ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เงาใจไฟพิศวาส

    ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่6 ความทรงจำอันเลือนลาง 100%

    • อัปเดตล่าสุด 5 มี.ค. 57


    อย่าเพิ่งรำคาญนะคะกับโฆษณา 
    นักเขียนอยู่ได้เพราะความกรุณาจากนักอ่านที่น่ารักทุกท่านค่ะ

    ฝากผลงานในรูปแบบอีบุ๊คด้วยค่ะ กดที่ Get it now. นะคะ

     

    เปิดจองนิยายทำมือ เรื่อง เงาใจไฟพิศวาส ชุดบ่วงพิศวาส
    เป็นนิยายทำมือเรื่องแรกของอัจฉราภา และจะมีทั้งหมด3เรื่องในชุดบ่วงพิศวาสค่ะ
    ตีพิมพ์ครั้งที่1 จะสั่งพิมพ์ตามยอดตีพิมพ์
    เปิดจองตั้งแต่วันที่ 5 มีนาคม ถึงวันที่ 30 เมษายน 2557
    ราคาปก300 (รวมค่าจัดส่ง)
    เมื่อหนังสือออกจากโรงพิมพ์หลังสิ้นสุดการจองไม่เกิน 1 เดือน
    พร้อมจัดส่งให้ถึงมือค่ะ
     
    รายละเอียดการจอง #เงาใจพิศวาส 
     
    โอนเงินผ่าน ธ.ไทยพาณิชย์ บัญชีฝากออมทรัพย์
    สาขาบิ๊กซีรัตนาธิเบศร์2
    เลขที่บัญชี 400-209970-8
    ชื่อบัญชี นางสาว อัจฉรา ทาวะรมย์
     
    โอนแล้วเก็บสลิปไว้เป็นหลักฐาน จะถ่ายรูปสลิป หรือคัดลอกรายละเอียดของใบสลิปที่ทำการโอนเงินก็ได้ 
    แล้วส่งมาทางแฟนเพจ  https://www.facebook.com/adcharapafanpage
    หรือทางเฟสบุ๊ค  https://www.facebook.com/adcharapa
    หรือทางอีเมล   adcharapa_writer@hotmail.com
    ก็ได้ทั้ง3ช่องทางนะคะ 
     
    แต่อย่าลืมส่งชื่อ ที่อยู่ มาพร้อมหลักฐานการโอนข้างต้น รอตามเวลากำหนด หนังสือส่งแบบลงทะเบียนจะไปส่งถึงบ้านค่ะ
     

     

     

    ตอนที่6 ความทรงจำอันเลือนราง 100%

              สองชั่วโมงผ่านไป นักกีฬาในชุดกีฬาแนวเอ็กซ์ตรีมของการขับขี่รถวิบากก็เดินอย่างมีมาดออกมานั่งฝั่งตรงข้ามกับหญิงสาว

              “คุณตื่นแล้ว แต่คาดไม่ถึงว่าคุณจะเตรียมตัวพร้อมให้ฉันสัมภาษณ์และถ่ายรูปคุณได้ในทันที” หญิงสาวยิ้มให้

              “ผมไม่อยากให้คุณเสียเวลางานไปมากกว่านี้อีก คุณเสียเวลาในเรื่องส่วนตัวของผมมาทั้งวันแล้ว” พูดพร้อมส่งสายตากรุ้มกริ่ม

              “ทานน้ำมะนาวก่อนนะคะ ฉันสั่งขึ้นมาเตรียมไว้ให้คุณ น้ำผลไม้ที่มีวิตามินซีจะอุดมไปด้วยด้วยสารแอนติออกซิแดนท์ ช่วยเพิ่มความแข็งแรงให้กับตับ น้ำตาลฟรุกโทสที่อยู่ในผลไม้จะช่วยให้ร่างกายเผาผลาญแอลกอฮอล์ได้เร็วขึ้น จะช่วยให้อาการเมาค้างของคุณดีขึ้นมากทีเดียว”

