คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Drunken
Drunken
หลังจากที่เซนพูดจบ ตอนนี้คุณก็ได้กลายเป็นน้ำ แข็งไปเรียบร้อยแล้ว คุณกระพิบตาหนึ่งทีเพื่อเป็นการเรียกให้สติกลับมา ก่อนจะเดินไปหาเซนที่กำลังจะเดินไปหาป้าของคุณกับเพื่อนอีกสี่คนของเขา
"ถ้านายต้องการ... ก็ได้นะ" คุณกระซิบที่ข้างหูของเซน แล้วผลักตัวของเซนออก ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องของคุณเหมือนเดิม
คุณนั่งลงบนเตียงพลางหยิบแล็ปท๊อปมาวางไว้บนเตียงเช่นกัน ระหว่างที่คุณกำลังเช็คทวิตเตอร์ของคุณอยู่นั้น คุณก็ได้รับข้อความมาจาก 'เดลล์' แฟนเก่าของคุณ ซึ่งเขาต้องการที่จะสไกป์กับคุณ
"ว่าไง?" คุณยิ้มแหยๆผ่านหน้าแล็ปท๊อปที่ส่งตรงไปหาเดลล์
"เมื่อคืน... เธอไปไหน?" เดลล์ถามคุณ คุณสะดุ้งเล็กน้อย
"เมลบอกนายหรอ?" คุณถามกลับ
"บอกชั้นมาเถอะว่าเมื่อคืนเธอไปไหน รับรองตำรวจไม่จับเธอแน่" เดลล์ว่า คุณส่ายหน้า เดลล์กับคุณรู้ดีว่ามันไม่มีทางที่คุณทั้งสองคนจะกลับเป็นเหมือนเดิมกันอีก แต่ก็นะมันไม่ได้หมายความว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไม่ได้นี่หน่า
"สงบสติอารมณ์ก่อน... แม่อยากให้ชั้นย้ายมาอยู่ที่ลอนดอนน่ะ"
"ห้ะ? ลอนดอน! ทำไมเธอไม่บอกชั้น? แล้วจะอยู่ที่นั่นนานมั้ย?" เดลล์ถาม คุณยักไหล่
"ไม่รู้สิ แม่ไม่ได้บอกไว้"
"(ชื่อของคุณ)... " เหมือนว่าเดลล์ต้องการที่จะบอกอะไรบางอย่างกับคุณ แต่แล้วชายหนุ่มกางเกงรัดสีแดงคนเดิมก็เดินเข้าห้องของคุณมา
"นั่นใช่เพื่อนสนิทของคุณรึเปล่า?" ลูอิสแหกปาก ถามคำถามเดิมอีกแล้ว
"นี่นายยังไม่กลับไปอีกหรอ?" คุณถามด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ ก็ในเมื่อป้าของคุณพูดเองนี่ว่าจะไปส่งไอ้พวกนี้
"พวกเราลืมคุยงานบางเรื่องกันน่ะ"
คุณพยักให้ลูอิสหน้าก่อนจะหันไปที่แล็ปท๊อป คุณลืมไปซ่ะสนิทว่าคุณกำลังสไกป์อยู่กับเดลล์ "นี่พอกางเกงรัดนายช่วยออกไปก่อนได้มั้ย" คุณขอร้องพลางเหล่ตาไปที่หน้าแล็ปท๊อปเป็นเชิงให้สัญญาณว่ากำลังคุยกับเพื่อนอยู่ ลูอิสส่ายหน้า
"ไม่! และเลิกเรียกชั้นว่า 'พ่อกางเกงรัด' ได้แล้ว" ลูอิสพูดก่อนจะนั่งลงบนเตียงข้างๆคุณ
"ก็นายใส่กางเกงรัดนี่" คุณว่า ลูอิสยักไหล่ใส่อย่างไม่ใส่ใจ
"นี่นะ (ชื่อของคุณ) ชั้นแค่เข้ามาเตือนว่าอย่าลืมนัดหล่ะ"
"อย่ามาเรียกชื่อเล่นของชั้นนะ นายกางเกงรัด!"
