คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่องยุ่งๆ
Chertam's Part
"เฮ้ย! ลูอย่าเล่นแบบนี้ดิวะ" เสียงเข้มของชายหนุ่มผมลอนพูดขึ้นด้วยความรำคาญชายตัวเล็กที่เอาแต่ปาป๊อปคอร์นหวานใส่หัวหยองๆของเขา
"เล่นกันฮาๆน่าแฮซ" ชายตัวเล็กตอบกลับมาพลางหัวเราะไม่หยุดที่สามารถแกล้งเพื่อนร่วมวงคนนี้ได้
เสียงหยอกล้อกันดังขึ้นอย่างไม่ขาดสาย แต่ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจพวกเขาสักนิดฉันสนใจเพียงแต่... ชายผมดำขลับ ดวงตาสีเฮเซล กับกระจกในมือของเขา 'เซน มาลิค'
"เฌอแตมช่วยผมทีสิฮ่ะ" แฮร์รี่เรียกชื่อของฉันพลางส่งสายตาอ้อนวอนมาให้
"นี่แฮร์รี่ชั้นทาทำงานเป็นสไตล์ลิสให้พวกนายนะยะ ไม่ใช่พี่เลี้ยงเด็ก" ฉันส่งเสียงปรามแฮร์รี่และลูอิส
ฉันทำงานเป็นสไตล์ลิสให้กับหนุ่มๆวง One Direction มานานเกือบปีแล้วหล่ะ และใช่... ใน ขณะเดียวกัน ฉันก็แอบชอบเซนมาตลอด ทั้งๆที่เซนเขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว
"ไนออลนายลองกินเค้กนี่ดูสิ" เซนเรียกไนออลพลางยื่นกล่องสีขาวนวลให้กับเขา
"ขอบใจมากเลยเซน นายรู้ใจชั้นทุกครั้งเลยจริงๆ" ไนออลพูดพลางยิ้มร่าให้กับเค้กก้อนโตภายในมือ เซนก้มหน้าหลบตาต่ำด้วยความเขินอาย
ใช่แล้วหล่ะ... เซนน่ะ รักไนออล
"นี่แฮร์รี่กินเค้กกัน" ไนออลเอ่ยปากชวนแฮร์รี่ที่นั่งอยู่ข้างๆ แฮร์รี่พยักหน้ารับก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบช้อนที่เค้าเตอร์
และที่ใช่อีกเรื่อง... ไนออลเองก็มีคนที่รักอยู่แล้วเหมือนกัน แฮร์รี่ไงหล่ะ
"นายกินเลอะแล้วไนออลเลอร์" แฮร์รี่พูดพลางใช้นิ้วเรียวยาวของเขาปาดไปที่ริมฝีปากสีชมพูของไนออล เซนลุกขึ้นจากโซฟาสีขาวแล้วเดินกระทืบเท้าออกไป ฉันถอนหายใจเบาๆก่อนจะเดินตามเซนไปที่ประตูสีขาว
"เซน!" ฉันตะโกนเรียกเซนที่กำลังเดินเข้าไปในลิฟท์ เซนเลี้ยวหลังมามองฉันก่อนจะเดินเข้าไปในลิฟท์อย่างไม่สนใจ ฉันรีบวิ่งไปที่หน้าลิฟท์ที่เซนอยู่ก่อนจะดึงแขนเซนให้ออกมา
"ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย!?" เซนตะคอก พลางสะบัดมือเล็กๆของฉัน
"จะไปไหน?"
"เรื่องของชั้น!" เซนตะวาดใส่ ก่อนจะหันหลังไปกดลิฟท์
"ไม่ได้นะเซน นายหัดใจเย็นซ่ะบ้างสิ" ฉันพูดพลางผลักไหล่ของเซนให้หันมาทางฉันอีกครั้ง "เซนชั้นรู้นะว่านายรักไนล์แต่นายก็รู้นี่ว่าไนล์รักแฮซ"
"แล้วไง?"
ฉันส่งเสียงไม่พอใจออกมาก่อนจะนั่งลงที่หน้าลิฟท์ "ชั้นรักนายนะเซน"
"อืม... ชั้นรู้" เซนตอบพลางพยักหน้าให้เล็กๆ ก่อนจะหันไปต่อยกำแพงสีครีมอ่อนๆ
"เซน! ชั้นบอกให้ใจเย็นๆไงเล่า!" ฉันพูดก่อนจะผลักไหล่ของเซนอีกครั้ง "เพราะแฮร์รี่ใช่มั้ย!? ได้... ถ้าไม่มีแฮร์รี่นายคงไม่เป็นแบบนี้"
ฉันเดินกลับเข้าไปในตัวอพาทร์เม้นต์ของคุณที่มีอีกสี่คนนั้นอยู่ นี่ฉันต้องการอะไร? ทำไมชั้นต้องทำเพื่อผู้ชายคนนั้นด้วย? ทั้งๆที่เขาไม่เคยที่จะสนใจฉันสักนิด...
