เหล่าลูกๆหลานๆของเฮ้าเอง

ลำดับตอนที่ #14 : เอเรีย พิโอนี

"ว้า~ พระเจ้าจะต้องยินดีกับคุณแน่นอนเลยล่ะคะ♡♡"

ชื่อ/นามสกุล/ชื่อเล่น: Aria Peonie (เอเรีย พิโอนี) (เอสจัง)

เพศ: หญิง.

.

เผ่าพันธุ์: ซันคิวบัส

ความสนใจทางเพศ: ทั้งสอง

สเป็คที่ชอบ: ถ้าสำหรับเอเรียแล้วล่ะก็ ผู้ชาย ก็ต้องมีนิสัยที่จิตใจดี และบุคลิกทีดี หน้าตาน่าฟัด รูปร่างกำยำ(?) ถ้าเป็นผู้หญิงชอบผู้หญิงที่มีรูปร่างเล็ก หน้าตาสวยและน่ารัก และนิสัยดี รวมๆแล้วก็มีแต่ความตัณหา ของตัวเองล้วนๆ.

อยากให่มีคู่จิ้นหรือไม่ถ้ามีเอาแบบไหนดี?: ถ้าจะมีอยากให้มีผู้หญิงคะ อยากยูริบ้าง555 เอาเป็นว่าเหมือนเป็นคู่กัดไปด้วยส่วนตัวน้องจะกวนประสาไปทางศาสนาอะไรมากกว่าและด้วยความที่น้องเป็นบัสก็อาจจะมีล่วงเกินไปบ้างนิดหน่อย555 อีกอย่างอยากให้อีกฝ่ายมีอายุมากกว่านิดหนึ่ง หรืออายุน้อยกว่า

อายุ: 17

ห้อง:คิริน สายศาสตร์มืด

ชั้นปี: 4

ลักษณะตัวละคร: เอเรียเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างที่จะใส่ชุดที่รัดรูปอยู่พอควรแต่ก็ไม่ได้เยอะเกินไปจนเห็นเป็นรูปร่างของเธอนัก เธอมักจะใส่ผ้าคลุมหัวของซิสเตอร์อยู่ตลอดแค่บางครั้งเท่านั้นแหละที่เธอจะถอดมันออกมาคงเพราะจะปิดเขาสีดำของเธอเอาไว้ เธอมักจะซ่อนปีกที่เป็นเอกลักษณ์ของซันคิวบัสเอาไว้ด้วยความรำคราญของเธอ และด้วยที่เธอใช่เวทปิดเอาไว้แบบนั้นภายนอกจึงดูเป็นมนุษย์มากๆ เอเรียมีใบหน้าที่สวยงามอย่างมาก และด้วยเสน่ห์ที่ยั่วนั้นก็ทำให้คนอื่นหลงรักด้วยเสน่ห์ของเธอเธอมีดวงตาสีชมพูสด และเรือนผมที่เทาสว่างจนน่าดึงดู 

ส่วนสูง/นํ้าหนัก:สูง 168 น้ำหนัก 50

ชนชั้นทางบ้าน: อาชีพ ซิสเตอร์ ที่โบสถ์  ฐานะ ปานกลาง

อุปกรณ์ที่ใช้ในการต่อสู้:   ปืนยาวไฟฟ้า ที่มาพร้อมกับลูกซอง ถูกพรมด้วยน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ และถูกร่านเวทเอาไว้ (เอาไว้ยิงใรเวลาที่มีอันตรายจริงๆ

ธาตุ: ความมืด

พลัง: รักษา   

-ข้อดี การรักษาของเธอนั้นสามารถเจาะจงในการรักษาคนได้ และมักใช้ในการรักษากันเป็นกลุ่มใหญ่อย่างรวดเร็ว อีกอย่างที่พิเศษนั้นก็คือ การรักษาแบบ เพิ่มพลัง การรักษาของเธอนั้นจะทำให้คนที่ถูกรักษาอึดทนไม่เจ็บปวดเป็นระยะเวลา5นาที ก่อนที่จะหมดลงในเวลานั้น

