คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คนพิเศษ
ณ ทุ่งหญ้าอันแสนไกล มีต้นไม้หลากหลายขนาดที่ไหวไปตามสายลมอันเยือกเย็น ใบไม้บางใบที่ล่วงลงสู่ผืนหญ้าอย่างช้าๆ ท้องฟ้าสีครามที่เต็มไปด้วยเมฆหลากหลายขนาด เหล่านกต่างก็กลับมาที่รังนอนของพวกมัน สัตว์น้อยใหญ่ทยอยกันกลับที่อยู่ของพวกมันอย่างเงียบๆ - เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่นอนอยู่ใต้ต้นไม้อันสูงใหญ่ กำลังชมทิวทัศยามเย็นของทุ่งหญ้าบริเวณนี้
"วันนี้ อากาศดีจังแฮะ" เด็กหนุ่มคนนั้นเอ่ยขึ้น พลางหลับตาพริ้ม และสูดเอาออกซิเจนเข้าไปในปอดอย่างเต็มที่ แล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เขาลืมตาขึ้นมา และมองไปยังสุดปลายฟ้าอย่างเหม่อลอย - เด็กหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า ซิค ฮาร์ท อายุ 16 ปี ผมสีชาของเขา เข้ากับใบหน้ามากเลยทีเดียว ดวงตาของเขามีสีน้ำเงินที่บอกให้รู้เลยว่าเป็นชาวยุโรปโดยแท้
"จ๊ะเอ๋!.."เสียงใสๆของ เคลมี่ สาวน้อยวัย 16 ดวงตาอันกลมโตของเธอ เข้ากับใบหน้าของเธอเลยทีเดียว และผมสีน้ำตาลที่ยาวสลวย มองดูแล้วเธอน่ารักไม่หยอกเลย เธอเป็นเพื่อนของซิคที่โตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก
"เฮ้!.. เอามือออกไปน่า" ซิครีบแกะมือของเคลมี่ออกจากคอของตน
"ฮิฮิ... เอ๋!.. ซิคยังใส่นาฬิกาที่ มี่ ให้ไปอยู่อีกเหรอ ?"เคลมี่เอ่ยขึ้นเมื่อเหลือบไปมองที่ข้อมือของซิค
"ยุ่งน่า ก็เธอให้ฉัน ฉันก็ต้องใส่เซ้ อย่าถามมากได้ไหม!!!"ซิคตะโกนออกมาพร้อมปัดมือของเคลมี่ออก และลุกขึ้นในทันที
"จะไปไหนเหรอ มี่ไปด้วยซิ... วันนี้ว่างๆน่ะ"เคลมี่พูดแล้วเธอก็ยิ้มออกมา และก็กอดแขนซ้ายของซิคไว้แน่น
"เฮ้อ... เธอเนี่ยน้า ฉันจะกลับบ้านแล้ว อย่าวุ่นวายนักล่ะ" ซิคเอ่ยพรางส่ายหน้าอย่างหน่ายๆ
"จ้ะ!"เคลมี่ยิ้ม และทั้งคู่ก็เดินตรงไปที่บ้านของซิค
หมู่บ้านที่ทั้ง 2 อยู่นั้น ชื่อว่า เคลเรอรี่ เป็นหมู่บ้านเล็กๆที่ไม่ใหญ่โตอะไรมาก ตรงหน้าหมู่บ้านจะมีทั้งร้านอาหาร ร้านขายของชำ และร้านค้าต่างๆมากมาย และบ้านของซิคจะอยู่ทางด้านทิศตะวันออกของหมู่บ้าน ซึ่งบ้านของเคลมี่ก็อยู่ข้างๆกันเลย - ทุ่งหญ้าเมื่อซักครู่เป็นพื้นที่บริเวณหลังหมู่บ้าน มันเป็นทุ่งกว้างที่ทางหมู่บ้านจะไว้ใช้จัดเทศกาลต่างๆที่นั้น
