Us ❤ Lover ทุนเเลกเปลี่ยนรักร้ายกับนายเจ้าเล่ห์

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ ; )

US lover  ทุนเเลกเปลี่ยนรักร้ายกับนายเจ้าเล่ห์

บทนำ  ; )

Your subtleties

They strangle me

I can't explain myself at all.

And all the wants

And all the needs

All I don't want to need at all.

ความละเอียดอ่อนของเธอ

มันกำลังบีบรัดฉัน

ฉันไม่สามารถจะอธิบายทุกอย่างเกี่ยวกับฉันได้

ทุกๆ ความปรารถนา

ทุกๆ ความต้องการ

และฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น

    

          4.30 p.m

    
   "คิริล  วันนี้้อย่าลืมไปรับนักเรียนเเลกเปลี่่ยนมาที่บ้านเรานะจ๊ะ"   เสียงหญิงสาวอายุราวๆ 40 กว่าๆ  ทักเด็กหนุ่มผ่านประตูห้องนอนสีน้ำตาลด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง


 "ทรายไปกันได้เเล้ว"  เสียงชายหนุ่มเสียงหนึ่่ง  เรียกเพื่่อตามตัวเธอดังขึ้น   สายตาเธอยังคงมองประตูห้องนอนสีน้้ำตาลด้วยความเหนื่อยใจ  ก่อนจะเดินลงจากบันได  เเละเดินมุ่งตรงไปยังต้นเสียงที่ดังมาจากโรงรถ


" ฉันเป็นห่วงเด็กคนนั้นที่จะมาบ้านเราจัง"  เธอพูดด้วยอาการร้อนใจทันที   เมื่อมาถึงโรงรถ


"อย่าเป็นห่วงไปเลย  ผมเขียนช็อตโน๊ตเเปะที่ตู้เย็นให้คิริลมันหล่ะ  ตื่่นมามันคงเห็น"   ชายวัยกลางคนส่งยิ้มให้เธออย่างสบายใจ


"เเต่ ทั้งๆที่เราควรจะไปรับเธอนะค่ะ  ^^"


"ไม่เอาน่าที่รัก  พวกเราไม่ว่างกันจริงๆนิ^^  เชื่อผมไอลูกชายจอมเฮงซวยต้องไปรับเธอกลับมาอย่างปลอดภัย"


"ค่ะ  ฉันก็หวังไว้เเบบนั้น  ^^" 


"ครับ  คุณว่าเธอจะเป็นยังไง"


" ฉันเชื่อว่าเธอคงเป็นเด็กน่ารักมากๆ   มากๆเลยทีเดียว  ; )"


"เย็นนี้  ผมว่าคุณก็ได้เจอเธอเเล้ว"  เสียงทั้งคู่เริ่มเบาลงพร้อมกับเสียงสตาร์ทรถที่มุ่งสู่ถนนใหญ่


 9.30 p.m


  "นั่นไงค่ะ เด็กเเลกเปลี่ยนที่จะมาบ้านเรา"  เสียงเเล้วเสียงเราที่่ผ่านหูฉันไป   เสียงของพวกเค้าช่างตื่นเต้น เมื่อได้พบกับสมาชิกใหม่ของครอบครัว  ที่มาจากประเทศอื่น


   "เเคทีน  ยินดีต้อนรับจ้า"  นั่นก็คืออีกเสียงของครอบครัวต่างชาติ  ที่เค้ามารับนักเรียนเเลกเปลี่ยน  เเล้ว host family  ฉันหล่ะทำไมเค้าไม่มารับฉันสีกที   -.-  พวกเค้าลืมมารับฉันรึเปล่า


   ฉันนั่งรอในสนามบืนของ New york  มาได้ 2 ชั่วโมงกว่าๆเเล้ว  หรือว่าฉันต้องนอนค้างที่สนามบินคืนนี้ TT   เเต่มันคงไม่รันทดขนาดนั้นหรอกน่า!!  เพราะในมือฉันมีเอกสารที่พี่ๆ AFS  ให้ก่อนมาถึงอเมริกาด้วยซ้ำ  ฉันเลยพยายามอ่านเผื่อจะเจอที่อยู่เเละเบอร์โทรของโฮส   นั่งรอเปล่าๆเเบบนี้คงไม่เกิดประโยชน์อะไรขึ้นมาเเน่เลย -*-    เย้ ! เจอเบอร์โทรของโฮสเเล้ว


  ตอนนี้ฉันมาอยู่หน้าตู้โทรศัพท์เเล้ว  เอาวะคุยไม่รู้เรื่องก็ต้องพยายามมั่วๆถูๆไถๆไปก่อน   ฉันรีบหยิบเหรียญเงินบาทของประเทศอเมริกาออกมาจากกางเกงยีนขาเดฟที่ฉันใส่อยู่    ดีจัง ที่พ่อกับเเม่ของฉันเค้าบังคับให้ฉันเเลกเหรียญที่สุวรรณภูมิมาก่อน  ไม่งั้นคงไม่มีโอกาสได้โทรหาโฮสเเน่เลย  ฉันว่าจริงๆที่นี่ก็มีเเลกนะ  เเต่คงวุ่นวายน่าดูเลย เตรียมพร้อมจากไทยก่อนจะมานี่จะดีกว่าเยอะจ๊ะ



