คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : {GOT7 fic #2Jae} secret : ความลับ(แตก)
วามลับ(แ)
เรื่อนี้เป็นภา่ออฟิ secret
ภูมิในำเสนอโย @getgotgot7 และ @GotYani เ้าเ่า่่ะ
วามลับอเมมเบอร์ในวทีุ่รู้ ... ?
" รูมเมทอผม แบอมฮยอ ... เ้ามัะนอนอผมอนลาืนอ่ะรับ "
เฮ้ยยยยยยย ! เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ! เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !
เี๋ยวนะ !!! ือเมื่อี๊ .....ผมไ้ยินไม่ผิใ่มั้ย ?
รูมเมทผมเพิ่เปิเผยในรายารวิทยุว่าเ้ารู้วามลับที่ผมแอบนอนอเ้าอนลาืน !!!
ออิมแบอมะแรับ บอเลยยยยยยย ใยิ่ว่าปิาูออลูเป็นโเรม่อนอี
แล้วนี่เวยอแรู้ั้แ่เมื่อไหร่ ? รู้อนไหน ? แล้วทำไมไม่โวยวายอะไรัำ ? ผมอยาะบ้าายยยยยยย
แม้ว่าเหุาร์เมื่อสัรู่ะทำผมสิแ แ่้วยสปิริทอลีเอร์แห่ GOT7 ผม็สามารถประอสิัวเอไปนเสร็านไ้ ...
ั้แ่ อัรายารเสร็นอนนี้ถึหอพั ผมยัไม่ล้าสบาหรือุยับยอแัำเลยรับ ็เล่นบอว่ารู้วามลับผมแบบนั้น ผมะไปล้าสู้หน้าน้อไ้ยัไันล่ะ ยัทำใไม่ไ้รับ ทำัวไม่ถู
" แบอมฮยอ ผมับยอแะลไปื้อนม้าล่า ฮยอะเอาอะไรมั้ยรับ ? " แบมแบมถามผมที่ำลันั่อึนีวิอยู่ที่โฟาห้อนั่เล่น
" ไม่ล่ะ ั้นไม่่อยหิวน่ะ พวนายไปันเถอะ " ผมอบโยที่ายั้อไปที่โทรทัศน์อยู่ หันไป็เอยอแสิรับ ยัไม่พร้อมรับยัไม่พร้อมมมมม
" เี๋ยวผมื้อแฮมเบอร์เอร์ร้านที่ฮยออบมาให้แล้วันนะรับ เผื่อฮยอหิว " เสีย ยอแรับ เวยอแ เอื้อออออออออออ ฝาพ่อแม่้า้วยยยยย (เอ่อ ลีะใเย็น่ะ) เอาไีอ่ะ อบมั้ย หรือไม่อบ ยัไม่พร้อม ไม่พร้อมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
" อะ อืม " แ็ทื่อรับ อนนี้ัวผมแ็ทื่อ มีแ่มือที่สั่นไม่หยุ รีบๆไปันไ้แล้วว้อยยยยยยย เส้นเลืออิมแบอมะแแล้วววววววววววว
" ั้นพวผมไปนะรับ แล้วะรีบลับ " แบมแบมพูบ็เปิประูออไป
ฟู่ วววววววววว โล่ ยืเส้นยืสายรัวๆ บอ รๆรับ ีวิอิมแบอมผู้มั่นใในัวเอที่สุในโลหล้าไม่เย้อมาเผิสถานาร์ อะไรแบบนี้มา่อน ทำัวไม่ถูริๆรับ ผมว่าผม็อน้อเบาสุๆแล้วนะ แล้วนี่ยอแรู้ไ้ยัไ นี่มันสุยอวามลับเลยนะรับ แม้ระทั่มในห้อนอนยัไม่รู้เลยผมว่า
ผม สบสิอารม์ัวเอ พาร่าัวเอไปอาบน้ำ ะว่าอาบน้ำเสร็ะรีบนอนแ่หัว่ำ ไม่ใ่เพราะเหนื่อยอะไรหรอนะรับ แ่ะหลบหน้ารูมเมทัวีอผมนี่แหละ ทำผมว้าวุ่นใมาหลายั่วโม หวัว่านอนหลับัื่นะหายฟุ้่านไ้บ้า
" อ้าวแบอม นายะเ้านอนละหรอ ? " มาร์ที่นั่เล่นโทรศัพท์เยหน้าึ้นถามผมที่ำลัะเปิประูเ้าห้อนอน
" อ่าฮะ ปวหัวนิหน่อยน่ะ เลยว่าะนอนพั " พู บผม็เปิประูเ้าห้อนอน ทิ้ัวลบนเีย เอาัวเ้าไปอยู่ในผ้านวมผืนโ ีนะที่ยอแับแบมแบมยัไม่ลับมา ..... ยัไฮยออหลบหน้านายัืนนะ พรุ่นี้ฮยอพร้อม่อยเลียร์ ... เฮ้อออออออออออออ
...............................................................................................................................................................
