คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Introduction (1) -แก้คำผิด
Introduction (1)
Before going into the story
(ก่อนจะเข้าเรื่อง)
โตเกียว เป็นที่อาศัยของมนุษย์ แต่ก่อนก็เคยดี แต่บัดนี้ ทุกสิ่งทุกอย่าง...มันกลับไม่ใช่ภาพที่เคยเห็น ในอดีต ผู้คนต่างไม่ไว้ใจกัน หวาดกลัว แย่งชิง ฆ่าแกงกันเป็นผักปลา มันไม่ใช่ที่ๆ เคยมีความสุกอีกต่อไปแล้ว
ภายในห้องที่เงียบสงัด กับบรรยากาศ ภายในห้องที่ดูมืดจนมองอะไรไม่ค่อยเห็น ร่างสูงกำยำกำลังเพลิดเพลินกับการนอนของเขาเอง ก่อนที่จะมี เสียงมาปลุกเขาเข้า
กริ๊งๆ กริ๊งๆ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นข้างหู จนทำให้ ชายหนุ่มสะดุ้งขึ้นมา ก่อนที่จะลุกขึ้นนั้งด้วยความเหนื่อยล้า เขาคว้าโทรศัพท์ข้างกาย ก่อนจะกดรับสาย อย่างไม่เต็มใจนัก
“มีอะไร โออิจิ”
เขาถาม ชายหนุ่มผู้ที่อยู่ในสาย อย่างไม่พอใจนัก ที่เขาโทรมากวนต้องเขา หลับอยู่
“ หัวหน้า ? ทำไมคุณยังไม่มา”
โออิจิถาม ด้วยเสียงดุ ที่เขารอ นิโค ผู้เป็นหัวหน้าของเขา มานานซะจน ทำให้เขาเริ่มหัวเสียเล็กน้อย นิโค ถอดหายใจ เมื่อรู้ว่าเขานั้นลืมเรื่องที่สำคัญไปซะสนิท เขานั้นรู้สึกได้เลยว่า อาการของคนแก่เริ่มกำเริบซะแล้ว
“โทษที...ฉันลืมนะ”
“หัวหน้า ยังไม่แก่เลยนะครับ จะลืมแล้วไง เมื่อคืนผมก็บอกอยู่”
โออิจิแซว นิโค รู้ได้เลยว่า นิโคนั้นคงจะแก่ในไม่ข้าเป็นแน่ นิโคนั้นเป็นคนที่ดูขี้หลงขี้ลืม เป็นที่สุด แต่ก็ไม่พอใจเล็กน้อยที่ โออิจิพูดอย่างนั้น แต่ดูเหมือนว่า นิโคก็ไม่โกธรอะไร โออิจิมากนักก็รู้ๆอยู่ว่า โออิจินั้นเป็นพวก ปากร้ายพอสมควรก็เลยไม่ถือสาอะไรนัก
“ แล้วจะให้ผมไปก่อนไหม ถ้ามารอหัวหน้าอยู่แบบนี้ก็ไม่ไหวนะ”
“ อ่า แบบนั้นก็ได้ เดี๋ยวฉันตามไป”
ร่างสูงมองไปอีกร่างนึง ที่นอนอยู่ข้างๆเขา ซึ่งเขาก็พึ่งมารู้สึกตัวนั้นแหละ ลืมไปว่านี้มันไม่ใช่ห้อง ของเขา
“แล้วเมื่อคืน ที่หัวหน้าไปนอนที่ห้อง ยัยโรเซล่านั้นนะ เป็นไงบ้าง”
โออิจิ ถาม ถ้าจะอยากรู้ว่าทำไมเขาต้องมาส่ง เด็กสาวคนนี้นะหรอ จะว่า ไป เขาก็นึกไม่ค่อยได้ แต่ก็จำได้ลางๆว่า เมื่อคืน เขาดูท่า จะเมากระมั้ง ก็เลยจำไม่ค่อยได้
“ได้เสียกั--”
“ฉันไม่นิยมลักหลับหรอกนะ!!”
เขาตะโกนว่าโออิจิก่อนที่จะรู้รู้สึกตัวว่า ร่างเล็กนอนอยู่แต่พอหันไปดูอีกที ก็เห็นว่าโรเซล่า ลืมตาดูอยู่ได้สักพักแล้ว
“หัวหน้า อรุณสวัสดิ์ค่ะ”
โรเซล่าพูด และยิ้มออกมา เหมือนกับว่า เธอไม่รู้ว่า ทั้งคืนนั้นเธอกับเขานอนกับเขาอยู่กันทั้งคืน ก่อนที่เขาจะหันมาคุย กับ โออิจิต่อ
“ ก็ตามนั้นแหละนายไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันตามไป”
“ครับๆ”
ก่อนที่โออิจิ จะตัดสายไป นิโคตอนนี้ ก็เข้ามา ดูเหตุการณ์ปัจจุปันของเขา ดูท่า ร่างเล็กจะจำอะไรไม่ค่อยได้เลย เขาถอดหายใจ
“เมื่อคืนจำได้ไหม เกิดอะไรขึ้น?”
