จดหมายของเธอให้เธอ

เนื้อเรื่อง

To ……นายคนนั้น

ฉันก้อไม่รู้ทำไมเหมือนกันว่าวันนี้ฉันต้องรอ แต่ก่อนมันไม่เคยเป็นอย่างนี้เนี่ย เขาจะรู้สึกอะไรบ้างมั้ยว่าเค้ากามลางทามให้ใครอีกคนที่รออยู่ต้องร้องไห้ออกมาอย่างคนสียสติกับคำพูดแค่ไม่กี่คำที่เขาได้พูดออกมาให้กับคนๆหนึ่งฟังรู้บ้างมั้บว่ามันทรมานมากเลยกับการที่เราต้องแอบรักใครสักคนที่เขาไม่เคยแม้แต่ที่จะเห็นว่ามีใครคนหนึ่งที่แอบเฝ้าคอยมองเขา ยามที่เขาทะเลาะกับแฟน รู้บ่างมั้ยว่ามีใครคนหนึ่งแอบร้องไห้กับการกระทำของตัวเองที่ยอมเป็นนางเอกยอมให้พระเอกไปหาผู้หญิงคนอื่น ทั้งๆที่ในใจลึกๆแล้วของฉันนั้นกำลังร้องไห้ราวกะสายฝนที่โหมกระหน่ำแต่ต้องกล้ำกลืนฝืนทำหน้ายิ้มให้เธอไปกะเค้า ฉันยอมเป็นที่ปรึกษาให้กะเธอได้เสมอ วันนั้นเธอและเค้าทะเลาะกันมาท่ามกลางสายฝนที่โหมกระหน่ำมองไปไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น แต่ฉันเห็นคนสามคนกำลังยืนอยู่ท่ามกลางสายฝน โดยมีเสียงฝนที่คอยเป็นเสียงดนตรีบรรเลงเล่นเพลงชีวิต ให้ท่วงทำนองที่หนักแน่นเมื่อเสียงฝนซาฉันก้อเห็นเขานั่งตากฝนจมอยู่กับกระดาษวาดรูปที่ร่วงกราวอย่างกับของไร้ค่า ฉันทนไม่ไหวแล้วที่จะเห็นเขาเป็นอย่างนี้ ทุกก้าวของฉันที่เดินไปหาเขามันเป็นก้าวที่มีความหมายของฉันมาก ใจของฉันเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาอยู่ข้างนอก ฉันเอื้อมมือไปหยิบกระดาษวาดรูปแต่ละใบที่ร่วงกราวซึ่งแต่ละแผ่นมีแต่รูปของเธอ อีกแล้วใช่มั้ยที่ฉันจะต้องเก็บความในใจของฉันเป็นความลับ อีกแล้วใช่มั้ยที่ฉันต้องเล่นบทละครเดิมๆ ทุกฉากทุกตอน จะมีบ้างมั้ยสักครั้งที่ฉันสามารถไปอยู่เคียงข้างเธอได้ อย่างคนที่เป็นแฟนกัน แต่ตอนนี้ที่ฉันเป็นอยู่คือ ที่ปรึกษาสำหรับเธอ นี่คงเป็นความเห็นแก่ตัวของฉันใช่มั้ย ถ้าลองคิดกลับกัน ถ้าเขามาอยู่ข้างฉันถึงแม้ว่าฉันจะรักเค้ามากขนาดไหน เอาใจใส่เขามากขนาดไหนถ้าเค้าไม่ได้รักฉัน มันไม่เจ็บยิ่งกว่าเหรอเรายอมให้เขามีความสุขดีกว่ามั้ย แต่เราขอป็นคนที่เจ็บเองอีกไม่นานแล้วสินะที่ฉันสามารถอยู่ได้ ตอนนี้ฉันเจ็บและทรมานมากเลยผมที่ร่วงกราวราวกับใบไม้ในฤดูใบไม้ร่วง กับการรักษาทำคีโม ถึงแม้ว่าฉันจะรู้ตัวดีว่าถึงแม้ทำไปฉันก้อต้องจากโลกนี้ไปอยู่ดี ต่อไปร่างกายของฉันคงจะซีดเผือดเหมือนอาม่าแก่ๆแน่ๆเลย...........ต่อไปถ้านายไม่มีฉันเป็นที่ปรึกษาแล้วนายต้องรักษาความรักนายให้อยู่ยั่งยืนต่อไปนะ.......................ตอนที่นายอ่านจดหมายฉบับนี้ฉันอาจจะไม่ได้อยู่เป็นที่ปรึกษาให้แก่นายอีกต่อไปแล้วมั้งเอ้อเกือบลืม......... รักษาสุขภาพให้ดีๆนะอย่าไปนั่งตากฝนอีกล่ะเด๋วจะไม่สบายเอาแล้วเวลาหน้าหนาวอ่ะก้อหัดใส่เสื้อกันหนาวบ้างนะ.........Bye bye