              เธออธิบายสรรพคุณพร้อมกับเดินไปเปิดตู้เย็นเอาแก้วน้ำมะนาวมาส่งให้เขาดื่ม ในขณะที่รอให้เขาดื่ม เธอก็หันกลับไปจัดมุมกล้องเช็คอุปกรณ์ในการสัมภาษณ์

              ชายหนุ่มนั่งดื่มเงียบๆ มองใบหน้าเย้ายวนแล้วคิดถึงเรือนกล้วยไม้ บ้านที่เคยเป็นของเธอ

              “รส...คุณยังชอบดอกกล้วยไม้อยู่ไหม?” คำถามจากริมฝีปากหนา ทำให้มธุรดาขมวดคิ้วมุ่นแล้วคลายออก ไม่มีทางที่ใครคนใดจะเข้ามามีอิทธิพลค้นใจเธอได้ อลันถามแบบนี้หมายความว่าอะไร

              “ถามทำไมหรือคะ...แต่ถ้าจะให้ตอบ ผู้หญิงทุกคนก็ต้องชอบดอกไม้เป็นของธรรมดา ไม่จำเพาะว่าจะต้องเป็นดอกกล้วยไม้” หญิงสาวเอนความสนใจกลับเข้าสู่งานของตัวเอง

              “ฉันไม่อยากรบกวนเวลาของคุณมากไปกว่านี้ ฉันยังมีงานให้ต้องไปทำข่าวที่อื่นอีก ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ”

              “คุณเรียกชื่อรสแทนชื่อตัวเองเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้หรือครับ ผมไม่ชอบเลยที่คุณแทนตัวเป็นงานเป็นการจนเกินไปอย่างนี้”

              มือกร้านวางแก้วน้ำมะนาวลงบนโต๊ะ ขยับนั่งกอดอกรอฟังคำตอบของมธุรดาด้วยแววตาสงบนิ่ง

              “รสก็รสค่ะ...แต่ตอนนี้คุณอลันคงพร้อมแล้วที่จะให้ฉันสัมภาษณ์แล้วนะคะ”

              หญิงสาวกดเครื่องบันทึกเสียงให้ทำงานแล้วพูดต่อ “ขอเข้าคำถามเลยนะคะ หวังว่าคุณอลันจะไม่ถือโทษโกรธกัน และมาฟ้องร้องเอากับฉันในภายหลัง...”

              พูดหยิกแกมหยอกและยิ้มให้อลันอย่างมีความหมาย

              “สวยๆ อย่างคุณ ผมคงโกรธไม่ลงหรอกครับ เริ่มคำถามของคุณได้เลย”

              “ค่ะ” มธุรดาตอบรับ วางสคริปแผ่นเล็กลงข้างตัว เริ่มเข้าคำถามแรกอย่างมืออาชีพ

              “เรื่องความสัมพันธ์ของคุณกับเจ้าสาวที่กำลังเป็นที่กล่าวขวัญถึงในวงเซเลบฯ ฉันหมายถึงคุณนิศากรเพื่อนสนิทของคุณ คุณอลันเป็นมือที่สามระหว่างความรักของคุณภาณุ อัศวเมธา และคุณนิศากร วิริยะชัย เป็นจริงมากน้อยแค่ไหนคะ”

              “เดี๋ยวก่อนรส ผมไม่เข้าใจ คุณถามคำถามอะไรของคุณกัน” อลันทำหน้าเหรอหราไม่เข้าใจจริงๆ คำถามมันไม่เกี่ยวข้องกับการแข่งรถของเขาสักนิดเดียว

              มธุรดาหยุดระบบบันทึกเสียงไว้ชั่วคราว แล้วอธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้อลันเข้าใจ 

