คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Nick name
ตอนนี้คุณก็ได้ขึ้นรถของป้าของคุณแล้ว แต่คุณก็ไม่ได้ละสายตาจากใบหน้าของเซนสักนิด
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ ทำไมเสื้อ...?" ป้าของคุณถามหลังจากที่หล่อนเห็นเสื้อที่เต็มไปด้วยกาฟาของคุณ
"เรื่องมันยาวน่ะ" คุณตอบ หล่อนพยักหน้าให้คุณเล็กๆก่อนจะขับรถตรงไปที่อพาร์ทเม้นท์ของหล่อน
"ดูแลตัวเองด้วยนะ" ป้าของคุณบอกกับคุณหลังจากที่เธอช่วยคุณเก็บกระเป๋าเข้าห้องของคุณเรียบร้อยแล้ว "อีกชั่วโมงนึงป้าจะไปพบกับลูกค้า เกี่ยวกับเรื่องทัวร์ของพวกเขาน่ะ" ป้าของคุณบอก คุณพยักหน้ารับ
ป้าของคุณทำงานเป็นสไตล์ลิสให้กับหลายวง และคุณรู้สึกว่าจะมีวงนึงที่ดังมากเลยหล่ะ แต่คุณกลับจำชื่อวงของพวกเขาไม่ได้
คุณมองสารรูปตัวเองที่ดูไม่จืดเลยผ่านกระจกก่อนจะเปิดกระเป๋าเพื่อหาเสื้อผ้าตัวใหม่ ไม่นานคุณก็เข้าไปอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ดูดีกว่าเสื้อกั๊กเปื้อนกาแฟ
คุณได้ยินเสียงเคาะประตูที่หน้าห้องของคุณ คุณรีบใส่เสื้อผ้าที่คุณเลือกไว้ก่อนจะเดินไปเปิดประตูและนั่นมันทำให้ปากของคุณอ้าออกด้วยความตกใจทันที
"หวัดดีอีกครั้งฮ่ะ เฮ้! คุณเปลี่ยนเสื้อแล้วนี่"เขาพูดพลางส่งสายตาวิ้งค์ๆมาหาคุณ คุณมองข้ามเขาไป ให้ความสนใจกับอีกสี่คนที่เหลือที่อยู่ดีๆก็นั่งลงบนโซฟาในอพาร์ทเม้นต์ของป้าของคุณหน้าตาเฉย
"มาทำอะไรที่นี่?" คุณถามพลางมองไปที่เซนที่ทำตัวดูจะสบายเกินไปหลังจากนอนลงบนโซฟา
"สไตล์ลิสของผมไม่เห็นจะเคยบอกผมเลยว่าหล่อนมีลูกสาวน่ะ"
"ที่หล่อนไม่เคยบอกเพราะหล่อนเป็นป้าชั้นไง ไม่ใช่แม่ นี่นายอยู่ในวงที่ป้าของชั้นทำงานอยู่หรอ? เอ่อ... วันอีเร็กชั่น? หรืออะไรที่คล้ายๆกัน"
"วันไดเร็กชั่น!" เซนพูดชื่อที่ถูกต้อง แต่ยังไงมันก็ไม่ได้ทำให้คุณสนใจอยู่ดี
"มันก็เหมือนกันแหละ" คุณพูดแทรกชายผมลอน
"นี่หรอคนที่นายทำกาแฟหกใส่น่ะ?" ชายผมลอนถาม เซนพยักหน้า
"ชั้นว่าจะเลี้ยงกาแฟเธอ แต่เธอกลับสะบัดบ๊อบใสชั้น" เซนบอก ก่อนจะหลบตาคุณ
"ก็แน่หล่ะ ถ้านายไม่ขอเบอร์โจ่งแจ้งขนาดนั้นน่ะ" คุณพูดก่อนจะมองไปที่โทรศัพท์ของคุณ ที่ตอนนี้มันกำลังมีเสียงริงโทนดังขึ้น
"รับซ่ะสิ" คนที่ใส่กางเกงสีแดงรัดที่สุดพูดขึ้น
"รู้แล้วน่า พ่อกางเกงรัด" คุณพูด ก่อนจะหันไปสนใจกับโทรศัพท์ในมือ
"ว่าไงคะ?" คุณถาม หลังจากกดรับสายแล้ว
‘ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงใช่มั้ย?พวกเขาอยู่กับแกที่นั่นรึเปล่า?’ ป้าของคุณถาม คุณหันไปมองทั้งห้าคนก่อนจะคุยกับป้าของคุณต่อ
