คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 : Second Bullets
ตอนที่ 2 : Second Bullets
............................................................
ค่ำของวันถัดมา
“สวัสดีครับ ผมยองแจ ฝากเนื้อฝากตัวทุกคนด้วยนะครับ” หนุ่มหล่อ หน้าตี๋ขาวปากบาง
อมชมพู เชิดๆนิดๆ กล่าวทักทายด้วยรอยยิ้มจนมองไม่เห็นลูกกะตา เนื้อตัวดูอ้อนแอ้น
บอบบางในสายตาทุกคนคิดเหมือนกัน อาจต้องใช้เวลาเทรนนานกว่าที่คิด…
“ยินดีต้อนรับ ผมแจบอมเป็นลีดเดอร์รับผิดชอบทีมนี้ ...นี่ฉันรู้ว่าพวกนายคิดยังไง เอา
เป็นว่า ความแม่นยำระดับ100 คะแนนมันฝึกกันไม่ได้ต้องมีพรสวรรค์ด้วย ส่วนทักษะ
อื่นๆมันสอนกันได้ ถ้าพวกนายไม่ช่วยเขา พวกเราก็ไม่รอด ...เอ๊า ทักทายเพื่อนใหม่
ซะ!!” แจบอมดุเสียงเข้ม เพราะเขาเองก็อดหวั่นใจไม่ได้เหมือนกัน แต่เมื่อเทียบกับสิ่งที่
เห็น เค้าเลือกไว้ใจสิ่งที่จินยองเลือกมาแล้ว สบายใจกว่า
“แบมแบมนะครับผม มีอะไรเรียกให้ช่วยก็บอกนะ ผมถนัดปืนสั้น และปืนกลครับ” หนุ่ม
น้อยที่ใส่เสื้อสเวตเอร์สีแดงมีดาวรอบคอ วิ่งเข้ามาทักก่อนคนแรก
“ผม....มาร์ค....” หนุ่มหล่อผมแดงที่กำลังสาละวลกับการยืดหยุ่นร่างกาย พูดขึ้น แล้ว
ไม่มองมาทางเขาอีกเลย
“ยูคยอม ฮะ ผม สนับสนุนระยะกลาง เรามาร่วมมือกันนะครับ” หนุ่มน้อยร่างโย่งผมสีเงิน
กล่าวอย่างเป็นมิตร
“ผมได้ข่าวว่าทั้งหมดมี 6 คน จินยอง แจบอม แบมแบม มาร์ค และยูคยอม นับได้ 5 อีก
คน ... อ้อ ตรงมุมห้องฝั่งโน้นอีกคน เดี๋ยวผมไปทักทายก่อนนะครับ” ยองแจวิ่งไปหา
แจ๊กสัน ที่กำลังนั่งหันหลังให้ทุกคน
ทันทีทียองแจ เอามือแตะบ่า.... แจ๊กสันก็ดึงมือนั้นเข้ามาจูบด้านอุ้งมือ... ยังไม่ทันที่ยอง
แจจะตอบอะไร แจ๊กสันก็เอามีดที่เขาหวงแหน กรีดฝ่ามือของยองแจตั้งแต่โคนนิ้วกลาง
จนจรดข้อมือ แต่ก่อนที่เลือดจะไหลหยอดเขาก็เอาพลาสเตอร์ห้ามเลือดมาแปะไว้ ด้วย
ความรวดเร็วกว่าตามนุษย์จะมองทัน พร้อมหันมายิ้ม “แจ๊กสัน หวัง” แล้วทำทีเหมือน
เขย่ามือยองแจ
แน่นอนว่ามีดกรีดเนื้อผ่านเส้นประสาทที่ฝ่ามือแยกเนื้อออกจากัน ลึกพอใช้ มัน
เจ็บ..มาก..มาก..แต่ยองแจก็ไม่ได้ร้องออกมาสักนิด แม้จะมีน้ำตาซึมเล็ดบ้างนิดหน่อย
“เรื่องแม่น 100 % นี่จริงเหรอ ฮยอง ผมขอทดสอบได้ไหม” แจ๊กสันยิ้มร้าย เหมือนได้
เจอของเล่นถูกใจ
แจบอมที่เหมือนจะรู้ทัน กำลังจะปฏิเสธ แต่ จินยองพูดขัดขึ้น “ ได้สิ แต่ถ้าเขาผ่านการ
ทดสอบนายจะว่าไง”
“ผมจะยอมรับเขาเป็นบัดดี้ แต่ถ้าไม่..คุณคงรู้นะ ว่าทีมเราไม่จำเป็นต้องมีตำแหน่งสไน
เปอร์ก็ได้” แจ๊กสันยิ้ม เหมือนมันไม่ใช่เรื่องสำคัญ
“ได้ ผมรับคำท้า คุณจะทดสอบผมยังไง” ยองแจใช้มือซ้ายประคองมือขวาที่โดนปาด มี
เลือดซึมออกมา ซึ่งตอนนี้อย่าว่าแต่ประกอบปืนยาวติดลำกล้องเลย ถือมันขึ้นมายังยาก
“ไม่ยากหรอก อีก 5 นาที ชั้นจะไปอยู่ที่ตึกฝั่งตรงข้าม มันเป็นไนต์คลับบนดาดฟ้า มัน
ค่อนข้างมืดหน่อยนะ และนายต้องเล็งให้โดนหัวใจของชั้น ถ้าเลย 10 นาทีนี้ไปแล้ว
นายยังทำไม่สำเร็จ เชิญเก็บของกลับไปในทางที่มา..อ้อ ห้ามพวกนายทุกคนให้ความ
ช่วยเหลือเขานะ เพราะถ้าชั้นรู้....หึ.... ไปหล่ะ” แจ๊กสันยิ้มเหี้ยมก่อนเปิดประตูออกไป
ทันที
จินยองเดินเข้ามาจับมือข้างที่มีพาสเตอร์ขาวแปะไว้ “พอจะกำมือได้ไหม ยองแจ”
“มันชาจนแทบไม่รู้สึกเลยครับ แต่จะให้ผมยิงเข้าหัวใจเขาจริงๆเหรอ ผมจะต้องฆ่า
เพื่อนร่วมทีมเหรอฮะ”
“มันเป็นการทดสอบให้พวกเขายอมรับ ฉันมั่นใจว่ามองคนไม่ผิด ขอให้โชคดีนะ อ่ะ
เหลือแค่ 4 นาทีแล้ว”
“ผมช่วยถือฮะ” แบมแบมอาสา เสียงใส
“ขอบใจนะแบมแบมอ่า.. แต่นายไม่กลัว แจ๊กสันรึ มาช่วยฉันแบบนี้” ยองแจยิ้มให้ แต่
ตอนนี้หน้าซีดและเหงื่อเริ่มแตกพลัก
“ม่ายสักนิด” แบมแบมยิ้มตาแป๋ว แล้วหันไปทางมาร์คนิดๆ ก่อนจะกอดกระเป๋าที่เป็นก
ล่องยาวสีดำใส่ปืนของ ยองแจแล้วเดินนำขึ้นลิฟท์ไปยังดาดฟ้า...
ความคิดเห็น