คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนพิเศษ ต่อจากบทนำ
บนยานลำเลียง เหล่าสกัลแองเจิลที่โดนคุมขังทั้ง
59 คน ต่างนิ่งเงียบไม่ไหวติงใดๆ พวกเธอไม่พูด ไม่จา
ไม่ตอบโต้ ดวงตาของพวกเธอดูแข็งทื่อไร้ซึ่งอารมณ์ ความรู้สึก
หวี้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ....
"อ้ากกกกกกกกกกกกกก!!! แค่ก แค่ก" เสียงร้องอย่างทรมาน
ของหญิงสาวผมสีเขียวอ่อนไว้ทรงหยักศกยาวถึงไหล่ผู้ที่มีใบหน้าแสนหวานดูสูงสง่าคล้ายกับคุณหนูดังระงมไปทั่ว
เธอไม่ใช่ใครที่ไหน หากแต่เป็น หัวหน้ากลุ่มสกัลแองเจิล ที่โดนถอดหมวกซึ่งใช้ปกปิดใบหน้าออกไปแล้ว
เป็นเวลากว่า 3 ชั่วโมงแล้ว ที่เธอโดนทรมานด้วยคลื่นเสียงที่ทำให้ปวดสมองเสียยิ่งกว่าการโดนบีบขมับอย่างรุนแรงเสียอีก
แต่
"จะบอกหรือไม่บอก ว่าพวกเธอเป็นใคร
ทำแบบนี้เพื่ออะไร ? แล้วมีใครบงการพวกเธออยู่เบื้องหลังอีกบ้าง!" เจ้าหน้าที่คุมการสอบปากคำเอ่ยถามด้วยเสียงที่เหนื่อยใจมิใช่น้อย
"......." หญิงสาวไม่ตอบกลับ
"ทำไมถึงดื้อด้านอย่างงี้นะ"
"งั้นก็ลองเปิดสัก 30 วินาทีดูสิ" เอริก้าหญิงสาวผู้คุมกฎ
ที่เพิ่งเดินเข้ามาถึงห้องสอบปากคำเอ่ยขึ้น ด้วยสายตาหรี่คมท่าทางไม่พอใจ เธออยู่ในสภาพที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จมาหมาดๆ
นุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียว
"ทะ ท่านเอริก้าคะ ถ้าใช้ติดต่อกันเกิน
10 วินาที อาจเป็นอันตรายถึงร่างกายได้นะคะ แค่20
วินาทีก็จะแย่แล้ว ถ้า 30 วินาทีหละก็ ...... "
"ทำไป!"
"ค่ะ!"
หญิงสาวผู้คุมไม่สามารถตัดสินใจอะไรได้เธอจำเป็นจะต้อง เปิดเครื่องทรมานด้วยคลื่นเสียงที่จ่อขมับนักโทษ
ตามคำสั่งทันที
หวี้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"อ้ากกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ฮะ อะ อ้ากกกกกกกก!!"" ความทรมานของคลื่นเสียง
ทำให้ตัวหญิงสาว ทรมานอย่างมากจนแทบจะทนไม่ไหว เมื่อเกิน 15 วินาทีไป
มันทำให้เธอคุมประสาทกล้ามเนื้อของร่างกายส่วนใดๆแทบไม่อยู่ ดวงตาเลื่อนลายเพราะการโดนคลื่นเสียง
น้ำลายน้ำตาน้ำเหงื่อน้ำทั้งร่างกายไหลเทิ้มออกมาไม่หยุด กว่าจะครบสามสิบวินาที
ร่างกายทั้งร่างก็เปียกแฉะไปหมด รวมถึง เลือดกำเดา ที่ไหลออกมาจากจมูกของเธอ
ดวงตาเธอสั่นเครือ ไม่ต่างจากโดน Mind Break ไม่มีผิด
"ทะ
ท่านเอริก้าคะ คือว่า"
"การสอบสวนคงต้องพอแค่นี้แหละ
ท่าทางผู้ร้ายคงจะปากแข็ง เตรียมส่งคนอื่นๆไปขังที่คุกสำหรับขังพวกมีพลังพิเศษระดับคลาส
W สำหรับเตรียมลงโทษอื่นๆต่อได้"
"ค่ะ" ผู้สอบปากคำตอบรับ
แล้วหันไปมองหญิงสาวผมเขียว เชิงจะถามเอริก้าว่าเอาอย่างไรกับหญิงสาวคนนั้นต่อ
"ไปจัดการตามที่ชั้นสั่ง ส่วนยัยนี่
ปล่อยให้เป็นหน้าที่ชั้นเอง"
"ค่ะ!" ผู้สอบปากคำตอบรับ แล้วรีบออกจากห้องไป
เมื่อประตูห้องปิดลง ปล่อยให้เอริก้าและหญิงสาวผมเขียวอ่อนอยู่กันสองต่อสอง
หมับ!