"อ้าวๆๆ นี่แม่คนสวย เธอมาเรียกชั้นว่ากางเกงรัด แต่กลับไม่ให้ชั้นเรียกชื่อเล่นของเธอ นี่มันหมายความว่าไงเนี่ย(ชื่อของคุณ)?" ลูอิสว่า พลางทำหน้าตาล้อเลียนหลังเขาพูดจบ
คุณถลึงตาใส่ลูอิส ก่อนจะตบเข้าที่หัวไหล่ของเขา
"เอ่อ... ใครหน่ะ?" เดลล์ถามขึ้นหลังจากฟังคุณกับลูอิสเถียงกันได้สักพักแล้ว
"นายกางเกงรัด เขาสัญญาว่าจะพาชั้นเข้าผับ" คุณตอบ เดลล์ขำออกมา
"นั่นไม่ใช่ชื่อของชั้นสักหน่อย" ลูอิสพูด
"โอเค หมอนี่ชื่อลูอิส พอใจยังพ่อกางเกงรัด?" คุณถาม ลูอิสพยักหน้าให้พลางมองไปที่เดลล์
"ที่สุดอ่ะ" ลูอิสว่า
"งั้นก็ไปได้แล้ว" คุณพูด ลูอิสลุกจากเตียงแล้วเดินไปที่ประตูห้องของคุณ
"หน้าหมอนั่นคุ้นๆนะ" เดลล์พูด คุณพยักหน้าให้เขา
"แน่หล่ะ หมอนั่นอยู่ในวงวันไดเร็กชั่น"
"แปปนะ เคซี่เอาโปสเตอร์อันนึงของแกมาหาพี่ที" เดลล์เรียกน้องสาวของเขา 'เคซี่' ไม่นานเคซี่ก็เดินมาหาเดลล์พร่อมกับโปสเตอร์แผ่นยักษ์ เดลล์รับมันมาก่อนจะกางออกให้คุณดู "ใช่พวกเขามั้ย?"
"กางเกงรัด หน้าโง่ ผมบลอนด์ สุภาพ บุรุษ และก็ไอ้หยอง ใช่ๆๆ" คุณพูดพร้อมชี้ไปที่โปสเตอร์ไล่ ไปทีละคน เคซี่มองหน้าเดลล์อย่างงงๆ เคซี่อายุ18 ความจริงคุณกับเคซี่เคยเจอกันอยู่ประมาณ2ครั้ง และ2ครั้งนั้นเป็น2ครั้งที่มีเวลาคุยกันเยอะมากแต่คุณทั้งสองกลับไม่ได้คุยกันเลย ทำไมน่ะหรอ? ก็เพราะว่าคุณกับเคซี่น่ะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เคซี่น่ะเปรียบเสมือนสาวฮ๊อทเลยหล่ะ
"นี่เคซี่ (ชื่อของคุณ)น่ะรู้จักกับไอ้ห้าคนนั้น" เดลล์พูด เคซี่ม้วนโปสเตอร์กลับเหมือนเดิมอย่างไม่สนใจ
"แล้วไง? ห้ะ? อะไรนะ? จริงดิ?" หล่อนถามพลางเบิกตากว้าง "แล้ว... แล้วพี่ไปรู้จักได้ไง" เคซี่ถามขึ้นอีกพลางจ้องมาที่คุณ คุณสังเกตที่มือของหล่อน สั่นน่าดูเลยหล่ะ