"แม่ฮะ กลับมาแล้ว..." ซิคตะโกนออกมาเมื่อถึงบ้าน และเดินเข้าไปข้างในบ้านทันที โดยมีเคลมี่เดินตามเข้ามาด้วย บ้านของซิคนั้น เป็นบ้าน 2 ชั้น ทั่วไป ซึ่งเมื่อเข้ามาข้างหน้า ก็จะพบสิ่งแรกคือโซฟา และ โทรทัศน์ เมื่อเดินเข้าไปอีกนิด ก็จะเป็นห้องรับแขกที่มีโต๊ะกลาง และ มีโซฟาล้อมรอบ ข้างหลังบ้านนั้นจะเป็นห้องครัว ส่วนชั้น 2 จะเป็นห้องของซิคกับน้อง และ ห้องของพ่อกับแม่
"แม่... ไอ้น้องตัวดีมันยังไม่กลับมาอีกหรอ"ซิคถามแม่ของตนด้วยความสงสัย
"อื้ม เกลออกไปกับพ่อน่ะ อีก 2 - 3 วันคงกลับน่ะ... อ้าว!.. หนูมี่มาด้วยเหรอจ้ะ เดี๋ยวป้าไปเอาน้ำส้มมาให้นะ" แม่ของซิคเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นว่าเคลมี่มาที่บ้านของตน
"เดี๋ยวหนูช่วยค่ะ" เคลมี่เดินตามแม่ของซิคเข้าไปทางหลังบ้าน ซิคเดินไปเปิดโทรทัศน์ และ นั่งลงบนโซฟาอย่างสบายใจ เขาหยิบหนังสือการ์ตูนเรื่องโปรดของเขาขึ้นมาอ่านอย่างสนุกสนาน
"มาแล้วจ้า" เคลมี่เดินถือน้ำส้มมาอย่างทุลักทุเล ซิคทำหน้าเบี้ยวๆ ราวกับจะลุ้นว่าเคลมี่จะยกมาถึงที่ไหม
"ขอบใจนะ" ซิคหยิบน้ำส้มขึ้นมาแล้วก็กระดกรวดเดียวครึ่งแก้วในทันที และเขาก็อ่านหนังสือต่ออย่างสบายใจ
"แล้วนี่เธอไม่กลับบ้านเหรอ นี่ก็จะทุ่มแล้วนะนี่" ซิคหันมาถามเคลมี่ที่กำลังใจจดใจจ่ออยู่กับละครที่อยู่ตรงหน้า เคลมี่ไม่มีท่าทีว่าจะตอบ ทำเอาซิคเครียดไปยกหนึ่ง เขาคว้ารีโมทขึ้นมาและปิดโทรทัศน์ทันที
"ฉันถามว่าเธอไม่กลับบ้านเหรอ!!!" ซิคย้ำอีกครั้งด้วยอารมณ์โมโหนิดๆ
"อ่า... ไล่มี่หรอ" เคลมี่ทำหน้าน้อยใจและก็ทำท่าจะเดินออกจากบ้านของซิค
"เฮ้!... ฉันแค่ถามเฉยๆ เพราะนี่มันก็จะค่ำแล้ว เดี๋ยวแม่เธอก็เป็นห่วงหรอก" ซิครีบลุกขึ้นไปคว้าแขนของเคลมี่ไว้ เธอหันหน้ามายิ้มและเอ่ยว่า
"ก็เดี๋ยวให้ซิคไปส่งมี่ที่บ้านก็ได้ แม่มี่ไม่ว่าหรอก" เคลมี่เอ่ยขึ้นและเดินกลับมาเปิดโทรทัศน์ดูต่อ ทำเอาซิคเริ่มเครียดขึ้นมาอีกครั้ง
"ถ้างั้นเดี๋ยวแม่ไปทำกับข้าวมาให้นะจ๊ะ" แม่ของซิคเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าเคลมี่จะอยู่ต่ออีกซักพักหนึ่ง
"งั้นเดี๋ยวหนูไปช่วยนะคะ" เคลมี่รีบวิ่งเข้าครัวตามแม่ของซิคไป เมื่อซิคเห็นอย่างนั้นก็อดทำให้เหนื่อยใจไม่ได้ เพราะแทบทุกวันหยุด เคลมี่จะต้องตามเขามาที่บ้านเสมอ หรือไม่บางทีก็จะชวนไปเที่ยวบ้างเป็นบางครั้ง ซิคเคยบอกปัดไปหนหนึ่ง แต่หลังจากครั้งนั้น ก็เล่นเอาซิคไม่เป็นอันหลับอันนอน เพราะว่า เคลมี่เธอเล่นเอาหมามุ้ยเทลงผ้าห่มของซิคซะเละหมด และจากครั้งนั้น ซิคก็ไม่เคยบอกปัดการชวนไปเที่ยวของเคลมี่อีกเลย
กรี๊ง!.. กรี๊ง!..