-ข้อเสีย 

ในการที่เธอใช้การรักษาที่เป็นกลุ่มนั้นเธอจะหมดแรงทันทีที่ได้ใช้เพราะการใช้พลังนี้จะใช้เวทที่สูง มากๆทำให้เธอหมดแรงและมึนหัวนิดหน่อย ส่วนการที่เธอสามารถเพิ่มพลังให้คนที่อึดทนเป็นระยะเวลา5นาทีนั้น เมื่อหมดเวลา นั้นความเจ็บปวดจะส่งผลกลับให้แก่ตัวเอง แต่ก็ยังนักษาให้หายกลับได้

ความสามารถพิเศษ:  ร้องเพลง, ความจำที่ดีเลิศ

อุปนิสัย: เอเรียเป็นคนที่นิสัยไม่เข้ากับหน้าตาที่ดูเย็นชาและเงียบ และอาชีพที่เป็นซิสเตอร์ ทั้งๆที่เธอควรจะเป็นคนที่ดูมีมารยาทและเรียบร้อยตามปกติของคนเข้าโบสถ์ แต่เอเรียดันเป็นคนที่ชอบแกล้งและรักสนุกเป็นคนที่ชอบสร้างแผนซ้อนแผนและยังเป็นคนที่เต็มไปด้วยความร่าเริงและเป็นคนที่ชอบแหกกฎ และติดนิสัย หื่น และโรคจิตนิดหน่อย(ควลามลับถึงจะเป็นซันคิวบัสแต่ยังบริสุทธิ์อยู่นะ!!) แต่เธอก็สามารถควบคุมเอาไว้ได้เธอมีเลห์ เสน่ห์แพรพราวเยอะ

        เป็นคนที่พูดจาสุภาพและอ่อนหวาน ใช้คำลงท้ายคะ - ขาทุกประโยคที่พูดและไม่เคยหลุดพูดจาหยาบคายให้ใครฟัง ไม่ค่อยชอบอยู่ในสถานที่ที่เสียงดังนักแต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้เธอก็ไม่เคยบ่น ความอดทนสูงดี

       นิสัยชอบชวนคุยและชวนคุยเก่งนั้นคือข้อดีอย่างหนึ่งของเธอเลยเพราะแบบนี้มันทำให้เธอรู้จักคนเยอะและสนิทกับคนอื่นไปทั่ว เป็นมิตร 

        ถึงอย่างนั้นเอเรียในฐานะซิสเตอร์ ก็คนที่ชอบให้คำปรึษาคนอื่นๆในทางที่ดี และเป็นคนที่มีความเป็นผู้นำสูง ในบางครั้ง .

ชอบ: อาหารรสชาติกำลังพอดี ไม่เค็มไปหรือหวานไป (เป็นคนพวกลิ้นจระเข้ด้วยล่ะ) ไดฟุกุ

ไม่ชอบ:  ฤดูฝน .

เกลียด: คนไม่ดี ทำตัวเป็นใหญ่ และชอบพูดโม้โออวด โกหก

กลัว: เสียงฟ้าผ่า ,อดีต, สูญเสีย.

งานอดิเรก: มักจะท่องบทสวดที่โบสถ์ ซ้อมเวทต่างๆ และการไปเที่ยวสรร

ใน8ตัวละครด้านบนอยากสนิทหรือรู้จักกับใครมากที่สุดเพราะอะไร?:  มิอง เมลดี้ 

เป็นเด็กสาวที่หน้าตาน่ารัก น่ากอด น่าฟัด ดีนะ ทำไงดีล่ะเอเรียอยากหอมแก้มเธอเต็มทน

ใน8ตัวละครด้านบนรู้สึกไม่อยากสนิทหรือรู้จักกับใครมากที่สุดเพราะอะไร?: ดัซน์ ซิเมโร่ 