"ตอนแรกไอ้หน้า... เอ่อ เซนน่ะเขาทำกาแฟหกใส่เสื้อของชั้น และป้าของชั้นทำงานเป็นสไตล์ลิสให้พวกเขาน่ะ" คุณพูดด้วยท่าทีเฉยๆ แต่ตอนนี้เคซี่กลับดูวิญญาณร่องรอยออกไปแล้ว
"แล้วเมื่อกี้มีคนนึงเพิ่งออกไป" เดลล์พูด
"ชั้นไล่เขาไปต่างหาก" คุณพูดเบาๆกับตัวเอง
"ใคร? เลียมรึเปล่า?" หล่อนถาม
"อาฮ่ะ ใช่... ชั้นไปก่อนนะแล้วเจอกัน" คุณโกหกออกไปหลังจากเหลือบไปเห็นเวลาที่หน้าแล็ปท๊อป ตอนนี้ก็จวนจะถึงเวลาที่คุณนัดกับลูอิสไว้ คุณปิดแล็ปท๊อปก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อที่คุณเลือกไว้แล้ว คุณถอดเสื้อปัจุบันที่สวมอยู่ออกโดยไม่เข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ แน่หล่ะ... ทุกคนอยู่ด้านนอกคงไม่มีใครเข้ามาโดยพลการอีกแน่ ระหว่างที่คุณกำลังยัดขาของคุณลงไปที่กางกางยีนขาเดฟข้างซ้าย คุณก็เหลือบไปเห็นใครบางคนที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องของคุณ คุณรีบใส่กางเกงทั้งสองข้างแล้วจ้องหน้าคนที่อยู่หน้าประตูนิ่ง 'ไอ้หน้าโง่'
"หุ่นคุณนี่มัน... " เซนพูดพลางเลียริมฝีปากนิดหน่อย คุณไม่สนใจพลางหยิบเครื่องแต่งหน้าออกมา ไม่นานคุณก็เก็บมันลงหลังจากใช้พวกมันตกแต่งใบหน้าของคุณเสร็จ คุณเดินนำเซนไปที่ห้องนั่งเล่น
"ตกลงจะไปไหนกัน?" คุณถาม พลางยัดโทรศัพท์ของคุณลงไปที่กระเป๋าถือสีเหลืองอ่อนๆ
"บาร์กับคลับเถอะ" แฮร์รี่เสนอความคิดเห็น คุณพยักหน้าให้เขา
"อืม... ได้" คุณตอบตกลงไปก่อนจะเดินนำทั้งห้าคนไปที่หน้าประตู
ตอนนี้คุณกับอีกห้าคนกำลังจะเดินเข้าไปในบาร์ตามที่แฮร์รี่เสนอไว้เรียบร้อยแล้วทั้งห้าคนคุยเรื่องไร้สาระกัน เท่าที่คุณจับใจความได้ก็มีแค่ว่า เลียมบอกกับไนออลว่า 'นายน่ะดื่มน้อยๆหน่อย ไอ้ของพวกนี้มันไม่ดีนักหรอก' ในขณะที่คุณเดินดูนู่นดูนี่มาตลอดทาง เซนก็เดินมาชนคุณ มันไม่ใช่ความบังเอิญแน่ เซนตั้งใจ!
