คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Part 6
อัพแล้วๆๆๆๆ
เห้ออออออ
อีกไม่กี่ตอนก็จะรู้แล้วแหละว่าใครเคะใครเมะ
หรือจะเป็นตอนนี้เลย
5555+
"ถ้าฉันตอบว่าเปล่า มันจะผิดมั้ย??" เสียงทุ้มที่คุ้นหูดังขึ้น หลังจากไมค์พึมพำออกมา เขาใจเต้นแรงอีกครั้งและไม่กล้าแม้กระทั่งที่จะหน้าไปทางเสียงที่ถูกเปล่งออกมา เขาได้แต่ภาวนาว่าอย่าเป็นคนๆนั้นเลย
-อย่าเป็นนายเลย-
ใบหน้าคมยืนจ้องใบหน้าหวานนิ่งและจากตนพูดจบ ทั้งสองคนยังคงนิ่งเงียบไม่ตอบอะไร
-อะไรกันเล่า!! พูดออกไปซี่ไอ้ไมค์ ทีงี้ล่ะทำเป็นเงียบ- ไมค์คิดในใจ
-นายตั้งใจจะมาพูดไม่ใช่เหรอ พูดออกไปเด้!!- กอล์ฟเอามือทั้งสองขึ้นมาขยี้ผมของตน
"ไมค์ ป็อปซื้อน้ำมาฝากไมค์ด้วยอ่ะ ของโปรดเลยน............"
หญิงสาวที่เพิ่งเดินออกไปซื้อน้ำเมื่อครู่ก็เดินกลับมาพร้อมกับน้ำสองแก้ว แก้วนึงเป็นน้ำส้มอีกแก้วนึงเป็นน้ำเปล่า แต่ยังไม่ทันที่ป็อปจะพูดจบ ทันทีที่ใบหน้าสวยเงยหน้าขึ้นมา ก็ต้องตกใจ
"พะ...พี่กอล์ฟ..." ป็อปหยุดเดินและเอ่ยชื่อของบุคคลที่กำลังยืนอยู่เหมือนตนออกมา กอล์ฟและไมค์หันมามองทางต้นเสียงที่ดังขึ้น
"ป็อป...เราไปกันเถอะ ไมค์ไม่อยากอยู่ตรงนี้" ไมค์เริ่มเอ่ยขึ้นก่อนหลังจากที่เงียบมานาน เขายืนขึ้นและมีทีท่าจะเดินออกจากบริเวณนั้น แต่......มีมือบางมือฉุดเขาไว้
"จะไปไหน...คุยกับฉันก่อนสิ" ในที่สุด กอล์ฟก็ยอมเปิดปากพูดออกมา
"..."
"คือ...ฉันอยากคุยกับนายน่ะ" กอล์ฟพูดแล้วหันหน้าไปทางป็อปที่กำลังยืนอึ้งอยู่เพื่อเป็นเชิงว่า เขาอยากคุยกับไมค์แค่สองคน
"ไมค์....เดี๋ยวป็อปไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ปวดชิ้งฉ่องมากๆเลย แหะๆ" ป็อปยกมือขึ้นเกาหัว หญิงสาววางแก้วน้ำทั้งสองลงบนโต๊ะ แล้วรีบวิ่งจากไป
"เห้ยป็อป...เดี๋ยวก่อนดิ!!" ไมคตะโกนไล่หลังเพื่อนสาวที่เพิ่งวิ่งหนีตนไป แต่ไม่ทันเสียแล้ว
เมื่อเด็กหนุ่มหน้าหวานหันมาก็ต้องเจอกับใบหน้าคมที่กำลังยืนจ้องตนอยู่ ใบหน้าหวานรีบหันหน้าของตนกลับไป
"ไม่คิดจะบอกให้ฉันนั่งหน่อยเหรอ..." กอล์ฟเริ่มถาม
"นายอยากนั่งก็นั่งดิ ไม่ต้องรอให้อนุญาต! ที่นี่มันมหา'ลัย ไม่ใช่บ้าน!!" ไมค์ตอบโดยที่ไม่หันหน้ามาคุยกับกอล์ฟเลยสักนิด
"จะกระแทกเสียงทำไมครับ"
"แล้วจะพูดคำว่า 'ครับ' ทำไมล่ะครับ?" ไมค์สวนกลับ แบบที่ว่าไม่คิดจะให้กอล์ฟตั้งตัวเลย
"เห้อออ..." กอล์ฟถอนหายใจแล้วทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ไมค์ สายตาของผู้คนรอบข้างเริ่มจับจ้องมาที่จุดเดียวกัน คือทางที่กอล์ฟและไมค์นั่งอยู่
"เห้ย.....นั่นมันพี่กอล์ฟนี่ คนที่นั่งอยู่ข้างๆหน้าคุ้นๆว่ะ"
"ใช่ๆ เอ......"