  ตึด  ตึด ....  เสียงโทรศัพท์บ่งบอกว่าตอนนี้ยังไม่มีคนรับ   ใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเลย  ><   จะได้คุยกับคนต่างชาติทั้งที่   ยิ่งเป็นโฮสของฉันอีก  ฮ่าๆๆๆ


  "hello"  ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เเต่เเฝงไปด้วยความตื่นเต้นสุดๆ >_<


  ( hi ) เป็นเสียงเด็กหลุ่มตอบกลับมา เสียงหล่อเเหะ -.-


  "นี่ บ้านคุณสตีทเฟ่นใช่ไหมค่ะ"   ฉันพยายามออกเสียงเเกรมม่าให้ตรงสุดๆ จะให้พูดสำเนียงเเบบอังกฤษเเท้ๆก็คงไม่ได้หรอกจ๊ะ เพราะว่าที่อเมริกาเค้าใช้คนหล่ะสำเนียงกันเลย


 (ใช่ เธอเป็นใครมีอะไร)  เสียงปลายทางหล่อๆตอบกลับม   ไม่ได้หรอกนะค่ะ เเค่อยากให้คุณมารับฉันที่สนามบิน - -'


 " ฉันเป็นนักเรียนนักเรียนที่จะมาพักบ้านคุณสตีทเฟ่นค่ะ" 


 (เเล้วไง ?)  เค้าตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่กวนมากๆ  เเล้วไงงั้นเหรอค่ะ ?  ลืมฉันไว้ที่สนามบินเเล้วยังไม่คิดจะมารับอีก  ฉันชักโมโหเเล้วนะ - -^ 


 "กรุณามารับฉันที่สนามบินด้วยนะค่ะ^^"  ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ  เเต่อารมณ์เริ่มขึ้นเเล้วนะ


 (เฮอะ!  อยากมาบ้านฉันถูกก็หาทางมาเองสิ)  ไอบ้าเอ้ยT^T  น้ำเสียงนิสัยไม่ดีเเบบนี้ ต้องไม่ใช่เสียงของคุณสตีทเฟ่นเเน่ๆ   เพราะเท่าที่ฉันอ่านประวัติโฮส คุณสตีทเฟ่น อายุราวๆ 43 ปี เเละมีภรรยาอีกคน ชื่อทราย อายุไล่ๆกัน  เเต่น้ำเสียงไอโรคจิตนี่ มันออกเเนววัยรุ่นอเมริกัน- -


 "ฉันขอสายคุณสตีทเฟ่นหน่อย !!"  ฉันพูดกระเเทกน้ำเสียงไปในตู้โทรศัพท์


 (ไม่ได้เว้ย ! ทางบ้านฉันไม่ได้รับนักเรียนเเลกเปลี่ยนมา 2 ปีเเล้ว)


  "เเต่ฉันเป็นนักเรียนเเลกเปลี่ยนที่จะมาพักบ้านคุณจริงๆนะ"


  (โรคจิตเอ้ย!)   นายนั่นหล่ะไอโรคจิต - - ^


  ตู๊ด ตู๊ด  !  ไม่นะสายถูกตัดไป  บ้าชะมัด ยังไม่ทันได้ด่าคืนเลย  บ้านโฮสจะหาทางไปยังหล่ะเนี่ย โอ้ย ชีวิต -*-  เหรียญที่เเลกมาก็หมดเเล้วโทรต่อไม่ได้เเล้ว  ในตัวฉันมีเเต่เเบงค์ดอลล่า ให้ตายเถอะ!  ทำไมเค้าถึงทำกับฉันเเบบนี้  นี่ฉันข้ามน้ำข้ามทะเล  มาจากอีกทวีปเพื่อมาหลงใน new york งั้นเหรอ   ไม่มีทางหรอกน่า  ฉันต้องหาทางไปบ้านโฮสให้ได้^^

 
  352 East 32 nd  street, newyork,ny  10022   <<  นี่คือชื่อที่อยู่ที่ฉันเจอในเอกสารที่พี่ AFS  ให้มาพร้อมกับเบอร์โทรเมื่อกี้


  ฉันต้องไปบ้านหลังนั้นให้ได้ !   ฉันหันกลับไปมองสัมภาระที่วางอยู่ตรงใต้เข่า ดีนะไม่ขนมาเยอะฮ่าๆ  ไม่อยากนึกตอนเดินต่อมันคงหนักจริงๆ  ฉันรีบหยิบเป้มาสพายเเละกระเป๋ษลากอีกใบ สู้ต่อไปยัยอะตอม  ; )




 talk *****


  จบบทนำเเล้ว เป็นไงค่ะสนุกกันรึเปล่า ><  อาจบรรยายไม่ค่อยดีนะค่ะ  เพราะไม่เคยไปเเลกเปลี่ยนเลย ฮ่าๆ  ฝากด้วยนะจ๊ะ

  5/4/53