คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คุโรซาวา ชิโระ
“ฉันเกลียดนายคิเสะ ฉันจะฆ่านายให้ได้”
“อย่ามาแตะตัวฉัน ไอ้แวมไฟร์โสโครก!!!”
“ทำไม?ทั้งที่ฉันจะกลับมาแก้แค้นให้กับครอบครัวฉัน แท้ๆแต่ทำไม… ถึงไม่ยอมฆ่านายซะที ทำไม?”
ชื่อ นามสกุล: Kurosawa Shiro
(คุโรซาวา ชิโระ)
ชื่อเล่น : ชิโระ Shiro
บุคลนที่จะคู่ด้วย : Kise คิเสะ
อายุ : 17
รูปลักษณ์ภายนอก : มัดผมหางม้า เรือนผมสีดำดวงตาสีแดงสด มีกิ๊ฟวีแดงติดอยู่ที่ผม ใส่ชุดนักเรียนของตัวเองหน้าอกพอประมาณ ส่วนสูง:172 น้ำหนัก50
นิสัย : เธอเป็นคนที่จริงจังกับงานมาก ทั้งงานบ้าน และงานต่างๆที่เธอได้รับมอบหมาย จนเธอกลายเป็นคนบ้างานไปซะได้ ถ้าได้งานเมื่อไหร่เธอจะทำเสร็จในเวลาที่กำหนดหรือก่อนกำหนด เมื่อถึงเวลาที่เธอฉุนเข้าจริงๆเธอจะพูดอะไรเพราะเธอเก็บอารมณ์ อยู่ เพื่อไม่ให้คนอื่นเจ็บ เป็นคนที่สกิลการป้องกันสูง และมีเสน่ห์ทั้งชายและหญิง เพราะเธอคูลสุดๆ ชิโระไม่ยอมเชื่อฟังใคร และทำตามใจตัวเอง ไม่มีความอ่อนโยนอยู่ในตัวเธอ เธอเป็นคนที่รักครอบครัวมาก รักมากสุดๆ
ถ้าเธอแค้นใครเธอจะต้องทำให้คนนั้นสุญเสียมากกว่าเธอสองเท่า
เป็นคนเอาใจคนอื่นเก่ง
ถึงเธออาจจะดูเป็นมืดมน แต่เธอเอาใจคนอื่นเป็นเหมือนกัน ถ้ารู้ว่าใครชอบอะไรไม่ชอบอะไร ก็จะพยายามหาของมาให้ถ้าเธอไม่เอาแล้วหรือใช้แล้วมาให้ ถ้ามีใครไม่ชอบอะไรหรือมีสิ่งที่เขาไม่ชอบเธอจะ หลีกเลี่ยงการแกล้ง
เปิดเผยเป็นตัวของตัว
เธอเป็นคนที่ชอบทำอะไรตรงๆ เปิดเผยตัวตนของเธอว่าเป็นอย่างไง เพราะเธอคิดว่าการปกปิดมันดูเหมือนคนขี้ขาดขี้อาย และเธอเป็นตัวของตัวเอง โดยไม่แคร์สื่อ ใดๆ
โหมดขี้อายก็มีนะ
มีเรื่องนึงที่เธอไม่เคยบอกใค อันที่จริงที่เธอทำตัวเงียบๆตบอดเวลา ที่จริงเธอก็อย่กจะคุยด้วยแต่ไม่กล้าคุย ถ้ามีคนมาทักเธอจะ ตื่นเต้นและตอบคำถามไม่ถู ผลสุดท้ายนั้นก็คือการเงียบอยู่เฉยๆ หรือไม่ก็มองสายตาด้วยความไม่ชอบ เธอก็จะนั้งซึมตลอดนั้นทั้งวัน หรือแม้กระทั้ง มีเพื่อนสาวชวนไปกินข้าว เธออยากไปแต่ไม่กล้าเธอจึงไปนั้งกินอยู่หลังห้อง พร้อมกับสายน้ำหรือน้ำพุ ลงมาจากเบ้าตา
ชอบหมาแต่ดัน…
เธอเป็นคนที่รักสุนัขมากๆ เวลาเดินผ่านเธอก็จะให้อาหาร ไม่ก็ลูบหัวมัน แต่เธอดัน
.. แพ้ขนสุนัข ถ้าเธออยู่ในรัศมีที่ใกล้สุนัขก็จะจามออกมา… ซึ่งเธอพยายามจะจับมันแต่ขนก็เข้าจมูกตลอด มีเหตุการณหนึ่งตอนเด็กๆ เธอพยยามจะจับลูกสุนัขพอจับแล้ว แล้ว เธอเป็นหวัดไปหลายอาทิตย์เลยเธอจึงพยยายามหลีกเลี่ยง ไม่จับตัวมัน แต่สุดท้านเธอก็ใจอาอน