"โง่หรือแกล้งโง่กันคะคุณเพื่อนทั้งหลาย นั้น...ไมค์ค่ะไมค์"
"อ๊าย...จริงด้วยนั่นน้องไมค์นี่" เสียงเซ็งแซ่เริ่มดังขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้คงจะเป็นครั้งที่ดังที่สุดตั้งแต่เคยเกิดขึ้น ชายหนุ่มทั้งสองนั่งเงียบ จนกระทั่งมีคนนึงเริ่มเอ่ยปาก
"มีอะไรจะคุยกับฉัน??"
"ก็แค่..." กอล์ฟพูดทิ้งคำว่าแค่นานถึงนานมาก จนทำให้ไมค์หันมาแล้วเอียงคอมองเขา
-ก็จะให้บอกว่าไงล่ะว่าอยากเจอ-
"อยากเจอฉันล่ะสิ..."
"..."
"หาาาาาาาา~~~!!" กอล์ฟทำหน้าเหลอหลา เขาไม่คิดว่าไมค์จะรู้ทัน
-เราคิดดังขนาดนั้นเลยเหรอออ!!-
"อ๊าาาาาาาา~~" มือเรียวยกเอาแก้วน้ำเปล่าที่ใส่น้ำแข็งหนึ่งแก้ว มาทาบกับแก้มของใบหน้าคมที่กำลังเหม่อลอย ทำให้กอล์ฟเผลอร้องออกมา
"ฮื่ยยยยยย!! นายเอาแก้วน้ำแข็งมาแปะแก้มฉันทำไมเนี่ย!!" กอล์ฟทำท่าฉุนแล้วเอามือขึ้นมาลูบแก้มของตน
"ปลุกนายให้ตื่นจากฝันกลางวันไง" ไมค์แลบลิ้นออกมา เชิงล้อเลียน
"โฮ่!!! เออ....ไมค์ เย็นนี้นายมีใครมารับหรือเปล่า" กอล์ฟส่ายหน้ากับท่าทางที่ไมค์แสดงออกมา ทำให้คนที่นั่งอยู่ข้างๆถึงกับทำแก้มป่อง
"ถามทำไม?"
"ถ้าไม่มี นายกลับกับฉันก็แล้วกัน อยากได้เพื่อนเดินกลับบ้าน ^_____^" กอล์ฟฉีกยิ้มกว้าง พร้อมความหวัง
"ฮึ!!ไม่มีทาง เดินให้เมื่อย ทางเดินจากมหา'ลัยไปบ้านไกลจะตาย"
"ใช่ซี่!! คุณหนูแบบนายคงเดินกลับบ้านเองไม่เป็น"
"อย่าเรียกฉันว่าคุณหนูอีก ฉันไม่ชอบ!!" ไมค์ถือแก้วน้ำที่วางอยู่บนโต๊ะ แล้วเดินหนีไป กอล์ฟงงกับท่าทางของไมค์
"แค่เรียกว่าคุณหนูถึงกับต้องฉุนขนาดนี้เลยเหรอ" กอล์ฟพึมพำออกมา แล้วรีบวิ่งตามคนที่เพิ่งเดินจากตัวเองไป
หมับบบบบบบบบ
กอล์ฟวิ่งเข้าไปหาไมค์แล้วคว้าข้อมือบางๆของไมค์ไว้ แล้วกระชากมือให้ร่างกายของคนอีกคนหันมาหาตัวเอง
"แฮ่กๆ เห้ย! เดี๋ยวดิ แค่พูดว่าคุณหนูถึงกับต้องงอนขนาดนี้เลยเหรอ" กอล์ฟยกมือข้างนึงของตัวเองขึ้นมาแล้วปาดเหงื่อที่กำลังจะไหลเข้าตาคม
"ไม่จำเป็นต้องงอน ปล่อย!!" ไมค์พยายามสบัดมือของกอล์ฟที่กุมข้อมือของตัวเองอยู่ออก แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะยิ่งพยายามจะดึงมือออกเท่าไหร่ ก็ยิ่งเจ็บขึ้นเท่านั้น
"นี่!! หยุดซะที คนรอบๆเขามองเราสองคนกันใหญ่แล้วนะ ปะๆ ไปหาที่สงบๆคุยกับดีกว่า" กอล์ฟใช้นิ้วชี้อีกข้างที่ว่างอยู่ ยกขึ้นไปแตะปากบางของไมค์
"ปล่อย!!!" กอล์ฟไม่ฟังเสียง เขาลากไมค์เดินตามทางที่เขากำลังเดิน
กึกๆๆๆ มีเพียงเสียงเดินเป็นจังหวะของคนสองคน ที่กำลังเดินมาทางสวนหย่อมหลังมหา'ลัย
"นี่นายพาฉันมาที่นี่ทำไม!!"
