คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 Say hi my house
ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
“ ฮ้าาา ในที่สุดก็ถึงประเทศไทยสักที นั่งๆนอนๆบนเครื่องนานจนปวดกระดูกหมดแล้ว ” ฉันบิดขี้เกียจไปมา
“ ไม่ได้กลับมาประเทศไทยนานเท่าไหร่แล้วนะ ”
“ นานมาค่ะคุณพ่อ เรามาที่ไทยกันแค่ปีสองครั้งคือวันเกิดคุณแม่กับวันที่จากไป... ”
“ นั่นสินะ งั้นก่อนไปที่บ้าน ไปหาคุณแม่ก่อนไหมมาชเมโล่ ”
“ ไปค่ะ หนูคิดถึงคุณแม่ใจแทบขาดแล้ว^^ ”
สุสานคริสต์
“ คุณแม่คะ หนูกับคุณพ่อมาหาคุณแม่แล้วนะคะ ต่อไปนี้เราจะมาอยู่ใกล้ๆกับคุณแม่แล้วนะคะ ”
“ ที่รักของผม คุณสบายดีนะ วันนี้เราจะกลับมาอยู่ที่ประเทศที่คุณกับลูกสาวของเราเกิด ผมคิดถึงคุณนะ ” คุณพ่อวางช่อดอกลิลลี่ที่ขาวกับชมพูที่คุณแม่ชอบไว้ตรงหน้า จากนั้นเราก็นั่งอยู่สักพักก็ก็ไปขึ้นรถเพื่อไปบ้าน
“ ถึงแล้วลูกบ้านใหม่ของเรา ” ฉันลงรถด้วยความตะลึง
“ คุณพ่อคะ เราอยู่กับแค่สองคนทำไมบ้านใหญ่โตขนาดนี้ล่ะคะ=0= ”
“ ใครบอกว่าเราจะอยู่กันสองคนล่ะลูก^^ ”
“ คะ? ”
“ ก็มีคนรับใช้กับคนรถไงลูก ”
“ โธ่คุณพ่อคะ ยังไงมันก็ใหญ่เกินไปอ่ะ คนใช้กับคนรถมีไม่ถึงสิบคนด้วยซ้ำ ”
“ ไว้เผื่อจัดงานเลี้ยงต่างๆด้วยไงลูก หรือ ทำเหมือนเคยๆ ”
“ ไอ่เหมือนเคยที่ว่านี่คือ ไอ้งานเลี้ยงหาคู่หรือคะ หนูขอลาออกจากบ้าน=3= ”
“ เอาหนาลูกรัก งั้นลูกก็ลองทำอะไรใหม่ๆดูสิถ้าลูกเบื่อชีวิตเดิมๆ ”
“ หนูทำได้หรือคะ*0* ”
“ ได้สิลูกรัก ถือว่าเป็นการเริ่มต้นด้วยตัวเองนะ แต่ว่า ต้องอยู่ในกฎเกณฑ์นะ ห้ามทำอะไรเกินเลย ไม่งั้นลูกจะขาดอิสระตลอดไปแน่ ”
“ คุณพ่อพูดดักไว้ซะน่ากลัวแบบนี้หนูจะขัดขืนได้ไงอะคะ-^- ”
“ ฮ่าๆๆๆ เอาล่ะเข้าบ้านเถอะ ไปดูห้องของลูกแล้วสำรวจบ้านได้ตามสบายเลยนะ ”
“ วันนี้หนูจะเดินทั่วบ้านไหมคะเนียย ”
จากนั้นคุณพ่อก็พาฉันไปที่ห้องนอนของฉัน แล้วฉันก็เริ่มเดินสำรวจรอบๆบ้าน บ้านนี้ใหญ่แหะ คุณพ่อจะให้ฉันอยู่ที่นี่จนตายเลยใช่ไหมเนีย คิๆก็ดีนะ บรรยากาศก็ดี กว้างขวาง ร่มรื่น มีสระว่ายน้ำ มีสวนดอกไม้กลิ่นหอมนานาชนิด โอ๊ะ มีบ่อปลาคราฟด้วย ตัวใหญ่และสีสวยจัง มีสวนน้ำตกสวยแลดูเปล่งประกายดีจัง ใครเป็นคนออกแบบสวนเนี่ย ทั้งสวย ทั้งลงตัวอย่างดีได้สัดส่วน เห็นแล้วอยากเรียนเกี่ยวกับด้านออกแบบจริงๆ>3< ข้างน้ำตกมีชิงช้าน่ารักๆด้วยแหะ (เดินไปนั่งพักที่ชิงช้า)...