ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Crystal War, When I must Drive Lolis.[สงครามผลึก, เมื่อผม ต้องขับโลลิ]

    ลำดับตอนที่ #6 : บทนำ - 4 จบ บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 20 ต.ค. 58


                       "......." หัวหน้าของเหล่าสกัลแองเจิลนิ่งเงียบ

     

                    *"โฮ่ยๆ ผลึกสองแสนแปดหมื่นอันเชียวนะ ดักรอกันตั้งนานเพื่อจะเอาผลึกที่ชั้นไม่มีทางหาได้ใน 5 ปีนี้มายื่นให้เลยสินะ คิดจะท้าสู้กับสกัลแองเจิลของชั้นอย่างงั้นเหรอ สวยสิ!" เสียงโทนแหลมสูงในเงามืดเอ่ยขึ้นอย่างชอบใจ ดูท่าจะมั่นใจในการชนะอย่างยิ่ง

     

                    "ขอท้าแบบแทรกแซงพิเศษ! การต่อสู้ 1 ต่อ 60 โดยของเดิมพันฝั่งเรา คือผลึก 280,000 ผลึกรวมถึงการยอมลบความผิดในอดีตจนถึงตอนนี้ให้พวกเจ้าด้วย" เอริก้าเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่แสดงถึงความดุไม่น้อย เสียงของเธอช่างมั่นคงแน่วแน่ และทรงพลังแม้ยังไม่ทันแสดงออกมา

                    นั่นสร้างรอยิ้มให้กับหัวหน้ากลุ่มสกัลแองเจิลอย่างยิ่ง

                    "งั้นก็หมายความว่าของเดิมพันที่ต้องการแลกเปลี่ยนฝั่งชั้น ก็แค่ผลึกทั้ง 22,000 ผลึกของเรา รวมถึงการยอมให้จับสินะ"

                    "เข้าใจอะไรได้ง่ายดี"

                    "งั้นพวกเรารับคำท้า!"

                    วิ้ง!!! ทันที ที่ทั้งสองฝั่งเตรียมต่อสู้กันอีกระรอก ทางเมืองก็ได้ เตรียมสัญญาณและระบบต่อสู้ขึ้นมาอีกรอบ

                    "การต่อสู้กำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้วค่ะท่านผู้ชม มาเตรียมตัวดูกันได้เลยค่ะ ว่าสกัลแองเจิลจะชนะ หรืออีกฝั่งจะแพ้! ขณะนี้กำลังรอสัญญาณ จากนักสู้ค่ะ" จิคริลที่กลับมาบรรยายอีกรอบ ดูท่าจะย้ายฝ่ายอย่างรวดเร็ว

                    ทั้งสองฝ่ายยกมือให้สัญญาณว่าพร้อมแล้วที่จะต่อสู้

                    "ทั้งสองฝั่งพร้อมแล้วค่ะ งั้นเรามาเริ่มการต่อสู้ หลังจากเสียงสัญญาณได้เลยค่า!!!"

                    สาม

                    สอง

                    หนึ่ง

                    War!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

                    ฟุบ!

                    ทันทีที่สัญญาณต่อสู้ดังขึ้น เหล่าสกัลแองเจิล ทั้ง 60 คน ก็พุ่งกระจายออกจากกัน เพื่อล้อมเอริก้าเอาไว้ อย่างมีแบบแผน สลับฟันปลาเพื่อป้องกัน การหลบหนี

                    เอริก้ายังคงยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน พร้อมรอยยิ้มที่ผุดขึ้นมา พร้อมเอ่ยคำพูดประจำตัวเธอระหว่างต่อสู้

                    "ดับเบิ้ลสตรอง"

                    ไม่ทันได้ตั้งตัวต่อจากนั้น สกัลแองเจิ้ล 5 คนก็พุ่งเข้าจู่โจมจากรอบทิศทางทันที

                    หมับ หมับ! หนุบ!?

