คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การเปลี่ยนแปลง
การเปลี่ยนแปลง
@Chertam's Part
"ตื่นเช้าจังที่รัก" เซนพูดด้วยความงัวเงียพลางเอื้อมมือมากอดฉันจากทางด้านหลัง
"ออกไปซ่ะ"
"ห้ะ? อะไรนะ?"
"ชั้นบอกให้ออกไป!" ฉันตะคอกเซน เขาทำเสียงไม่พอใจก่อนจะหยิบเสื้อผ้ามาใส่ให้เรียบร้อยแล้วกระทืบเท้าออกไป
น้ำใสๆที่ฉันกลั้นไว้ไม่ให้มันไหลออกมา ตอนนี้มันกลับไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย ฉันนั่งมองรอยเลือดที่อยู่บนเตียงก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ
ฉันเปิดน้ำให้เต็มอ่างอาบน้ำก่อนจะค่อยๆนั่งลงไปในอ่าง ระหว่างที่ฉันกำลังชำระล้างมณฑิลออกจากร่างกาย ฉันก็เหลือบไปเห็นคิสมาร์กที่ไม่รู้ว่าเป็นของเซนหรือแฮร์รี่ ฉันนั่งกอดอกเข่าตัวเองพลางคิดถึงเรื่องเมื่อคืน... ความรัก ความต้องการ ความโปรดปรานที่มีต่อเซนมาตลอด หายไป... เหลือเพียงแต่... ความชัง ความรังเกียจ และความขยะแขยง
@Zayn's Part
"นี่ก็เกือบสามวันแล้วนะที่ติดต่อแตมไม่ได้น่ะ" แฮร์รี่พูดด้วยความเป็นห่วง
"คงไปนอนกกกับผู้ชายอยู่หล่ะมั้ง" ผมพูดพลางนั่งกินเยลลี่บีนในถ้วย
"พูดแรงไปป่ะเซน? นี่แตมยังเวอร์จิ้นอยู่นะ นายไม่รู้รึไง?" ผมเลิกสนใจเยลลี่บีนของแฮร์รี่แล้วนึกถึงเรื่องเมื่อสองวันก่อน ตอนที่ผมกำลังใส่เสื้อผ้าอยู่นั้นผมก็เหลือบไปเห็นรอยเลือดที่ผ้าปูที่นอน แต่ตอนนั้นมันเป็นเพราะผมนึกว่าหล่อนเป็นประจำเดือนเลยไม่ได้คิดอะไร
"ใครว่าหล่ะ? แฮร์รี่น่ะพรากเว่อร์จิ้นหล่อนไปแล้วนะ" ผมพูดพลางสังเกตไปที่ทั้งสามคนที่จ้องหน้าแฮร์รี่นิ่ง
"อะไร? ชั้นไม่ได้ทำสักหน่อย หล่อนบอกว่าหล่อนยังไม่พร้อมชั้นก็ไม่ทำ" แฮร์รี่พูดพลางยัดเยลลี่บีนเข้าปาก
"ถ้าหล่อนไม่พูดนายก็คงทำหล่ะสิ ใช่มั้ยหล่ะ?" ลูอิสแซวแฮร์รี่ ผมลุกขึ้นก่อนจะเดินตรงไปที่ประตูของสตูดิโอ แต่กลับพบกับหล่อนก่อน
"เฌอแตม" ผมเรียกชื่อของหล่อนเบาๆ เฌอแตมเดินผ่านผมไปแล้วไปนั่งลงข้างๆสี่คนที่เหลือ... นี่หล่อนตั้งใจจะเมินผมงั้นหรอ?
