คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ยม..มะ...ทูต?
“เรียกประชุมหัวหน้าและรองหัวหน้าของ 13 หน่วย พิทักให้ชั้นหน่อยนะ” หัวหน้าหน่วยที่1 ยามาโมโตะสั่งรองหัวหน้าหน่วยของตนก่อนจะลงมือเขียนบางอย่างอยู่ครู่นิ่ง ใส่ซอกปิดผนึกเรียบร้อย ดีดนิ้ว 1 ครั้งจดหมายก็หายวับ!ไปกับตา
“เรียบร้อยแล้วครับท่าน อีกไม่เกิน 5 นาทีก็มารวมตัวครับท่าน” รองหัวหน้าซาซาคิบะโค้งน้อยๆให้กับหัวหน้าของตนก่อนจะเดินออกไป แต่ก็ต้องชะงัก
“ชั้นว่า.....มันถึงเวลาแล้ว” หัวหน้ายามาโมโตะนั่งหน้านิ่ว
“ครับ...กระผมเองก็คิดเช่นนั้น” การสนทนาหยุดลงต้องหยุดแค่นั่น
ก๊อกๆ....
“ขออนุญาตครับ” เบียคุยะก้าวเข้ามาภายในห้องคนแรก
“เฮ้อ....เรียกมาทำไมไม่รู้” เคียวราคุบ่นอุบอิบ
“เอาละ!!” ยามาโมโตะเริ่มตะโกนเสียงดัง
“ที่เรียกพวกเจ้ามาเพราะต้องการให้พวกเจ้าไปศึกษาเพิ่มเติม ทางด้านเวทมนต์ที่โรงเรียนเพื่อนชั้น”
“...............” ไร้เสียงพูดคุยใดๆ
“เดินทางพรุ่งนี้เที่ยงตรง” หัวหน้ายามาโมโตะเอ่ยต่อ
“ต้องใช้ร่างมนุษย์หรือเปล่าครับ” อุคิทาเกะเอ่ยถาม
“ไม่ต้อง ที่ที่เราจะไป ไม่จำเป็นต้องปิดบังฐานะ...อืม....แล้วก็เบียคุยะ เจ้าพาคาเอนกับพวกเรียวกะไปด้วย อ๋อ..อีกอย่างก็เอาเด็กนั่นกับอุราฮาระไปด้วย”
“.....ครับ” เบียคุยะเอ่ยเรียบๆ
...........................
..................
..........
....
12.00 น.
“มาครบแล้วใช่ไหม” รองหัวหน้าซาซาคิบะตะโกน
“...........” เงียบ แสดงว่าครบ
“งั้นออกเดินทางได้”
เมื่อประตูที่เชื่อมต่อกับโลกมนุษย์เปิดออก เหล่ายมทูตทั้งหลายก็ออกตัววิ่งทันที
.....................................
กริ๊ง........กริ๊งง
เสียงเคาะแก้วของมักกอนากัลป์ทำให้เสียงพูดคุยของเหล่านักเรียนหยุดลง
“ขอต้อนรับสู่เทอมใหม่ ในปีนี้ผู้ที่จะมาสอนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดได้แก่ซีเรียส แบล็คกับรีมัส ลูปิน แยกกันสอนตามสมควร” ชายชราแหล่มองทางชายหนุ่มทั้งสอง
ปัง!! พริบๆๆ.....
“แฮกๆๆ...ซุบซิบๆ” ฟิลที่วิ่งกระหืดกระหอบวิ่งเข้าไปพูดอะไรบางอย่างกับดับเบิลดอร์ก่อนพยักหน้าน้อยๆ
“เอาละ!! ดูเหมือนว่าจะมากันแล้ว” ชายชราเดินอ้อมมาจากโต๊ะ
ปัง!! ประตูถูกเปิดอีกครั้ง
“เฮ้ย!” คนที่ตะโกนเสียงดังไม่ใช่ใครนอกจากเซเวอร์รัส สเนป และเพื่อนๆตัวกวนอีกสองคน เพราะคนที่เดินนำเข้ามาคือ เจมส์ พอตเตอร์ แต่เค้ามาในเครื่องแบบยมทูต
“ไง......เอ๋...แฮร์รี่ไม่อยู่แฮะ” เจมส์เดินมาหารอนขณะที่คนอื่นเดินไปที่โต๊ะเหล่าคนาจารย์
“ไปห้องพยาบาลนะครับ” รอนตอบ
“หรอ.....เฮ้ย!!”ตัวของเจมส์โดนลากโดยเคียวราคุ
“ชั้นรู้ว่านายคิดถึงที่นี่ แต่ช่วยสุภาพหน่อยเพราะตอนนี่เธอเป็นคนของเรา”
