คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ถ้าคิดได้...
"เซน..." ฉันอึ้งไปกับภาพที่เห็นทันที ชายรูปรางสูง หุ่นดี หน้าตาหล่อเหลา แทบจะไม่เหลือเคล้าเดิมเลยแม้แต่น้อย "เกิดอะไรขึ้นน่ะ?
"ทำ... " เซนพยายามจะพูดแต่เหมือนกับเลือดที่กบอยู่ที่ริมฝีปากมันคงทำให้เขาเจ็บมาก ฉันไม่รอช้ารีบพยุงเซนเข้าบ้าน วันนี้เขาคงไม่ทำอะไรป่าเถื่อนอย่างวันนั้นอีกแน่ ขนาดปากยังอ้าไม่ขึ้น... เขาจะเอาแรงมาจากไหนกันหล่ะ
"ไปมีเรื่องกับพวกคนในผับมาใช่มั้ย?" เซนพยักหน้าก่อนจะนอนลงบนโซฟา "ไปนอนบนเตียงดีกว่านะ" ฉันพูดพลางฉุดกระชากลากถูเขา แต่ก็ไม่เป็นผล
"อะไออีก (อะไรอีก)!?"
"นายจะมานอนตรงนี้ไม่ได้นะเซน! บอกให้ขึ้นไปนอนบนเตียงไง!"
"ไอ้อัวอั้นอ้ำอึ๊ไอ (ไม่กลัวชั้นปล้ำรึไง)?" ฉันตีแขนของเซนไปหนึ่งที่ก่อนจะพูดต่อ
"อ้าปากยังแทบไม่ได้ยังทำมาปากดี ไม่อยากนอนบนเตียงก็เรื่องของนายชั้นไปนอนล่ะ!" ฉันตะคอกใส่เซนก่อนจะเดินไปนอนบนเตียง
@Zayn's Part
ผมถอนหายใจก่อนจะพยุงตัวเองเดินไปน้อยบนเตียงข้างๆเฌอแตม
"อ๊ะ... เซน" ผมไม่สนใจเสียงตกใจของเธอสักนิด
ผมไม่รู้ว่าผมคิดบ้าอะไรถึงได้ถ่อสังขารมาที่นี่ ไม่ใช่เพราะกลัวเลียมด่าว่าไปสร้างเรื่องในผับมา แต่... ผมอยากให้คนที่นี่ทำแผลให้มากกว่า ถึงผมจะรู้สึกดีและรักไนออลก็จริงแต่มันคงเป็นแต่ความเอ็นดู แตกต่างกังความรักที่ผมมีให้กับคนตรงหน้า ผมซุกใบหน้าไว้ที่ช่างต้นคอของเธอก่อนจะผล็อยหลับไป
@Harry's Part
แปลกจังแฮะวันนี้ผมรู้สึกคิดถึงเฌอแตมมากกว่าปกติจัง ทั้งที่ก็ได้เจอกันทุกวันอยู่แล้ว ผมคิดพลางแกว่งกุญแจรถไปมาแล้วเดินเข้าไปที่อพาร์ทเมนต์ของเฌอแดม
ก๊อกๆๆ ผมเคาะประตูบานสีขาวที่ดูมีตำหนินิดหน่อย ผมหุบยิ้มไม่ได้แม้แต่น้อยเมื่ออีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าผมจะเจอนางฟ้าของผมแล้ว
"ค่ะ... ใครคะ?" แค่ได้ยินเสียงใสๆที่ดังออกมาจากประตูบานนี้ผมก็แบบคลั่งจนอยากจะเห็นหน้าของเธอซ่ะแล้ว
"ลองทายดูสิ"
"ฮ่ะ... แฮร์รี่!?" ผมขำเล็กน้อยเมื่อน้ำเสียงของเธอดูตกใจเป็นพิเศษเมื่อรู้ว่าเป็นผม
@Chertam's Part
"ซวยแล้วเซน!" ชั้นวิ่งกลับเข้าห้องมาก่อนจะปลุกเซนที่นอนตายอยู่บนเตียง
"อะไร... หืม?"
"แฮร์รี่มา!" เซนพยักหน้าให้ฉันก่อนจะนอนต่อ บ้าเอ้ย! นี่เขาไม่สะทกสะท้านอะไรเลยรึไงเนี่ย!
"แตม... ได้ยินผมมั้ยเนี่ย?" แฮร์รี่เริ่มส่งเสียงไม่พอใจหลังจากที่ฉันไม่ยอมออกไปเปิดประตูให้เขาสักที
"ได้ยินแฮร์รี่... แปปนะชั้นเพิ่งตื่นน่ะ"
"ห้ะ!? แฮร์รี่หรอ!?" เซนพูดก่อนจะเด้งตัวขึ้นมาจากเตียง "ทำไงดี!?"