" นี่ ฮยอ ที่ฮยอบอว่ารู้วามลับเรื่อที่แบอมฮยออบนอนอฮยออนลาืนน่ะ เรื่อริหรือแ่แฟนเอร์วิสอ่ะ ูท่าทาเหมือนแบอมฮยอใมาเลยนะนั่น " แบมแบมถามผม ระหว่าที่เราำลัเินไปร้านสะวื้อ
" ็... แ่แฟนเอร์วิสน่ะ ไม่มีอะไรหรอ ทำไมล่ะ แบอมฮยอเ้าูเป็นยัไ ? " ผมโหแบมแบมำโ
" ็ ั้แ่อัรายารเสร็แบอมฮยอไม่พูไม่าับใร แถม้าวปลา็ไม่ิน ผมว่าแปลๆน่ะ ็เลยถามู ..... ั้นแบอมฮยอแ่ใเยๆมั้ เี๋ยว็หาย 5555555555 "
" อืม แ่ใน่ะ " ใ่ ฮยอเ้าใมาแน่ๆที่ผมรู้วามลับเ้าเ้า ่วยไม่ไ้นี่ ็ฮยอเ้าแอบโมยอผมทุืน ถึผมะเป็นนหลับลึ็เถอะ แ่ถ้าอแน่นนานั้นเป็นใร็้อรู้สึัว
ริๆผมรู้มานานแล้วล่ะรับว่าแบอมฮยออบแอบนอนอผม บาวัน็.....หอมแ้มผม้วยล่ะ >///< เิน นนนนนนนน (เอ่อยอแะ) ผม็ว่าะถามแบอมฮยอหลายทีแล้วนะว่าที่ทำแบบนั้นั้ใหรือแ่ละเมอ แ่อนนั้นผมไม่ล้า แล้วอีอย่า มัน็ไม่ไ้เลวร้ายอะไระหน่อย ...มีนมานอนอน่ะีะายไป อุ่นึ้นเยอะเลยล่ะรับ ฮี่ๆๆๆๆ
แล้ว ที่วันนี้ผมพูในรายารน่ะ ผมแ่ะเอร์วิสแฟนๆเยๆนะรับ ไม่ไ้อยาเห็นอาารอะไรอนมีวามลับหรอรับ ริๆนะรับ ริริ๊ 555555555555555555 (เสียสูมา่ะนา)
อ่าๆ ผมยอมรับ็ไ้ ็ผมอยารู้นี่รับ ว่าฮยอเ้าทำแบบนั้นน่ะรู้ัวรึเปล่า ถ้าอยาอผม็บอผมีๆสิรับ ไม่เห็น้อแอบเลย เวยอแไม่ใ่นใร้ายใำะหน่อย ^^
" ลับมาแล้วรับบบบบ " แบมแบมะโนหลัาที่เปิประูห้อ
" ไหนื้ออะไรมาินอ่ะ หิวมาเลยเนี่ยยยย แบมมมมมมมมม " มัเน่ยัษ์วิ่มาว้าถุอินามือแบมแบม
" ีสเบอร์เอร์ับโล่าอฮยอไ้มารึเปล่า " แ๊สันฮยอถามผม
" นี่ฮะ ... อ่า แล้วแบอมฮยอล่ะ ? " หายไปไหนอเ้านะ
" อ๋อ เห็นว่าปวหัวน่ะ เ้านอนไปแล้วล่ะ " มาร์ฮยอที่เินออมาาห้อรัวอบผม
" อ๋อ รับๆ นี่ทัสึอมาร์ฮยอนะรับ "
" อ่า อบใมายอแ วาไว้บนโ๊ะนั่นแหละ เี๋ยวฮยอไปิน " ผมพยัหน้าให้มาร์ฮยอแล้ววาถุไว้ที่โ๊ะ
แบอมฮยอไม่สบายั้นหรอ ? เป็นอะไรมารึเปล่านะ เ้าไปูหน่อยีว่า
* แร๊ *