เสียงโทรศัพท์ของบ้านซิคดังขึ้น ไม่ทันที่ซิคจะลุกไปรับ เคลมี่ก็วิ่งมารับตัดหน้าไปซะแล้ว ทั้งๆที่ในมือยังถือตะหลิวอยู่เลยแท้ๆ
"สวัสดีค่ะ" เสียงใสๆของเคลมี่สอดแทรกเข้าไปที่ปลายสายในเวลาต่อมา
"สวัสดีคร้าบ... ขอสายซิคหน่อยซิครับ" ที่ปลายสาย มีเสียงของเด็กหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้น
"ซิค!.. โทรศัพท์แน่ะ" เคลมี่หันไปเรียกซิคในทันทีซิค และซิคก็เดินมารับโทรศัพท์จากมือของเคลมี่
"สวัสดีครับ ซิคพูดครับ" ซิคเอ่ยออกไปอย่างสุภาพ
"ดีเว้ยซิค!!! เมื่อกี๊ใครวะ แฟนมึงเหรอวะ นั่นแน่ ดึกดื่นป่านนี้มีสาวๆมาบ้านหมายความว่าไงวะ..." เด็กหนุ่มในโทรศัพท์ตะโกนใส่ทันทีเมื่อได้ยินเสียงของซิค ซิครีบเอามืออุดหูทันที
"จะบ้าเรอะ!!! แฟนเฟินอะไร... มึงมีธุระอะไรว่ามาเลยดีกว่าไอ้เค" ซิคตะคอกกลับด้วยอารมณ์หงุดหงิด
"อ้อ!.. คือว่านะ พรุ่งนี้เราก็จะเปิดเรียนแล้วใช่มะ แล้วเราก็ขึ้น ม.ปลาย และด้วย กูว่าไปลับฝีมือกันหน่อยดีมะ เดี๋ยวเจอเด็ก ม.ต้นอาละวาดเข้าแล้วฝีมือมันจะทื่อหมด" ทันทีที่เคพูดจบ
"ได้ซิ... กูกำลังคิดอยู่พอดีเลย งั้นตกลงพรุ่งนี้หลังเลิกเรียนวันแรก เจอกัน เกทเซนเตอร์นะ โอเค" เมื่อพูดจบ ซิคก็วางสายทันที และก็นึกอะไรบางอย่างได้
"อื้ม!.. นี่มี่ เธอก็ขึ้น ม.ปลายแล้วนี่ เธออยู่โรงเรียนอะไรล่ะ" ซิคเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"เซอเดียร์... โรงเรียนเดียวกับซิคนั่นแหละ" เคลมี่ตอบพรางวิ่งกลับไปที่ครัวอย่างรีบเร่ง
"(แว๊กกก!!! นี่สร้างความรำคาญให้ฉันตอนปิดเทอมไม่พอ ยังมาราวีกับฉันที่โรงเรียนอีกช่ายม้ายย... ยิ่งมี่ชอบทำตัวงี้ ไอ้พวกเพื่อนๆหาว่าเป็นแฟนกันแหงแซะ)" ซิคคิดพรางน้ำตาไหลพราก
"ซิคๆๆ ตื่นได้แล้วนะ เดี๋ยวไปโรงเรียนไปทันหรอก" เสียงเล็กๆของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น
"เฮ้อ... รู้แล้วๆ... ฮ้า!!! มี่ เธอขึ้นมาห้องฉันได้ไงเนี่ย" ซิคถึงกับสะดุ้งโหยง เมื่อตื่นขึ้นมาพบกับจอมวุ่นวาย เคลมี่ ที่คอยแต่สร้างความรำคาญให้กับซิค เขาเหลือบไปดูนาฬิกาก็พบว่านี่เพิ่งจะ หกโมงตรงเอง เขากัดฟันกรอดๆ
"(ยัยนี่ตื่นนอนตั้งแต่กี่โมงฟะ ขนาดหกโมงยังว่าสายแล้วเนี่ย!!!)" ซิคคิดพรางลุกขึ้นจากที่นอน เขาเดินออกไปที่ห้องน้ำ และ แอบเหลือมามองเคลมี่ที่ยังนั่งอยู่ในห้องของซิค เคลมี่ก็หันมามองหน้าซิคและยิ้มให้ซิคหน้าระรื่น
"(คนอะไรฟะเนี่ย ยิ้มได้ทั้งวัน)" ซิคคิด
15 นาทีผ่านไป...