                    เพียงเสี้ยววินาที ที่หมัดของสกัลแองเจิลกำลังจะโดนตัวของเอริก้า ร่างกายของเธอก็โยกตัวหลบทั้ง 5 คนอย่างรวดเร็วราวกับเสียง การโจมตีทั้ง 5 พลาดเป้า อย่างไม่น่าเชื่อ พร้อมด้วยมือทั้งสองข้างของเธอที่ยื่นเข้าไปจับหน้าอกของนักสู้สกัลแองเจิล 2 คน

                    เอริก้ายิ้มเล็กๆ ก่อนจะกระชากดึง หญิงสาวทั้งสองกระแทกกันเองซ้ำด้วยศอกลงที่หลังคอ พร้อมดันตัวม้วนเตะเข้าซอกคอของหญิงสาวสามคนที่เหลือจนร่างกายของพวกเธอล้มลงนอนกับพื้น เพียงชั่วอึดใจ

                    "โจมตีรวดเดียว ทำให้สกัลแองเจิลสายนักรบแนวหน้า ล้มลงไปกองกับพื้นพร้อมกัน 5 คนเลยค่า!!!! ถึงจิคริลจะเจ็บใจ แต่ความสามารถนั่นของจริงค่า!!!"

                    "โอ้ววววววววววววว!!"

                   

                    *"เป็นไปไม่ได้ สกัลแองเจิลของเราไม่น่าจะแพ้ได้ง่ายๆนี่!" เหตุการณ์นั้นเล่นทำเอาเจ้าของเสียงโทนแหลมสูงตกใจเป็นที่สุด

     

                    "งั้นชั้นจะเป็นคนเริ่มก่อนบ้างหละนะ!" เอริก้าเอ่ยก่อนจะพุ่งตัวเข้าสู่เหล่าสกัลแองเจิล ที่ใช้พลังเวทย์ทันที

                    "กำแพงดิ....."

                    ไม่ทันที่พวกเธอจะร่ายเวทย์ป้องกันได้ทัน หมัดของเอริก้าก็

                    หนุบ!

                    ต่อยเข้าที่หน้าอกซ้ายของพวกเธออย่างจัง เล่นเอาพวกเธอล้มลงหมดสติกันอย่างรวดเร็ว และความเร็วที่มากระดับเสียง ภายในชั่วอึดใจไม่ถึง 5 วินาที เหล่าสกัลแองเจิล ก็ร่วงไปกว่า 20 คนแล้ว

                    การป้องกันตัวของพวกเธอแทบไม่เป็นผล เพียงแค่คิดจะยกแขนขึ้นมากันเอาไว้ หมัดอันทรงพลังก็ลอดผ่านกาด เข้ามาโจมตีจุดตายได้อย่างง่ายได้ ยิ่งพวกสกัลแองเจิลที่ใช้เวทย์หรือพวกว่องไวด้วยแล้ว ยิ่งไม่ทันจะได้ทำอะไรด้วยซ้ำ ความรุนแรงของหมัดนั้น แข็งแกร่งยิ่งกว่าอาวุธใดๆ ร่างกายของเธอรวดเร็วราวกับไม่ใช่คน

     

                    *"ปะ ...ปะ เป็นไปไม่ได้! รึ หรือว่า ? ดับเบิ้ลสตรองนั้นมัน" เมื่อเจ้าของเสียงโทนแหลมเล็กในเงามืดไตร่ตรองได้แล้ว ก็ดูเหมือนว่า เธอจะรีบทำอะไรบางอย่าง เพื่อแก้ไข

                    *แต่น่าเสียดาย มันไม่ทันการเสียแล้ว

     

                    ผ่านไปเพียง 20 วินาที สกัลแองเจิลที่เคยยืนล้อมเอริก้าเอาไว้ ก็ล้มลงหมดสติถึง 59 คนไปแล้ว

                    เสียงเชียร์ที่ยังไม่ทันเชียร์กันสนุกตื่นเต้น เครื่องยังไม่ทันร้อน การต่อสู้ต่างๆก็แทบจะจบลง

                    "ท่านผู้ชมขา ขณะนี้สกัลแองเจิลเหลือเพียงนักสู้คนสุดท้ายแล้วค่า!!! ใช้เวลาไม่ถึงนาที ก็ซัดคน 59 คน ล้มราบคาบไปแล้ว!!!!! นี่ไม่ใช่ความสามารถธรรมดาๆแล้วค่า!!!"