ผม เ้ามาในห้อนอนแล้ว็้อใับวัถุทรประหลา ้อนหนาๆล้ายหนอนาเียวยัษ์บนเียนอน แบอมฮยอนั่นแหละรับ แล้วทำไมวันนี้นอนนานั้นนะ หรือฮยอเ้าะไม่สบายริๆ ?
" แบอมฮยอ .... ฮยอรับ " ผม เย่า้อนผ้านวมที่แบอมฮยอุัวอยู่ แ่็ูเหมือนนที่นอนหลับไม่มีทีท่าะอบผมลับ ผม่อยๆแะผ้านวมนั้นออนหลุออมา อ่า... แบอมฮยอนี่หลับลึริๆ
ผมเอาฝ่ามือแนบับหน้าผาอเ้า ัว็ไม่ร้อนนี่นา สสัยเหนื่อยมาล่ะมั้ ปล่อยให้นอนแบบนี้ละัน
ผม ไปัารทำธุระส่วนัวอัวเอนเสร็เรียบร้อย มอูนาฬิา อ่า...เที่ยืนแล้วหรอเนี่ย เริ่ม่วนิหน่อยแล้ว้วย ไปนอนีว่า
ผม ล้มัวนอนลบนเีย้าๆแบอมฮยอที่นอนนิ่อยู่ท่าเิมั้แ่เมื่อหัว่ำ ริๆฮยอเ้า็ไม่ใ่นนอนิ้นนี่นา ทำไมฮยอเ้าถึมาอผมันนะ ...
* ฟรึ่บ * ะแ้าย นอนไม่หลับ
*ฟรึ่บ * ะแวา ็ไม่หลับ
โอ๊ยยยยยยยย นี่ผมเป็นอะไรเนี่ย ปิเวลานี้ผม้อนอนหลับสบายในอ้อมอแบอมฮยอแล้วนี่นา ........ เฮ้ย ! อ ? นี่อย่าบอนะว่าผมเสพิออแบอมฮยอไปแล้วน่ะ ไม่นะรับบบบบบ ไม่ๆๆๆๆๆ ฮื้ออออออออออออ แล้วแบบนี้ผมะทำยัไล่ะเนี่ย แบอมฮยอหลับไปแล้ว้วยสิ เฮ้ออออออ พรุ่นี้มีอัรายารสะ้วย ถ้าไม่ไ้นอนเสียผม้อหายแน่ๆ .................................... เอาวะ ! เป็นไเป็นัน
" แบอมฮยอ แบอมฮยอรับ ..... ฮยอ " ผมเย่านที่นอนหันหลัให้ผมอยู่อนนี้
" ........................ " นิ่สนิท นี่นอนหรือายเนี่ยยยยยยย
" แบอมฮยอ ไฟไหม้แล้ววววววววววววววว " ผมะโนใส่หูเ้า ูิ ราวนี้ะื่นมั้ย
" เฮ้ย ! " ไ้ผลรับ แบอมฮยอสะุ้เฮือ าสว่าอ่ะราวนี้ ิิิ
" ื่นะที ฮยออ่ะ หลับลึมาเลยนะ ผมเรียเท่าไหร่็ไม่ื่น "
" เอ่อ ... อ่า ... มีไรรึเปล่ายอแ " แบอมฮยอถามโยที่ไม่หันมามอหน้าผม ยัไม่หายใอีรึไนะ
" ือว่า ..... ผมนอนไม่หลับอ่ะรับ ือ ..... ฮยอ่วย อผม เหมือนทุืน ไ้รึเปล่า ? " เ้า ใผมนะรับ ถ้าแบอมฮยอไม่อ ผม็ะนอนไม่หลับ พอผมนอนไม่หลับ เสียอผม็ะหาย พอเสียหาย ารแสพรุ่นี้็ะไม่ี ผมทำเพื่อวนะรับ ริๆ ไม่ไ้โม้...
