คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่อง......
>> โรงเรียน โอซึนางาตะ <<
" อ้าว ! ฮายอง ทำไมวันนี้เธอมาโรงเรียนเช้าจัง "
( เรกะ Buddy สุดน่ารัก ถามขึ้นด้วยความแปลกใจ )
" ทำไมยะ คนอย่างฉันมาโรงเรียนเช้าไม่ได้รึไง "
" ฉันไม่ได้ หมายถึง อย่างนั้นซะหน่อย "
" แล้วเธอพูดถึงอะไรล่ะ"
( พูดวกไปวนมาจริงๆ เลยเพื่อนฉัน )
" ก็ฉันเห็นทุกทีเธอมาสายนี่ "
" วันนี้ พ่อกับแม่ ฉันรีบไปทำธุระน่ะ"
" งั้นเราลงไปเข้าแถวกันดีกว่า "
ระหว่างที่กำลังเดินลงไปเข้าแถวก็เจอกับ.....( อ้อ ! ลืมไปฉันไม่รู้จักอีตานี่ซักหน่อย )
ก็เจอกับผู้ชายคนหนึ่งถือว่าหน้าตาดีมากเลยล่ะ
" ฮายอง "
" อะไร ? "
" ฮายอง "
" มีอะไร ก็ว่ามาสิ "
" เธอก็ลองมองไปที่ผู้ชายคนนั้นสิ "
" มองทำไม หน้าเขาเหมือนญาติเธอหรอ "
" ป่าว "
" แล้วเธอให้ฉันดูทำไม "
" เธอว่าเขาหน้าตาเหมือนนักร้องญี่ปุ่นรึป่าว "
" อือ ! ก็คล้ายอ่ะนะ"
( นิสัยเดิมออกมาจนได้ เห็นคนหล่อไม่ได้เลยเพื่อนฉัน ~ แต่ว่าไปเขาก็หล่อจริงๆ นั่นแหล่ะ
ฉันชอบแววตาคู่นั้นของเขาจัง ToT )
" อ๋อ ! ฉันคิดออกแล้ว "
" คิดอะไรออกอีกล่ะ"
" ฉันกำลังคิดว่าทำยังไงเขาถึงจะหันมามองเรา "
" เธออย่าเล่นอะไรแผลงๆ นะ"
" อย่าห้าม ! ทำตามที่ฉันบอกก็พอ "
" ทำยังไง "
" ฉันนับ หนึ่งถึงสาม เธอวิ่งตามฉันมาเลยนะ"
" เอออออ...อ ก็ได้ " " 1 / 2 / 3 วิ่งมาเร็ว "
( ฉันเพิ่งกินข้าวมาอิ่มๆ ก็ดันลากฉันมาวิ่ง มันจุกนะยะ )
" ตุ๊บ !!! "
" อุ๊ย ! เจ็บขาจังเลย "
" เธอเป็นอะไรรึป่าว เรกะ"
" เจ็บขา ฉันเจ็บขามากเลย "
( ยัยนี่สำออยได้เหมือนมาก ฉันก็ต้องพลอยหรอกเขาไปด้วย )
" คุณคะ ^-^ ช่วยฉันหน่อยสิคะ"
( ผู้ชายคนนั้นทำหน้า งงๆ แล้วชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง )
" ฉันหรอ"
" นายนั่นแหล่ะ"
( ฉันพูดขึ้นอย่างดัง จนทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว รู้สึกอายจัง )
" คุณคะ ๐_๐ ช่วยฉันหน่อยเถอะค่ะ ฉันเจ็บขาจริงๆ "
" คงจะไม่ได้หรอกนะคือ ฉันต้องรีบไปน่ะ"
" นะคะ~นะคะ"
( เรกะขอร้องผู้ชายคนนั้น แบบออดอ้อน )
" คุณคะฉันเจ็บขาจริงๆ ถ้าไม่เจ็บฉันคงไม่ขอร้องคุณหรอก ๐- ๐ โอ๊ย !! "
" อย่าขอร้องนายนี่เลย คนอะไรใจดำชะมัด "