"ไอ้หน้าโง่เอ้ย!" คุณพึมพำเบาๆ ถ้าไม่ติดว่าไอ้พวกนี้พาคุณเข้าบาร์นะ คุณด่าเขาไปแล้วหล่ะ เซนเดินนำเข้าไปในบาร์ ตามด้วยไนออลและเลียม
พวกคุณเลือกนั่งลงที่บาร์เทนเดอร์ ในบาร์มีผู้คนมากมายทั้งชายและหญิง คุณตื่นเต้นมากตั้งแต่ก้าวแรกที่เดินเข้ามา
"ใจเย็นน่า" ลูอิสพูดพลางขำท่าทีของคุณ
"นั่งลงไปแล้วหุบปากซ่ะ" คุณพูด ลูอิสเบ้ปากใส่
"อีกนานมั้ย?" คุณถามพลางวางแก้วไวน์ไว้บนโต๊ะแล้วจ้องหน้าพวกเขากลับก็ในเมื่อพวกเขาจ้องแต่คุณมาตลอดเวลาคุณจิบไวน์น่ะ คุณละสายตามาจากพวกเขาพลางส่งสัญญาณให้บาร์เทนเดอร์นำไวน์มาเพิ่มให้คุณ
"ทำไมเธอดื่มเร็วจังหล่ะ?" ไนออลถาม
"ชั้นเดาว่า... มันคงเป็นความสามารถมั้ง" คุณพูดพลางกระดกแก้วที่สามลงคอ ไม่นานพวกคุณทั้งหกคนก็เดินต่อตรงไปที่คลับ แต่ลูอิสกลับมาช่วยพยุงตัวของคุณ
"ชั้นเดินเองได้น่า ชั้นไม่ ได้เมาซ่ะหน่อยพ่อกางเกงรัด" คุณพูดพลางสะบัดแขนของลูอิสออก
"ทำไมถึงเรียกลูอิสว่า 'กางเกงรัด'หล่ะ?" เซนถาม
"หล่อนมีฉายาให้กับทุกคนแหละ ชั้นก็กางเกงรัด แฮร์รี่หัวหยิก ไนออลผมบลอนด์ เลียมสุภาพบุรุษ... ส่วนนายก็ ไอ้หน้าโง่" ลูอิสพูด ทั้งสี่คนมองมาที่คุณ คุณเบ้ปากใส่พลางเดินต่อไปอย่างไม่ใส่ใจ
"ห้ะ? ได้ไง? ทั้งๆที่เลียมได้สุภาพบุรุษ แต่ชั้นกลับได้ไอ้หน้าโง่เนี่ยนะ"
"ก็นายทำกาแฟหกใส่ชั้นไง แล้ววันนี้ยังหูไม่ดีวางชั้นลงบนเตียงอีก" คุณพูดพลางเดินต่อ แต่ก็รู้สึกเหมือนว่าเซนกำลังจับแขนของคุณอยู่
"บอกไว้ก่อนนะที่ทำแบบนั้นไม่ได้หมายความว่าจะชอบเธอสักหน่อย" เซนพูด คุณจ้องหน้าเขานิ่งก่อนจะผลักตัวของเขาออก ตอนนี้ใบหน้าของคุณราวกับถูกฉาบด้วยปูนพอกหนาๆ รับรู้ได้ถึงความชาเลยหล่ะ
ตอนนี้มันก็ผ่านไปนานพอสมควรแล้วคนที่รู้สึกว่าจะเมาก็มีแต่ไนออลคนเดียว เซนกับแฮร์รี่ก็ดื่มไปเยอะนะแต่ดูท่าจะคอแข็งแฮะ ส่วนลูอิสก็ออกแนวเบลอๆนิดหน่อย ส่วนเลียมน่ะหรอ เขาไม่ได้ดื่มเลยหล่ะ เขาดูเป็นพี่เลี้ยงเด็กมากว่าในความคิดของคุณ
พวกคุณกำลังมุ่งหน้าไปที่ฟลอร์แดนซ์ มาถึงบาร์ คลับ หรือผับแล้วไม่ได้เต้นอ่ะนะ เหมือนมาไม่ถึง คุณแยกตัวออกมาไม่อยากไปเต้นรวมกับพวกนั้น โดยเฉพาะเซน!
