คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Don't you...
ความเดิมตอนที่แล้ว ไม่ขอย้อนนะคะ เพราะว่ามันข้ามวันเลยทีเดียว 55+
อ่านให้สนุกนะ
ติชมด้วยนะค้าฟฟฟฟ
ปล.ตอนนี้อาจจะมีการใช้ภาษาที่ไม่สุภาพนัก แล้วก็ชื่อของตัวละครตัวอื่นด้วยนะ ไม่ได้อ้างอิงถึงใครทั้งสิ้น
กรุณาใช้วิจารณญาณด้วย^________^
มหาวิทยาลัย xxxxx
เสียงคุยเซ็งแซ่ดังขึ้นเป็นหย่อมๆ ขณะที่เด็กหนุ่มหน้าใสคนนึงกำลังเดินผ่านกลุ่มคนแต่ละกลุ่มไป
"แกๆๆ พี่กอล์ฟมาเรียนแล้ว"
"ว้ายๆๆ มาแล้ว พี่เค้าดูโทรมๆไปเนอะ"
"สงสัยจะไม่สบายมั้ง"
"แต่ก็ยังดูหล่อนะยะ"
เสียงเด็กสาวเด็กแซดดดด ถ้าถามว่าทำไมถึงมีแต่คนพูดถึงกอล์ฟ คงจะตอบได้ไม่ยาก เขาเป็นนักร้องประจำมหา'ลัย และเป็นเด็กหนุ่มที่ป็อปที่สุดในบรรดาเด็กชั้นปีที่ 2 เลยก็ว่าได้ ทุกวันจะมีเด็กสาววัยที่ทั้งแก่กว่าและอ่อนกว่าวิ่งเอาน้ำเอาขนมมาฝากไว้ให้เพื่อนสนิทของกอล์ฟเพื่อที่จะฝากไปให้ตน จนเขาไม่ต้องกลัวเลยว่าวันที่เขามาเรียนนั้น จะอดตาย
"กอล์ฟ แห่กๆๆ เมื่อวานไปไหนมาวะ ทำไมไม่มาเรียน ขนมอ่ะ เลยตกเป็นของพวกกูไปเลย ฮ่าๆ" เด็กหนุ่มประมาณสี่ห้าคนวิ่งไล่หลังแล้วตะโกนเสียงดังลั่น ทำเอากอล์ฟต้องหันมามอง
"ฮ่าๆๆ คือ....เมื่อวานไม่ค่อยสบายว่ะ แล้วงานเมื่อวานเยอะป่ะ"
"ไม่เยอะ เมื่อวานชิวๆเลยว่ะ มึงเอากระเป๋าไปเก็บก่อนนะ พวกเราจะรอตรงเนี้ย"
"อืมๆ" กอล์ฟพยักหน้าแล้วรีบเดินเอากระเป๋าไปเก็บไว้บนอาคารเรียน
อาคาร 2
"กอล์ฟ.....มาเรียนแล้วเหรอคะที่รัก เมื่อวานไปไหนมา เค้าโทรไปหาตัวเองก็ไม่ยอมรับสาย" หญิงสาวคนหนึ่งโผล่หน้าออกมาแล้วล็อคแขนของกอล์ฟเอาไว้
"ฟาง....ถอยไป กอล์ฟจะรีบเอากระเป๋าไปเก็บ เพื่อนรออยู่" กอล์ฟสบัดมือของฟางออก
"กอล์ฟอ่ะ เค้าอุตส่าห์เป็นห่วง ทำไมสบัดมือเค้าอย่างนี้ล่ะ" หญิงสาวทำท่างอนไม่พอใจ
"ฟาง......ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ แต่เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว....เรื่องของเรามันจบไปนานแล้วฟาง......" กอล์ฟหันมาคุยกับฟางแล้วทำสีหน้าจริงจัง
"กอล์ฟคะ....ตอนนั้นฟางขอโทษ ฟางไม่ได้ตั้งใจทิ้งกอล์ฟไปนี่นา เค้าขอโทษนะๆ กลับมาคืนดีกันแล้วคบกันเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ" หญิงสาวเดินเข้ามาหากอล์ฟใกล้ขึ้นเรื่อยๆ จนชายหนุ่มต้องถอยหลังติดกำแพงห้อง
"ฟางถอยไป ใครมาเห็นมันจะไม่ดี"
"ช่างเขาสิ จะได้ไม่กล้ามีใครมายุ่งกับกอล์ฟของฟางไง" ฟางเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้กอล์ฟเรื่อยๆ และ เรื่อยๆ .