อีก3-4วันฉันก็ต้องไปเรียนที่โรงเรียนใหม่แล้ว จะเป็นไงบ้างนะ ฉันจะได้เจอคนแบบไหนบ้างนะตอนที่ฉันอยู่อเมริกา ฝรั่งเศส อังกฤษ สวิสฯฉันก็เจอเพื่อนที่ดีแต่ก็ไม่ได้สนิทกัน บางคนอุตส่าห์ไว้ใจแต่สุดท้ายก็มาตลบหลังกัน บางคนก็ไม่กล้าเข้ามาคุยด้วย ฉันไม่ใด้เป็นลูกสาวมาเฟียสักหน่อย จะกลัวอะไรกัน เฮ้ออ แต่เอาเถอะ ฉันปลงแล้วล่ะกับเรื่องพวกนี้...อืมมม คุณพ่อบอกให้ฉันทำอะไรใหม่ๆในชีวิตนี่หนา!!! ฉันรู้แล้วจะทำอะไรกับชีวิตที่ฉันไม่เคยทำ!
สองวันก่อนเปิดเรียน
“ เป็นไงลูก ตื่นเต้นไหมที่มะรืนนี้จะได้เข้าไปเรียนที่โรงเรียนใหม่แล้ว ”
“ ก็ตื่นเต้นนิดหน่อยค่ะ เอ่อ...คุณพ่อคะ หนูลืมถามน่ะค่ะว่าโรงเรียนที่หนูไปเรียนน่ะโรงเรียนอะไรหรือคะ ”
“ พ่อนึกว่าลูกจะไม่สนใจแล้วนะเนี่ย ฮ่าๆๆ ปกติไม่เคยถาม ชื่อโรงเรียนน่ะ Richy Miracle School เป็นโรงเรียนที่แม่ของลูกจบมาน่ะ ”
“ จริงหรือคะ ดีใจจังเลย รู้สึกเหมือนได้เดินตามรอยคุณแม่ด้วยยย> < แต่มันคงจะไฮโซมากใช่มั้ยคะโรงเรียนนั้นอ่ะ ”
“ พ่อคิดอยู่แล้วว่าลูกต้องดีใจ ก็หรูหรานะ เพราะมีแต่ลูกหลานของพวกนักธุรกิจ พวกตระกูลใหญ่ๆ หรือเชื้อพระวงศ์อะไรประมาณนั้นแหละลูก แล้วก็...พ่อขอโทษนะที่พาลูกมาเรียนที่นี่จะนาทีสุดท้ายของวัยนักเรียน ”
“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณพ่อ เพราะอย่างน้อยหนูก็ได้มีโอกาสได้เรียนที่เดียวกับคุณแม่นะคะ^^ ”
“ ขอบใจนะลูกที่ลูกไม่โกรธหรือน้อยใจในตัวพ่อ ”
“ หนูเข้าใจคุณพ่อนะคะ เอ่อ..คุณพ่อคะ หนูมีเรื่องจะขอร้องน่ะค่ะ ได้ไหมคะ ”
“ เรื่องอะไรล่ะเมโล่ ”
“ คือ คุณพ่อบอกใช่ไหมคะว่าให้ลองทำอะไรใหม่ๆ คือว่าหนู...อันดับแรกเลยหนูอยากไปโรงเรียนด้วยตัวเองน่ะค่ะ จากนั้นก็อยากทำงานพิเศษ แล้วก็...หนูไม่อยากเปิดเผยฐานะของตัวเองน่ะค่ะ คุณพ่อช่วยหนูได้ไหมคะ น๊าาาาา ” ฉันเข้าไปอ้อนแล้วกอดแขนคุณพ่อ
“ เอาสิ ถ้าไม่ได้ทำอะไรเสียหาย โรงเรียนก็ไม่ได้ไกลจากบ้านเท่าไหร่ ส่วนเรื่องทำงานพิเศษ...อืมมม ลูกจะทำไหวหรอ ”
