คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เกมที่เพิ่งเริ่มต้น
Chertam's Part
หลังจากวันนั้นมาก็เป็นเวลากว่าสามเดือนแล้ว ฉันทำทุกวิธีทางเพื่อให้ไนออลกับแฮร์รี่อยู่ห่างกันมากที่สุด ไม่ว่าจะเป็นวิธีใดก็ตาม...
"นี่แฮซวันนี้ไปผับกัน" ลูอิสเอ่ยชวนแฮร์รี่ แฮร์รี่หันหน้ามามองฉันเป็นเชิงถาม
"ไปก็ได้นะ" ฉันตอบอย่างยิ้มๆกลับไป... แต่บางทีมันก็อาจจะเหนื่อยเกินไปกับการที่ต้องมาคอยรั้งผู้ชายคนนึงไว้
"ค่าๆๆ" ฉันรีบลุกจากโซฟาเพื่อไปที่หน้าประตูสีขาว ฉันเปิดประตูออกก็พบกับชายตัวสูง นัยน์ตาสีมรกต "อ้าว แฮร์รี่ นายไม่ได้ไปผับกับพวกลูงั้นหรอ?"
แฮร์รี่พยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องนั่งเล่นในอพาร์ทเม้นต์ของคุณ "ดูไรอยู่น่ะ?"
"รายการทั่วไปน่ะ" ฉันตอบเบาๆก่อนจะนั่งลงบนโซฟาข้างๆแฮร์รี่
"ใครหรอ?" ฉันถามขึ้นเมื่อได้ยินเสียงริงโทนดังโทรศัพท์ของแฮร์รี่ขึ้น
"ไนออล" แฮร์รี่ตอบสั้นๆก่อนจะกดรับโทรศัพท์ ฉันสะบัดมือของแฮร์รี่ออกก่อนจะขึ้นคร่อมตัวของเขา แล้วค่อยๆโน้มหน้าลงไปหาแฮร์รี่พลางกดเปิดลำโพงโทรศัพท์ซึ่งมีไนออลเป็นคนปลายสาย
"แฮร์รี่... นายรู้สึกยังไงกับชั้น?" ฉันถามพลางกัดปากตัวเองเล็กๆ
"ชั้น... " แฮร์รี่ไม่ยอมตอบ ฉันจึงใช้ริมฝีปากพรมไปรอบๆคอของเขา "อื้ม... ชั้น ชั้นรักเธอ"
"มากมั้ย ที่รัก?" ฉันถามต่อ
"สุดๆเลยหล่ะ" แฮร์รี่ตอบก่อนจะพลิกตัวเป็นคนคร่อมฉันแทน แฮร์รี่ค่อยๆกดริมฝีปากเรียวหยักของเขาเข้าไปในริมฝีปากคู่สวยของฉัน ฉันกดตัดสายของไนออลที่ด้านหลังของแฮร์รี่เพื่อไม่ให้เขาเห็น
แฮร์รี่เริ่มทำคิสมาร์กไว้ทั่วตัวของฉันตั้งแต่คอเป็นต้นไป ฉันยอมเขามาโดยตลอดแต่พอใกล้ถึงจุดใต้สะดือ ฉันก็ผละตัวของแฮร์รี่ออก
"อะไรกันที่รัก? อีกนิดเราก็จะมีความสุขด้วยกันแล้วน้า" แฮร์รี่ถามด้วยเสียงเย้ายวนพลางใช้นิ้วเรียวยาวไล่ไปตามต้นขาของฉัน
"เอ่อ... ชั้นยังไม่พร้อมน่ะ" ตอบพลางเขยิบตัวห่างออกจากแฮร์รี่
"ยังไม่พร้อม?"
