ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter III
ตอนนี้จะมีเนื้อหายาวหน่อยนะคะ
แล้วไม่นานนักทันทีที่ฉันสัมผัสกับอาวุธนั่น จู่ๆ ฉันก็รู้สึกวูบลงไป
.
.
.
ฉันค่อยๆลืมเปลือกตาขึ้นมาอีกที รู้สึกตัวขึ้นมาก็อยู่ในท่ามกลางฝูงชน หลากวัย
เหมือนพวกเขากำลังงุนงงกับอะไรบางอย่าง แน่นอนฉันพยายามลุกขึ้นมาแม้ตนเองจะรู้สึกมึนๆไปหน่อย
"สวัสดี ทุกคน~"
เสียงจากใครบางคน ทำให้ฝูงชนรวมถึงฉันสะดุ้งขึ้นมา แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ
เสียงนั่นมันมาจากตุ๊กตาผที่ดูเหมือนทำจากเศษผ้า ดูโทรมอยู่ในสภาพแขวนคอเหนือฝูงชน
และใบหน้าของมันมีรอยยิ้มที่แสยะออกมาเล็กน้อย
"เรามาเล่นเกมกันเถอะ"
"อะไรของแก!! เกมอะไรฉันไม่สน!! แล้วที่สำคัญ....ที่นี่มันคือที่ไหน!!"
เสร็จสิ้นประโยค ก็มีคนออกมาโวยวาย
"ที่ที่สุดท้ายของพวกเธอไง~"
"มะ...มันหมายความว่าอะไร!!" บุคคลที่โวยวายอีกคนกล่าว
"น่าโมโห น่าโมโห ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะทำไมต้องโวยวายด้วยนะ~"
ไม่ทันใดบุคคลดังกล่าวนั่นเริ่มมีท่าทีที่แปลกๆ โดยเขาเริ่มล้มลง แขนขา อวัยวะภายนอกทุกส่วนนิ่งผิดปกติ
ไม่มีท่าที่ว่าจะมีการขยับใดๆ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในนี้ตกใจไปกับมันเหมือนกัน
"เออ....คือ เป็นอไรหรือเปล่าคะ" ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาช่วยพยุง ไม่นานนักเขาก็รู้สึกตัว
แต่ทว่า....
เขาคนนั้นกลายเป็นตุ๊กตาแล้วมีฟันที่ดูเหมือนทำจากเหล็กอันแหลมคม ได้โฉบกัดหัวผู้หญิงคนนั้นจนขาดไม่เหลือชิ้นดี
เมื่อทุกคนได้เห็นภาพอันน่าสยดสยองแล้ว บ้างก็กรีดร้อง บ้างก็สติแตกไปเสียก่อน(แล้วเริ่มมีอาการแปลกเหมือนเขาคนนั้น)
"โอ๊ะ โอ๊ อย่าสติแตกไม่ซะเสียก่อนล่ะทุกคนไม่งั้นจะเป็นเหมือนคุณขี้บ่นคนนั้นนะ"
"ตายยยยยยยยยยยยยยย!!!" ผู้หญิงที่นับว่าเป็นคนสติแตกจับเลื่อยไฟฟ้าพยายามจู่โจมกับตุ๊กตาห้อยคอตนนั้น
"เด็กไมนิสัยไม่ดี อย่าทำแบบนี้สิ" สิ้นประโยค หญิงผู้สติแตกเริ่มมีอาการทำท่าเหมือนเขาดังกล่าว
ในสถานการณ์ตอนนี้ทุกคนที่นี่เริ่มชุลมุนวุ่นวายกันไปหมด บางคนพยายามจะหาทางออกแต่ที่นี่ไม่มีทางออกเพราะว่า
"เพราะที่นี่น่ะมันไม่มีประตูตั้งแต่แรกแล้ว"
จบประโยคของเธอแล้ว แผ่นดินเริ่มสั่นสะเทือนพื้นเริ่มแตกเป็นเสี่ยงๆ ทำให้ทุกคนที่นี่ลงเหวกันหมดรวมถึงฉันคนนี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องที่จะให้แต่งต่อไปนี้ให้เขียนเกี่ยวกับความรู้สึกและปฏิกริยาของตัวละครตนเอง เมื่อเจอกับเหตุการณ์ข้างบนนี้
.
.
ฉันค่อยๆลืมเปลือกตาขึ้นมาอีกที รู้สึกตัวขึ้นมาก็อยู่ในท่ามกลางฝูงชน หลากวัย
เหมือนพวกเขากำลังงุนงงกับอะไรบางอย่าง แน่นอนฉันพยายามลุกขึ้นมาแม้ตนเองจะรู้สึกมึนๆไปหน่อย
"สวัสดี ทุกคน~"
เสียงจากใครบางคน ทำให้ฝูงชนรวมถึงฉันสะดุ้งขึ้นมา แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ
เสียงนั่นมันมาจากตุ๊กตาผที่ดูเหมือนทำจากเศษผ้า ดูโทรมอยู่ในสภาพแขวนคอเหนือฝูงชน
และใบหน้าของมันมีรอยยิ้มที่แสยะออกมาเล็กน้อย
"เรามาเล่นเกมกันเถอะ"
"อะไรของแก!! เกมอะไรฉันไม่สน!! แล้วที่สำคัญ....ที่นี่มันคือที่ไหน!!"