“ ไหวสิคะ ประสบการณ์ใหม่เลย น่าตื่นเต้นดีออกที่จะได้ทำงานพิเศษในวัยเรียนเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ>ㅂ< ”
“ โอเค งั้นก็ทำงานในเครือของครอบครัวเราก็แล้วกันนะลูก ”
“ คุณพ่อหมายถึงกิจการเครื่องเพชร เครื่องประดับ หรือแฟชั่น อะไรพวกนั้นหรอคะ โฮ๋ นั่นมันใหญ่เกินไปนะคะ ”
“ เปล่าลูก ไม่ใช่ พ่อหมายถึงร้านCrystal Sweetyร้านขนมหวานต่างหาก ”
“ หื้อ?? ครอบครัวเรามีร้านนี้ด้วยหรอคะ ทำไมหนูไม่รู้เลยอ่ะ ”
“ ร้านนี้เป็นร้านที่พ่อกับแม่ตั้งขึ้นมา และจะให้ลูกรับช่วงกิจการต่อ ”
“ คุณพ่อจะให้หนูเข้าไปบริหารงานหรอคะ หนูไม่ค่อยชอบด้านบริหารเท่าไหร่เลยอะ-3- ”
“ อ้าวก็ลูกอยากทำงานพิเศษไม่ใช่หรอ ก็ฝึกบริหารกิจการของร้านไง ”
“ หนูหมายถึงแบบว่า เด็กเสิร์ฟ เด็กล้างจานอะไรพวกนั้นอ่าค่ะคุณพ่อ น๊าๆๆ ให้หนูทำเถอะนะคะ ”
“ จะไหวหรอลูก งานพวกนั้นมันใช้แรงเยอะนะ ”
“ มันง่ายกว่าพวกงานบริหารนั่นอีก ทำได้อยู่แล้วล่ะค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ”
“ เฮ้ออ ตกลง ตามใจลูกก็แล้วกัน ไม่ไหวก็อย่าฝืนนะลูก ”
“ ค่ะ^[+++]^ ”
“ อ่อแล้วก็เรื่องที่ให้ปิดบังฐานะนั่นน่ะ... ”
“ คุณพ่อช่วยไปขอร้องท่านอธิการบดีหน่อยสิคะว่า ให้ทำเหมือนว่าหนูเป็นเด็กนักเรียนทุนอ่ะ*___* ”
“ เอาจริงหรอลูก เรื่องขอร้องน่ะไม่มีปัญหาหรอก เพราะอธิการบดีกับพ่อเป็นเพื่อนกันมานาน แต่ลูกจะทำแบบนั้นทำไม ฮื้ม? ไหนลองบอกเหตุผลมาสิ ”
“ หนูก็แค่อยากรู้ว่า ถ้าหนูเป็นเด็กฐานะยากจน เป็นนักเรียนทุนของโรงเรียนไฮโซแบบนั้น หนูจะเจอคนจริงใจมั้ยแค่นั้นแหละคะ^[+++]^ ”
“ คนฐานะอย่างเรา เรื่องการมีเพื่อนก็สำคัญ ยิ่งถ้าหากว่าเจอเพื่อนที่สามารถพึ่งพาได้ ไว้ใจได้ ก็ถือว่าคนๆนั้นโชคดีที่สุดเลยล่ะลูก พ่อขอให้ลูกได้พบเจอเพื่อนที่ดีนะ ” คุณพ่อลูบหัวฉันด้วยความห่วงใย
“ ค่ะคุณพ่อ หนูจะต้องเจอเพื่อนที่ดีแน่นอน เพราะมีคุณแม่อยู่ด้วยใกล้ๆ ท่านต้องช่วยหนูพบเพื่อนที่ดีได้แน่ๆ^^ ”
“ ใช่แล้วลูก เอาล่ะ เข้านอนได้แล้วนะ พรุ่งนี้เดี๋ยวพ่อจะพาไปพบอธิการบดีแต่เช้านะ ”
“ ค่ะคุณพ่อ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ” ฉันเริงร่าหอมแก้มคุณพ่อก่อนเข้าห้องนอน
ความคิดเห็น