" เอ่อ ..... ะ ไ้สิ " แบอมฮยอนอนลบนเีย แล้วยับพื้นที่้าๆให้ผม ฮยอเ้าหน้าแมาๆเลยล่ะรับ
" อบุรับ " ผม เบียัวไปนอน้าๆแบอมฮยอ แบอมฮยอเอาแนมาโอบัวผม ริๆนอนแบบนี้มัน็เหมือนับทุๆืนนะรับ ะแ่า็รที่ ... เสียหัวใแบอมฮยอ ัมาๆเลยล่ะรับ แบบนี้ผมะหลับไ้มั้ยเนี่ย
" เอ่อ ....... แบอมฮยอเป็นอะไรรึเปล่ารับ ทำไมหัวใเ้นแรั " ผมเยหน้าึ้นถามเ้า
" ือ ................... เฮ้อ ...................... นี่ ยอแ นายรู้มานานแ่ไหนแล้วว่าฮยอแอบนอนอนายทุืนน่ะ " อ๋า เพราะแบบนี้สินะถึไ้... ิิ
" ็นานแล้วล่ะรับ แสว่าฮยอไม่ไ้ละเมอ แ่ั้ใ ...ใ่รึเปล่ารับ ? "
" ะ ็ใ่ ..... แล้วนายไม่ ...... "
" ฮยอ ..... รู้รึเปล่ารับ ว่าวามลับน่ะ ไม่มีในโลหรอนะ แ่ถ้าฮยอไม่สบายใที่ผมรู้วามลับอฮยอ ผมะบอวามลับอผมให้ แลัน ีมั้ยรับ ^^ "
" วามลับอนาย ? ...... วามลับอะไร ? " เวยอแเป็นนแฟร์ๆรับ ไหนๆ็ไหนๆแล้ว บอเลยละัน
" ริๆแล้วผมน่ะ ไม่ไ้ื่นสายว่าฮยอหรอนะรับ ผมื่น่อนฮยอะอี ผมน่ะ อบื่นมาแอบูนี้เาที่นอน้าๆผม " ผมระิบบอแบอมฮยอที่นอนทำหน้าอยู่้าๆผม
" .................................. " แบอมฮยอสิล อยู่รับ
" แล้วหลัานั้น ผม็.....แล้หลับ "
" แล้หลับ ? แล้หลับทำไม ? " หน้าแบอมฮยออนนีู้สิบรับ
" เพราะผมอบให้ฮยอ ..... ปลุผม ^^ "
" ............ ะ ็ถ้าอยาให้ปลุ ็บอั้นีๆสิ ไม่เห็น้อแล้หลับเลย ..... เ็เลี้ยแะ "
" ฮยอ็เหมือนันนั่นแหละ อยาอผม็บอผมสิ ทำไม้อแอบ้วย เป็นโมยรึไ " พู บผม็พลิัวนอนหันหลัให้เ้า ฮึ่ยยยยย น่าโมโหริๆ ผมแ่แล้หลับเอนะ ว่าผมเป็นเ็เลี้ยแะ ทีัวเอแอบอนอื่นทุวัน เหอะ!
