(FIC Loser club) ชมรมคนขี้แพ้ (รับสมัครตัวละคร)

  เอาล่ะขอตอนรับสู่ชมรมคนขี้แพ้  ผู้มาเยือนคนใหม่

 ชมรมที่มีแต่คนที่ถูกรังเกียจ และถูกกลั่นแกล้ง  จากที่โรงเรียน ที่ทำงาน บ้าน และจากคนรอบ

ข้างในสังคมของคุณ

 ชมรมลับที่เปิดอยู่ในใจกลางตรอกเมืองของโตเกียว 

เปิดต้อนรับ ให้เหล่าคนขี้แพ้ทุกคน

ที่อยากแก้แค้น ให้แก่ผู้คนที่ทำกับคุณ ใช่ผมให้พวกคุณได้แก้แค้นพวกเขาก็จริง

 แต่ก็ต้องมีขอแลกเปลี่ยน สิครับ

คุณอาจจะหลงเข้ามาเพียงเพราะจากแหล่งข้อมูลผ่านหู หรือเสียงที่ปากต่อปากมาก็จริง

คุณอาจคิดว่าเป็นชมรมให้พวกเราไปแก้แค้นกับคนที่คุณเกลียดธรรมดาๆสินะครับ

ฮ่าๆๆๆๆ ชั่งน่ารักจริงๆเลย

ที่นี้นะ….มีมากกว่าการแก้แค้นนั้นอีกนะครับ

 "Intro"

   ภายใต้แสงจันทร์ที่ยังคงส่องสว่างท่ามกลางคืนสวนสาธารณะที่ไร้ผู้คน เสียงของเท้าที่หนักอึ่ง ชายหนุ่มที่กำลังวิ่งหนีบางสิ่งที่กำลังตามตัวเขามา

"แฮ่กๆๆ"

 แล้วนี้เขาวิ่งอยู่แบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ จนขาของเขาแทบจะหมดแรงที่จะวิ่งแล้ว แต่ ถ้าเขาหยุดวิ่งและก็เขาต้องเจอกับหมอนั้น

"อะ...เฮ้ย!!!"

พรึ่บ!! ปัง!!

"อ้ากกก!!!! เจ็บ ...เจ็บโว้ย!!!"

เสียงลั่นไกลของปืนดังขึ้น พร้อมๆกับเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของเขา เลือดสีแดงที่ไหลออกมาจากขาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มนั้นก็รับประกันเลยล่ะว่า เขาไม่เคยเจ็บจนเหมือนจะตายแบบนี้มาก่อน  และอีกฝ่ายที่เป็นผู้กระทำก็เดินเข้ามาด้วยท่าทางที่เย็นชานั้น ชายหนุ่มเงยหน้ามองชายตรงหน้าด้วยความคุ้นเคย

"คะ...คาซึกิ แก…"

เขากล่าวชื่อของคนตรงหน้าด้วยความโกธรก่อนที่อีกฝ่ายจะย่อตัวลงและมองเขาด้วยสายที่น่าขนลุก

"แก คิดจะทำของแกว่ะ!!"

"....ฉันก็แค่เล่นสนุกไง…"

เขากล่าวด้วยเสียงเรียบ

"ฉันถ้าฉันหนีไปได้!! ฉันจะยกพวกมาฆ่าแก--"

พรึ่บ!! อุ๊บ!

 คาซึกิใช้ปากปืนของเขาจ่อไปที่ขมับของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วจนเขาได้หุปปากของเขาได้ซะที จนต้องนี้ผู้ถูกกระทำนิ่งสงบ แต่อาการที่เห็นได้ชัดของเขานั้นก็คืออาการตัวสั่นที่เกินเห็น

"นิสัยใช้พวก เนี่ย...ไม่เปลี่ยนเอาซะเลยนะ"

"อึก…"

คาซึกิในขณะที่กำลังจะกดเล็งเป้าหมายของเขาอยู่นั้น 

"ฉันไปทำอะไรให้แกตอนไหนไม่ทราบว่ะ!! มันผิดเองที่แกทำตัวแปลกประหลาด!! แกเป็นคนทำตัวเองกันทั้งนั้นแหละ ถ้าไม่มีผิดที่แกทำเรื่องนั้นล่ะก็ ทุกคนก็ไม่ทำแบบนั้นกับแกหรอก!! คาซึกิ!!"