ประวัติ : ครอบครัว ที่แสนสงบสุข มีแต่เสียงหัวเราะ ชิโระรักครอบครัวของตัวเองมาก ทั้งพ่อ แม่ และน้องสาว มันล้วนแต่มีความอบอุ่นรอบๆตัวเธอ แต่แล้ว… ไม่เคยคาดคิดวาจะเกิดขึ้น…เย็น วันที่5 กุมภาพันธ์.ในวันที่เธอมีอายุ15ปี เป็นวันที่เธอจำได้ดี วันที่เธอได้เจอของเหลว สิ่งที่เรียกว่าเลือดครั้งแรก
เธอก้าวเข้าไปใน พร้อมกับเลือดที่เต็มทาง… ชีวิตนี้เธอคงไม่เจอน่าสะอินสะเอี้ยนไปมากว่านี้ซะแล้วล่ะ… แม่จากที่เคยสวย ตอนนี้หน้าตากลับเละไม่เป็นท่า
พ่อ ที่น้องแน่นิ่งกับแขนอีกข้างที่ถูกฉีดขาด… ส่วนน้องสาวทั้งวัยประถมของเธอและมัธยมต้น น้องเล็ก คอหัก… น้องกลาง ไส้ออกมากระจาย ภาพเหล่านั้นติดตาติดใจ...มาตลอด… ทั้งที่เธอจะแจ้งตำรวจ...เธอกลับเดินไปที่ร่างของน้องสาวตัวเล็กสุดเป็นที่รัก ก่อนที่จะหยิบผ้ามาพันที่คอของเธอพลางลูบหัวอย่างเป็รประจำ เธอช็อก… สติของเธอลอยห่ยไปแล้ว
“นี้… คุโระ..” เธอกล่าวชื่อน้องเล็กของบ้านออกมาอย่างแผ่วเบา แต่ร่างไร้วิญญาณไม่ตอบ
“ฮ่าๆ...ฮ่าๆ ๆๆ ฮือ...ทำไม??!!” ในที่สุดเธอก็อดที่จะ ร้องไห้ไม่ไหว ใครกัน ไอ้ตัวปรสิตที่ไหนกันที่ฆ่าครอบครัวของเธอ ใครๆๆๆๆๆ
เธอหันไปทางห้องหน้าต่างด้วยเสื้อที่เปื้อนเลือด ก่อนที่จะลุกขึ้นไปดู…วิวทิวทัศน์ยามเย็นที่เธอกับน้องสาวจะไปดูกันทุกวัน ก่อนที่เธอตะเห็นเลือดมันหยดจามรอยทางไป
“จะต้องฆ่ามัน… “ ชิโระทำหน้าเคียดแค้นก่อนที่จะเดินไปหยิบมีดออกไปด้วยสภาพชุด ที่เปื้อนเลือด โดยไม่สนใจว่าคนแถวนั้นจะมอง
“ออกมาเดี่ยวนี้!!! ฉันยังรู้ว่าแกยังอยู่แถวนี้แน่ๆ!! ออกมา!!!”
เธอตะโกนดังสุดเสียงพร้อมมองรอบๆ พลางถือมีดไปมา ก่อนที่จะถึงสวนสาธารณะ ก่อนที่จะเธอจะนั้งทรุดลงไป...ณ ที่แห่งนั้น… หาไม่เจอ...มันหนีไปได้แล้ว...บ้าๆๆๆๆ บ้าที่สุด!!! ถ้าไม่ไปเอาของที่โรงเรียน...คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้! เธอโทษตัวเองไปมา...น้ำตาก็ยังหยดลงบนฟื้น…
“พ่อจ๋า.. แม่จ๋า… หนูขอโทษที่รอดมาคนเดียว ขอโทษ ….” เธอกล่างขอโทษ มือทั้งสองข้างก็กำดินไว้แน่น ก่อนที่จะมีเสียงของรถตำรวจมาถึง ตำรวจสองสามนายมาถึง ก่อนที่จะใช้ผ้ามาคลุมตัวเธอ..ก่อนที่พวกเขาจะขึ้นไปในรถ เธอไม่ได้ยินเสียงที่ตำรวจพูด เธอพูดขอโทษซ่ำไปซ่ำมาไม่หยุด ก่อนตำรวจนายหนึ่งจะพูดว่า
“เราไปเอสจัวศพกันแล้วนะ หนู… หนูไปโรงพักกันก่อนนะ” ชิโระพยักหน้า...ดวงตานั้นเหมือนตัวของเธอไร้สิญญาณ
“...เราได้พยานพบเห็นนะ ว่ามีคนเห็นชายคนนึงเดินเข้าไปในบ้านของเธอก่อนที่เขาจะไม่ออกมาจากในนั้น”
“เห็นว่ามีผมสีเหลืองอะนะ…” จากนั้นตำรวจก็พูดถึงคดีนี้กัน
“พยานคนนั้นบอกว่า ขื่ออะไรนะ คิเสะ เรียวตะปะ” ชิโระหยุดนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนที่จะมองผ่านหน้าต่าง…
คิเสะ เรียวตะ?
