เหล่าลูกๆหลานๆของเฮ้าเอง

ลำดับตอนที่ #11 : คุณหนูและพ่อบ้าน

"ถึงผมจะดูเตี้ยก็เถอะน่า แล้วทำไมคุณคิดว่าคนอย่างคุณจะเก่งกว่าผมจริงๆนะ "

บทที่ต้องการ :: บทอื่นๆ -ขุนนาง  
ฝ่าย :: [ รอสเพล่าร์ ]

ชื่อ-นามสกุล :: Ryker Ares ไรเกอร์ แอรีส
เพศ ::ชาย
อายุ :: 16

รูปร่างหน้าตา :: เด็กชายหน้าละอ่อน ผิวขาวซีดเหมือนศพ หน้าตาคล้ายเด็กหญิงแต่เขามีความเป็นชายซะมากกว่า เรือนผมสีดำ สนิท ดวงตาสีแดงโรหิล มีเขาสีแดงที่แปลกประหลาดอยู่ตรงหน้า ฝาก คนอื่นคนคิดว่าเขาเป็นลูก ซาตานแต่ แท้จริงแล้ว มันเป็นของประดับตัวสำหรับเขาเท่านั้น เหมือนเอามาใส่เล่นๆ และเป็นคนไม่ยิ้มไม่เก่งมหรือเอาเป็นว่า ไม่ยิ้มเลยก็ได้
ส่วนสูง/น้ำหนัก ::สูง159
หนัก45

ลักษณะนิสัย ::

ใจเย็น

เขาเป็นคนที่ใจเย็นเอามากที่ขั้นว่า ถึงจะเป็นศัตรูที่เคยให้เขาเจ็บทรมาณ ยังไม่เคยคิดจะโกธรเลย ถึงมีคนด่าว่าไอ้เตี้ยเขาก็ไม่โกธรก็คงคิดซะว่า ทุกคนก็เคยเกิดมาเตี้ยเหมือนกันป่าวว่ะ

แพ้คนขี้อ้อน
ถ้านี้เป็นสิ่งที่เขาแพ้ที่สุด คงเป็นคนขี้อ้อน ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม มาอ้อนเขา เธอจะใจอ่อนแบบสุดๆถ้าดาเมจแรงที่สุดก็ หญิงสาวผู้มีหน้าอกใหญ่(?)

ซุ่มซาม

เขาเป็นชายหนุ่ม ที่โคตรจะซุ่มซามที่สุดเลยก็ว่าได้เพราะขนาดตัวของเขาก็ตัวเล็ก อาจจะมีผิดพลาดในการ หยิบของ ก็มีแต่คนตัวสูงนะมาช่วย

ชอบคิดอะไรก่อนทำ

เขาเป็นนักวางแผนที่ดีในระดับหนึ่ง ถึงจะอายุน้อย แต่เขาสามารถรู้ได้ทันทีเลยว่าศัตรูต้องการอะไร แล้วจะทำอย่างไงต่อ โดยมีความเป็นวางแผนเป็นขั้นเป็นตอน โดยผลมาจะออกมาดีหรือร้าย ก็ขะดูดวงเอา

ความไร้ปราณี

เขาเป็คนที่ชอบทรมาณคนอื่น เห็นคนมีความทุกข์แต่ตัวเองกลับมีความสุข ได้จ้องมองามีชีวิตเล็กทรมาณช้าๆโดยฝีมือเขา มันคงเป็นการดูหนังเรืองหนึ่งที่เขาสร้างมาเอง

รู้เรื่องหมดของคนอื่น
ถึงเขาอาจะเป็คนดูมืดมน และเข้าสังคมโคตรไม่เป็นมิตร แต่เขาก็เอาใจคนอื่นเป็นเหมือนกัน เขาจะชอบจดใส่บันทึกตลอดเวลา โดนที่เขาจะจัดรายระเอียดของคน ที่พึ่งรู้จักไปด้วย เขาก็จะรู้ว่าเขาคนนั้นไม่ชอบอะไร ชอบอะไร จากนั้นจะหาเรื่องแกล้ง