"ผมไปล่ะคร้าบ สวัสดีฮะ" ซิคกล่าวอำลาแม่ และ รีบวิ่งไปเกทคีปเปอร์อย่างรวดเร็ว(จุดที่สามารถเคลื่อนย้าย คน สัตว์ สิ่งของ ทั้งมวล ไปในที่ๆกำหนดได้ ซึ่งไม่ใช่ทุกหมู่บ้านที่จะมีสิ่งนี้)
เมื่อไปถึง ซิครีบกดปุ่มสีแดงตรงแผงควบคุมของเกทคีปเปอร์ทันที
"ซิค!.. รอมี่ด้วยซี้!!!" เสียงของใครมี่ดังมาแต่ไกล และทำให้ซิคพึ่งคิดขึ้นได้ว่าเขาปล่อยเคลมี่ทิ้งไว้ในห้องของเขาและออกมาจากบ้านโดยไม่บอกไม่กล่าว เมื่อเธอมาถึงก็ทำหน้าบึ้งใส่ซิคทันที
"อ่าๆ รู้แล้วๆ ฉันขอโทษๆ" ซิครีบยกขึ้นมาขอโทษขอโพยในทันที แต่ดูเคลมี่จะไม่สนใจ เธอหลบตาซิคและทำท่าทีไม่สนใจซิคแม้แต่น้อย
"เอางี้... เย็นนี้ฉันเลี้ยงข้าวเธอ หายโกรธฉันซะทีเถอะน่า นะ" ซิคเอ่ยสัญญาให้กับเคลมี่ และก็ได้ผล แต่เธอหันหน้ามายิ้มและก็กระโดดกอดแขนซิคตามสเต็ปเดิม
"(นี่ถ้าไปถึงที่โรงเรียนล่ะก็ฉันคงต้องเป็นแฟนจำเป็นของยัยมี่แน่ๆ)" ซิคคิดไปเอามือจับหน้าผากไป
หลังจากที่ซิคกดปุ่มสีแดงตรงแผงควบคุม ก็มีแผงควบคุมนาโนสีฟ้าเด้งขึ้นมาทันที มันระบุรายชื่อสถานที่ต่างๆที่มีเกทคีปเปอร์ให้เคลื่อนย้ายไปขึ้นมาทั้งหมด ซิคกดไปที่ ‘เฟอเดียร์การ์เด้น’
แว๊บบบบ...
ในทันทีที่เขากด มีแสงสีขาวพวยพุ่งขึ้นมาจากด้านล่างของเขา ขณะนั้นมีลมก่อตัวขึ้นเหมือนกับเขาเข้าไปอยู่ในใจกลางของพายุใต้ฝุ่น เส้นผมของเคลมี่สยายออกไปตามแรงลม สิ่งที่พวกเขาข้างหน้าไม่มีสิ่งใดนอกจากแสงสีขาว
ฟึบบบบ...
