MY (J)INHWAN�♡ / 0
“ไอ้บ๊อบเว้ยตื่นเร็วมึง เห้ยมึงตื่น ๆ รีบมาช่วยกูเก็บห้องดิ่เร็วเข้า” เสียงเรียกพร้อมแรงสกิตจากปลายเท้าของคิม ฮันบิน ถูกส่งไปกระทบกับร่างของคนที่นอนขดตัวนอนหลับเป็นสุขอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา ไอ้บ๊อบนี่มึงนอนหรือตายว่ะเนี่ย!! ร่างสูงของฮันบินก้มลงไปดึงผ้าห่มที่คลุมร่างเปลือยของเพื่อนสนิทตนที่เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น
“มึงถ้ามึงไม่ตื่นกูจะเอาหมีเน่ามึงไปทิ้งขยะ ...” คราวนี้เหมือนคำพูดของฮันบินจะเข้าไปตกกระทบโสตรประสาทของคิม จีวอน หรือที่หลายๆคนมักเรียกเขาว่า บ๊อบบี้ ให้เด้งตัวลุกขึ้นนั่งตาเล็ก ๆ ลืมขึ้นช้าแต่ลืมให้มากที่สุดมันก็โตได้แค่นี้ พร้อมกับกวาดมือไปรอบเตียงใหญ่เหมือนกำลังหาอะไรซักอย่าง มือหนาล้วงเข้าไปใต้ผ้าห่มก่อนจะยกยิ้มขึ้นมุมปากแล้วจัดการดึงเจ้าตุ๊กตาหมีพูสุดที่รักที่ตนขาดมันไม่ได้ ฮันบินมองก่อนจะสายหัวช้า ๆ ให้กับเพื่อนรักของตน
หน้าโหดอย่างกับโจรแต่เสือ.กติดตุ๊กตาเน่า เหอะ!
“บีไอมึงไม่มีสิทธิ์มาขู่สุดที่รักกูนะครับ แล้วมึงปลุกกูตั้งแต่ไก่ยังไม่ขันทำไมครับคุณ” บีไอชื่ออีกชื่อนึงที่บ๊อบบี้ชอบใช้เรียกฮันบินอยู่บ่อยๆ เพราะมันกระชับและรัดกุมไม่ต้องขยับปากมากให้เมื่อยปากเหมือนชื่อเต็ม บ๊อบบี้ปรายตามองฮันบินแล้วหันกลับไปส่งยิ้มจนฟันกระต่ายคู่หน้าที่ดูจำล้ำออกมากว่าปกติโผล่หลาส่งไปให้เจ้าตุ๊กตาเน่าของตนแล้วจัดการวางมันไว้บนหัวเตียง
“มึงลืมแล้วหรอวันนี้ .. พี่เขาจะย้ายมาแชร์ห้องกับเรา” เมื่อได้ยินคำตอบพร้อมกับคำว่า พี่เขา ทำให้บ๊อบบี้ต้องเลิกคิ้วขึ้นพรางส่ายหน้าน้อย ๆ เพราะเขาเองก็จำไม่ได้จริง ๆ นั้นแหละว่าวันนี้เป็นวันอะไร ฮันบินถอนหายใจออกมายาว ๆ เอือมระอากับความจำสั้นที่คุณปลาทองยังต้องยกนิ้วของเพื่อนสนิทตน
“กะ ก็พี่ ...”
“ไอ้เหี้.ยยย พี่เขา กูนึกออกแล้ว!!! กูยังไม่หล่อเลยมึงปลุกกูช้าทำไมว่ะเนี่ย!!” ยังไม่ทันที่ฮันบินจะพูดจบล่ะเหมือนบ๊อบบี้จะพอนึกออกเรื่องของ พี่เขา ที่ฮันบินว่าคือใคร ร่างสูงของบ๊อบบี้รีบดีดตัวขึ้นจากที่นอนแล้วพุ่งตรงไปยังห้องน้ำทันทีเมื่อคิดได้ว่าคนที่จะมาร่วมแชร์ห้องกับเขาเป็นใคร
พอนึกออกก็รีบแจ้นเลยนะมึงไอ้บ๊อบ ...