เล่นเกม

เขาเป็นชอบอะไรที่เกี่ยวกับเกม เขาเห็นอะไรก็เป็นเกมหมด ซึ่งไม่ว่า ทั้งกำลังสู้ หรือสัสงคม หรทอแม้ขนาดคนเข้ายัง ทำให้พวกเขามาเป็นคงตัวละครในเกมโหดร้ายของเข่ได้่เลย

ลักษณะการพูดจา ::

คนที่พึ่งรู้จัก

“สวัสดีครับ พี่สาว/พี่ชาย ”

คนรู้จัก/สนิท

“ห๊ะ? หัดพูดอะไรให้ได้ยินหน่อยสิ”

ดีใจ

“เย้….”

โกธร

“ทำไมรู้สึกคันไม้คัน เท้าจังเลย น่า อยากจะกระทืบ คนจัง”

เศร้า

“ไม่ได้ร้องไห้ซะหน่อย แค่ฝุ่นมันเข้าตา”

ประวัติคร่าวๆ :: เขาคือบุตรชายของขุนนางผู้สูงสุดทายาท ตะกูล “ไรเกอร์”  ที่ต่างคนต่างรู้จักกันดีขุนนางที่มีอำนาจ และร่ำรวยที่สุด ที่ต่างคนต่างจับตามองกันมมยู่ตอนนี้แต่ ถึงจะร่ำรวยที่สุดแต่เขาไม่มีชีวิตวัยเด็กที่ดีนัก เขาไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากครอบครัวเลย เขาจึงไม่เข้าใจคำว่ารัก และการเป็นครอบครัว แต่ก็เกิดเหตุการณ์หน้าสลดขึ้น พ่อและแม่ ตาย โดยการวางยาพิษ ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก เขาเป็นฆ่าคนทั้งสองเอง แต่เขาก็ไม่แคร์ ที่พ่อและแม่ตาย ดีใจซะด้วยซ่ำ เพราะเบื่อพวกท่านล่ะมั้ง เลยหาอะไรที่ทำให้ตัวน่าเบื่อในหมากออกไป แต่ก็ไม่มีใครจับเขา เพราะ พวกเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรเขาอยู่แล้ว จึงรอดมาได้ มีแต่พ่อบ้านและเข้าที่รู้เท่านั้น เขานั้นแม้อาจจะมีอายุยังน้อยนัก แต่ทุกขุนนาง ก็เครพเขา มากในฐานะทายาทเพียงคนเดียวของไรเกอร์  อะน่ะ แล้วมีอยู่วันหนึ่ง ที่เขาดันถูกปล้น และตอนนั้น พ่อบ้านเขาไม่อยู่ แต่ก็ถูกช่วยเหลือจากทหารรับจ้าง ของรอส และเขาก็หาของเล่นชิ้นใหม่ได้ซะแล้วล่ะ(มันตะมาดีมาร้ายกันแน่ฟระ่)

ชอบ :: คนทรมาณ เกมต่างๆ การฆ่าคน สนุกๆ

ไม่ชอบ :: คนน่าเบื่อ

แพ้ :: -

กลัว :: กลัวการถูกทอดทิ้ง

อาวุธ :: ดาบโยฮันแบล็ค.( ดาบสองมือ) สมุดเวทย์ที่ถือบนมือ (ส่วนใหญ่ใช้ดาบมากกว่า)

ความสามารถพิเศษ ::ทำยาพิษ วางยา

พลังพิเศษ :: แตะทุกอย่างให้เป็นของเล่นสามารถบังคับได้ ในตอนเป็นตุ๊กตา ควันพิษ. เปลี่ยนแปลงรูปร่างเป็นควัยพิษที่เป็นพิษร้ายแรง

เพิ่มเติม :: ส่วนตัวเขาไม่ชอบอยู่บ้านจะออกไปนอกบ้านโดยไม่มีพ่อบ้านไปด้วย จะออกไปเมืองบ้าง ป่าบ้างหรือไม่ก็ไม่สิงสู่ พวกทหารรับจ้างที่เป็นกลุ่มกัน ไม่ก็ ไปไล่ หลอกคนมาฆ่าเล่น