แบอมฮยอยับัวมาิับแผ่นหลัอผม นี่ฮยอเ้าะทำอะไรเนี่ยยยยยยย
" แล้วถ้าฮยออ..... นายะอนุาใ่รึเปล่า ? " เ้าระิบที่้าหูผม อ๋า นลุะมั
" ะ ไ้สิ แ่้อมีเหุผลพอนะ " ผมไม่ล้ายับัวเลยรับ อ่า... ใเ้นแร้วย
" นี่... นายรู้อะไรมั้ยยอแ นายยัรู้วามลับอั้นไม่หมหรอนะ "
" ะ วามลับอะไรอีเล่า ผมไม่รู้แล้ว ไม่รู้ๆๆๆ " ผมยมือมาปิหูัวเอ โอ๊ย แบอมฮยอนบ้า
" แล้วนายไม่อยารู้หรอ ยอแอ่า "
" ไม่อยา ! "
" แ่ฮยออยาบอนี่นา วามลับสุยอเลยนะ " เฮอะ ิว่าัวเอมีวามลับสุยอนเียวรึไ
" เฮอะ ! ผม็มีเหมือนัน ไอ่วามลับสุยอน่ะ " ผมหันมาเถียแบอมฮยอ แ่อนนี้หน้าอเราห่าันไม่ถึืบ
" ั้นเรามาแล วามลับสุยอัน ีมั้ย ? ^^ " อย่านะ อย่ายับเ้ามานะ
" ไม่ ! "
" ไหนนายบอว่าวามลับไม่มีในโลไ หืมมม " อย่ามายิ้มแบบนั้นนะ ฮึ่ยยยยยยย
" ผมไม่บอหรอ ไม่บอ ! " ผมผลัอแบอมฮยอให้ออห่าาผม แ่็ไม่ทัน แบอมฮยออรวบัวผมไว้
" ั้นฮยอะบอวามลับอฮยอให้ ั้ใฟันะ "
" ................. "
" ือ ........ ฮยอ รันาย " ห๊ะ ! รันาย รัผม ? แบอมฮยอบอรัผม ผมไม่ไ้ฝันไปใ่ป่ะ ไม่ไ้ฝันไปใ่ม้ายยยยยยยย
" ะ ริหรอรับ ? "
" ริสิ ..... ฮยอะโหทำไมันล่ะ ฮยอบอวามลับสุยออฮยอแล้ว นายไม่ิะบอวามลับสุยออนายบ้าหรอ ยอแอ่า "
" ือ ผม .... " อ่า ผมะบอีมั้ยนะ
" บอฮยอมาเถอะ ฮยอสัาว่าะไม่บอใร "
" ผม .......... "
" ............. ? "
" ผม ็รัแบอมฮยอเหมือนัน " อ๋า อนนี้หน้าอผมร้อนมาๆเลยล่ะรับ ส่วนแบอมฮยอน่ะหรอรับ ยิ้มนาหาย แล้ว็เห็นฟันรบทุี่เลยล่ะรับ
" ^______^ ั้นวามลับเนี่ย ... เรารู้ันแ่สอนเนอะ สัารึเปล่า "
" รับ สัา ^^ " ผมยนิ้ว้อยึ้นมาเพื่อะทำสัาับแบอมฮยอ
" ผู้ให่ที่ไหนเ้าสัาแบบนี้ัน นั่นมันวิธีเ็ๆนะ ยอแอ่า "
" อ้าว ั้น้อทำยัไล่ะรับ เียนใส่ระาษหรอ ? "
" ไม่้อทำนานั้นหรอ ่ายว่านั้นเยอะเลยล่ะ "
" ยัไอ่า "
" นี่ไ เ็นรนี้ " แบอมฮยอี้ที่ริมฝีปาอเ้า ิ ั้แ่บอวามลับแล้วลามึ้นทันทีเลยนะฮยอ