ในชั่วพริบตา พวกเขาก็มาถึงที่หมาย ‘เฟอเดียร์การ์เด้น’ ที่นี่คือโรงเรียนชื่อดังของ "บลูสเฟียร์"(โลก) มีอาจารย์ชั้นแนวหน้าที่มีฝีมือในการสอน เวทมนต์ และการควบคุมมันอย่างเชี่ยวชาญ โรงเรียนแห่งนี้จะไม่แบ่งเป็นตึก เพราะว่าโรงเรียนแห่งนี้จะรวมเป็นจุดเดียว แต่ว่ากว้างมาก มีรัศมีวงกว้างถึง 6 กิโลเมตรเลยทีเดียว
"อลังการจังแฮะ โรงเรียนใหม่ของเราเนี่ย" ซิคอ้าปากหวอออกมาด้วยความตกใจ และ เคลมี่ก็เช่นกัน
"นั่นสินะ" เคลมี่และซิคยืนตะลึงอยู่ที่เกทคีปเปอร์ของเฟอเดียร์ครู่หนึ่ง ก็มีเสียงปลุกพวกเขาออกจากพวัง
"เฮ้... ซิค ว่าไง" เค ชายหนุ่มผู้ร่าเริง ไว้ผมตั้งสีแดง มีดวงตาสีแดง และปากเขาก็ยังแดงอีก เข้ามาทักทายซิค
"เออ.. หวัดดี ไงล่ะมึง เพื่อนจากโรงเรียนเก่าผู้ชายมีแค่มึงกับกูเองนะ ส่วนผู้หญิงกูไม่รู้ แต่ที่แน่ๆก็..." ไม่ทันที่ซิคจะพูดจบ
"สวัสดีค่า!.. มี่เอง จำได้ไหม" เคลมี่รีบพูดแซงขึ้นมาทันที แน่นอน เคลมี่เธออยู่โรงเรียนเดียวกับซิคมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
"อ้าว สวัสดี... เธอนี่น่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะ... นี่ๆ มี่ เมื่อคืนฉันได้ยินเสียงผู้หญิงที่บ้านไอ้ซิคมันด้วยนะ มันนอกใจเธอแล้วน้า" เคแกล้งหยอกซิคทันทีเมื่อเห็นซิค เพราะเคลมี่จะคอยตามติดซิคอย่างกับปลิงอย่างไงอย่างงั้น
"นี่ๆ พูดให้มันดีๆหน่อย ใครนอกใจใคร กูไม่ได้เป็นแฟนกับมี่นะว้อย แล้วเสียงเมื่อคืนก็เสียงมี่นี่ล่ะ" ซิครีบแก้ข่าวทันที - ทั้ง 3 คนคุยกันได้ไม่นาน ก็ได้เวลาเข้าเรียนวิชาแรกแล้ว แต่วันนี้เป็นวันแรกของ ปี 1 ทางโรงเรียนจึงจะจัดประชุมเรื่องกฎ และ ระเบียบต่างๆ รวมทั้งแจกตารางเรียนของแต่ล่ะห้องด้วย และเรื่องบังเอิญอีกเรื่องก็คือ เคลมี่ และ ซิคได้อยู่ห้องเดียวกัน อีกตามเคย เคเลยอดคิดไม่ได้ว่าคงเป็นพรหมลิขิตแหงๆ ที่สองคนนี้ได้มาเจอกัน
ในวันนี้ไม่มีการเรียนของ ปี 1 เพราะทางโรงเรียนได้จัดทดสอบพลังของแต่ล่ะคนเป็นสายๆ และซิคก็อยู่ในสาย ‘พิเศษ’ แน่นอนว่าโอกาสที่จะเจอสายพิเศษนั้นหาได้ 1 ใน 100,000 เลยทีเดียว - สายทั้งหมดจะมี สายพลัง สายพลังจิต สายธาตุ(ดิน น้ำ ลม ไฟ ไม้ ฯ)สายสัตว์(แปลงเป็นสัตว์) และสายพิเศษ(สามารถทำได้ทุกสาย)
หน้าเกทคีปเปอร์
"มาแล้วๆ รอนานไหมไอ้ซิค" เคตะโกนลั่นดั่งเสียงระเบิดก็ไม่ปาน
"เออๆๆ ไม่ต้องตะโกนซะขนาดนั้นก็ได้" ซิครีบตอบอย่างรวดเร็ว เคทำท่ามองซ้ายมองขวาเหมือนกำลังหาใครอยู่
"แปลกแฮะ... มี่ล่ะ ปกติจะตามมึงแจเลยนี่หว่า" เคเอ่ยถามพรางมองซ้ายขวาต่อไป
"มาแล้วค่า!.. " พูดยังไม่ทันขาดคำ เคลมี่ก็วิ่งมาอย่างรวด ซิคส่ายหน้าอย่างหน่ายๆ แต่เคลมี่กลับกระโดดไปยืนจ้องหน้าซิคแล้วยิ้มให้อย่างสดชื่น ทำเอาซิคถอนหายใจเฮือกใหญ่และเดินไปที่เกทคีปเปอร์ทันที
"เกทเซนเตอร์นะ" ทันทีที่ซิคพูดจบ เขาก็กดไปที่ ‘เกทเซนเตอร์’ ทันที
ฟึบบบ!..