"แฮร์รี่" ฉันเรียกชื่อของแฮร์รี่ด้วยเสี่ยงนิ่งๆก่อนจะเหลือบมองไปทางไนออลที่เอาแต่นั่งเชยชมกับเค้กก้อนเดิมของเซน
"ว่าไง?" แฮร์รี่ถามกลับมา
"คบกับชั้นเถอะนะ... " ทั้งสามคนอึ้งไปยกเว้นเลียม เขารู้มาเสมอว่าฉันต้องการทำอะไร เลียมน่ะรู้ดีกว่าตัวฉันเองเสมอ
"หมายความว่าไงน่ะแตม?" แฮร์รี่ถามกลับมาอีกครั้ง
"เถอะน่า... นะนะนะ" ฉันทำเสียงอ้อนวอนใส่แฮร์รี่ที่อยู่บนโซฟาตัวเดิม
ฉันไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตที่เกิดมายี่สิบเอ็ดปีจะต้องมาขอร้องผู้ชายให้คบด้วยแบบนี้
"เอ่อ... อืม ก็ได้" ฉันโผลเข้ากอดแฮร์รี่ด้วยความดีใจ ทั้งๆที่ในใจกลับคิดถึงเขาคนเดียวในตอนนี้...
Nialler's Part
บอกผมที่สิ... ว่าเมื่อกี้แฮร์รี่พูดอะไรออกไป? แฮร์รี่ไม่ได้ตอบตกลงเฌอแตมใช่มั้ย? ทำไม? ทำไมหล่ะ? ทั้งๆที่เฌอแตมรักเซนมากแท้ๆ
เพล้งงงง
เสียงช้อนในมือของผมตกกระทบกับโต๊ะสีน้ำตาลที่ตั้งขั้นกลางระหว่างโซฟาสีขาวและจอทีวี ผมก้มลงเก็บมันก่อนจะวางมันลงไว้ข้างๆเค้กของเซน
"อิ่มแล้วหรอไนล์?" แฮร์รี่ถามผม ผมพยักหน้าเล็กให้
"เฮ้ย! จริงดิวะ? ครั้งแรก อุ้บ!" ระหว่างที่ลูอิสกำลังพร่ำรำพันอยู่กับการกินของผม เลียมก็ใช้มือหนาๆปิดปากเขาไว้
เสียงดังที่เคยมีอยู่เกือบทุกวี่ทุกวันกลับหายไป เหลือเพียงแต่ความเงียบสะงัด...
"เอ่อไนออล... เราไปกินร้านแมคกันมั้ย?" เลียมถามผม ผมเงยหน้าไปสบตากับเลียม เขาส่งยิ้มที่แสนจะอบอุ่นมาให้ผม... ผมพยักหน้าให้เลียมก่อนจะลุกตามเขาไป
"ไม่เป็นไรนะ" เลียมพูดพลางขยี้หัวบลอนด์ๆของผม
"อืม... " ผมตอบสั้นๆก่อนจะยืนจ้องผู้ชายที่นั่งอยู่หน้าลิฟท์พร้อมกับบุหรี่ในมือของเขา "เซน"
เซนขยี้บุหรี่ลงบนพื้นก่อนจะลุกขึ้นยืน "จะไปไหน?"
"ร้านแมค"
"ไปด้วย"
Harry's Part
"ไนล์บอกอิ่มแล้ว แล้วเลียมจะพาไปร้านแมคทำไม?" ลูอิสพูดก่อนจะขำออกมาเล็กๆแล้ว ยิ้มแหยๆให้กับผมและเฌอแตม... ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงตกลงเธอไป
"ขอโทษแฮซ" เฌอแตมเอ่ย ผมมองหน้าเธอด้วยความสับสนนิดๆ
"ขอโทษ?"
"ชั้นไม่น่าเล่นแผลงๆเลยแฮะ... " หล่อนพูดไม่นานน้ำใสๆก็เอ่อล้นออกมาจากดวงตาของหล่อน
"เอ่อ... ชั้นลงไปซื้อโกโก้ดีกว่า" ลูอิสพูดอย่างเลี่ยงๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ผมเขยิบเข้าไปใกล้ตัวของเฌอแตมก่อนจะค่อยๆใช้มือปาดน้ำใสๆเหล่านั้นออก
"ไม่เป็นไรแตม แต่เราเล่นเป็นคู่รักปลอมๆไปก็ได้นี่เนอะ" ผมพูดก่อนจะจุมพิตเบาๆที่หน้าผากของเธอ
ความคิดเห็น