คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : discover 'temple run'!
discover 'temple run'!
นี่ก็หนึ่งอาทิตย์กว่าๆแล้วที่แม่มาอยู่กับคุณ แต่ส่วนเมล หล่อนกลับไปแล้วหล่ะ ตอนนี้คุณก็แค่นั่งรอลูอิสกับแฮร์รี่ทำแพนเค้กสำหรับวันเกิดอยู่
“นี่ลู! ระวังหน่อยสิ!” เสียงของแฮร์รี่ตะโกนโวยวายดังออกมาจากห้องครัว คุณขำนิดๆเมื่อพอจะรู้ว่าลูอิสต้องเล่นอะไรแผลงๆอีกแน่
“อยากให้ช่วยมั้ย?” คุณถามเมื่อได้ยินเสียงบางอย่างตกสู่พื้น
“ไม่!” ลูอิสตะโกนกลับมา
“เฮ้ย! ลูหลบ!... เกือบโดนเผาหน้าไปแล้วไง”
“เป้าหมายมีไว้พุ่งชน!”
คุณวางโทรศัพท์ลงก่อนจะพยายามเดิ่นย่องไปที่ห้องครัว ‘ทำไมชั้นต้องมาแอบเดินเข้าห้องครัวตัวเองด้วย!?’ คุณคิดพลางชะโงกหน้าเข้าไปในห้องครัวที่เต็มไปด้วย แป้งที่ฟุ้งกระจายไปทั่วห้องกับจานเกือบสิบใบที่ตกอยู่บนพื้น
“เฮ้ย!” คุณอ้าปากค้างทันทีเมื่อ เห็นห้องครัวของป้าหมดสภาพเพราะไอ้สองตัวที่กำลังยืนยิ้มให้คุณอยู่
“มาพอดีเลยแฮะ... พวกเราเสร็จแล้ว เธอก็ช่วยทำความสะอาดให้ด้วยก็แล้วกันนะ” แฮร์รี่พูด คุณพยักหน้าให้เขาก่อนจะก้มลงเก็บจานที่ตกอยู่บนพื้น ทั้งที่ในใจแทบอยากจะบีบคอเขาให้ตายคามือ
“นี่เธอบ้ารึเปล่า? คิดยังไงให้ไอ้สองตัวนี้ทำอาหารเนี่ย?” ชายผมบลอนด์พูดขึ้นมาทันทีเมื่อเขาเห็นสภาพห้องครัวที่ดูไม่จืดเลย
“นายเตือนชั้นช้าไปแล้วหัวบลอนด์” คุณพูด ไนออลหัวเราะ
“นี่ชั้นเลวร้ายขนาดนั้นเลยหรอ?” คุณกับไนออลมองหน้ากันก่อนจะพยักหน้าให้ลูอิส
“แล้วนี่ทำเนื่องในโอกาสอะไรหรอ?”
“วันเกิดของ (ชื่อของคุณ)” แฮร์รี่พูดพลางชี้มาที่คุณ
“จริงหรอ!? สุขสันต์วันเกิดนะ” ไนออลพูดพลางเดินมากอดคุณ
ไม่นานคุณกับไนออลก็ช่วยคุณทำความสะอาดห้องครัวจนเสร็จ และพวกเขากลับไปแล้ว คุณเลยเดินกลับมานั่งบนโซฟาตัวเดิมแล้วเหลือบดูโทรศัพท์ที่มีไม่ต่ำกว่าร้อยกว่าสาย แต่คุณก็ไม่ได้สนใจสักนิด
“ทำไมไม่โทรกลับ!?” คุณสะดุ้งทันทีเมื่อเสียงแม่ของคุณตะโกนดังมาจากที่ประตู
“ก็ไม่อยากคุย” คุณตอบส่งๆอย่างไม่ใยดีก่อนจะเดินเข้าไปในห้องของตัวเอง และแน่หล่ะ... แม่คุณต้องเดินตามมา
“ต้องคุย!”
“บอกว่าไม่ไง! และไม่ต้องมาพูดขอโทษหรือง้อหรอกนะ! เพราะคำพวกนั้นมันไม่เคยจะมีประโยชน์ มันทดแทนความรู้สึกดีๆที่เสียไปไม่ได้หรอก” คุณพูดก่อนจะปิดประตูใส่หน้าหล่อน แล้วเดินไปที่ห้องน้ำ คุณเห็นแจ็กเก็ตที่เป็นตัวแทนของเซนแขวนไว้อยู่ในคืนนั้น คุณรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะรีบเดินออกไปจากอพารท์เมนต์อย่างเร็วที่สุด แล้วตรงไปที่อพารท์เมนต์ของพวกแฮร์รี่ แต่... ประตูมันกลับเปิดไม่ออก! ให้ตายสิ คุณลืมไปซ่ะสนิทว่าพวกเขาเป็นถึงซุปเปอร์สตาร์เลยนะ คุณหยิบโทรศัพท์ออกมาก่อนจะโทรหาใครสักคน
“ฮัลโหล?”