"ว่าไง? หายไปตั้งสองวันคิดถึงชั้นมั้ย?" หล่อนถามอย่างเป็นกันเอง ผมค่อยๆนั่งลงบนแขนโซฟาข้างๆแฮร์รี่
"คิดถึงจนจะบ้าตายอยู่แล้วรู้มั้ย" แฮร์รี่พูดก่อนจะขยี้ผมเปียของหล่อน ปกติเฌอแตมจะปล่อยผมตลอดนะ แต่ผมเปียก็ไม่ได้ทำให้หล่อนสวยน้อยกว่าวันอื่นๆเลยสักนิด
"อย่าสิแฮซ! ผมยุ่งหมดแล้ว" หล่อนปรามแฮร์รี่ก่อนจะจัดผมเปียของตัวเองให้เรียบร้อย
"รอยดูด? แฮซซ่า... " ลูอิสพูดพลางมองไปที่แฮร์รี่ด้วยความทะเล้น เฌอแตมพยายามเอาผมเปียมาปิดรอยดูดบนคอไว้ พลางมองผมด้วยหางตา
"ไปหาไรกินกันม่ะ?" ไนออลถามขึ้น
"ไม่อ่ะ... กินไม่ลง ขยะแขยง!" ผมสะดุ้งเล็กน้อยกับคำพูดของเฌอแตม หล่อนจ้องหน้าผมพลางแค่นยิ้มใส่
"นี่แตม!" ผมเรียกชื่อของหล่อนด้วยเสียงเขียว
"ว่าไงเซน มาลิค?" รู้สึกเจ็บไงไม่รู้แฮะที่โดนเธอเรียกว่า เซน มาลิค เต็มยศซ่ะแบบนั้น
"เฮ้ย! อย่ากัดกันดิวะ" ลูอิสพูดพลางโยนรีโมตมา แต่ก็ผิดเป้าหมายนะ โดนหัวแฮร์รี่เต็มๆ
"โอ้ย!" แฮร์รี่โอดครวญพลางกุมหัวตรงที่โดนรีโมตของลูอิสปามา
เฌอแตมจับขมับของแฮร์รี่ก่อนจะค่อยๆเป่าเบาๆแถวๆนั้น "หายเจ็บยังที่รัก?"
"หายเจ็บแล้วฮ่ะ... นางฟ้าของผม" แฮร์รี่พูดพลางกุมมือของหล่อน
"ปะ... ไนออล ใครไม่หิวก็ช่างเขา" ผมพูดพลางฉุดไนออลให้เดินออกไปนอกสตูดิโอกับผม
"เซน... นายเป็นอะไรรึเปล่า?" ไนออลถามผมหลังจากเดินลงมานอกสตูดิโอแล้ว
"เปล่าหรอกไนล์" ผมพูดพลางส่งยิ้มให้ไนออล ไนออลส่งยิ้มกลับผมมา
"อยากกินติมอ่ะเซน" ไนออลพูดพลางชี้ไปที่รถเข็นขายไอศกรีม
"รับอะไรดีครับ?" เจ้าของร้านเข็นไอศกรีมถามพวกผม
"เอา... วานิลลาสองครับ"
"ห้ะ? ชั้นไม่... " ไม่ทันที่ผมจะพูดจบไนออลก็เอาไอศกรีมโคนรมวานิลลายัดใส่ปากของผมทันที
"กินคนเดียวมันไม่สนุกนะเซน" ไนออลพูดก่อนจะค่อยๆเอามือเล็กของเขาปาดไอศกรีมที่เลอะปากของผมออก แล้วเอามันเข้าของปากเขา "อร่อยดีนะ"
@Chertam's Part
นี่หรอการกระทำของคนที่เพิ่งพรากความบริสุทธิ์ของฉันไปน่ะ... ฉันว่าจะไม่คิดอะไรแล้วแท้ๆแต่กลับ ทำไม่ได้สักนิด ฉันนี่หน้าโง่ไม่ใช่เล่นเลยเนอะ... ฉันคิดพลางมองไปที่ชายร่างสูงและชายตัวเล็กที่กำลัง... สวีตกันอยู่
"แตม... " ฉันหันไปหาต้นเสียงก่อนจะฝืนยิ้มให้เขา "ไม่เป็นไรนะ"
"อืม... " ไม่นานน้ำใสๆมันก็ไหลอาบแก้มทั้งสองข้างของชั้นอีกครั้ง ทั้งๆที่เซนกับไนออลกำลังมีความสุขด้วยกันอยู่แท้ๆ และนั่นมันเป็นสิ่งที่ฉันต้องการก่อนจะเริ่มเกมนี้ไม่ใช่หรอ? แล้วฉันจะร้องไห้ทำไมกันนะ?
แฮร์รี่รีบเข้ามากอดฉันไว้ก่อนจะจับหัวของชั้นให้ซบลงที่ไหล่ของเขา
"เธอนี่สุดยอดจริงๆ ร้องไห้ที่หน้าสตูดิโอแบบนี้" ฉันขำออกมาทั้งๆที่ยังคงอยู่ในอ้อมกอดของแฮร์รี่ "นี่จะร้องไห้หรือขำกันแน่ห้ะ?"
"ก็นายนั่นแหละที่ทำให้ชั้นขำ" ฉันพูดพลางผละตัวออกจากแฮร์รี่แล้วค่อยๆปาดน้ำตาออก
"นางฟ้า... ไม่เป็นไรนะฮ่ะ" แฮร์รี่ถาม ฉันยิ้มบางๆกลับไปให้เขา
ความคิดเห็น