ด้วยความที่เป็นซิสเตอร์ การกระทำของเขานั้นค่อนข้าง ที่จะไม่เข้าหูเข้าตานัก ไม่ชอบเท่าไหร่แต่ก็รวมงานกันได้

ประวัติตัวละคร: ในวันที่เธอได้ลืมตาโลก เอเรียก็รับรู้ถึงความโหดร้ายบนโลกนี้ได้ทันที เธอไม่เคยเจอพ่อแม่ของตนเองถึงจะเจอกันก็ไม่รู้ว่าเขาจะรักเธอหรือไม่ เพราะตั้งแต่ที่รับรู้ได้ คนรอบข้างต่างบอกกันปากต่อปากว่าผู้เป็นพ่อทิ้งเธอและหนีเธอไปพร้อมๆกับการตายของแม่โดยฝีมือของพ่อ เพราะแบบนี้ความทุกข์ก็ตกลงมาที่เธอในวัย6ขวบ เธอถูกขายในตลาดมืดโดยพ่อ เธอถูกขายให้กับนายหน้าทีาเป็นคนสะสมเผ่าพันธ์ปีศาจ เธอถูกย่ำยีและถูกใช้ต่างๆนาๆ ถูกทรมาณ โดยนายหน้า งานบางงานนั้นด้วยแรงที่มีเด็กในวัย6ขวบยังไม่สามารถเลย ที่นั้นที่เธออยู่ก็เปรียบเสมือนโรงงานทาสล้วนๆ  จนในวันหนึ่งวันที่ฟ้าได้มอบประมานพรให้เธอ

  "หนูน้อย...เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

เสียงของผู้ชายที่เดินเข้ามาภายในบ้านของนายหน้า เอเรียในวัย6ขวบก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่ามันเกิดอะไรขึ้น  แต่เมื่อเขาเข้ามา ทุกๆอย่างก็จบลงไม่มีใครถูกทำร้าย ถูกทรมาณอีกแล้ว และทำไมบนฟื้นที่เธออยู่ถึงมีแต่น้ำสีแดงเต็มฟื้น กับพวกคนคุมที่นอนแน่นิ่งไร้สติ และก็มีเพียงชายคนนี้ที่ยืนต่อหน้าเธอ และมีคนมากหน้าหลายตาที่กำลังต่อสู่กับะวกของนายหน้า และเด็กส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นี้ก็ถูกคนของพวกเขาพากันออกไป ด้วยความที่เธอทั้งกลัวและสับสนมันทำให้เธอสั่นไปหมด จนอีกฝ่ายที่ยืนดูอยู่นาน ต้องก้มตัวมามาหาเธอ พร้อมลูบไปที่เขาสีดำของเอเรียอย่างเบามือพร้อมมองที่ปีกเล็กๆนั้น

"ซันคิวบัส….."

เขากล่าวก่อนที่จะมองรอบข้าง เอเรียที่ยังไม่ได้สตินั้นก็ต้องสะดุ้งขึ้นมาก็เพราะอยู่อีกฝ่ายก็ถูกอุ้มขึ้นมา เธอตกใจก่อนที่พยายามจะดิ้นให้หลุดพร้อมตะโกนสาปแช่ง ด่าทอ แถมทุบตีเขาไปมา แต่ผู้ชายคนนี้ก็ไม่คิดจะโกธรหรือจะทำร้ายเธอเลย แต่แทนที่ด้วยการลูบหัวเธอไปมา พร้อมพูดว่า "ไม่เป็นไร ๆ เธอปลอดภัยแล้ว" และนั้นก็เป็นความอบอุ่นแรงที่ได้รับ