โรเซล่า พยักหน้า
“เมื่อคืน หัวหน้าเมามาก ฉันเลยพา นายมาที่ห้องนะ ก็เห็นว่า ห้องของหัวหน้าอยู่ตั้งชั้น3 ฉันแบกหัวหน้าไม่ค่อยไหว”
โรเซล่า กล่าวอย่างนิ่งเงียบในขณะที่นิโค ก็ยังคงอายกับการกระทำของเขาไม่ถูก
“หัวหน้า ไม่สบายหรอ”
“ป่าว....ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวจะไปกันแล้ว”
#####
“อืม…”
โออิจิที่ตัดสายทิ้งไปจากหัวหน้าเขาไป ได้ไม่กี่นาทีนี้เองตอนนี้ เขาก็มานั้งรอคนอีกคนนึง เช่นกัน ก่อนที่ ร่างของสาวใหญ่ จะเดินมาอย่างรีบร้อน
“มาช้า จัง รุโกะ ถามจริงเป็นเต่าหรือไง ที่นัดกันก็ออกจะใกล้นะ”
“นายก็เลิกบ่นซะ ทีรำคราญ”
รุโกะ มองโออิจิอย่างไม่สบอารมณ์เอาซะมากๆ เธอนั้นไม่ค่อยที่อยากจะร่วมงานกับคนนี้ๆ ซะเท่าไหร่ เอาเป็นว่า เหมือนพวกปากร้ายมาปะทะกันอย่างนั้น
“ไปกันเถอะ”
โออิจิลุกขึ้น ก่อนที่รุโกะ จะเดินตามไป
เขาและเธอกำลังจะออกไปทำภารกิจ กัน นั้นคือ ไปหาคนที่สร้างพวกเขาขึ้นมา เพื่อจะไปเอาของ บางอย่างที่นั้น
“นายคิดว่า จะดีหรอที่ไปที่นั้นนะ”
“เธอก็รู้นิ ที่นั้นนะมันก็มีของที่เราต้องใช้ อีกอย่าง หมอนั้น นะก็ไม่ได้อยู่ที่สำนักงานแล้วนิ”
“แต่เจ้าพวกนั้น ก็ป้องกันเจ้านั้นอยู่นิ”
โออิจิ หยุดเดินสักพักก่อนที่จะหันมาทอง รุโกะ ด้วยสีหน้าที่นิ่ง
“ถ้ากลัว ก็กลับไป”
“แค่ถามปะ เจ้าเด็กบ้า!!!”
รุโกะโมโหเล็กน้อย เมื่อคนที่อายุ น้อยกว่ามากล่าวหาเธอแบบนี้ แต่โออิจิดูท่าจะ ไม่ใส่ใจอะไร
“ อายุน้อยกว่า ก็ดีกว่า ป้าคนนึงที่เตี้ยกว่าฉันล่ะกัน”
โออิจิพูด อย่างไม่ใส่ใจมันอาจจะกระทบกับใครหลายๆคน นะ แต่ที่แน่ๆเขาเจาะจงแค่ยัยนี้คนเดียวเท่านั้นแหละ
“ใครป้า บ้านแกดิ !!”
“ไปกันได้แล้ว ฉันขี้เกียจมาทะเลาะกับเธอนะ
โออิจิจึงเดินต่อไปโดยไม่ รอ ร่างเล็กที่โกธรเขาเป็นไฟ อยู่ข้างหลัง ก่อนที่รุโกะจะ พยายามหายโกธร และมาถามเรื่องที่สำศัญๆกว่านั้นดีกว่า
“แล้ว ยูล่ะไม่ได้มาด้วยหรอ”
“บอกให้ไปสอบแนมก่อนแล้วล่ะ ดูถ้าน่าจะอยู่ที่นั้นแล้ว”
รุโกะพยักหน้า ก่อนที่โออิจิจะเดินมาสักพัก ก่อนพึ่งจะนึกได้ว่า
“ เธอวาร์ไปได้ไม่ใช่หรอ”
“ใช่สิ พึ่งรู้ไง”
“แล้วทำไม ไม่พาฉันวาร์ปไปล่ะ” โออิจิทำหน้าสงสัย ก่อนที่รุโกะ จะ รู้สึกตัว
“นั้นสิ…”
“เฮ้ย….ยัยเซ่อ”
โออิจิ ถอดหายใจยาว ด้วยความโง่ของเพื่อนลูกทีมของเขาเอง และก็เขาด้วยเช่นกัน มันก็เซ่อทั้งคู่นั้นแหละ ที่เดินกันมาสิบกว่า เก้า ไม่มีความหมาย เลยจริงๆ
“อ่า!! ขอโทษด้วยล่ะกันที่ที่เซ่อนะ”
รุโกะคว้ามือชายหนุ่มจากนั้น รุโกะ ก็พาไปวาร์ป ไปนัดจุดหมาย ถ้าโออิจิไม่พูด ตอนนี้ คงไม่ถึงทันเวลาแน่
#####
“อึก…. จะบ้าตาย ทำไมผมต้องมาเจออะไรตอนนี้เนี่ย”
ยู ที่สะบัดสะบอมไปทั้งตัว ตอนนี้ ดูท่าว่าเขาจะถูกจับได้ และพึ่งจะปะทะกับมันไป ตะกี้นี้เขาจึง มาหลบหลังต้นไม้
“เอาล่ะ… พี่ชายอยู่ที่ไหนฮ่ะ?”
