คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เคม.....จัง?
“เจ้าไม่ใช่.....หมาป่าหรอ” เสียงของโทเซ็นยังคงดังก้องถายในหูของเหล่ายมทูต
“หัวหน้าโทเซ็นรู้” เคียวราคุหลุดปากออกมาคนแรก
“อืม....แรงดันวิญญาณของสัตว์กับคนไม่เหมือนกัน.....ยิ่งครึ่งคนครึ่งสัตว์ด้วยแล้ว...” เสียงโทเซ็นแผ่วเบาลง
“........” >>>เงียบ
“แต่ชั้นชอบนายแบบนั้นมากกว่า....” ร่างบางยิ้มน้อยๆ
“นักเรียน!! จับกลุ่มอะไรกัน.....นั่งที่ได้แล้ว!!” เสียงหญิงชราศาสตราจารย์ประจำวิชาแปลงร่างตะโกนท่ามกลางความเงียบทำให้ทุกคนเริ่มทยอยไปนั่งตามที่นั่ง
โคมามูระจับหัวร่างบางมาขยี้เบาๆก่อนจะเดินไปนั่งที่นั่งตนเอง แต่ก็ต้องชะงักเพราะถูร่างบางให้ดึงไปนั่งด้วย เรียกเสียงโห่จากบรรดาFC ของทั้งคู่(เพิ่งจะเกิดเมื่อครู่)
ฮี้ววววววว~ วี๊วววววววว~
“เงียบได้แล้ว!!! เปิดไปหน้า
เวลาเรียนที่แสนน่าเบื่อผ่านไปอย่างเชื่องช้า (แต่ก็ผ่านมาได้แล้วไม่ใช่หรอ//Me)
ด้านสเนปที่ไปโซโซไซตี้
สเนป Say
“โถเว้ย!! น่ารำคาญจริง” ไม่ต้องสงสัยว่าเค้ารำคาญอะไร สิ่งๆนั้นคือ!! ไอ้ลูกกลมที่ทำความสะอาดทางไปโซโซไซตี้นั่นเอง
“ถ้าไม่ติดว่าจะถึงอยู่แล้ว ไม่เหลือซากแน่แก...” ไม่ทันไรก็ถึงประตูทางออกที่มีแสงสว่างจ้าคอยต้อนรับ
“ถึงซักที....”
“หัวหน้าเซเวอร์รัส ใช่ไหมครับ” เด็กหนุ่มคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
“อืม”
“หัวหน้าใหญ่ยามาโมโตะสั่งให้ไปทำงานทันทีครับ เดี๋ยวผมนำทางไปหน่อย 5 นะครับ” เด็กหนุ่มคนนั้นกำลังจะก้าวต่อแต่....
“ไม่เป็นไร......ว่าแต่ยังตั้งอยู่ที่เดิมใช่ไหม” สเนปถาม
“คะ...ครับ”
พรึบ!! ผมใช้ก้าวพริบตาเพียงครั้งเดียวก็ถึงที่ทำการหน่วย 5 ทันที รู้สึกฝีมือยังไม่ตกแฮะ
แต่พอถึงหน้าที่ทำการก็ต้องชะงักแทบไม่ทันหัวเกือบทิ่มกองเอกสารตาย!! ไม่สงสัยเลยว่าทำไมอยากให้กลับมา
“.....งาน....หรือ.....ภูเขา....” กองสูงท่วมหัวเอกสารตั้งอยู่เป็นปึกๆไร้คนทำงาน.....โดยสิ้นเชิง!!
บึม!!! ร่างบางแสยะยิ้มน้อยๆก่อนจะจัดการระเบิดหน่วย 5 เอกสารปิวว่อนไม่มีชิ้นดี
“ใครกันว๊ะ!!”
“........”
“หะ.....หัวหน้า...เซเวอรัส..” คนที่ตะโกนออกมาในตอนแรกแทบล้มลงไปกองตรงหน้าเมื่อเห็นหน้าผม
“เอ่อ!!.....กะแค่ เจ้าไอเซ็นไม่อยู่..ทำไมไม่ทำงาน!!” สเนปโวยอย่างเหลืออด ก็มันเหลือออดจริงๆ มีเป็นสิบๆกอง กองละสิบๆปึก
“เฮือก!!.....”
“ทำให้เสร็จ!! แล้วชั้นจะมาเซ็น....ให้เสร็จ!!” ร่างบางตะโกนดังลั่นอีกครั้งก่อนที่เจ้าบ้านนั้นเข้าไปลุกลี้ลุกลนเข้าไปทำอะไรซักอย่างและแทบจะทันที่...ทุกคนในหน่วยกรูเข้ามาแบกเอกสารไปทำ
“ให้มันได้อย่างนี้ซิ” เค้าส่ายหน้ากับตัวเองเบาๆก่อนจะออกไปเดินเล่นในเมืองลูคอน
“เฮ้อ~....สบายกว่าฮอกวอตส์อีก มีลูกน้องด้วย” ผมยิ้มร่าแต่กต้องหยุดเดินเพราะ.....
“คุณเป็นใครอะ~” เด็กผู้หญิงตัวกระเปี๊ยกหัวชมพูสะกิดผมใหญ่ ที่แขนข้างขวามื....ตรารองหัวหน้าหน่วย 11 !! Oo0
“อ๋อ!! หัวหน้าหน่วย 5 ใช่มาย~ ชื่ออะไรงะ” เด็กไรว๊ะ -*-
“สเนป เซเวอร์รัส สเนป...”
“เซฟจาง~ มาแทนคุณแว่นหรอ” เอ่อ...ชื่อของแต่ละคนโดนเปลี่ยน...
“อืม”
“งั้นก็พาไปหาเคมจาง~ได้ซินะ” เด็กหัวชมพูยังพูดต่อ
“ใครคือเค...” ร่างบางกำลังจะพูดต่อแต่ไม่รู้มีไอ้เหม่งกับเจ้าขนตายาวมาขัดซะได้....แต่ท่าขัดนี้มัน...
“อ้าว..รองหัวหน้า.... ทำอะไรอยู่ครับ” ไอ้เหน่งพูด
“คุยกับเซฟจังอยู่จร้า” เด็กนี่ชื่อยาจิรุหรอ..
“โป้งเหน่ง~ นี่ๆ นี่เซฟจังนะ จะพาเค้าไปหาเคมจังด้วยอะ” ยาจิรุยี้ไปที่สเนปก่อนจะกระโดนขี่คอของร่างบาง
“เฮ้ย!! ชั้นชื่ออิกคาคุโว้ย!! แล้วจะไปหาหัวหน้าซาราคิได้ไง หัวหน้ายามาโมโตะยังไม่อนุญาตเลยนะ” อิกคาคุพูด
“ไว้จะพาไปนะ....อึก!!...อะไรนะ...” ร่างบางสัมผัสถูกวิญญาณ.....วิญญาณที่คุ้นเคยชั่วขณะหนึ่งแล้วหายไป
“อะไรหรอ...เซฟจัง~”
“อืม...ไม่มีอะไรหรอก” ร่างบางบอกปัดยาจิรุ “ชั้นขอตัวก่อนนะ”
“งั้นแล้วเจอกันนะเซฟจาง~ บ๊ายบายน้า”
“อืม”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อ๊ากกกกกก
งงตัวเองอะ ไม่รู้ว่าแต่งถึงไหนแล้ว
ไม่ได้แต่งนาน..... ลืมพล็อตงะ -*-
ความคิดเห็น