                                From ...............  เพื่อนของนาย [ที่ปรึกษา]

...................................................................................................................................................... 

To……… เธอคนนั้น

        ขอบคุณนะสำหรับคำปรึกษาที่ดีๆ เธอรู้บ้างมั้ยว่าฉันน่ะรักเธอ ฉันรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันได้เจอกับเธอ ครั้งนั้นเธอจำได้มั้ยว่าที่วันรับน้องน่ะเธอโดนพี่แกล้งฉันอยากจะเข้าไปตะบันหน้าไอ้หมอนั่นมากเลย เธอรู้บ้างมั้ยว่าเธอทำให้ฉันเสียใจมาแล้วกี่ครั้ง ทุกครั้งที่เธอเข้ามาปลอบฉันเวลาฉันทะเลาะกับผู้หญิงที่ฉันแค่ชอบ ฉันเสียใจมากเพราะรู้ดีแก่ใจว่าเธอคงไม่มีทางที่จะรักฉัน ฉันว่าอย่าใช้คำว่ารักเลยขอแค่ชอบก้อพอ มันคงเป็นโชคดีหรือโชคร้ายของฉันกันแน่ที่วันนั้นเธอทำสมุดไดอารี่ของเธอตกไว้ที่ห้องกิจกรรม ฉันจำมันได้ว่าเป็นของเธอฉันแอบเปิดมันอ่านทีละหน้า ฉันอมยิ้มตลอดที่ฉันอ่านไดอารี่ของเธอพอมาถึงตอนสุดท้ายที่ฉันอ่าน หน้าสุดท้ายเขียนว่าเธอเป็นโรคลูคีเมีย ระยะสุดท้าย จากร้อยยิ้มที่มุมปากกลายเป็นเสียงสะอื้นของฉันที่ดังเล็ดลอดออกมาปกติแล้วฉันเคยคิดนะว่าฉันจะไม่ร้องไห้ให้กับใคร แต่ต่อให้ฉันร้องไห้ออกมาให้มากเท่าไหร่มันก้อคงไม่ทำให้เธอหายป่วยได้ เธอรู้มั้ยวันนั้นเธอตากฝนแล้วหยิบกระดาษวาดรูปแต่ละแผ่น เธอรู้มั้ยว่านั่นเป็นเพียงละครที่ฉันจัดฉากขึ้นเพื่อให้เธอตัดใจจากฉัน กระดาษวาดรูปที่มีแต่รูปของผู้หญิงคนนั้นฉันจัดฉากมันขึ้นมาเอง ฉันอยากให้เธอรู้ว่าฉันรักเธอนะ แต่ฉันกลัวความเห็นแก่ตัวของฉันจะทำให้เธอต้องเจ็บ  ที่ฉันทำไปเพราะอยากให้เธอจากไปอย่างไม่มีฉันในหัวใจของเธอ….วันนั้นแม่ของเธอเอาสมุดไดอารี่ของเธอมาให้กับฉันพร้อมกับจดหมายฉบับหนึ่ง.....ฉันได้อ่านจดหมายของเธอแล้วนะ เธอคงไม่มีโอกาสได้อ่านจดหมายฉบับนี้หรอก............รอไว้วันฟ้าใหม่ วันนั้นจะมีฉันและเธอเคียงข้างกัน

                                                From………คนที่รักเธอ