              “พี่นิศาแต่งงานเมื่อวาน แต่เธอหายตัวไปจากงานแต่งอย่างลึกลับ ซึ่งน่าจะมีเลศนัยแอบแฝงอยู่ มีคนพาดพิงถึงคุณว่ามีส่วนรู้เห็นในการหายตัวไปครั้งนี้ของเจ้าสาว คุณไม่ไปงานมงคลสมรสของนิศากรซึ่งเป็นเพื่อนรักของคุณ จึงเป็นที่ผิดสังเกต บางกระแสก็บอกว่าคุณอกหักจากเธอ จึงไม่ยอมไปร่วมพิธี บางแหล่งที่มาก็บอกว่า คุณจับตัวเธอไป เพราะมีจดหมายปิดผนึกจ่าหน้าซองถึงคุณพ่อของเธอว่าเธอไปอยู่กับคนที่เธอรัก เรื่องทั้งหมดถึงได้พาดพิงมาที่คุณไงคะอลัน”

              “จะบ้าไปกันใหญ่แล้ว ผมจะไปรู้เรื่องได้ยังไง ก็เมื่อวานผมปวดหัวมาก...คือผมไม่ค่อยสบาย...ก็เลยไม่ได้ไปร่วมงานแต่งงานของเธอ คุณก็เห็นอยู่ว่าผมเมา ถ้าจะมีใครแจ้งความจับผม หาว่าผมเป็นคนจับตัวนิศาไป ผมก็คงพ้นผิด เพราะผมมีพยานปากสำคัญที่จะช่วยยืนยันว่าผมอยู่ที่ไหน เมื่อไหร่ เวลาไหน ทำอะไรบ้าง นั่งอยู่ตรงหน้าผมนี่แล้ว”

              ท้ายเสียงเขาเปลี่ยนคำพูดเป็นทีเล่นทีจริง

              มธุรดาหัวเราะคิก ก็อลันพูดซะน่ารักจนเธอแอบเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ “โอเคแล้วนะคะ ฉันขอเข้าประเด็นเลยดีกว่า เดี๋ยวจะไม่ได้งานกันพอดี”

              หญิงสาวกดปุ่มบันทึกเสียงให้ทำงานต่อ ทบทวนคำถามที่ถามไปแล้วใหม่ให้อลันตอบ อลันยิ้มสดใสให้ก่อนจะเริ่มตอบคำถามเป็นการเป็นงาน

              “เธอไม่ควรได้รับคำกล่าวหาใดๆ เพราะเธอมุ่งมั่นซ้อมแข่ง Redness bull x-fighters ที่จะลงแข่งพร้อมกันกับผมจำเป็นต้องใช้สมาธิ เพราะการขับขี่ค่อนข้างท้าทาย หากจะเป็นการดีมากถ้าไม่มีข้อคิดเห็นที่อาจทำให้นิศาต้องคิดมาก จนไม่มีกะจิตกะใจเสียสมาธิในการฝึกซ้อม และผมกับเธอ เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเสมอมา” อลันตอบด้วยรอยยิ้มสดใสแล้วยกแก้วน้ำมะนาวขึ้นจิบกล่าวต่อ