" ไ้สิรับ " ผมเอานิ้วิ้มไปที่ปาแบอมฮยอ หึหึ หมั่นไส้ นลาม้อโนแบบนี้
" โอ๊ย ! ไม่ใ่แบบนี้ะหน่อย เ็น้วยปาสิ ปาอนายน่ะ " โนแบบนั้นแล้วยัไม่หายลามอี - -"
" ถ้าแบบนั้นผมไม่มีทาสัาเ็า "
" ั้น ฮยอสัาแทน็แล้วัน "
ไว เท่าวามิ แบอมฮยอ็ประบริมฝีปาเ้ามาอย่ารวเร็ว ูบที่เ็มไป้วยวามอ่อนโยน และโหยหา นผมรู้สึไ้ว่าเราสอน่า็รออยูบนี้เหมือนัน วาม้อารที่รันพาเราทัู้่เินเ้าไปพบับวามสุที่ผมไม่เยพบมา ่อนในีวิ ารไ้เป็นแฟนับนที่เราแอบอบมันีแบบนี้นี่เอสินะ
ทุอย่า เิึ้นเร็วมาน ผมแทบั้ัวไม่ทัน หัวใผมเ้นแรนแทบระเบิแล้วให้ายสิ!!!! มันรู้สึีว่าอนผมแอบุ๊บแบอมฮยออนหลับเป็นล้านเท่าเลย ฮ่าๆ
ใรบอว่าแบอมฮยอเิ่มๆไม่รู้เรื่อรู้ราว แ่นที่ำลัูบผมอยู่อนนี้่ำอนน่าเหลือเื่อเลยล่ะทุน นี่ ผมเินนัวะแแล้วนะะะะะ เวลาที่ผมแล้หลบพลิลิ้นไปมา แ่แบอมฮยอ็ยัามทัน ถ้าูบนี้ไม่ยอมบล ผม้อาอาาศหายใายแน่ๆ 》\\《
''อื้อ.. ฮยออ่า'' ผมผละออเบาๆเพื่อเอาอาาศหายใที่สูเสียไปืนมา อ่าา ร้อนะมั
"ยอแอ่า หน้าแเียว ไม่สบายรึเปล่าหืม" แบอมฮยอเอามือมาิ้มแ้มผม ที่อนนี้แนะแออมาแล้ว
"ปะ..เปล่าฮะ"
"็เห็นหน้าแๆ ฮ่าๆ"
"็เพราะใรเล่า" ผมรีบหันหน้าหนีแล้วเอาหน้าไปถูๆๆๆๆ ับหมอนแ้เิน บ้าๆ แบอมฮยอนี่เ้าเล่ห์ะมัเลย
“โอ เๆ ฮยอไม่แล้แล้วนะนี ืนนี้ฮยอะอนายทั้ืนเลยนะ” แบอมฮยอใ้แนเพีย้าเียว็พลิัวผมลับไปเผิหน้าับเาอีรั้ แล้ว็่อยๆโอบผมไว้ในอ้อมอ อ้อมอที่อบอุ่นว่าผ้าห่มผืนไหนๆที่ผมเยมี
“ถ้า อแล้ว็อให้ไ้ทุวันนะฮยอ ถ้ารัแล้ว็รัเลยนะห้ามทิ้นะรู้ไหม” ผมพูเบาๆในอ้อมออเา แล้วแบอมฮยอ็ระับอ้อมอให้แน่นึ้น เหมือนั่สัา แบอมฮยออบำถามอผม้วยหัวใและารระทำอเาเอ
่อานี้ไม่ว่าะเิอะไรึ้น ผมรู้ไ้เลยว่าะมีนๆนี้ที่อยปป้อและูแลผมลอไป
นๆนี้ที่ผมะไม่มีวามลับใๆ่อันอี่อไป...
---------------------
ความคิดเห็น