ร่างของเด็กชายคนนึงที่เดินไปเดินมา พลางตามหา ยู อยู่เขากำลังสนุกที่พึ่ง ปะทะกับเขาไปตะกี้นี้เอง และตอนนี้อารมณ์ของเขาก็ ยังค้างอยู่
“เมื่อไหร่จะมากันนะ”
เขานั้งลง พลางดูโทรศัพท์ เขาไม่น่าเหม่อลอง ไปเมื่อครู่เลย จนเขานั้นถูกโจมตี ในใจเขาต้องนี้ อยากจะฆ่า เด็กนั้นสุดๆ
“พี่ชาย หายไปไหนแล้วนะ”
“ท่านมิโกะโตะค่ะ”
ยูหันไปมอง และพยายามจะฟังสิ่งที่พวกนั้นพูด หญิงสาวที่คุมเสื้อคุมมาทั่วร่างกายเธอเดินเข้า มา เหมือนจะมารายงาน กับ เด็กที่ดูน่าจะเป็น ผู้สั่งการ ของเจ้าพวกสเวน ล่ะมั้ง
“ว่าอะไรหรอ มิลลี่จัง?”
“ดูท่าว่า เจ้าพวกนั้นไม่ได้มาแค่นี้ คนเดียวหรอค่ะ”
มิลลี่ กล่าวอย่างภูมิใจอะไรสักอย่าง เธอยิ้มออกมา มิโกโคะก็ยิ้มไปด้วย
“งั้น พวกมิลลี่ จะช่วยไปช่วยคุมกันทีนะ เดี๋ยวผม ขอเล่นกับพี่ชายก่อนนะ”
“งั้น ก็ขอให้สนุกนะค่ะ”
มิลลี่กล่าว ออกมา ก่อนที่จะเดินไปแต่ สายตาของเธอก็ดัน เหลือบมอง มาทางยู ก่อนที่ยูนั้น จะหลับสายตาสีม่วงนั้น เธอยิ้มออกมา
“ดูท่า เขาจะแอบไม่เนียนเอาซะเลยนะค่ะ”
“นั้นสิ แต่มิลลี่เจอเขาแล้วหรออยู่ไหนอะ!!!”
“...”
มิลลี่ เหลือบตามองต้นไม้ที่ยูซ่อนอยู่นั้น ก็ยิ้มกว้าง
“ขอด้วยก่อนนะค่ะ”
ยูที่นั้งอยู่ นั้น ก็ตกใจไม่น้อย ก่อนที่จะเห็นว่าเธอนั้นไปแล้ว เขานั้งอยู่และหาวิธีทางที่จะโจมตีไอ้เด็กบ้านั้นดีไหม หรือจะ หนีไปตั้งหลักก่อน ใช่ว่าเด็กนั้นดูไร้พิษภัยแต่เท่าที่ ไปสืบมา เด็กนั้น แข็งแกร่งกว่าที่คิด เขาจึงตั้งสินใจที่จะหนีไปตั้งหลักแต่ว่า….. เขาคิดไปจนไม่สนใจมิโกโตะ
“...หึหึหึ เจอแล้วล่ะ”
เสียงกระซิบที่หูของยู มิโกโตะที่ยืนอยู่ข้างๆ เขา ใบหน้าจากเด็กที่ดูใสซื่อกลายเป็น ใบหน้าแสนโรคจิตนั้น แต่ยูนั้นกลับยิ้มออกมา คงหนีไปไม่ได้แล้วล่ะ สังสัยต้อง สอนเด็กเ_รต นี้สักหน่อย เขาคิดเช่นนั้น
"มาเล่นกันเถอะ พี่ชาย!!!"
“.....เอาจนได้นะครับ…งั้น...เราจะเล่นอะไรกันดีล่ะ"
____________________
อ่าาาา บทนำแรกจ้าาา รอต่อนะ แต่งสั้นไปหรือป่าวนะ ชั้งเถอะ5555
ความคิดเห็น