              “ผมว่าคงมีผู้ไม่หวังดีที่ชอบเห็นความแตกแยกของคนอื่น เลยส่งจดหมายมาให้เกิดความเข้าใจผิดยิ่งขึ้นไปอีก อาจเพราะความสนุกหรือต้องการกลั่นแกล้งเสียมากกว่า ตอนนี้โรงแรมแห่งใหม่ในเครือวิริยะชัยกำลังจะเปิดตัวเสียด้วย อาจจะมีผู้ไม่หวังดีต้องการทำลายชื่อเสียงของทางโรงแรมเธอก็เป็นได้...คนรักเรามีมาก คนเกลียดเราก็มีไม่น้อย ถ้าสังคมจะหยุดวิพากษ์วิจารณ์และหยุดคิดสักนิดก่อนจะสรุปและลงความเห็นในสิ่งที่ยังไม่รู้ข้อเท็จจริงในเหตุการณ์ดังกล่าว ก็อาจจะนำมาสู่ปัญหาความขัดแย้งที่จะมีผลตามมา เกี่ยวกับบุคคลที่สามซึ่งไม่มีส่วนรู้เห็นด้วยไม่น่าเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของพวกเขา คิดว่าสื่อเองก็ควรเมินเฉยเสีย และปล่อยให้เรื่องของเธอเป็นเรื่องส่วนตัวไปก็จบ ให้คนสองคนเป็นคนตัดสินปัญหากันเองดีกว่า ผมคงไม่จำเป็นต้องออกมาแก้ข่าวให้ตัวเองเลย ในเมื่อเธอไม่ได้หนีไปกับผมตามที่ผู้ไม่หวังดีชี้ให้เป็น และตอนนี้ทีมแอทแทคของเราก็ยังติดต่อกับนิศากรไม่ได้เช่นกัน...”

              “ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ ขอเข้าเรื่องการแข่งขันมอเตอร์ครอสสุดหฤโหดที่คุณอลันได้คว้าแชมป์โลกสองสมัยซ้อนมาครองได้ ซึ่งก็เป็นที่ภาคภูมิใจสำหรับคนไทยไม่ใช่น้อยที่มีนักแข่งเก่งๆ อย่างคุณอลันทำชื่อเสียงให้กับประเทศไทย คุณอลันรู้สึกเช่นไรคะ และการแข่งขันกด...ดันมากน้อยแค่ไหน”

              เขาไม่ตอบ เงียบสนิทราวกับไม่มีปาก แต่ในความคิดนั้นชายหนุ่มกำลังประมวลคำถามในท้ายประโยคของเธอให้มีน้ำหนักมากขึ้น เขาว่าเขาได้ยินเธอเว้นวรรคประโยคคำถาม...

              “ผมว่าคุณหยุดคำถามของคุณไว้ก่อนดีไหมครับ แล้วผมจะตอบคำถาม...ในท้ายคำถามของคุณก่อน...”

              หญิงสาวหัวเราะอย่างมีจริต กดปิดเสียงอัด และเงยใบหน้าสวยหวานขึ้นพูดด้วยน้ำเสียงรื่นหู

              “ก็ดีสิค่ะถ้าคุณอยากจะตอบ ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเวลาที่คุณอยู่ในสภาวะปกติ...ร่างกายคุณ จะมีแรงกด...ดันมากแค่ไหนกัน”

              ร่างใหญ่โผเข้ารวบร่างสวยในชั่วลมหายใจสะดุด เมื่อสิ้นคำหยั่งเชิงของมธุรดา อลันก็จับร่างบางที่กำลังหัวเราะอย่างร่าเริงในอ้อมกอดอุ่นรั้งเข้ามาจูบอย่างแนบชิด
    ตามลิงค์ไปค่ะ เพราะเป็นบทอัศจรรย์
    เคารพกฎทางเวบค่ะ  
    http://www.hongsamut.com/main/be/niyai/preview/niyaiID/4861/niyaiDetailID/71395

              จากนั้นไม่นานทั้งคู่ก็กลับออกมาสวมใส่เสื้อผ้า อลันโทร. สั่งอาหารขึ้นมาทานด้วยกันที่ห้อง เมื่ออิ่มหมีพีมัน มธุรดาก็เริ่มทำงานต่อ เก็บรายละเอียดเรื่องสัมภาษณ์อลันอีกเล็กน้อย แล้วจึงขอตัวกลับไปทำงานนอกสถานที่ กว่าจะกลับไปได้เธอต้องเกลี้ยกล่อมเขาอยู่นานว่าเธอจะไม่มีวันหายตัวไปอย่างเมื่อห้าปี่ก่อนอีก

     

     
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×