เกทเซนเตอร์คือศูนย์การค้าของ บลูสเฟียร์ แน่นอนว่ามันใหญ่มาก มีรัศมีวงกว้างถึง 2,436 กิโลเมตรเลยทีเดียว การจะเดินไปช๊อปปิ้งของที่นี่จะใช้ เทอเรอเนอร์(ยานพาหนะขนาดเล็กที่มีความเร็วถึง 600 กิโลเมตร/ชั่วโมง และมันจะวิ่งไปเฉพาะลางที่มีอยู่เท่านั้น (จะพูดว่ารถไฟขนาดเล็กก็ได้) - ทั้ง 3 คนตรงดิ่งไปที่ เทรนเนอร์วอร์(สถานที่ฝึกพลังเวทมนต์ และ พื้นฐานการต่อสู้อื่นๆ จะเรียกว่าเป็นไฟท์เตอร์แมตก็ได้)
"ที่นี่มันอะไรเหรอ..?" เคลมี่มองซ้ายมองขวาด้วยความฉงน
"แหล่งหาเงินไงล่ะ... คือว่า จะมีนักสู้ต่างๆทั่วมุมโลกมาต่อสู้กันที่นี่ และหากใครได้ขึ้นไประดับสูงๆก็จะสามารถกอบโกยเงินจากผู้ชมไปได้มากโขเลยทีเดียว" เคอธิบายให้เคลมี่ฟัง และ ดูเหมือนเธอจะเริ่มเข้าใจขึ้นมานิดหน่อยแล้ว
"แต่ว่า... กว่าจะขึ้นระดับสูงน่ะ ไม่ต้องขาดเรียนจนไม่มีสิทธิ์สอบเลยหรอ" เคลมี่ยังข้องใจอีกเรื่องหนึ่ง
"จะบ้าเหรอ... คนหนึ่งในหนึ่งวันน่ะ สามารถชกได้แค่ 2 แมตเท่านั้นแหละ และถ้าแพ้อันดับก็จะตกลงมาเรื่อยๆ ตอนปิดเทอมฉันก็มาที่นี่ตลอด อันดับฉันอยู่ที่ 5,046 แล้วนะเว้ยซิค" เคพูดพรางเปลี่ยนเดินไปสแกนลายนิ้วมือของตนเพื่อจะดูคู่ต่อสู้ของเขาในวันนี้
"เหอะ!.. ของแค่นั้นน่ะ อย่ามาคุยเลย ช่วงปิดเทอมกูไม่ได้มาที่นี่อันดับกูยัง 401 เลยไอ้ไก่อ่อนเอ๋ย" ซิคพูดข่อกลับไป
"แหม ไอ้เก่งเอ้ย... อ้ะ!!! สู้กับอันดับที่ 7,545 ว่ะ หมูในอวยแท้ๆ" เคร้องออกมาด้วยความดีใจ เพราะถ้าเขาชนะ ระดับเขาจะเลื่อนขึ้นมา 10 อันดับ
"อื๋อ!.. 278 ท่าจะเล่นด้วยยากแฮะ" ซิคพูดด้วยอารมณ์กังวลนิดๆ
"มี่ เธอไปรอที่ห้องรับแขกก่อนก็ได้นะ ถ้าจะดูพวกเราแข่งก็ไปขอ มินิมอนิเตอร์(คล้ายแว่นสามมิติแต่จะเป็นมอนิติเตอร์ถ่ายทอดสด สามารถปรับดูคู่ชกแต่ล่ะคู่ได้) ดูล่ะกันนะ พวกเราไปหล่ะ
"จ้ะ อย่าหักโหมนะซิค มี่เป็นห่วงนะ" มี่พูดจบก็ยิ้มตามเคย ซิคดีใจนิดๆ และก็โบกมือให้มี่แล้วเดินไปที่ชั้น 3 ของตึก ส่วนเคนั้นไปที่ชั้น 64
"นี่ไอ้ซิค... กูรู้นะว่าคู่มึงน่ะเคี้ยวยาก เพราะมันฆ่าคนตายในสนามมาแล้ว 30 คน... มึงระวังตัวด้วยล่ะ" เคพูดกับซิคก่อนที่จะแยกกัน
"เหอะ ของแค่นี้ไม่ทำให้อดีตเซโร่อย่างฉันต้องกลัวหรอกน่า" ซิคเอ่ยพรางหลับตาแล้วยิ้มเล็กๆ
ความคิดเห็น