ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : perfect caramel ตอนที่ 10 : เยียวยา
เป็นเวลาเือบเือนแล้วที่ผมส่แม่ไปรัษาที่เมือไทย มีรายานวามืบหน้าามาร์เป็นระยะๆ เรื่อวามืบหน้าอารรัษา ส่วนยอแ็ไปๆลับๆเพราะมีนเ็มใะอยู่เมือไทย สสัยะิใุหมอะมาว่า แ่็เป็นเวลาเือบเือนเ่นัน ที่แบอม้อสูเสียแม่ไป อาารอแบอมอนนี้ไม่่าาายทั้เป็น และลับลายเป็นว่า เาโหยหาผมมาึ้น ทุๆเย็นหลัปิร้านผม้อื้อับ้าวและมานอนเป็นเพื่อนเา เือบเือนแล้ว วันนี้็เ่นัน
ผมอรถไว้ที่โรอรถบ้านแบอม รถนี่็รถอเาที่ให้ผมเอาไว้ใ้เพราะเาบอว่าไม่้อารออไปไหน และไม่อยาให้ผมลำบาเวลาไปๆมาๆ ผมเอี้ยวัวไปหยิบถุอาหารที่แวะื้อเ้ามา าร้านอาหารใล้ๆ แล้วลารถ เพื่อเินเ้าไป้านในบ้าน ... บ้านที่มีอีนอยู่้านใน เป็นอะไรที่ผมไม่่อยไ้สัมผัส เพราะนับั้แ่โมาแยบ้านับป้า ผม็อยู่นเียวมาลอ ไม่เยรู้สึแบบนี้ ารลับบ้านแบบที่รู้ว่ามีใรสันรออยู่ มันทำให้ผมรู้สึีอย่าน่าประหลา
"แบอมฮยอ ลับมาแล้วนะ" ผมส่เสียเรียแบอมทันทีที่เปิประูเ้าไปในบ้าน หาแ่ไร้เสียอบรับาเา ผมวาอไว้ในรัวแล้วเินามหาแบอมามส่วน่าๆอบ้าน แ่็ไม่มีวี่แววอเาเลย
ผมัสินใเปิประูห้อนอนที่อยู่้านในสุอทาเิน ห้ออแม่แบอม
"อยู่ในนี้รึเปล่า แบอม" เาอยู่ในนี้ริๆ้วย ร่าสูทีูู่บผอมนอนอยู่บนเียนอนพร้อมอรอบรูปอแม่เอาไว้ ผมเินเ้าไปใล้ๆแล้วสะิเรียเา ไม่นานแบอม็ื่นึ้นมา
"อ้าวินยอ มาแล้วเหรอ ฮยอแ่เ้ามาทำวามสะอาน่ะเลยเผลอหลับไป" แบอมใ้มือยี้าเพื่อให้ลายาวามุ่น่ว
"ฮยอยัไม่ลืมอีเหรอฮะ ะรบเือนแล้วนะ" ผมเอ็ไม่รู้เหมือนันทำไมถึถามแบบนั้นออไป "ถ้าแม่นายหายไปทั้นนายะลืมไ้รึเปล่า" หาแ่ำอบอเาทำให้ผมแทบสะอึ ทำไมผมะไม่รู้รสาิอารสูเสียนที่รั
ผมไม่อยาพูอะไรไปมาว่านี้ ผมว้า้อมือเาแล้วระุเบาๆ "ไปิน้าวัน"
เราสอนนั่ิน้าวที่โ๊ะอาหารโยที่ไม่มีใรพูอะไรออมาอี โ๊ะที่ินสอน แ่ัสำรับสามาน เาทำแบบนี้แทบทุวัน แล้วอนนี้แบอมเอาแ่นั่มอาน้าวที่ว่าเปล่าโยที่ไม่ไ้สนใะินเลยสันิ ผมเอื้อมมือไปลูบแ้มเาเบาๆนเาหลุาภวั์แล้วมอหน้าผม้วยสายาุน
