คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Sorry!
ฟิคแบดเกิลล์โดนลบที่เว็บต่างประเทศไปแล้วค่ะ ตอนเรารู้เรื่องก็ตกใจอยู่เหมือนกัน
แต่ข่าวดีคือ! วันนี้แปล Short Fiction ของ แฮร์รี่มาฝาก
อันนี้คงเป็นฟิคแปลตอนสุดท้ายแล้วนะ ที่รีดเดอร์จะได้อ่านฝีมือแปลของเรา
ขอบคุณค่ะที่ติดตามมาจนถึงปัจจุบัน เรื่องแบดเกิลล์เชิญจินตนาการตอนจบเอาเองนะ เพราะเราเองก็จินตนาการไม่ถูกเหมือนกัน
555555555555555555555555555555555555555
My Friend
“แฮร์รี่... คือ... ฉัน...”
“ฟังนะ เธอไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแหละ”
"แต่..."
"สักคำก็ไม่ได้! เข้าใจมั้ย!?"
คุณไม่รู้จริงๆว่าจะเลือกสรรค์หาคำพูดอะไรมาพูดกับเขาดี คือเขาเพิ่งเลิกกับแฟนที่เขารักมากคนนึง ซึ่งคุณเองก็ปลอบคนไม่เก่งอยู่แล้วซ่ะด้วยสิ ถึงเขาจะเศร้าแค่ไหนก็มีหนึ่งคนที่เศร้ากว่าเขา... นั่นก็คือคุณเอง ตอนนี้คุณเหมือนกับถูกภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกครอบงำ คุณก็อยากให้เขากลับไปคืนดีกับแฟนเก่านะเพราะไม่อยากให้เขาเศร้าแบบนี้ แน่ล่ะ... ผู้หญิงด้วยกันมักคุยกันง่ายกว่า แต่ในทางกลับกันคุณก็ไม่อยากให้เขากลับไปรักกันเท่าไหร่นักหรอก ทำไมน่ะหรอ?... ก็เพราะคุณแอบชอบเพื่อนคนนี้อยู่ยังไงหล่ะ
คุณแอบชอบแฮร์รี่มาตั้งแต่เมื่อตอนเกรด3 คุณกับเขาบ้านอยู่ติดกัน มาเล่นด้วยกันทุกวันทั้งๆที่ความรู้สึกที่คุณมีต่อแฮร์รี่เปลี่ยนไปทุกๆครั้งที่อยู่ใกล้กัน แต่แฮร์รี่กลับไม่เป็นแบบนั้น เขามีผู้หญิงหน้าตาดีมากมายคอยห้อมล้อมเขา ซึ่งคุณเองก็ยอมรับดีว่าตัวเองหน้าตาดีไม่เท่าผู้หญิงพวกนั้นสักคน ได้แค่เพื่อนแค่นี้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว...
คุณจำได้ว่าแฮร์รี่ชอบร้องเพลงเวลาอาบน้ำเพราะคุณมักจะเห็นเขาทำแบบนี้มาตลอดเวลาที่คุณมารอให้เขาออกไปเล่นทรายที่สวนสาธารณะเป็นเพื่อนคุณในตอนเด็กๆ และคุณก็มักจะไปนั่งลงข้างๆประตูห้องน้ำ แล้วคิดเข้าข้างตัวเองตลอดว่าเขาร้องเพลงให้คุณ
แต่การนั่งเงียบๆ ข้างๆคนที่หัวใจแตกสลายไปแล้วอย่างแฮร์รี่คงไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้น แต่ก็นะ แม่ของคุณเคยบอกไว้ว่า 'ความเงียบ ก็ถือว่าเป็นการสนทนาชนิดหนึ่ง' แต่มันคงไม่ใช่ในเวลานี้ การนั่งเงียบๆไม่พูดไม่จา ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยแม้แต่น้อยมีแต่แย่ลงๆ คุณตัดสินใจแล้ว... ตัดสินใจดีแล้วที่จะพูดมันออกไป
"แฮซ... คือ เอ่อ... ฉะ... ฉัน... ฉันชอบนาย" คุณพูดด้วยความเลิ่กลั่กและตะกุกตะกัก เสียงของคุณสั่นไปหมด
แฮร์รี่เงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆ คิ้วของเขาพันกันแสดงให้เห็นถึงดวงตาที่มึนงงและสับสนไปหมด "ดะ... เดี๋ยวนะ เธอชอบฉัน? ชอบฉัน? ฉัน? ฉันเนี่ยนะ?"
คุณพยักหน้าแล้วก้มหน้าลงทันที ไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับเขา
"โอ้!" นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายที่หลุดออกมาจากปากของแฮร์รี่ก่อนที่คุณทั้งสองจะถูกความเงียบครอบงำ
"คือ... เธอเป็นเพื่อที่ดีที่สุดของฉันเลยนะ ฉันเสียใจ"
"อืม... ไม่เป็นไรหรอก แฟนเก่าของนายเขาแค่กำลังสับสนน่ะ แต่นายดีที่สุดสำหรับเขาแล้วนะ รู้มั้ย?" คุณพูดพลางหัวเราะกลบเกลื่อน น้ำตาที่กำลังจะไหลอาบรินแก้มของคุณ
'แค่นี้ก็บอกได้แล้วล่ะว่าเขาไม่ได้คิดอย่างที่ฉันคิด' คุณคิดในใจก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ พลางลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่ประตู
"เดี๋ยวสิ! จะรีบไปไหนน่ะ?" เขาถามพลางลุกขึ้นยืนตาม
"มันน่าอายมากเลยรู้มั้ย? ที่บอกชอบไปแต่เขาไม่ชอบเราตอบน่ะ"
"ใครว่าหล่ะ... คือ เอาไงดีล่ะ เอ่อ... เธอทำได้ไง? บอกชอบกับเพื่อนสนิทที่คบกันมาตั้งแต่เกรด3"
"กำลังจะบอกว่าฉันหน้าด้านงั้นหรอ?" คุณรีบตอบกลับไปทันที
"มะ... มะ ไม่ใช่ ฉันหมายถึง คือ... ฉันก็ไม่กล้าที่จะบอกชอบเธอเหมือนกัน"
แฮร์รี่ดึงเอวขอคุณเพื่อที่จะให้ตัวของคุณทั้งสองคนติดกัน ก่อนที่เขาจะค่อยๆเอียงใบหน้าเล็กน้อยตามทฤษฎีของการจูบ คุณลังเลอยู่ประมาณสองสามวิก่อนจะค่อยๆประกบริมฝีปากของคุณเข้ากับริมฝีปากที่สวยได้รูปของชายตรงหน้า
ความคิดเห็น