ชายคนนั้นตะโกนออกมาด้วยความโมโหและนั้นก็เป็นประโยคที่โดนจุดคาซึกิจนได้ เขายิ้มออกมาพร้อมหัวเราะ ทั้งความโกธร ความเศร้า และความน่าสมเพชตัวเอง 

"ให้ตายเถอะ นายจำไม่ได้แต่ฉันจำได้ขึ้นใจเลยล่ะ…"

"ห๊ะ?..ดะ...เดี๋ย--"

ปัง!!!

เสียงปืนดังขึ้นความ เลือดที่แดงที่กระเด็นใส่หน้าเต็ทไปหมด 

อีกแล้ว….ความรู้สึกแบบนี้

   ความรู้สึกหลังได้ฆ่าคนที่ตัวเองเกลียดเนี่ย มันสุดยอดจริงๆสินะ 

คาซึกิลุกขึ้นก่อนที่จะเช็ดคราบเลือดที่โดนใบหน้าของตนเอง ด้วยความเหนื่อย

แปะๆๆๆ

เสียงตบมือดังขึ้นต่อหน้าเขา ชายหนุ่มผู้สวมชุดสูทสีดำที่มาพร้อมกับหน้ากากอัลปาก้า สุดน่ารัก เขาเดินมาพร้อมองศพของชายหนุ่มที่นอนแน่นิ่งไปซะแล้ว ก็โดนยิงที่หัวนินะ

"คุณคาซึกิ วันนี้ก็จัดการได้ยอดเยี่ยมอีกแล้วนะครับ ปราโว~"

เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริง สดใส ก่อนที่จะใช้เท้าของเขาเขี่ยศพตรงหน้าอย่างสนุกสนาน พร้อมกับคาซึกิที่จ้องมองศพนั้นอีกทีก่อนที่จะมองปืนของตัวเอง

"อืม...ตอนนี้ก็ คุณจัดการเพื่อนร่วมชั้นเมื่อ3ปีก่อนของคุณไป 5คนแล้วสินะครับที่เหลือก็…"

"19…"

"ช่ายย...แล้วครับ อีก19 คน ก็จะบรรลุเป้าหมายในการแก้แค้นแล้ว" 

อัลปาก้า หนุ่มพูด คาซึกิหันมองเขาด้วยสายตาที่เย็นชาอีกครั้ง

"แล้ว...เมื่อไหร่ จะอิ่มซะที?"

"ห๊ะ..ครับ...อ่อ...ท่านซาตาน แหมๆ ท่านเขาทานเก่งจะตายนะครับ ด้วยถ้าเป็นวิญญาณของคนชั่วๆที่มีอยู่บนโลกมนุษย์มากขึ้นนะ  ตะกละตะกามขึ้นอีก โฮะๆ"

"....เฮ้อ…"

คาซึกิถอดหายใจ

"แหมก็ช่วยไม่ได้นิครับ ก็คุณดันมาหลงทางมาหาผมเองนิ แต่คุณก็รู้สึกดีใช่ไหมล่ะครับ การฆ่า

นะ…"

"...."

"เอาน่าคุณคาซึกิ ก็คุณอยากแก้แค้น การแลกเปลี่ยนของผมก็ต้องใหญ่สิครับ เอาล่ะ...ไปหาวิญญาณดีๆสักคนให้ซาตานได้ชิมกันดีกว่านะครับ~"

 เปิดรับสมัคร 9/8/62

ปิดรับสมัคร ?/?/?