    ชายคนนี้เป็นบาทหลวงในหมู่บ้านเล็กๆ เขาเป็นคนที่เชื่อมั่นและจิตใจดีแถมยังเปิดบ้านเด็กกำพร้าไว้ที่นั้นเอเรียมาที่นี้ครั้งแรก เธอก็ดันเป็นเด็กที่แปลกประหลาดที่สุดในบ้าน เธอมีเขาที่น่าเกลียด และปีกที่น่ากลัวๆนั้นจนทำให้มีแต่คนไม่ชอบเธอในช่วงแรก แต่ก็เพราะบาทหลวงคนที่ขึ้นชื่อว่าพ่อ คนใหม่ของเธอก็มาเปลี่ยนแปลงชีวิตเธอไปทีละนิด จากเด็กปีศาจที่มีแต่คนไม่ชอบ ก็มาเป็นเพื่อนเธอทีละคนด้วยความนิสัยที่ดี และน่ารักเป็นมิตรผิดกับการที่มาตลอดแรกของเธอที่เป็นคนที่ซื่อๆพูดไม่ได้  และเป็นอย่างี้มาเรื่อยๆจนเธอเป็นที่รักของเพื่อนและเหล่าคนในโบสถ์ 

   พ่อ เป็นคนสอนเรื่องต่างๆให้แก่เธอ  ทั้งเรื่องเวทมนต์ การต่อสู้ และการสอนเรื่องเกี่ยวกับเพราะเจ้า และการใช้ความคิดอุดมคติในทางที่ดี เขาเป็นพ่อที่ดีมาก สำหรับเธอเป็นคนที่เอาใจใส่ทุกคนและ รักเธอมากๆเหมือนลูกในไส้ และเธอก็ยังมีพี่ชายที่สนิทกันยังกับพี่น้องกันจริงๆอยู่นั้น ในช่วงระยะเวลานั้นเอเรียมีความสุขที่สุดแล้ว เหมือนได้ถูกรีเซ็ทชีวิตใหม่ อยาากอยู่แบบนี้ตลอดไป  

   แต่ในช่วงเวลาหนึ่งในวัย 12 ปี เอเรียที่เริ่มโตขึ้นและเป็นพี่รองในบ้านเด็กกำพร้า ในวันที่ทุกๆอย่างจะหายไป วันที่ฝนตกพร่ำๆอย่างแผ่วเบา เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก มีคนบุกเข้ามาหลังจากเหตุการณ์ที่พ่อไปช่วยเธอ พ่อและซิเตอร์คนในโบสถ์ต่างปกป้องเด็กๆในโบสถ์อย่างเต็มที่ ถึงแม้จะมีเห็นการณ์ที่ตายกันต่อหน้าเด็กๆ พี่ชายคนโตในบ้านสั่งให้เธอปกป้องพี่น้องเอาไว้พร้อมกับไปสมทบกับคนอื่นๆ พ่อที่พูดให้เธอพาเด็กหนีๆ ในตอนนี้เองที่ทำให้เธอกระวนกระวาและเริ่มกลัว ที่จะผิดพลาด สุดท้ายแล้วเธอก็พาเด็กพวกนั้นหนีกันไปไม่รอด เด็กส่วนหนึ่งถูกจับได้ และถูกฆ่าต่อหน้า อีกส่วนหนึ่งก็หายตัวไป เธอไม่ไหวแล้ว พาหนีไปไม่ได้ ทุกอย่าง กลายเป็นสิ่งที่สูญเสีย  ทุกท้ายมันก็ต้องจบลงที่เธอไม่สามารถปกป้องพี่น้องเอาไว้ไม่ได้ ไม่กล้าใช้พลังของตนเองถึงจะใช้ได้แต่ก็ไม่มากพอที่จะรักษา 

   และมีแค่พี่ชายคนโตที่ไปสมทบที่เพียงเสียงหายใจที่แผ่วเบา กับรอยแผลถูกพันด้วยดาบกลางหน้าอก 