                    "โอ้วววววววววววว!!" เสียงเชียร์อันดังกึกก้องไปทั่ว แสดงถึง ความมันสุดๆของผู้ชม แม้จะเป็นเวลาสั้นๆก็ตาม

                    หัวหน้ากลุ่มสกัลแองเจิ้ล ที่ตั้งท่าเตรียมต่อสู้ ไม่ทันไร ก็โดนเอริก้า พุ่งเข้ามาใกล้ชิดจนแทบจะหายใจรดใบหน้ากันเลยทีเดียว

                    "!" มันทำให้หัวหน้าของสกัลแองเจิลต้องรีบ ปล่อยหมัดโจมตีจากระยะใกล้ แต่หมัดก็พลาดเป้า แถมยังเปิดช่องให้เอริก้าจับแขนไพร่หลังบิดตัวของหัวหน้าสกัลแองเจิลแนบชิดเข้ามาหาตัวเอริก้าเนื้อแนบเนื้อหน้าอกแนบหลัง ดิ้นเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่หลุด

                    "เธอแพ้แล้วหละ .... " ค้างอยู่ท่านั้น นานกว่า 10 วินาที สัญญาณแห่งการต่อสู้ก็สิ้นสุดลง ชัยชนะได้เป็นของ เอริก้า ผู้คุมกฎจากอาณาจักรแม่ไปเรียบร้อยแล้ว

                    "จะ จบแล้วค่ะท่านผู้ชม จบแล้วค่า!!!"

                    เอริก้าที่ได้ยินดังนั้นก็ใช้มือค้างหนึ่งดันแว่นตาตนเองพร้อมรอยยิ้มแห่งความมั่นใจ

                    "โอ้วววววววว!!! เอริก้า!! เอริก้า!! เอริก้า!!!!!!!!"

     

                    *"โกหก เป็นไปไม่ได้! แล้วที่ชั้นพยายามทำมาตลอดถึง 3 ปีนี่มันคืออะไรกัน" เจ้าของเสียงแหลมเล็กโทนสูงค่อยๆทรุดตัวนั่งลงพิงร่างกายเข้ากับแสงสว่างภายในห้อง เผยให้เห็นร่างกายเรียวเล็กของเธอที่ไม่ต่างจากเด็กวัย 9 ขวบ เส้นผมสีฟ้าประกายทอแสง ดวงตาสีแดงที่คลอเต็มไปด้วยน้ำตารับกับใบหน้าเรียวเล็กน่ารัก

     

                    "เป็นชัยชนะอย่างสวยงามของผู้คุมกฎเอริก้าค่ะ! การต่อสู้ทั้งหมดได้จบลงไปแล้วค่ะ และเพราะการแทรกแซง ทำให้เกิดความคลาดเคลื่อนของตั๋วในวันพรุ่งนี้ ผู้ใดที่จองตั๋วไว้แล้ว สามารถใช้เพื่อดูการทำสงครามได้ใหม่ ในรอบหน้านะคะ สำหรับวันนี้ ต้องขอขอบคุณผู้สนับสนุนต่างๆ ดังต่อไปนี้ค่ะ ................." จิคริล พิธีกรสาว ได้รีบทำหน้าที่ตนเองต่อไป

                    เหล่าสกัลแองเจิลต่างโดนจับตัวขึ้นยานลำเลียงไปแล้ว ยานของพวกเธอถูกยึดผลึกทั้งหมดโดนยึด ไม่เหลือชื่อสกัลแองเจิลอีกต่อไป

                    สนามได้ถูกปิดตัวลง สงครามได้จบลงไปแล้ว

                    ยานลำเลียงขนาดใหญ่ได้ลากยานลำเลียงขนาดกลางของสกัลแองเจิลกลับไปยังอาณาจักรแม่ในทันที

                   

                    *เหลือทิ้งไว้เพียงความผิดหวังของเด็กสาวผู้อยู่เบื้องหลังสกัลแองเจิล

                    *"ฮึก เรารู้สึกตัวช้าเกินไป ฮึก เสียพลังฮึก ไปหมดแล้ว ฮึก ต้องเริ่มใหม่ คนเดียวอีกแล้วเหรอ ฮึก" เธอนั่งร้องไห้ซึมกะทืออยู่สักพัก "ไม่สิ!" เธอก็นึกขึ้นมาได้ ก่อนจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำใสๆ พร้อมเอ่ยด้วยริมฝีปากเล็กๆนั้น

                    *"นายบอกจะช่วยชั้นสินะเพราะว่างงาน และเห็นชั้นเหงา" เธอดันตัวลุกขึ้นพร้อมกับหลับตาแน่วแน่ เหมือนกับใช้พลังวิเศษบางอย่าง สร้างเป็นคลื่นพลังกระจายออกมารอบตัว "ไม่ว่านายจะอยู่ที่โลกไหน ชั้นก็จะเปิดประตูมิติเพื่อลากนายมาหาชั้นให้ได้ ล้างคอรอได้เลย" เธอเอ่ยอีกครั้งก่อนที่ร่างกายของเธอ จะหายไปจากสถานที่แห่งนั้น

     

    จบ บทนำ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×