ฮันบินยิ้มเยาะเพื่อนของตนก่อนที่เรียวขายาวจะก้าวตรงไปยังกระจกบานใหญ่ที่สามารถส่องให้เห็นได้ทั้งตัว พรางหมุนตัวเช็คเสื้อผ้าหน้าผมของตนว่าโอเคหรือยัง ว่าวันนี้เขาดูดีเพื่อต้อนรับการมาของอีกคนไหม
“หมุนพอล่ะมั้ง หลบไปกูดูบ้างดิ่” บ๊อบบี้เดินเสยผมเปียกน้ำให้ลู่ไปตามข้างหลัง ขาเรียวยกเท้าถีบเข้ากับบั้นท้ายของฮันบินที่เป็นคนครอบครองกระจกคนแรกก่อนจะเดินเข้าไปใกล้เพื่อสำรวจใบหน้าของตน
“เหี้.ยบ๊อบกูส่องอยู่นะเว้ย มึงไปแต่งตัวไปเดินโชว์ไข่อยู่ได้ อุบาทว์ตาชิบหาย ถ้าพี่เขามาอยู่มึงมาทำทุเรศ ๆ แบบนี้ไม่ได้นะ เสียหมด” ฮันบินส่ายหัวเบา ๆ ให้กับการกระทำอุบาทว์ของเพื่อนตนถึงแม้ตนจะชินแล้วแต่เมื่อคิดถึงอีกคนที่กำลังจะย้ายเข้ามาเจอสภาพนี้คงช็อค
แต่ก็ไม่หรอก .. ผู้ชายด้วยกันจะอายทำไม
“อย่ามึงอิจฉากูก็บอก ที่กูมีหุ่นดี ๆ โชว์พี่เขา” บ๊อบบี้พูดพลางคว้าเสื้อผ้าที่อยู่ในตู้มาใส่แล้วเดินตรงเข้ามานั่งข้าง ๆ ฮันบินที่ตอนนี้นั่งไขว้ห้องจ้องจองสมาร์ทโฟนของตนอยู่
“แหม ๆ วันนี้แต่งหล่อผิดปกตินะมึง” อดปากที่จะแซวไม่ได้เมื่อวันนี้ฮันบินแต่ตัวดูดีเป็นพิเศษ ทั้งที่ปกติอยู่บ้านชอบใส่แค่เสื้อกล้ามกับกางเกงบอลแท้ ๆ แต่วันนี้กลับใส่เสื้อที่ดูเป็นทางการซะขนาดนี้
“เสือ.ก .. ว่าแต่กูมึงก็ด้วยแหละควา.ย” ปรายตามองคนข้าง ๆ ที่ทำท่าเหมือนจะเอาฟันกระต่ายสุดล้ำนั้นเจาะลงตรงหัวเขา ใช่วันนี้เขาสองคนแต่ตัวดูดีเป็นพิเศษเพราะกำลังรอต้อนรับอีกคนที่กำลังจะเข้ามาอยู่รวมกับเขาตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทุกคนคงสงสัยว่าทำไม ผมกับไอ้บ๊อบบี้ถึงต้องแข่งกันหล่อหรือดูดีวันนี้ด้วย ก็จะไม่ให้เป็นงั้นได้ยังไงล่ะครับก็ในเมื่อ
คนคนนั้นที่จะมาอยู่กับผมคือคนที่ผมกับไอ้บ๊อบ แอบชอบ... ครับผมกับไอ้บ๊อบชอบคนคนเดียวกัน แต่นั้นก็ไม่ใช่ปัญหาที่เราจะมานั่งทะเลาะกัน เพราะยังไงเราก็ยังได้แค่แอบชอบไปวัน ๆ เท่านั้น
“ว่าแต่ พี่เขานัดว่าจะมาตอนกี่โมงนะมึง ?” บ๊อบบี้ถามทำลายความเงียบที่โรยตัวปกคลุมเข้ามาก่อนจะเหลือบมองนาฬิกาที่ติดอยู่ตรงผนังห้อง
“สามโมงเย็น”
“แล้วมึงรีบปลุกกูมาทำมะพร้าวอะไรตอน หกโมงเช้า -_-”
“ทีเมื่อกี้ด่ากูว่ากูปลุกช้า ... ควา.ยเอ้ย” ฮันบินหันไปแยกเขี้ยวใส่บ๊อบบี้ ที่เริ่มไหลลงไปนอนกับพื้นเรียบร้อย
“เห้ยกูปลุกมาทำความสะอาดห้อง ไอ้บ๊อบบี้ มึงนี่มัน ...” ปลายนิ้วเรียวยาวจากปลายเท้าของฮันบินที่นั่งอยู่บนโซฟาเขี่ยเบาๆที่ข้างเอวของบ๊อบบี้ที่ตอนนี้นอนนิ่งสนิทบนพื้น ฮันบินถอนหายใจยาว ๆ กับภาพตรงหน้าก่อนจะปิดเกมส์มือถือของตนแล้วเอนตัวลงตามความยาวของโซฟา
ขอนอนก่อนแล้วกัน .. ค่อยตื่นมาเก็บ ห้องรกแบบนี้ไม่ได้หรอก เดี๋ยวพี่จินฮวานไม่ประทับใจ :)
ความคิดเห็น