ศาลาพักใจ รีวิวการ์ตูนยามว่าง

ลำดับตอนที่ #4 : Undead Lovers รักเธอไม่มีวันตาย

     

Undead Lovers มังงะเรื่องนี้ได้ลิขสิทธิ์โดย Luckpim และออกมาจนจบบริบูรณ์แล้ว ณ เล่มที่3

โดยปรกติแล้ว ผมจะอ่านมังงะบนเน็ต ซึ่งเป็นเรื่องที่ยังไม่มีลิขสิทธิ์ในไทย(อ่านฉบับEngเอา) หลังจากเบื่อแนวเอจจิเซอร์วิสแล้ว ผมเลยมาลองแนวรักหวานซึ้งกันบ้าง จนมาสุะดุดเรื่องนี้เมื่อปีก่อนซึ่งผมประทับใจและชอบมันเอามากๆ มากสุดๆ ปัญหาคือEngยังไม่จบ แต่ตัวดิบจริงๆจบแล้ว ผมจึงเสิร์ชหาดู จนรู้ว่ามันมีลิขสิทธิ์ในไทย โดย Luckpim นั่นเอง (ค่ายนี้โดนใจผมหลายเรื่องเลย LCเด็ดใหม่ทั้งนั้น) เลยจะมาชักชวนให้มาอ่านด้วยกันครับ55

ความรักอันแรงกล้า

     เคยหลงรักใครสักคนไหมครับ ชอบมาก ชอบเสียจนหัวใจจะระเบิดออกมาณตรงนั้นให้ได้เลย เมื่อคิดถึงเธอทีไรจิตใจก็เผลอหลุดลอยไปทุกครา เด็กหนุ่มที่ชื่อ คาโนะ จุน กำลังเผชิญหน้ากับความรู้สึกแบบนั้นอยู่

คาโนะ จุน เด็กผู้ชายธรรมดาทั่วไปที่ไม่มีอะไรพิเศษ เขามีความรู้สึกอย่างหนึ่งอยู่ภายในหัวใจ "รักฮาเซเบะที่สุด" ทำวิธีไหนก็สลัดความรู้สึกนี้ออกไปไม่ได้ เขาหลงรักฮาเซเบะ เพื่อนร่วมชั้นของเขาหัวปักหัวปำ 

เขารวบรวมความกล้าทั้งหมด และสารภาพความรู้สึกออกไปตรงๆ ผลลัพธ์ที่ได้กลับมาคือ

"ฉันเองก็ชอบจุนคุงเหมือนกัน..."

"ช่วยชอบฉันตลอดไปได้มั้ย?"

"สัญญานะ"

ฟุ่บ....

     ฮาเซเบะหายวับดับไปจากตรงหน้าเขา ไม่เหลือร่องรอยอะไรเลย ตัวตนของฮาเซเบะถูกลบไปอย่างสมบูรณ์

ทั้งเพื่อน ทั้งอาจารย์ ทุกคนลืมเรื่องของฮาเซเบะไปหมด ราวกับไม่เคยมีเธออยู่บนโลกนี้

หลายปีผ่านไป จุนขึ้นเรียนชั้นม.ต้น เข้าชมรมกีฬา ชีวิตที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ จนกระทั่ง1ปีผ่านไป จุนขึ้นชั้นม.2

คนๆนี้ คนที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาจำได้เป็นอย่างดี ไม่มีวันลืมเลือนไปเด็ดขาด "ฮาเซเบะ!!!!"

"หา? นายเป็นใคร?"

     เธอตอบกลับมาด้วยท่าทางเย็นชา ราวกับไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แท้จริงแล้ว ฮาเซเบะคนนี้อ่อนกว่าเขาอยู่ปีนึง

หรือก็คือเป็นรุ่นน้อง บุคลิกลักษณะนิสัยเรียกได้ว่าเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ แต่ว่าไม่ผิดแน่ คนๆนี้คือ"ฮาเซเบะ ริโนะ" ถึงฮาเซเบะจะเปลี่ยนไปแค่ไหน จุนก็ยังชอบฮาเซเบะต่อไป แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน ทั้งจดหมายรัก เพลงรัก ทำทุกวิถีทางฮาเซเบะก็ไม่เหลียวแล

     จนวันหนึ่งจุนเก็บกระดาษที่หล่นจากกระเป๋าของฮาเซเบะขึ้นมา มันคือใบสมัครแข่งขันการเขียนพู่กันประเภททีม และจากข่าวบนหังสือพิมพ์ทำให้รู้ไปอีกว่า ฮาเซเบะก็เป็นเด็กมีพรสวรรค์ด้านนี้จนได้รับรางวัลในสมัยเด็ก