"ฮยอูผอมลไปมาเลยนะ ินะหน่อยสิ" ผมละมืออาแ้มที่เยมีน้ำมีนวลึ่อนนี้อบลนเห็นไ้ั แล้วัอาหารใส่ในานเาเพื่อให้เาินมัน ะไ้เลิเหม่อลอยเสียที
หลัามื้อ่ำผม็ัารลาแบอมมาที่ห้อน้ำผลัให้เานั่ที่อบอ่าอาบน้ำ แล้วผม็หันไปเรียมอุปร์สำหรับโนหนว เพราะอนนี้แบอม เอาแ่เหม่อลอยและปล่อยัว ผมเผ้ารรุรั แถมยัมีหหนวอี ถ้าปล่อยไว้็เหมือนเิม ผม้อัารเสียหน่อย
ผมุบผ้านหนูับน้ำอุ่นแล้วเินไปหยุอยู่รหน้าแบอม ยับเ้าไปิัวเานเหมือนผมยืนอยู่รหว่าาอเา ผมใ้ผ้านหนูับไปามใบหน้าบริเวที่ะโนหนวเบาๆ แบอมเยหน้าึ้นมามอผม้วยสาาที่าเาไม่ไ้ แ่เา็ไม่ไ้พูอะไรออมาอีามเย ผมวาผ้านหนูลแล้วลรีมโนหนวไล้ไปที่ใบหน้าอแบอมแล้วเริ่มลมือโนหนวให้อย่าเบามือ แ่อยู่ๆแบอม็โอบมือเ้าที่รอบเอวอผมแล้วึให้ผมเ้าใล้เาึ้นไปอี
"เี๋ยว็บาหน้าหรอ เล่นอะไรเนี่ย" ผมุเาแ่เา็ยัทำหน้าาเยและยัอผมเอาไว้อย่านั้น ผมะ้อโนหนวให้เาทั้ที่ัวเราแนบิันอยู่ หลัาโนหนวเสร็ผม็ทำวามสะอาใบหน้าให้เา อนนี้แบอมูเป็นผู้เป็นนึ้นมานินึแล้ว ัหวะที่ะผละัวออห่าเายัไม่ยอมปล่อยมือาเอวผมเลย ผมืนัวแรๆแ่ไม่เป็นผล สุท้ายเา็ึให้ผมไปนั่ลบนัอเา
"นายทำี อยาไ้ราวัลไหม"
"แ่สัาว่า่อไปฮยอะูแลัวเอีๆ็พอแล้ว" ผมพูโยที่ไม่สบาับเาเลย เพราะรู้ีว่าราวัลที่เาหมายถึมันืออะไร
"รับไว้เถอะ ันอยาให้"
แบอมปิปาอผม้วยปาอเาอย่าที่เยทำ เมื่อไหร่ันนะที่ผมหลอบรสูบอเา แบอมูึรึมฝีปาอผมและส่ปลายลิ้นแทรเ้ามาอย่าเื่อ้า หาะบอว่าเาพูไม่่อยเ่ แ่ารแสวามรู้สึในรูปแบบนี้อเานั้นผมแทบะไม่เยปิเสธเาไ้เลย ลิ่นอาฟเอร์เฟที่ผมเป็นนลให้เาับมือยัไม่าไป แ่ยัสร้าวามปั่นป่วนทุทีที่สูลมหายใเ้าไป ฝ่ามืออเาลาไล้อยู่ทา้านหลัและอยประอร่าอผมเอาไว้ บ่อยรั้ที่ผมปล่อยัว และบ่อยรั้ที่ผมปล่อยใลอระยะเวลาเือบเือนมานี้
ผมรู้ีว่าสัวันเรื่ออเรามัน้อบล อาะสุ หรืออาะเศร้า ใระทราบไ้
หาแ่เวลานี้ผม้อปล่อยให้แรอารม์พัพาเราสอนไป เรื่ออนาหาะเิอะไรผมพร้อมที่ะยอมรับมัน
___________________
มาแบบสั้นๆให้หายิถึ พระเอเราไม่้อพูอะไรูบเลย่ายี ๕๕๕
อนนี้ะมีฟิเรื่อใหม่บีเนียร์แล้วนะ เี๋ยวะเอามาฝาพร้อมับฟิอนหน้านะรั
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น