ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันแรกที่รู้จัก
เ้าวันรับน้ออันแสนสใส ทุน่าเรียมพร้อมที่ะทำิรรม่าๆเป็นวันแรที่น้อปี1 ะไ้เ้ามาทำวามรู้ัรุ่นพี่ทำวามรู้ัับหมาลัยให้มาึ้น
"แบฮยอน!!"
"ไีโอ!!!" แบฮยอนูใไม่น้อยที่เอเพื่อนเ่าาโรเรียนเียวันพวเาย้ายมาาโลมาเรียนที่ปูานึ่ถือว่าไลพอสมวร
"ไม่ิว่าะเอเพื่อนเลยนะเนี่ยยย"
"ไม่ิเหมือนัน ฮ่าๆ"
"แบเรียนะอะไรหรอ"
"ะหมูรอบ"
"เี๋ยวเ!"
"ิิ เราอยู่ะอัษร เอีนอะ"
"อ๋อ เราเออัฤษนะ"
"ไปเ้าแถวันเลยมั้ย"
"ไปนั่เล่นัน่อนมั้ย"
แบฮยอนูมือเพื่อนาโไปที่แถวอนนี้เป็นเวลา 7.30 น. พี่ๆนัให้มา่อน 8.00 น. ึ่มีเวลาให้ทั้สอุยถามไถ่ทุ์สุันไ้พอสมวร และมีเวลาพูุยับเพื่อนใหม่้าๆไ้อี
"แๆเราอนั่้วยไ้มั้ย"
"ไ้เลยๆ"
"อบุ้าบ" แบฮยอนเป็นฝ่ายเ้าหาเพื่อนใหม่
"ามสบายเลย นายสอนื่อไรอะ"
"เราื่อแบฮยอน ส่วนนี่ีโอ"
"เราเวนี้นะ" เธอยิ้มให้อย่าเป็นมิร
"ไปเ้าแถวรอันเลยมั้ย" ีโอพูึ้นมา
"พวนายไป่อนเลยเรารอเพื่อนอีนนึน่ะ"
"แล้วเอันใหม่น้าาา" แบฮยอนโบมือให้
ทัู้่่าแยันไปเ้าแถวามป้ายที่ปับอไว้ว่าเอไหนเ้าแถวรไหน ระหว่าที่เ้าแถวแบฮยอน็ทำวามรู้ัับเพื่อนรอบัว ผู้ายแถวนั้นสนใแบฮยอนเป็นแอย่ามา้วยน่าาที่น่ารั ผิวาวๆแ้มแๆ และนิสัยที่เป็นมิรวยหน่อยๆ
"นายหน้าาน่ารัมาแบฮยอน ฮ่าๆ" เพื่อนผู็หิในลุ่มรนั้นพูึ้นมา
"เราหล่อ่าหาเี๋ยวปั๊ี!!"
"ยอมแล้ว้า"
พอถึเวลาพี่็ให้ทำิรรมเล็ๆน้อยๆนันทนาารเรียน้ำย่อย มันสนุมาและไม่เหนื่อยเลยสันิ พอถึเวลา11.00น. พี่ๆ็ปล่อยให้น้อพัไปรับประทานอาหาร
"เอาหล่ะ อนบ่ายเอันนะรับน้อๆ"
"่าาา!!/้าบบบ!!"
สิ้นเสียรุ่นพี่ที่ะบาน็เินไปนเียว เป็นลุ่มบ้า เป็นู่บ้าัารเินามไปที่โรอาหาร แ่ทันในั้นอาารย์ท่านนึ็เรียแบฮยอนให้ไป่วยยหนัสือไปเ็บ
"หนูๆ"
"ผมหรอรับ" แบฮยอนี้ัวเอ
"่วยยหนัสืออนี้ไปห้อวิาารทีสิ อาารย์แ่แล้วยไปไม่หม"
"...ไ้รับ"
มันไม่ใ่น้อยๆเลยถ้าแบฮยอน้อยไป้อทำสอรอบแน่ๆ เพราะมันเินำลัที่เาะสามารถยไปรอบเียวไ้ ที่สำัห้อวิาารมันไม่ใ่ใล้ๆ!!