คิเสะ เรียวตะ?
คิเสะ เรียวตะ…. ชายหนุ่มผมทองเดินผ่านของหน้ากระจกตำรวจ ดูอาจจะเป็นคนธรรมดา...แต่เมื่อเธอมองดู…. เสื้อของเขาเปื้อนเลือดเล็กน้อยพร้อมกับมุมปากของเขาที่เปื้อนเลือด….
“จอด!!!! บอกให้จอด!!!” เธอตะโกนให้รถตำรวจจอด
“เฮ้ย!!! “ ตำรวจหันมามองชิโระกันหมด ขิโระพยายามจะเปิดประตูมห้ออก แต่ก็ไม่ออกซะที
“ปล่อยฉัน!!! ฉันจะไปฆ่า ไอ้บ้านั้น!!! ปล่อย!!!” เธอตะโกนสุดเสียงในขณะที่ตำรวจทั้งสองหน้าจะทำเป็นไม่ฟังเธอพวกเขาคิดว่า ผู้หญิงคานี้ต้องเป็นบ้าแน่ๆ เธอถุบประตู..ก่อนจะหมดแรง ก่อนที่จะร้องไห้ออกมา…
“ฉันจะฆ่านาย... คิเสะ ฉันจะจำชื่อนายไว้… ถ้าเราเจอกันเมื่อไร จะฆ่านาย จะฆ่านายให้ทรมาณ!!”
(พี่น้องของชิโระนะค่ะเรียงจากเตี้ยไปสูง คุโระ,คิอิโระ,ชิโระ)
ชอบ : เล่นกีฬา ออกกำลังกาย เล่นมีดเล่นของมีคม กรีดแขนของตัวเอง สุนัข
ไม่ชอบ : คิเสะ
กลัว : การสูญเสียสิ่งที่รักไป...การหลอกลวง
ลักษณะการพูดจา : จะพูดเป็นตัวของตัวเอง
ชีวิตนี้ไม่เคยพูด ค่ะ คะ
ถ้าโกธรตะด่าแบบรุนแรงเครื่องแต่งกายประจำ : สวมเสื้อกล้ามสีดำ มีจี้ใส่อันเล็กใส่กางเกงขาสั้น รวบผม
กรุ๊ปเลือด : A
รสชาติเลือด(?) : คล้ายช็อกโกแล็ตรสชาติขมหวานหน่อยๆ...แต่มีกลิ่นของดอกไม้เดซี่
TALK WITH ROSERLIN
“สวัสดีค่ะ! ผปค.ชื่อไรเอ่ย?”
: ออมคนเดิมมจ้าา
“ทำไมถึงสมัครเรื่องนี้คะ?”
: ก็เหมือนนั้นแหละ อะนะค่ะ
“ทำไมถึงสมัครบทนี้คะ?”
: ที่มาส่งอีกรอบหรือมาสมัครอีกรอบก็เพราะ เราก็ชอบบ คิเสะนะแต่ชอบอิสึชิมากกว่า แต่คิเสะรองมาจากอิสึชิไง 555 แต่เพราะนางมีผมสีเหลืองมั้งถึงชอบส่วนตัวนะก็ชอบผู้ชายผมเหลืองค่ะ
“เคารพการตัดสินใจของเราได้ใช่ไหมคะ?”
: เครพค่ะ
“ถ้าไม่ผ่านแต่เราเสียดายจะให้เป็นตัวละครลับหรือรับกลับคะ?”
:ได้ค่ะได้หมดเป็นตัวร้ายเป็นตัวประกอดได้หมดค่ะ>_<
ความคิดเห็น