ตอนนี้คุณก็มาถึงฟลอร์เต้นซึ่งอยู่ห่างจากพวกของเซนประมาณ... ไม่รู้สิ คุณน่ะวัดระยะไม่ค่อยเก่งด้วยสิ รู้แค่ว่ามันน่าจะไกลก็พอ ในขณะที่คุณกำลังมองที่พวกของเซนอยู่ก็มีใครบางคนเอื้อมมือมาจับทีเอวทั้งสองข้างของคุณ เพราะผู้คนที่มีเยอะจนเกินไปสำหรับฟลอร์นี้เลยเบียดทำให้ตัวคุณกับคนๆนั้นให้ใกล้กันเข้าไปอีก และตอนนี้มือของเขาก็เลื่อนเข้ามาช่วงเอาของคุณมากขึ้น คุณไม่สนใจอะไรทั้งนั้นว่าเขาจะรู้จักคุณมั้ย? หรือคุณจะรู้จักเขารึไม่? คุณสนใจแค่ว่า คุณมาเที่ยว และคุณต้องสนุกกับมัน คุณใช้มือทั้งสองข้างคล้องคอเขา พลางเต้นไปพร้อมกับเสียงดนตรีและเขาก็ค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาใกล้คุณเรื่อยๆ คุณก็เอียงหน้าพร้อมรับกับริมฝีปากของเขาเช่นกัน แต่ก็ดันมีใครบางคนกระชากแขนของคุณออกมา
"ทำบ้าอะไรของนาย?" คุณตะคอกพลางตวัดสายตาไปหาเซน
"กลับได้แล้ว พวกเราเบื่อแล้ว" เซนว่าพลางกระชากลากถูให้คุณออกมาจากคลับ
"ก็เพราะนายทำแบบนี้ไง สมควรแล้วที่โดนชั้นเรียกว่า 'ไอ้หน้าโง่'!!" คุณตะคอกใส่เขาอีกครั้ง ก่อนจะแกะมือของเขาออกจากข้อมือของคุณ "นายรู้มั้ยว่าอีกนิดชั้นก็จะสนุกแล้ว แต่นาย นายจะรีบกลับอะไรตอนนี้!?"
"แล้วเธอรู้มั้ยว่าคนๆนั้นที่เธอกำลังจะจูบด้วย เขาเป็นใคร?" เซนพูด หลังจากปล่อยข้อมือของคุณให้เป็นอิสระแล้ว
"ชั้นจะไปรู้ได้ไงหล่ะ? มืดขนาดนั้น"
"อืม... ดี งั้นชั้นจะบอกให้... เธอน่ะเรียกเขาว่า 'กางเกงรัด' ไงหล่ะ" เซนพูด คุณเบิกตากว้าง ใช่! ตอนนั้นคุณรู้ว่ามีใครบางคนหายไปจากกลุ่มของเขา แต่ตอนนั้นคุณสนใจแค่เซน คุณเลย...
"บ้าเอ้ย!" คุณสบถออกมา ก่อนที่ลูอิส แฮร์รี่ ไนออลและเลียมจะเดินออกมาด้านนอกของคลับ
"ชั้นยังไม่อยากกลับเลยน้า เมื่อกี้ชั้นเพิ่งจูบกับผู้หญิงไปเอง" ลูอิสพูดพลางลากเสียงยาว
"บอกชั้นทีว่า..." คุณเงียบเสียงไป
"อาฮ่ะ เธอกับไอ้หมอนี่ จูบกัน" เลียมว่า ลูอิสมองมาที่คุณก่อนจะขยิบตาให้
"โอ้ก๊อด" คุณกัดปากตัวเองก่อนจะเดินไปพร้อมกับเซนและไนออล ส่วนอีก3คนก็เดินตามหลังมา ตอนนี้คุณไม่มีความคิดที่จะไปเที่ยวที่ไหนต่อแล้วหล่ะ จนกระทั่งเรามาเจอกับบ้านร้างแห่งหนึ่ง ที่มีข้อความแปะไว้ว่า 'ห้ามบุกรุกที่ตัวกำแพง
"ปีนกันม่ะ?" คุณพูดพร้อมกับลูอิส
"เอาดิ" อีกสามคนพูดตาม