"ไ เรียูหรอ"
"นายเินผ่านห้อวิาารมั้ย"
เาพยัหน้าอบ
"่วยหน่อยสิ นะ" แบฮยอนทำสายาอออ้อนิว่าน่าสสารที่สุแล้ว
"ะบ้าหรอเพิ่ะลาวันแสๆ"
"ทะลึ่นะเนี่ยยย!!"
"มาเี๋ยว่วย" เาแอบยิ้มเล็น้อย แล้วรีบไป่วยยหนัสือที่วาอยู่บนพื้น
"อบุ้าบ" แบฮยอนยิ้มหวานให้
ทั้สอ็เินเอาหนัสือไปไว้ที่ห้อวิาารเรียบร้อย
"นายื่อไรอะ แล้วเรียนะอะไร" นัวสูเป็นนเอ่ย
"เราื่อแบฮยอนอยู่ะอัษร เอภาษาีน"
านยอลพยัหน้า
"แล้วนายล่ะ"
"เหมือนนายนั่นแหละ"
"อ้าวหรอ เยเฮททท"
Rrrrrr..............
แบฮยอนรีบรับโทรศัพท์ เพราะเป็นสายอเพื่อนาโอที่รอิน้าว หิวไส้ิ่วแล้วมั้
"เราไป่อนนะ เพื่อนเราามแล้ว"
"โอเๆ แล้วเอัน"
"บ๊ายบายยยยย"แบฮยอนวิ่ออไปพร้อมับโบมือลา
านยอลโบมือและยิ้มอบ
หลัาที่แบฮยอนวิ่เ้ามาที่โรอาหาร สายาวาไปทั่วเพื่อหาเพื่อนาโ แ่มอเท่าไหร่็ไม่เอสัที แบฮยอนึหยิบโทรศัพท์ึ้นมาโทรหา
(ฮัลโหล)
"ุอยู่หลุมไหนอะ"
(วนนน นั่อยู่้าหลัแบ)
แบฮยอนัารวาสายโทรศัพท์แล้วเินเ้าไปหาทันที
"ีโอ!!"
ั๊่าว
"็มอไม่เห็น ทำไมไม่เรียล่ะ เปลือเินโทรศัพท์นะเนี่ยยยยย!"
"ิน้าวไปเลย" ีโอเลื่อนาน้าวเ้าไปใล้ๆแบ สั่ไว้นานนอนนี้มันเย็น หน้าาเลยไม่่อยน่าินสัเท่าไหร่
"อบุน้า"
"เอออออ"
ิ๊่อ~~~
'ประาศๆ วันนี้อนบ่ายรอให้น้อๆปี 1 ทุน มารวมันที่สนามฟุบอล้วยนะะ'
เสียประาสัมพันธ์ัึ้น อนนี้เป็นเวลาเทียนิๆพอะมีเวลาเรียมัวมาพอ
พอถึเวลาที่้อไปรวมที่สนามฟุบอล ีที่วันนี้น้อฟ้าแ่มใสไม่มีแเลยสามารถไปนั่ในสนามไ้โยที่ไม่้อบ่นร้อน
"ั้นเราไปเ้าแถว่อนนะ" แบฮยอนโบมือลาเพื่อนาโ่อนที่ะเินไปเ้าแถว
"น้อๆมาันรบหรือยัรับ ูป้ายะอัวเอีๆนะ"
"ิรรมเราับแยะนะรับ!"
"น้าหน้าแ่ละแถวลุึ้นเ็เพื่อนๆในะห้อัวเอ้วยนะรับ!"
"วันนี้ไม่มีแนะ อย่าเพิ่เบื่อันนะะ!"
"่าาาา!!//้าบบบบ!!"
หลัาเ็นเสร็ เหล่าพี่ๆ็เินมาล้อมวน้อๆามะอัวเอ นี่ะะยืนปิอาาศหายใันรึเปล่าเนี่ย
"ะอัษรศาสร์อเรา ในอนนี้มี 3 เอที่ร่วมันับพี่รหัสน้อรหัสนะะ"
"มีเอภาษาีน อัฤษ และฝรั่เศษ รวมน้อๆปี 1 มีทั้หม 221 นนะรับ"
"ส่วนพี่ปี 2 มีทั้หม 215 เพราะะนั้นะมีพี่รหัส 6 นที่มีน้อ 2 นนะรับ"
"เอาล่ะมาับลาันเลย่าา!!"