“หัวหยิกลงมารับชั้นที ชั้นเข้าอพารท์เมนต์ของพวกนายไม่ได้!” คุณพูดและไม่นานก็ได้ยินเสียงขำของเขา “มันไม่ตลกนะ!”
“โทษทีนะที่รัก...” เสียงของลูอิสดังมาจากปลายสาย
“หมายความว่าไงน่ะ?”
“ตอนนี้เรากำลังอัดเสียงอยู่ที่สตูดิโอ”
“เฮ้ย! ไม่ได้นะ! จะให้ชั้นกลับไปยังไง!? พวกนายก็รู้ว่าพวกแฟนคลับที่แสนจะหมกมุ่นรออยู่หน้าอพาทเมนต์และพวกเขากำลังจ้องชั้นอยู่นะ!” ไร้เสียงตอบรับ... คุณได้ยินเพียงเสียงหัวเราะหึๆดังมาจากในลำคอของพวกเขา ‘ไอ้พวกสารเลวเอ้ย! อย่าให้ชั้นเข้าไปได้นะ! ชั้นจะรื้อห้องให้กระจายเลยคอยดู!’ คุณคิดระหว่างรอปลายสายตอบกลับมา
“ก็อย่างที่บอกไปแหละช่วยไม่ได้จริงๆ งั้นเธอลองมาสตูดิโอของเราสิ”
“ได้!” คุณเค่นเสียงตอบพลางเก็บโทรศัพท์ลงไปในกระเป๋า
“เกมอะไรน่ะ?” คุณถามแฮร์รี่หลังจากมาถึงสตูดิโอก็เห็นเขาเอาแต่เล่นมัน
“เชยชะมัดนี่เธอไม่รู้จัก temple run หรอ?” แฮร์รี่พูดพลางขำอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ไม่อ่ะ... ขอลองหน่อย!” คุณพูดก่อนจะดึงโทรศัพท์ของเขาออกมาจากมือ
“เฮ้ย! เดี๋ยวตาย!” แฮร์รี่ทำหน้ามุ่ยทันทีเมื่อคุณทำให้ตัวละครในเกมของเขาตายจริงๆ
“ลองเล่นดูสิ” ลูอิสพูด ส่วนแฮร์รี่น่ะหรอ... งอนสิ
“กรี๊ด! เล่นไงอ่ะ!?” คุณกรีดร้องทันทีเมื่อเริ่มเล่นเกมได้ไม่เท่าไหร่ก็เกือบตายแล้ว
“เดี๋ยวสอนให้มา” ลูอิสพูดก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของแฮร์รี่ไป
Louis’ POV
เธอเขยิบมานั่งใกล้ผมเพื่อที่จะได้มองเห็นโทรศัพท์สะดวก ลมหายใจร้อนๆอยู่ที่ช่วงต้นคอของผม เธอคงไม่รู้หรอกหล่ะมั้ง ว่าเธอทำให้ผมรู้สึกยังไง...
“โหย! กางเกงรับนายเล่นเก่งจัง” กางเกงรัด... ผมชอบชื่อนี้นะ ชื่อที่เธอตั้งให้ “ขอลองหน่อยสิ” เธอพูดก่อนจะดึงโทรศัพท์ของแฮร์รี่กลับไปอีกครั้ง
ผมพยายามแล้วนะ พยายามไม่แอบมองเธอ แต่มันคงยากเกินไปจริงๆ... ผมไม่อยากจะยอมรับเลยว่า... ‘ผมแอบชอบคนที่เซนรัก’
----แปลไปหิวข้าวไป 55555' ฟิคเรื่องนี้ทำร้ายเราอ่ะ *กัดผ้าเช็ดหน้า* ขอโทษน้าถ้ารอนานกันเกินไป คือเราเป็นคนมีกิจกรรมเยอะไง เที่ยว กิน นอน 555555 ขอบคุณทุกคนที่คอมเม้นต์นะคะ มีกำลังใจขึ้นมาก ส่วนคนทีอ่านแต่ไม่ได้คอมเม้นต์ก็ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ
ปล. อย่างที่บอกไปฟิคนี้แปลจากนอก เรื่องการเถียงแม่แอบหนีออกจากบ้านนี่คือไม่ได้ยุยงนะคะ----
ความคิดเห็น