"ไปหาที่หลบก่อน"
"ที่ไหนเล่า!?" เซนเริ่มขึ้นเสียง ตายเถอะ! แล้วฉันจะไปหาที่ไหนหล่ะเนี่ย!? ตู้!
"ตู้ไงเซน! เข้าไปหลบก่อน" ฉันบอกกับเซนก่อนจะผลักตัวหนาๆของเขาเข้าไปในตู้เสื้อผ้าของฉัน แล้วรีบวิ่งไปที่ประตู
"ไงแฮซ" ฉันส่งยิ้มแหยๆให้เขาก่อนจะเหล่ไปมองภายในห้องเพื่อตรวจความเรียบร้อย
"ผมมากวนเวลานอนรึป่าว?"
"เอ่อ... เปล่าเลย ว่าแต่นายมีอะไรหล่ะ?" ฉันพูดพลางเดินนำแฮร์รี่มาที่ห้อง
"คิดถึง... ไม่ได้หรอ?" เขาบอกก่อนจะใช้มือหนามาพันรอบเอวของฉัน รู้สึกแปลกๆแฮะ ที่ต้องมาจูบแฮร์รี่ต่อหน้าเซนที่อยู่ในตู้แบบนี้ แต่ก็ดีกว่าที่จะให้แฮร์รี่รู้ว่าเซนมานอนกับฉันทั้งคืนล่ะกัน
"พอก่อนเถอะพ่อไวไฟ" ฉันออกปากห้ามแฮร์รี่ทันทีเมื่อรู้สึกว่าเขาต้องการที่จะทำอะไรๆมากกว่าจูบ
"เอ้า ก็ได้ฮ่ะ งั้นวันนี้ผมมารับแตมไปทำงานนะ" แฮร์รี่พูดพลางส่งยิ้มน่ารักๆมาหาฉัน ฉันพยักหน้าให้เขาก่อนจะบอกให้เขาออกไปรอฉันตัวที่ห้องนั่งเล่น
"เซน... เป็นไงมั่ง หายใจออกมั้ย?" ฉันถามเซนทันทีหลังจากเปิดประตูเสื้อผ้าออก เพราะกลัวชายร่วงสูงตรงหน้าขนาดอากาศหายใจ
"อืม" เซนตอบสั้นๆ ก่อนจะนั่งลงบนเตียง ฉันยิ้มแหยๆให้เขาก่อนจะรับหยิบเสื้อที่ต้องใส่ไปทำงานวันนี้เข้าห้องน้ำไปเปลี่ยน
ฉันออกมาก็เจอกับเซนพี่หลับอยู่บนเตียง นี่เขาเลยวัยเจริญเติบโตมานานแล้วนะ ทำไมถึงหลับได้หลับดีขนาดนี้กันหล่ะ? ฉันเดินไปหาเขาก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าไปหา แต่ก็ต้องสะดุ้งทันทีเมื่อ ร่างหนาตรงหน้าลืมตาขึ้น
"คิดจะลักหลับชั้นงั้นหรอ?" ฉันผละใบหน้าออกมาก่อนจะรีบจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
"เปล่าซ่ะหน่อย"ฉันพูดก่อนจะเดินออกจากห้องไปหาแฮร์รี่ที่ห้องนั่งเล่น แล้วเดินทางไปทำงานกับเขา
@Harry's Part
"นี่เซน"ผมเรียกเซนด้วยเสียงแหบพร่าทันทีเมื่อทุกคนออกไปซื้ออาหารเย็นเหลือแต่แค่ผมกับเขา
"หือ?..."
"นายคิดอะไรกับแตม... "เซนไม่รอให้ผมพูดจบ เขาก็รีบคว้าหมอนที่อยู่ใกล้มือที่สุดปาใส่หน้าของผม
"จะบ้ารึไง? เฌอแตมน่ะแฟนนายนะ ชั้นจะไปคิดอะไรได้ยังไงหล่ะ"เซนพูดพลางหัวเราะคงเพราะความคิดบ้าๆบอๆของผมมั้ง... แต่สิ่งที่ผมคิดมันอาจจะเป็นไปได้นะ ก็ในเมื่อผมกับแตมไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย เราก็แค่เล่นเกมคู่รักปลอมๆที่ถูกสร้างมาโดยไรจุดหมาย และอะไรๆก็เกิดขึ้นได้...
ผมน่าจะคิดได้มาตั้งนานแล้วนะว่าผมรักเธอ ไม่ใช่ไนล์ แต่จะทำไงได้ ก็ในเมื่อถ้าผมทำอะไรเอาแต่ใจตัวเองอีก คนที่เจ็บมันจะเพิ่มขึ้นเป็น4คน... เพราะงั้น ผมขอรับความเจ็บเหล่านั้นไว้เองดีกว่า และใช่... มันน่าจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้วหล่ะ คนเอาแต่ใจ คนเห็นแก่ได้ ตอนจบมักจะไม่สวยเสมอไป... Zayn Malik
ความคิดเห็น