เสร็จสิ้นประโยค ก็มีคนออกมาโวยวาย
"ที่ที่สุดท้ายของพวกเธอไง~"
"มะ...มันหมายความว่าอะไร!!" บุคคลที่โวยวายอีกคนกล่าว
"น่าโมโห น่าโมโห ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะทำไมต้องโวยวายด้วยนะ~"
ไม่ทันใดบุคคลดังกล่าวนั่นเริ่มมีท่าทีที่แปลกๆ โดยเขาเริ่มล้มลง แขนขา อวัยวะภายนอกทุกส่วนนิ่งผิดปกติ
ไม่มีท่าที่ว่าจะมีการขยับใดๆ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในนี้ตกใจไปกับมันเหมือนกัน
"เออ....คือ เป็นอไรหรือเปล่าคะ" ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาช่วยพยุง ไม่นานนักเขาก็รู้สึกตัว
แต่ทว่า....
เขาคนนั้นกลายเป็นตุ๊กตาแล้วมีฟันที่ดูเหมือนทำจากเหล็กอันแหลมคม ได้โฉบกัดหัวผู้หญิงคนนั้นจนขาดไม่เหลือชิ้นดี
เมื่อทุกคนได้เห็นภาพอันน่าสยดสยองแล้ว บ้างก็กรีดร้อง บ้างก็สติแตกไปเสียก่อน(แล้วเริ่มมีอาการแปลกเหมือนเขาคนนั้น)
"โอ๊ะ โอ๊ อย่าสติแตกไม่ซะเสียก่อนล่ะทุกคนไม่งั้นจะเป็นเหมือนคุณขี้บ่นคนนั้นนะ"
"ตายยยยยยยยยยยยยยย!!!" ผู้หญิงที่นับว่าเป็นคนสติแตกจับเลื่อยไฟฟ้าพยายามจู่โจมกับตุ๊กตาห้อยคอตนนั้น
"เด็กไมนิสัยไม่ดี อย่าทำแบบนี้สิ" สิ้นประโยค หญิงผู้สติแตกเริ่มมีอาการทำท่าเหมือนเขาดังกล่าว
ในสถานการณ์ตอนนี้ทุกคนที่นี่เริ่มชุลมุนวุ่นวายกันไปหมด บางคนพยายามจะหาทางออกแต่ที่นี่ไม่มีทางออกเพราะว่า
"เพราะที่นี่น่ะมันไม่มีประตูตั้งแต่แรกแล้ว"
จบประโยคของเธอแล้ว แผ่นดินเริ่มสั่นสะเทือนพื้นเริ่มแตกเป็นเสี่ยงๆ ทำให้ทุกคนที่นี่ลงเหวกันหมดรวมถึงฉันคนนี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องที่จะให้แต่งต่อไปนี้ให้เขียนเกี่ยวกับความรู้สึกและปฏิกริยาของตัวละครตนเอง เมื่อเจอกับเหตุการณ์ข้างบนนี้
.
.
.
.
.
จะแต่งเป็นนิยายหรือบทสนทนาก็ยังได้(จะใช้ภาพคั่น ก็ไม่ว่า)
.
.
มีข้อแม้คือ
1.เนื้อหาที่แต่งนั้นอย่าได้ก๊อปใครหรือก๊อปเนื้อหาในนิยายคนอื่นมาใช้
2.แต่งตามที่โครงเรื่องทางเรากำหนด
แค่นี้
เอาล่ะ
เริ่มกันได้เลย
สร้างเรื่องราว
ชื่อ(นามแฝงใน dek-d) :
ชื่อ(ตัวละคร) :
ตราบาป :
เนื้อหาของเรื่องราว:
.
.
.
.
จะแต่งเป็นนิยายหรือบทสนทนาก็ยังได้(จะใช้ภาพคั่น ก็ไม่ว่า)
.
.
มีข้อแม้คือ
1.เนื้อหาที่แต่งนั้นอย่าได้ก๊อปใครหรือก๊อปเนื้อหาในนิยายคนอื่นมาใช้
2.แต่งตามที่โครงเรื่องทางเรากำหนด
แค่นี้
เอาล่ะ
เริ่มกันได้เลย
สร้างเรื่องราว
ชื่อ(นามแฝงใน dek-d) :
ชื่อ(ตัวละคร) :
ตราบาป :
เนื้อหาของเรื่องราว:
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น