"ข่มขืน" เสียงทุ้มเอ่ยออกมาแล้วยิ้มที่มุมปากนิดๆ
"เห้ย!!!"
กอล์ฟลากมือไมค์แล้วเหวี่ยงตัวของร่างบางลงไปที่โต๊ะหินอ่อน
"นายจะทำบ้าอะไรของนายหาา!!!"
"ก็บอกแล้วไงว่าข่มขืน หึๆๆ" กอล์ฟไม่รอให้ไมค์พูดต่อ เขาล้มตัวลงไปคร่อมร่างบางแล้วขึงมือไว้
"ไอ้โรคจิตกอล์ฟ!!ปล่อย!!" ไมค์พยายามดิ้นแต่ก็ไม่เป็นผล กอล์ฟค่อยๆเลื่อนใบหน้าของตัวเองลงมา ตอนนี้หน้าของเขาและไมค์อยู่ห่างกันไม่ถึง 3 ซม.
"ฮ่าๆๆๆๆ" กอล์ฟหลุดระเบิดหัวเราะออกมา ทำให้คนที่นอนอยู่ข้างใต้ถึงกับตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น กอล์ฟเปลี่ยนท่าจากที่คร่อมไมค์อยู่ลงมาเป็นนั่งที่เก้าอี้แทน
"นายคิดว่าฉันจะข่มขืนนายจริงๆเหรอ" กอล์ฟเริ่มถาม
"..."
"ลุกมาได้แล้ว" กอล์ฟจับมือไมค์ เขาค่อยๆลุกออกจากโต๊ะหินอ่อนแล้วลงมานั่งข้างๆกอล์ฟ
เด็กหนุ่มมองที่ข้อมือตนเองที่มีนาฬิกาสวมใส่อยู่ แล้วตะโกนออกมา
"เห้ย!!!!! นี่มัน 9.50 แล้วนี่!!! ตายหละๆๆๆ ทำยังไงดีๆๆ"
กอล์ฟจ้องมองไมค์ที่กำลังโวยวายอยู่ ส่วนทางไมค์ที่เห็นว่าไม่มีเสียงตอบรับใดๆดังออกมาจากคนข้างๆ เขาจึงเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนที่กำลังมองตัวเองอยู่
"ตอนนายตกใจนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ : )" กอล์ฟพูดออกมาแบบไม่ต้องคิด ทำให้ตอนนี้ไมค์เกิดอาการหน้าแดง กอล์ฟหลุดหัวเราะออกมากับอาการเขินที่ไมค์แสดงออกมา ใบหน้าคมก็ค่อยๆ เขยิบเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าหวาน กอล์ฟจ้องมองริมฝีปากสีชมพูที่อวบอิ่ม เขาเลื่อนใบหน้าของตนเองไปใกล้ๆ ริมฝีปากนั้นจนเกือบจะโดน
ไม่แปลกใจเลยที่ฉันรักเธอมากมาย~~
เสียงโทรศัพท์ของกอล์ฟดังขึ้น ทำให้เขาทั้งสองหลุดออกจากภวังค์ ไมค์ขยับตัวเองออกมา
จบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
เห้อออออออ
วันนี้ไปงาน lg star มา แบบว่าพี่ไมค์เท่มาก ตีลังกาได้โดนใจ
พี่กอล์ฟก็หล่อ
5555+
ฝากด้วยน้า
ความคิดเห็น