"นี่ทุกคนจะทำอะไรกันน่ะ?" เลียมถาม พวกเราทั้งหมดถอนหายใจ
"ก็แค่ปีนกำแพง" แฮร์รี่ว่า "อ่ะพี่ใหญ่... เชิญขึ้นไปก่อน" ลูอิสพยักหน้าพลางกระโดดข้ามกำแพงไป อย่างไร้อุปสรรค์ ตามมาก็เป็นคุณ ลูอิสรับตัวของคุณไว้ ในขณะที่คุณกระโดดลงมา แล้วก็ต่อด้วยเลียม เซน แฮร์รี่และไนออล
"เข้าไปข้างในกันเถอะ" ลูอิสพูด พลางมุ่งหน้าตรงเข้าไปในตัวของบ้านร้าง คุณเดินตามลูอิสเข้าไปก็พบกับบ้านหลังใหญ่ที่ดูซอมซ่อ และก็น่าสยดสยอง ในขณะนั้นก็มีเสียงแปลกๆดังขึ้นคุณหันหลังไปหาทุกคนก็พบพวกเขา... แต่กลับมีใครบางคนที่หายไป
"ลูอิส!" คุณและเลียมตะโกนเรียกลูอิสพร้อมกัน ฉายาอะไรนั่นมันไม่สำคัญแล้วในตอนนี้
"ลูนี่มันไม่ตกลงนะ" แฮร์รี่ตะโกนพลางวิ่งสำรวจทุกห้อง
"เฮ้! ลู!" เซนตะโกนต่อ และเสียงประหลาดๆนั่นก็ดังขึ้นอีกครั้ง
"นี่นายกางเกงรัดรีบออกมานะ ไม่งั้นพวกเราจะออกไปแล้วทิ้งให้นายอยู่คนเดียวนะ!" คุณตะโกนหาลูอิสอีกครั้ง แต่กลับไม่มีเสียงตอบกลับที่เป็นเสียงของลูอิสสักนิด
"บู้!" เสียงบางอย่างดังขึ้นที่ข้างหูของคุณ คุณกรีดร้องออกมาก่อนจะกระโดดกอดเซน คุณหรี่ตาเพื่อมองว่าใครส่งเสียงประหลาดเหล่านั้น นั่นก็คือ... 'ลูอิสไงหล่ะ'
"เล่นไรของนายเนี่ย?" คุณถามพลางใช้เท้าของคุณถีบไปที่หน้าอกของลูอิส ลูอิสหัวเราะออกมาเสียงดัง
"พวกหนูเข้ามาทำอะไรกันเนี่ย?" เสียงคนแก่ดังขึ้น เมื่อทุกคนหันไปหาต้นเสียงก็พบกับชายแก่ที่ยืนอยู่ด้านหน้า
"วิ่ง!" แฮร์รี่ตะโกนก่อนที่พวกเราจะออกตัววิ่ง แต่ชายแก่คนนั้นกลับเดินตามมา
"เร็วเข้าสิ" คุณตะโกนเมื่อลูอิสกำลังจะปีนข้ามกำแพงอีกครั้ง และใช่ ชายแก่คนนั้นเดินตามมา คุณไม่รอช้ารีบกระโดดข้ามกำแพงด้วยตัวเองก่อนจะออกตัววิ่งสุดแรงเกิด พอรู้สึกว่าไกลออกมาแล้วก็หันหลังไปหาอีกห้าคน
"พอแล้ว" คุณพูดพลางหอบแฮ่กๆ
"หยุดทำไม?" ลูอิสถาม คุณถอดรองเท้าบู๊ทของคุณออก
"ไกลออกมาแล้ว หรืออยากจะวิ่งกลับบ้านเลยหล่ะ?" คุณพูด พวกเขาขำ
"ก็ได้นะ" เลียมพูดก่อนจะออกตัววิ่งตาม คุณพยายามห้ามนะ แต่ก็ไม่ทัน เลยทำได้แค่... วิ่งตามพวกเขาต่อ
----ยาวไปมั้ย? 5555' ตอนแรกที่นั่งแปลก็ตกใจนะพอเซนบอกว่าเป็นลูอิส... ไปดูในทวิตได้เลยว่าเรานั่งทวีตแต่เรื่องเนี้ย 55555' ขอบคุณทุกคนน้าที่ยังอ่านอยู่ ขอบคุณจริงๆค่ะ----
ความคิดเห็น