"คือ... ชั้น เอ่อ... ชั้น ชั้นเป็นประจำเดือนน่ะ ใช่ๆ ชั้นเป็นประจำเดือน" ฉันตอบด้วยความเลิ่กลั่ก แฮร์รี่ขำออกมากับท่าทีของฉัน
"ไม่เป็นไร ยังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร" แฮร์รี่บอกพลางส่งยิ้มอันสุดแสนทรงเสน่ห์มาหา
"เอ้อ ชั้นว่าชั้นกลับไปที่สตูดิโอก่อนดีกว่า" แฮร์รี่บอกลาฉันหลังจากเขาอยู่ในห้องของฉันมาได้ประมาณสองถึงสามชั่วโมงแล้ว ฉันโบกมือเป็นเชิงลาแฮร์รี่ แฮร์รี่ยิ้มกลับมาก่อนจะเดินออกจากอพาร์ทเม้นท์ของฉันไป
ฉันถอนหายใจออกมาก่อนจะปิดทีวีแล้วเดินเข้าห้องนอนของฉันเอง ฉันเหลือบมองไปเห็นนาฬิกาที่แขวนอยู่นี่ก็เกือบจะตีสองกว่าๆแล้ว 'พวกเซนจะกลับกันรึยังนะ?' ฉันคิดก่อนจะล้มตัวลงนอนบนที่นอน แต่ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง ฉันพึมพำกับตัวเองก่อนจะเดินไปเปิดประตูสีขาวบานนั้นอีกครั้ง
"ขอนอนนี่... ได้มั้ย?" ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าไปพยุงเขาที่มีท่าที่ว่าคงจะเมามากแน่ๆ
พอมาถึงห้องนอนของฉันเซนก็จัดแจงหยิบหมอนสีขาวอีกใบที่อยู่บนเตียงของคุณมาวางไว้บนพื้น
"ไม่นอนบนเตียงหรอเซน?" เซนส่ายหน้ากลับมาก่อนจะยิ้มให้ฉันเล็กๆ
"บนเตียงนุ่มกว่านะเซน" ฉันพูดพลางกระชากแขนเซนให้มานอนบนเตียง
"โอ้ย!" เซนโอดครวญออกมาทันที คุณลืมไปสนิทเลยว่าเซนเพิ่งข้อมือเคล็ด
"เซน ชั้นขอโทษ" ฉันพูด เซนแสยะยิ้มเล็กๆก่อนจะกระโดดขึ้นคร่อมตัวของฉัน
"แค่ขอโทษ... ไม่หายหรอกนะ" เซนพูดก่อนจะประกบริมฝีปากของเขาเข้ากับริมฝีปากสีชมพูของฉันทันที เซนเริ่มใช้มืออีกข้างที่ค่อนข้างจะใช้งานได้ดีปลดตะขอเสื้อใน เซนถอนริมฝีปากออกมาก่อนจะเริ่มเปิดเสื้อของฉัน ฉันรีบหันหลังใส่เซนทันทีเพราะกลัวว่าเซนจะเห็นรอยคิสมาร์กของแฮร์รี่
"เป็นอะไรไปที่รัก?"
"เอ่อ... ชั้นเป็นประจำเดือนน่ะ" เซนขำออกมา
"นี่เธอคืดว่าเซน มาลิคดูไม่ออกหรอกหรอว่าเธอโกหกหน่ะ?" เซนพูดก่อนจะพลิกตัวของฉันให้หันไปเผชิญหน้ากับเขา เซนเริ่มถกเสื้อของฉันขึ้นอีกครั้ง "ใคร!? ไอ้แฮซใช่มั้ย!?" เซนถามด้วยเสียงเข้ม ฉันพยักหน้าก่อนจะค่อยๆเอามือปาดน้ำตาออกด้วยความกลัว
ดวงตาสีเฮเซลที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนคู่นั้น ปัจจุบันเหลือเพียงแต่... ความอาฆาต "นี่หรอกหรอสาเหตุที่ทำให้ไนออลร้องไห้น่ะ?"
ตอนนี้ฉันรู้สึกจุกที่อก พูดอะไรไม่ออก ได้เพียงแต่ส่ายหน้าให้เซน
"หึ... ถ้าอยากเสร็จขนาดนั้นบอกชั้นก็ได้นะ ชั้นช่วยเธอได้ แต่ทีหลังอย่าทำให้ไนออลต้องร้องไห้อีก!" เซนตะคอกใส่ฉันก่อนจะค่อยๆใช้ลิ้นร้อนๆไล่ไปตามลำคอของฉัน
"เซน... นะ นายเมาแล้วนะ" ฉันพูดปนสะอื้นก่อนจะพยายามผลักตัวของเซนออก
"ใช่ ชั้นเมาแต่ชั้นหายเมาตั้งแต่ตอนที่เห็นรอยดูดพวกนั้นแล้ว!" เซนตะคอกคุณอีกครั้งก่อนจะกดริมฝีปากหนักไปที่คอของฉัน ครั้งแล้วครั้งเล่า
Harry's Part
"อ้าวไนออล ไม่กลับบ้านหรอ?" ผมถามหลังจากเดินเข้ามาในสตูดิโอพลางจ้องดวงตาสีฟ้าของชายตัวเล็ก เขาพยักหน้าพลางหยิบกีต้าร์แล้วมานั่งลงข้างๆผม
"มาช่วยชั้นแต่งเพลงหรอ? นายนี่ดีจัง" ผมพูดก่อนจะขยี้ผมบลอนด์ๆของเขา เขาสะบัดมือของผมออก
"ผมนายน่าขยี้มากกว่านะ" ไนออลพูดก่อนจะเอื้อมมือมาขยี้ผมลอนๆของผม
คิดว่าผมดูไม่ออกหรอ? ผมรู้ว่าไนออลเพิ่งร้องไห้ แต่จะให้ผมทำยังไงได้หล่ะ ผมอยากกอด อยากขยี้ผม อยากจับแก้ม อยากทำทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนที่ผมเคยทำ แต่... มันคงเป็นไปไม่ได้อีกแล้วหล่ะ
ความคิดเห็น