" นี่เธอ ! ฉันไม่รู้นะว่าพวกเธอเล่นอะไรกันอยู่ แต่ฉันไม่ว่างเป็นตัวตลกให้พวกเธอดูนะ "
( อะไร ? นายนี่รู้ได้ไงเนี่ยว่าเรากำลังหรอกนายอยู่ ฉันอุตส่าห์ตีบทแตกแล้วเชียวยังจับได้อีก )
" นี่ นาย ถ้าไม่ช่วยก็กรุณาถอยไปไกลๆ เลยนะ "
" ช่วยก็ได้วะ น่ารำคาญจริงพวกเธอเนี่ย "
( ไม่เต็มใจแล้วมาช่วยทำไม ฝืนใจนายป่าวๆ )
" ขอบคุณค่ะที่ยอมช่วยฉัน "
( เรกะรีบยิ้มรับด้วยความดีใจ ^_^ )
" ใจจริง ก็ไม่อยากช่วยเท่าไหร่หรอก "
" เป็นผู้ชายรึป่าวเนี่ย เห็นผู้หญิงนั่งเจ็บแล้วเดินหนี หรือว่านาย เป็น.....อือ....เป็น ? "
" เป็นอะไร พูดดีๆ นะ"
" ช่วยพยุงเพื่อนฉันไปห้องพยาบาลหน่อยได้มั๊ย "
"อือ ก็ได้แล้วห้องพยาบาลไกลรึป่าว "
( นายจะรียร้อนไปไหนกันนะ )
" ไม่ไกลหรอก เดินตามฉันมาสิ "
" 1 / 2 / 3 วิ่งมาเร็ว "
( ฉันเพิ่งกินข้าวมาอิ่มๆ ก็ดันลากฉันมาวิ่ง มันจุกนะยะ )
" ตุ๊บ !!! "
" อุ๊ย ! เจ็บขาจังเลย "
" เธอเป็นอะไรรึป่าว เรกะ"
" เจ็บขา ฉันเจ็บขามากเลย "
( ยัยนี่สำออยได้เหมือนมาก ฉันก็ต้องพลอยหรอกเขาไปด้วย )
" คุณคะ ^-^ ช่วยฉันหน่อยสิคะ"
( ผู้ชายคนนั้นทำหน้า งงๆ แล้วชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง )
" ฉันหรอ"
" นายนั่นแหล่ะ"
( ฉันพูดขึ้นอย่างดัง จนทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว รู้สึกอายจัง )
" คุณคะ ๐_๐ ช่วยฉันหน่อยเถอะค่ะ ฉันเจ็บขาจริงๆ "
" คงจะไม่ได้หรอกนะคือ ฉันต้องรีบไปน่ะ"
" นะคะ~นะคะ"
( เรกะขอร้องผู้ชายคนนั้น แบบออดอ้อน )
" คุณคะฉันเจ็บขาจริงๆ ถ้าไม่เจ็บฉันคงไม่ขอร้องคุณหรอก ๐- ๐ โอ๊ย !! "
" อย่าขอร้องนายนี่เลย คนอะไรใจดำชะมัด "
" นี่เธอ ! ฉันไม่รู้นะว่าพวกเธอเล่นอะไรกันอยู่ แต่ฉันไม่ว่างเป็นตัวตลกให้พวกเธอดูนะ "
( อะไร ? นายนี่รู้ได้ไงเนี่ยว่าเรากำลังหรอกนายอยู่ ฉันอุตส่าห์ตีบทแตกแล้วเชียวยังจับได้อีก )
" นี่ นาย ถ้าไม่ช่วยก็กรุณาถอยไปไกลๆ เลยนะ "
" ช่วยก็ได้วะ น่ารำคาญจริงพวกเธอเนี่ย "
( ไม่เต็มใจแล้วมาช่วยทำไม ฝืนใจนายป่าวๆ )
" ขอบคุณค่ะที่ยอมช่วยฉัน "
( เรกะรีบยิ้มรับด้วยความดีใจ ^_^ )
" ใจจริง ก็ไม่อยากช่วยเท่าไหร่หรอก "
" เป็นผู้ชายรึป่าวเนี่ย เห็นผู้หญิงนั่งเจ็บแล้วเดินหนี หรือว่านาย เป็น.....อือ....เป็น ? "
" เป็นอะไร พูดดีๆ นะ"