เอริก้าก็เดินเข้าไปจับแก้มของนักโทษสาวแล้วดันหน้าขึ้นมาจ้องมอง
พร้อมส่งยิ้มให้
"ว่าไง
จะยังปากแข็งไม่พูดอีกจริงๆเหรอ? หืม?"
".... แฮ่ก ... แฮ่ก ...." หญิงสาวหัวหน้าสกัลแองเจิล ได้แต่หอบร่างกายสั่นเทา
เพราะอาการจากคลื่นเสียงเมื่อครู่ ดวงตาของเธอที่เลื่อนลอยเมื่อครู่
เมื่อคุมได้เธอก็ค่อยๆเหลือบมาจ้องมองคู่กรณีของเธอ หรี่สายตาดุดันเพื่อเป็นการสื่ออย่างชัดเจน
ว่าจะไม่บอก
แต่ท่าทางนั้นมันกลับสร้างรอยยิ้มให้กับเอริก้ามากขึ้นไปอีก
เธอค่อยๆยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ใบหูของหญิงสาวผมสีเขียวอ่อนนั้นพลางเอ่ยเสียงยั่วยวน
เบาๆให้จั้กจี้ใบหูเล่น
"ชั้นถูกใจเธอแฮะ
ถูกใจมากๆเลย มาเป็นทาสรักของชั้นจะดีกว่า"
"!?" หญิงสาวผมสีเขียวอ่อนทำหน้าเหยเก มิใช่น้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น "เจ้ามันวิปริต"
"ตายจริง พูดออกมาแล้ว
น่ารักชะมัด น่ารักๆ ข้าถูกใจเจ้ามากขึ้นแล้วสิ"
หญิงสาวหัวหน้าสกัลแองเจิลรีบเบือนหน้าหนี
"ถ้าเจ้ายอมดีๆหละก็ ชั้นอาจจะขอองค์ราชินี
ให้พวกลูกน้องของเธอได้รับโทษเบาลง ดีไหมหละ? หืม แผลบ..." ตามมาด้วยการแลบลิ้นเลียเหงื่อที่ซอกคอของหญิงสาวผมสีเขียวอ่อน
"!!!!" มันเล่นเอาหัวหน้าสกัลแองเจิ้ล ขนลุกไปทั้งร่างกาย
"ฆ่าพวกข้าซะยังจะง่ายกว่า"
"คิกๆ ได้
ข้าจะถือว่าเจ้าปฏิเสธ แต่ไม่ต้องห่วงนะ ในเมื่อเจ้าไม่รับข้อเสนอของข้า นอกจากลูกน้องของเจ้าจะโดนโทษหนักขึ้นแล้ว
ข้าก็จะจัดหนักเรือนร่างของเจ้าให้มากขึ้นด้วย คิกๆๆ กลับถึงบ้านเมื่อไหร่
มาสนุกกันนะ แม่ลูกเจี้ยบตัวน้อยของชั้น แผลบ..."
เอริก้าเอ่ยด้วยเสียงโทนสูงที่ดูจะพึงพอใจเสียมากกว่าเมื่อโดนปฏิเสธ
พลางยื่นใบหน้าไปโลมเลียเลือด ที่ไหลออกมาจากจมูกของหญิงสาวเบื้องหน้า
อย่างพึงพอใจ
ใบหน้าของหญิงสาวผมเขียวนั้นซีดหนัก
ท่าทาง มันจะสร้างความขยะแขยงให้เธอมากกว่าการทรมานเสียอีก
ความคิดเห็น