"ไม่นี่คะ" คุณโกหก ก่อนจะจ้องพื้นที่ว่างเปล่า
"พวกเราอยู่ที่นี่ฮ่ะ" เซนตะโกนมา คุณทำตาโตใส่เขา ก่อนจะสนใจกับคนปลายสายต่อ
‘พวกเขาน่ารักใช่มั้ย? แล้วนี่แกเคยเจอพวกเขามาก่อนหรอ?’ หล่อนถาม คุณถอนหายใจออกมา
"ก็มีไอ้บ้าคนนึงในวงที่ป้าเป็นสไตล์ลิสให้ดันทำกาแฟหกใส่เสื้อหนูอ่ะสิ" คุณพูด เซนเลียริมฝีปากนิดๆก่อนจะจ้องหน้าของคุณ
‘วงนั้นวงอะไร?’ ป้าของคุณถาม
"หนูไม่รู้สิ เอ่อ... วัน อะไรสักอย่างเนี่ยแหละ" คุณตอบ
"ไดเร็กชั่น!" ชายกางเกงสีแดงรัดๆนั่นตะโกนออกมา
‘นี่แกไม่รู้จักวันไดเร็กชั่นงั้นหรอ?’ หล่อนถามด้วยความประหลาดใจ
คุณส่ายหน้า "ไม่" คุณตอบ
หล่อนถอนหายใจกลับมา ‘โอเค เดี๋ยวป้าจะรีบกลับไปนะ จะได้ไม่มีปัญหา’ ป้าของคุณบอก คุณพ่นลมหายใจออกมา
"ค่ะ" คุณตอบสั้นๆกลับไป
‘ใช่สิ คอลลินเขาอยากติดต่อกับแกน่ะ’ หล่อนว่า 'คอลลิน' น่ะเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของคุณแต่ใน ขณะ เดียวกันเขาก็เป็นแฟนเก่าของคุณด้วย
"ไว้หนูจะโทรหาคอลลินที่หลังนะ" คุณพูด ก่อนจะวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ
"คอลลิน? ใคร?" เซนถาม คุณยักไหล่ใส่เขา
"เพื่อนสนิท" คุณตอบอย่างเชื่องช้ากลับไป
"แล้วงี้เขามีหวังว่าจะได้เลื่อนขั้นรึเปล่า?" ชายผมลอนถาม คุณแค่นยิ้มใส่เขาก่อนจะตอบ
"ชั้นอยากให้นายหุบปากจัง!" คุณว่า ทั้งห้าคนขำ
"สงสัยว่าคุณคงไม่เคยมีคืนที่สนุกสนานแน่" เซนพูด อีกสี่คนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
"แต่ตอนเช้าอาจจะ" คุณตอบกลับไปก่อนจะเดินเข้าไปในห้องของคุณ และเสียงริงโทนโทรศัพท์ของคุณดังขึ้นอีกครั้ง
"ว่าไงคะ?" คุณคุยกับคนปลายสายพลางหารีโมทเปิดทีวี
‘แม่แค่อยากรู้ว่าลูกถึงที่นั่นโดยปลอดภัยรึเปล่า?’ เสียงของแม่ของคุณดังออกมานอกโทรศัพท์
"อ่อค่ะ หนูสบายดี" คุณตอบกลับไป ก่อนที่ชายกางเกงรัดนั่นจะเดินเข้ามาในห้องของคุณ
"นั่นใช่เพื่อนสนิทของคุณรึเปล่า?" เขากรีดร้องใส่โทรศัพท์ที่คุณกำลังคุยอยู่กับแม่ของคุณ คุณใช้ข้อศอกกระทุ้งท้องของเขา
"หุบปากน่า! นี่แม่ของชั้น" คุณตอบ ก่อนที่เขาจะหัวเราะออกมาอย่างดัง
‘(ชื่อของคุณ) นั่นใครน่ะ?’ แม่ของคุณถาม คุณถอนหายใจออกมา
"นี่นายกางเกงรัด นายชื่ออะไร?" คุณถามเขา
"ลูอิส และกางเกงของชั้นก็ไม่ได้รัดด้วย" เขาว่า คุณกลอกตาใส่เขา
"อาฮ่ะ แต่คนเกือบทั้งโลกคิดเหมือนชั้น"
‘(ชื่อของคุณ)!!’ แม่ของคุณทำเสียงดุใส่คุณ และลูอิสขำอีกแล้ว
ความคิดเห็น