สิ้นเสียพี่ผู้หิล่าวเหล่าน้อๆ่าเินแถวามๆันเพื่อที่ะับลา
"ื่นเ้ลลลล"
"ระลิ้นหาแป๊ะมึหรอรับ"
"็มันื่นเ้ลลลล"
"ู็เหมือนันแหละน่า"
เสียเพื่อน้าๆแบฮยอนทำให้นรอบ้าำไม่น้อยเลย ฮ่าๆ หลัาทุนับลาและฟัรุ่นพี่บรรยายอะไรเสร็สรรพ็แยย้ายันไปามหาบ้า พับ้า ลับหอบ้า ุยับเพื่อนบ้า
"แบมึไ้ำใบ้อะไรหรอ" เพื่อนาโเป็นฝ่ายเินเ้ามาถาม
"我是天使(หว่อือเทียนี)ันเป็นเทพบุร"
"เฮ้ย! เหมือนันเลย" านยอลที่ยืนอยู่้าๆอนไหนไม่รู้พูออมา
"อ้าวานยอล ริิ!!?"
านยอลพยัหน้ารัวๆ
"ใรอะ" เพื่อนาโระิบหูถามแบฮยอน"
"อ๋ออออ นี่านยอลเอันอนที่อาารย์ใ้ยหนัสือ" แบฮยอนผายมือไปทาานยอล
"หวัีเราื่อีโอนะ" เพื่อนาโยิ้มให้
"หวัีๆ"
"เฮ่!! แบฮยอนไปินนมันมั้ย" เสียนหนึ่ในลุ่มเพื่อนที่รู้ัันในแถวเมื่อสัรู่
"มันแน่นอนอยู่แล้วววว!!"
ีโอสะิบอแบฮยอนว่าเา้อลับแล้วเพราะมีนัิน้าวันพ่อและแม่ที่ริีโอ็อยาอยู่ทำวามรู้ัเพื่อน่ออีสันิ านั้น็โบมือลาัน านยอลับแบฮยอนเินามลุ่มเพื่อนไปและหานมมานั่ทานรวมลุ่มัน
"ทุนๆ" แบฮยอนเป็นฝ่ายเริ่มุย
"ว่าไ๊ะ" ูโฮหนึ่ในลุ่มเพื่อนอบ
"ุ้อะไรน่าลัว"
"ุ้เผา!"
"ุ้าย"
"ุ้เ้น ฮึ่ยยยย!!"
"ผิๆๆๆ"
"แล้วอบอบือไรอะ"
"ุ้ๆู๋!!~~"
"ออนุาบหัวแบ่าาา!" เวนี้เป็นนพู
"แ านยอล่วยเ้า้วยยยย"
"โอ๋เอ๋" านยอลพูแล้วลูบหัวแบฮยอน
"โอ๊ยยยยย!! อีน่ารั"
แล้วทุน็ุยันไปเรื่อยๆถามันว่ามาาที่ไหนบ้า รอบรัวเป็นอย่าไร บ้านอยู่แถวไหนอบินอะไรเรียนอะไร ผ่านไปสัพัทุน็เรียมัวลับบอลาันเสร็สรรพ
"ให้ไปส่มั้ยแบ"
"ะีหรอเราเรใอะ"
"ไม่้อสุภาพ็ไ้ ไหนๆ็มีพี่รหัสนเียวันแล้ว"
"โอเรับมึ"
"อไอี ไลน์ เฟส หน่อยิ"
"โทรศัพท์มาิ"
"อ่ะ"
านยอลยื่นโทรศัพท์ให้แบฮยอน เพียไม่ถึนาที็รับลับืนมา
"สรุปลับไ"
"ั้นไปส่หน่อยะไม่ไม่้อเสียั์่ารถ ฮ่าๆ"
"บ้านอยู่ไหนอะ"
"อนนี้อยู่อนโCBอะ"
"ที่เียวันนี่หว่า"
"เยเฮทททท"
ิๆ เราว่ามันูไม่น่าอ่านเลย่าาา มีบทสนทนาเยอะเลยแ!!
อมเม้น์เป็นำลัใให้เรา้วยน้าาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น