ครืดๆ..ครืด.... เจมส์โดนลากตัวไปอย่างง่ายดาย เรียกเสียงหัวเราะจากแก๊งตัวกวนได้ไม่ยากแต่ไม่ใช่สำหรับสเนปตอนนี้
“เอาละมากันครบแล้ว ขอประกาศว่าดังแต่นี้พวกเขาจะมาเรียนที่นี่ 1 ปีกับนักเรียนปี 5 ส่วนเรื่องบ้านเราจะจัดให้อีกทีหลังทานอาหารเสร็จ......” ชายชราเอ่ยก่อนจะโบกมือให้อาหารปรากฏแต่ไม่ทันไรเบียคุยะก็ชักดาบมาจ่อคอสเนป
“ท่านอาจารย์......มาสู้กับข้า...” OoO << หน้าทุกคนภายในห้องโถง ยกเว้นดับเบิลดอร์กับหัวหน้ายามาโมโตะที่นั่งอมยิ้มไม่ทุกร้อนอะไร
“.........” สเนปไม่พูดอะไรเพียงแค่แสยะยิ้มออกมาทำให้เบียคุยะ จิ้มเข้าไปจนเลือดไหลออกมาเป็นทาง
“ยั้วชั้นเองนะ....คุณคุจิกิ” สเนปเอ่ยเสียงเย็นก่อนจะเรียกดาบของตัวเองออกมาอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่มือของสเนปแตะดาบเสื้อผ้าของเค้าก็เปลี่ยนเป็นขุดยมทูตเสื้อคลุมสีขาว ข้างหลังมีตัวเลขห้าอยู่แสดงถึงการเป็นอดีตหัวหน้า ความสูงที่เคยมีมากว่ากลับลดลงเท่าเบียคุยะผมที่เคยสั้นกลับยาวสยาย จนดูสวยแปลกตา
“ชั้นไม่อยากจะใช้ร่างนี้เท่าไรหรอก รีบทำให้มันจบๆไปดีกว่า”
เวลาผ่านไปไม่นาน ทุกคนภายในห้องโถงได้แต่อึ้งเมื่อผู้ที่ล้มไปนอนกับพื้นคือผู้ชายหน้าสวยนามเบียคุยะ
“ฝีมือพัฒนาขึ้นเยอะเลยนะ คุณ
“คุณก็ไม่เปลี่ยนเลยนะครับ” เบียคุยะยิ้มน้อยๆก่อนลุกขึ้น
“คราวหน้าถ้าเจอกันหวังว่าจะไม่ได้สู้กันนะ แบบว่ามันน่าเบื่อ” สเนปกล่าวอย่างสบายอารมณ์
“ครับ....ท่านอาจารย์” เบียคุยะรับคำก่อนเดินไปนั่งที่โต๊ะใกล้กับสเนปที่ยังคงร่างเดิม
ด้านโต๊ะอาหารของกริฟฟินดอร์
“ไงรอน เกิดอะไรขึ้นนะ” แฮร์รี่ที่แอบย่องเข้ามาในห้องโถงหลังจากไปห้องพยาบาลมาเลยกลับมาไม่ทันเห็นสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
“มีหนังให้ดูนิดหน่อยอะ.....ง่ำๆ..งืมๆ” รอนพูดจบก็ยัดเนื้อไก่เข้าปากไป
“หรอ.....คนพวกพวกนั้นเป็นใครใส่ชุดเแปลก....แถม พ่อ!!” แฮร์รี่ตะโกนเสียงดังจน
เจมส์ที่ได้ยินเสียงของลูกตัวเองก็หันมาโบกมือให้ก่อนจะลงมือทานต่อ
“พวกยมทูตนะ จะมาเรียนกับพวกเรา เอ่อ..ยกเว้นพ่อนาน” เฮอร์ไมโอนี่พูดแทนเพราะรอยังคงกินอยู่ (ปากไม่ว่าง ^^)
“พ่อนะพ่อ...อ๊ะ..เฮอร์ไมโอนี่ นั่นใครอะ” แฮร์รี่ถามพร้อมชี้ไปที่โต๊ะอาจารย์
“คนไหนละ...”
“คนที่ชุดคลุมสีขาว ผมยาวสีดำอะ” เด็กหนุ่มอธิบาย
“มี 2 คน ตกลงคนไหน” หญิงสาวเริ่มรำคาญ
“คนที่รวบผมอะ.... สวยชะมัด”
“Oo0” << หน้าทุกคน
“ทำไมอะ...มีไรหรือเปล่า...แล้วเซเวอร์รัสไปไหนอะ” แฮร์รี่พึมพำประโยคหลังเบาๆเพราะกลัวคนได้ยิน
“แฮร์รี่....นั่นมัน.....สเนป” หญิงสาวพูดอีกครั้งด้วยท่าทีนิ่งงันกับคำพูดว่าสวย
“.........” ไร้สัญญาณจากผู้ที่ได้รับคำตอบโดยสิ้นเชิง
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนแรกแล้ว
ช่วยเม้นให้ด้วยนะ ^^
ความคิดเห็น