" ช่วยพยุงเพื่อนฉันไปห้องพยาบาลหน่อยได้มั๊ย "
"อือ ก็ได้แล้วห้องพยาบาลไกลรึป่าว "
( นายจะรียร้อนไปไหนกันนะ )
" ไม่ไกลหรอก เดินตามฉันมาสิ "
" 1 / 2 / 3 วิ่งมาเร็ว "
( ฉันเพิ่งกินข้าวมาอิ่มๆ ก็ดันลากฉันมาวิ่ง มันจุกนะยะ )
" ตุ๊บ !!! "
" อุ๊ย ! เจ็บขาจังเลย "
" เธอเป็นอะไรรึป่าว เรกะ"
" เจ็บขา ฉันเจ็บขามากเลย "
( ยัยนี่สำออยได้เหมือนมาก ฉันก็ต้องพลอยหรอกเขาไปด้วย )
" คุณคะ ^-^ ช่วยฉันหน่อยสิคะ"
( ผู้ชายคนนั้นทำหน้า งงๆ แล้วชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง )
" ฉันหรอ"
" นายนั่นแหล่ะ"
( ฉันพูดขึ้นอย่างดัง จนทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว รู้สึกอายจัง )
" คุณคะ ๐_๐ ช่วยฉันหน่อยเถอะค่ะ ฉันเจ็บขาจริงๆ "
" คงจะไม่ได้หรอกนะคือ ฉันต้องรีบไปน่ะ"
" นะคะ~นะคะ"
( เรกะขอร้องผู้ชายคนนั้น แบบออดอ้อน )
" คุณคะฉันเจ็บขาจริงๆ ถ้าไม่เจ็บฉันคงไม่ขอร้องคุณหรอก ๐- ๐ โอ๊ย !! "
" อย่าขอร้องนายนี่เลย คนอะไรใจดำชะมัด "
" นี่เธอ ! ฉันไม่รู้นะว่าพวกเธอเล่นอะไรกันอยู่ แต่ฉันไม่ว่างเป็นตัวตลกให้พวกเธอดูนะ "
( อะไร ? นายนี่รู้ได้ไงเนี่ยว่าเรากำลังหรอกนายอยู่ ฉันอุตส่าห์ตีบทแตกแล้วเชียวยังจับได้อีก )
" นี่ นาย ถ้าไม่ช่วยก็กรุณาถอยไปไกลๆ เลยนะ "
" ช่วยก็ได้วะ น่ารำคาญจริงพวกเธอเนี่ย "
( ไม่เต็มใจแล้วมาช่วยทำไม ฝืนใจนายป่าวๆ )
" ขอบคุณค่ะที่ยอมช่วยฉัน "
( เรกะรีบยิ้มรับด้วยความดีใจ ^_^ )
" ใจจริง ก็ไม่อยากช่วยเท่าไหร่หรอก "
" เป็นผู้ชายรึป่าวเนี่ย เห็นผู้หญิงนั่งเจ็บแล้วเดินหนี หรือว่านาย เป็น.....อือ....เป็น ? "
" เป็นอะไร พูดดีๆ นะ"
" ช่วยพยุงเพื่อนฉันไปห้องพยาบาลหน่อยได้มั๊ย "
"อือ ก็ได้แล้วห้องพยาบาลไกลรึป่าว "
( นายจะรียร้อนไปไหนกันนะ )
" ไม่ไกลหรอก เดินตามฉันมาสิ "
วิธีการอ่านนิยายค่ะ
สีชมพู - ฮายอง นางเอกซึ่งมีนิสัยติ๊งต๊อง เอาจริงเป็นบางเรื่อง
สีแดง - ชองเจ ตัวที่ทำให้นางเอกและพระเอกแตกคอกันในภายหลังมีนิสัยเจ้าอารมณ์ หยิ่ง
สีส้ม - เรกะ เพื่อนสนิทของนางเอกนิสัยขี้เล่นสามารถเป็นที่ปรึกษาของนางเอกได้แต่งานไม่ค่อยสำเร็จนัก
สีน้ำเงิน - ความคิดและเกริ่น
เดี๋ยวมาเขียนต่อนะคะ.........เข้ามาอ่านกันบ่อยๆ นะคะ
ความคิดเห็น