จุนจึงเอาใบไปคืนฮาเซเบะที่ห้องชมรม และปลุกใจสมาชิกชมรมจนยอมแข่งด้วย โดยให้ฮาเซเบะเป็นอาจารย์ เวลาฝึกคือช่วงปิดเทอมฤดูร้อน   จุนทำทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นการหาที่ฝึก ทำความสะอาด แม้คนอื่นจะท้อแท้จนเหลือแค่2คน แต่จุนก็ตระเวนไปจุดไฟตามบ้านทุกคนให้ฮึดสู้อีกครั้ง ความมุ่งมั่นนี้เอง ทำให้ฮาเซเบะเปิดใจยอมรับจุน

เช้า กลางวัน เย็น ทุกคนฝึกอย่างเอาเป็นเอาตายมากแค่ไหนก็ไม่หวั่น 

แม้สุดท้าย ผลจะตกรอบก็ตาม แม้จะเสียใจ แต่ก็รู้สึกดีใจ "เพราะนี่เป็นปิดเทอมฤดูร้อนที่สุดยอดที่สุด"....

     ระหว่างเดินกลับบ้านกัน2คน ฮาเซเบะได้พูดคำขอบคุณมากมายออกมา เพราะจุนเธอถึงได้เพื่อนพ้องมากมาย และรักการเขียนพู่กันมากขึ้นไปอีก ทั้งหมดเป็นเพราะจุนแท้ๆ จุนรู้สึกดีใจจนน้ำตาไหลออกมา

"สิ่งที่ฉันทำทั้งหมด เป็นพลังให้ฮาเซเบะ...ดีใจจริงๆที่คนที่ฉันรักคือเธอ" ชายหนุ่มสารภาพรักออกไปเช่นเคย

คำพูดที่เต็มไปด้วยความรู้สึก แม้จะเป็นคำพูดเดิมๆ แต่จุนพิสูจน์ความรักของเขาด้วยการกระทำ เขารักฮาเซเบะและอยากเป็นพลังให้ฮาเซเบะ ความรู้สึกนั้น ส่งตรงไปยังหัวใจของฮาเซเบะ...

"ฉันเองก็ชอบรุ่นพี่ค่ะ"

ฟุ่บ...

ฮาเซเบะหายไปต่อหน้าต่อตาเขาอีกครั้ง ดังเช่นในอดีตไม่มีผิด....

"ถ้าพวกเรารักกัน ฮาเซเบะจะหายไป"....

จบการเล่าเรื่องแต่เพียงเท่านี้ครับ

     ผมคิดว่าคงมีคนอยากอ่านเพิ่มขึ้นแล้ว(ไม่มากก็น้อย55) ตอนผมได้อ่านครั้งแรก มันรู้สึกตันขึ้นมาในหัวอก รู้สึกจุกแบบแปลกๆ (ที่เขาเรียกว่าปวดตับรึเปล่า) เชื่อเถอะครับว่าอ่านเรื่องนี้แล้ว แม้จะปวดตับมากขนาดไหนแต่มันก็สร้างรอยยิ้มได้ครับ กับการกระทำเพื่อคนรักแบบสุดโต่งของจุน จุนนี่ผมเรียกได้ว่าเป็นคนที่ทุ่มเทความรักให้คนๆเดียวอย่างแท้จริง แม้ฮาเซเบะจะเปลี่ยนไปแค่ไหน เขาก็ยัง "ชอบ ชอบ ชอบ ชอบที่สุด"

และหลังจากนี้ จะมีฮาเซเบะหลากหลายแบบออกมาให้เราร่วมติดตาม แต่ละตอนก็เหมือนชีวประวัตินึง เรื่องราวนึง

จนบางครั้งก็คิดไม่ออกว่าจุนจะทำยังไงให้ฮาเซเบะคนนี้หลงรักได้ และถึงแม้ทั้งสองคนจะได้รักกัน แต่สุดท้ายก็ต้องจากกันไป ทิ้งไว้แต่เพียงความรู้สึกโดดเดี่ยว แบบนั้นมันจะดีเหรอ? ควรเลิกชอบงั้นเหรอ? ความรักมันคืออะไร?

สำหรับจุนแล้ว คำตอบนั้นเขารู้ดี เขายึดมั่นในความรักที่มีให้ต่อฮาเซเบะ เป็นที่สุดของหัวใจ

"Undead Lovers รักเธอไม่มีวันตาย"