เธอเขาไปหาพี่ชายก่อนที่เขาจะพาไปไหนสักที่หนึ่ง พอเธอถามถึงพ่อ อีกนานก็ไม่ยอมตอบ พอจะยอกว่าจะรักษาให้ก็ยอกว่าไม่มีเวลา และสุดท้ายพี่ชายก็พาเธอมาที่ในตู้ๆหนึ่งพร้อมบอกให้เธออยู่ที่นี้อย่างเบาๆก่อนที่จะร่ายเวทป้องกันไว้ให้ เอเรียเริ่มกลัว และทำตามทำสั่งของพี่ชาย เธอปิดปากไว้สนิทพร้อมร้องไห้ออกมาก่อนที่จะเผลอหลับไป

เสียงฝนตกดังขึ้นพร้อมกับเสียงฟ้าผ่านั้นสุดท้ายแล้วก็ไม่ได้ทำให้เธอหลับได้สักนิด พี่ชายจะหนาวไหมนะ?

และในที่สุดตู้นี้ก็ถูกเปิดออก เอเรียตื่นขึ้นก็พบกับเจ้าหน้าที่ ก่อนที่เขาจะให้เธอเดินออกมากจากตู้นี้และสิ่งที่เธอได้พบ เจ้าหน้าที่มากมายที่เหมือนจะศพของพวกผ้องของเขาเธอและ

"เด็กผู้ชายคนนี้อยู่ตรงนี้มานานดูถ้าจะปกป้องเด็กคนนั้นสินะ"

เสียงของเจ้าหน้าที่ที่ดังเข้ามาพร้อมกับศพของพี่ชายมี่นอนอยู่ข้างๆตู้ พร้อมรอยแผบที่เพิ่มขึ้น เธอช็อกกับเหตุการณ์ตรงหน้าก่อนที่จะถูกพาตัวออกไป และพบกับศพของซิสเตอร์แบะเหล่า พี่น้องเด็กกำพร้และพ่อ… และนั้นเองให้เธอเสียสติไปแล้ว เธอกรีดร้องออกมาพร้อมทำร้ายตนเอง

หนูผิดเองหนูผิดเองหนูผิดเอง

หนูผิดเองหนูผิดเองหนูผิดเอง!!

คำนี้ซ่ำๆไปในหัวพร้อมจบกับการที่เธอนั้นได้สลบไป….

เพิ่มเติม: บาทหลวงที่ช่วยเอเรียนไงเป็นพวกกับโรงเรียนนะคะเหมือนกับว่าเป็นอาจารย์อสอนที่นั้นแหละคะ สอนเกี่ยวกับ การเล่นแร่แปรธาตุและศาสตร์มืดเป็นอาจารย์ที่ดีคะ และช่วงที่อาจารย์ก็จะพาเอเรียและพวกเด็กไปที่โรวเรียนบางครั้งจึงทำให้เธอคุ้นชินกับโรงเรียนค่ะ และก่อนที่จะมาเสียชีวิตภายหลังในเหตุการณ์นี้

(บาทหลวง ขอใช้นามว่า โนเบล)

ส่วนหลังจากนั้นเธอก็ถูกรับเลี้ยงโดยผู้ใหญ่ใจดีท่านหนึ่งก่อนที่จะทนความนิสัยของเธอไม่ได้ ก่อนที่เอเรียจะกลับไปที่โบสถ์เก่าของเธอและทำเป็นโบสถ์ใหม่ค่ะโดนทุนการสร้างก็มาจากโรงเรียนและเงินที่เธอสะสมมาค่ะ5555

สัมภาษณ์(ตอบโดยใช้ตัวละครนะคะอยากรู้ทัศนคติของตัวละคร)

สวัสดีค่ะดิฉัน เมล ผู้ช่วยของท่าน อาร์เกรเซียจะมาสัมภาษณ์คุณขอให้ตอบอย่างตรงไปตรงมาด้วยค่ะ

:: สวัสดีค่ะ ฉันเอเรีย พิโอนี …..งั้นหรอค่ะ?  งั้นเริ่มจากตรงไหนดีล่ะ 

เอเรียถามพร้อมเลิกคิ้ว

ก่อนอื่นคุณมีจุดมุ่งหมายหรือสิ่งที่อยากทำไหมคะ?

::  เอเรียพอได้ยินคำถามนี้แล้วก็นั้งคิดไปสักพักหนึ่งก่อนที่จะจับมือของตัวเอง

"อยากมีเซ็-- ไม่สิ….ก็อยากทำอะไรอย่างๆอยู่นะคะ แต่ก็คงไม่ไหวนั้นแหละนะ"

ก่อนที่เธอจะหันมองที่อีกฝ่ายก่อนที่จะสูบหายใจ 

"หรือไม่ฉันก็คงอยากสร้างบ้านอุปปาระสำหรับเด็กให้กับพ่อนะคะ"

คิดยังไงกับมนุษย์คะ?

:: "มนุษย์งั้นหรอคะ?"

เธอพูดพร้อมทำหน้าลำบากใจและเอือมระอานิดหน่อยที่ที่จะเปลี่ยนท่าทางมา 

"ก็มีทั้งดีและไม่ดีนั้นแหละคะ แต่ถ้าให้จาก100% เต็มก็ คงไม่ไหวสินะ ฮ่าๆ ว่าไปนั้น เอาเป็นว่ามีอคตินิดหน่อยแค่บางส่วน แต่รวมๆแล้วมนุษย์เป็นคนที่มีจิตใจดีค่ะ เฉพาะบางส่วนเท่านั้นนะคะ"

คิดว่าตัวเองสามารถฆ่าคนบริสุทธิ์ได้ไหม?

:: "เอ๊ะ….ยากซะด้วยสิ"

เธอยืดขาออกเล็กน้อยก่อนที่จะก้มและทำหน้ามุ่นดูเหมือนเธอจะคิดคำตอบอยู่

"ก็คงไม่ได้มั้งคะมันผิดนี้น่า  ฉันก็ต้องไปล้างบาปที่โบสถ์อีกเอาเป็นว่า ถ้ามีเหตุการณ์ที่ต้องค่าจริงๆ ฉันให้คนอื่นทำดีกว่า ไม่ไหวๆ ฉันเป็นซิสเตอร์นะคะ"

ระหว่าง "ตายอย่างมีศักดิ์ศรี" กับ "รอดเยี่ยงสุนัข" คุณจะเลือกอันไหนคะ?

:: เธออมยิ้มก่อนที่จะหลุดขำออกมานิดหน่อยและหันไปสบตากับผู้ถาม

"เอาไงดีล่ะ นี้คุณถามได้ถูกใจมากเลยๆ คุณถามคำถามแบบนี้กับทุกคนเลยไหมค่ะ"

เธอก็ยังคงไม่หยุดขำก่อนที่สงบสติอารมณ์ตัวเองก่อนที่ตบหน้าตัวเองเบาๆ

"เอาเป็นว่า ฉันเลือกทั้งสองอย่างละกันคงได้สินะคะ ถ้าฉันจำเป็นเสียสละจริงๆล่ะก็ ก็ ยอมคะ ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่สาระและไร้สาระ แต่ถ้าอีกอย่างรอดเหมือนสุนัขก็คงเพราะในตอนนั้นฉันไม่สามารถจะตายได้จริงๆก็เลยต้องทำตัวขี้ขลาด  การทำตัวเป็นคนขี้ขลาดก็ไม่ได้แย่นะคะ ก็แค่ทำตัวเห็นแก่ตัวนิดหน่อยเอง~ ว่าไปนั้น~"

ขอบคุณที่มาสัมภาษณ์นะคะ โชคดีค่ะ

:: เธอลุกขึ้นก่อนที่ก้มหัวลงและกล่าวออกไป

"คร๊าา~ ขอบคุณที่ทำให้ฉันหัวเราะมากเลยนะคะ และก็หวังว่าฉันจะโชคดีในการสัมภาษณ์ครั้งนี้...นะคะ"

-ชื่อเจ้าของไอเดียตัวละคร

::  ง่า ไอ้เจ้าตัวขี้เกียจ