แต่ชายหนุ่มก็เบือนหน้าและผลักหญิงสาวออกไป
"ฟาง อย่าทำแบบนี้อีก!!" กอล์ฟกระชากเสียงแล้วเดินเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้อง ทำเอาหญิงสาวถึงกับหน้าบึ้งตึง
แต่ยังไม่ทันไร หลังจากที่กอล์ฟวางกระเป๋าไว้ในห้องแล้ว ฟางก็เดินตามเข้ามา แล้วกอดกอล์ฟเข้าจากทางด้านหลัง ทำเอาฝ่ายชายสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวและตกใจเป็นอย่างมาก
"กอล์ฟ....ฟางรู้นะว่ากอล์ฟยังรักฟางอยู่น่ะ เรากลับมาคบกันเหมือนเดิมไม่ได้จริงๆเหรอ" ฟางกระซิบเสียงหวานจากทางด้านหลัง และเอาใบหน้าซุกไซร้เข้ากับหลังแกร่ง
“แกๆ ดูสิ ไมค์มาเรียนแล้วล่ะแก”
“จริงด้วย!! ดีใจจังเลย เมื่อวานหายไปไหนมานะ”
“แค่ได้เห็นหน้าก็อิ่มใจแล้ว” เสียงดังเซ็งแซ่ของหญิงสาวดังขึ้นบนอาคารที่สอง หลังจากเห็นไมค์เดินผ่านไป
"เวรกรรม ไหนบอกว่าเลิกกันไปแล้วไงทำไมยัง...." เสียงแหลมดังขึ้นจากทางนอกห้อง ทำให้ผู้ชายอีกคนที่เดินมาด้วยกันและกำลังอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ ถึงกับละใบหน้าขึ้นมา แล้วหันหน้าไปหาเพื่อนที่เดินมากับตน
“อะไรเหรอ ป็อป" เสียงทุ้มเอ่ย
"ก็ดูสิ วันๆอ่านแต่หนังสือการ์ตูน ไม่ได้สังเกตอะไรเล้ยยยยพ่อคู้ณณณณณณณณณ" หญิงสาวยกนิ้วชี้เรียวสวย แล้วหันไปทางด้านขวา ขณะที่ตนกำลังจะเดินผ่านห้องๆนั้นไป ชายหนุ่มที่เดินมาด้วยหันหน้ามองไปตามนิ้วของเพื่อนตน
ตุบบบบบบบ
ชายหนุ่มปล่อยหนังสือการ์ตูนออกจากมือของตัวเอง ใจของเขาในตอนนี้เต้นไม่เป็นจังหวะ กับภาพที่เห็นเบื้องหน้าของตน ภาพที่ใครมองเห็นก็ต้องบอกว่า คงเป็นคู่รักที่หวานแหววอย่างแน่นอน แต่ผู้ชายคนนั้น มันดูไม่เหมือนคนที่ดูเศร้าและเหงา ที่เพิ่งรู้จักกับเขาเมื่อวานซืนเลยแม้แต่น้อย
"ไมค์!...เป็นอะไร อิจฉาเขาจนหนังสือตกเลยเหรอ" ป็อปเอาข้อศอกกระทุ้งเข้าไปที่ท้องของไมค์
"..."
"ไมค์!!!" เด็กหนุ่มยังคงนิ่งเงียบไม่ตอบอะไร
"..."
"ไอ้ไมค์!!!!!!!!!ไอ้คุณพิรัชต์ นิธิไพศาลกุล!!!!!!!!!" ป็อปตะโกนเป็นครั้งสุดท้าย และเสียงที่ป็อปตะโกนออกมานั้น ก็เรียกสติของไมค์ที่กำลังตกตะลึงกับภาพเบื้องหน้ากลับมาได้สำเร็จ แต่ก็ไม่ได้เป็นไมค์คนเดียวที่มีสติคืนมา หญิงสาวและชายหนุ่มที่กำลังยืนกอดกันอยู่ในห้องนั้นก็หันมามองตามเสียงที่ดังลั่นเมื่อครู่ด้วย
กอล์ฟหันมามองทางด้านหน้าประตูที่มีเสียงดังออกมา และใจของเขาก็เต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อหันมาเจอกับใบหน้าที่คุ้นเคย ใบหน้าคนได้แต่ภาวนาให้คนที่ยืนอยู่หน้าห้องไม่ใช่ไมค์
-ไม่เป็นนายจะได้มั้ย-
"ป็อป เราไปกันเถอะ มาขัดจังหวะคนที่กำลังพลอดรักกันอยู่เนี่ย...........มันไม่ดีนะ!!!" ไมค์กระแทกเสียงลงไป เขาก้มลงไปเก็บหนังสือการ์ตูนที่ตกอยู่ แล้วรีบจูงมือเพื่อนสาวของตนออกไปจากบริเวณนั้นทันที โดยไม่ฟังเสียงใดๆที่จะดังต่อจากนั้นทั้งสิ้น
"อ๊ายแก!! น้องไมค์มีแฟนแล้วเหรอเนี่ย ฮือๆ"
"ไหนๆ ว้ายยยยย จริงๆด้วย ทำไมทำแบบนี้ล่ะไมค์" เสียงแหลมดังขึ้นอีกระรอกเมื่อไมค์เดินจูงมือเพื่อนสาวของตนไปตามระเบียงเพื่อที่จะลงไปด้านล่าง ไมค์เป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มธรรมดาของมหา'ลัยนี้ แต่ด้วยใบหน้าที่แสนหวานและน่ารักของเขา จึงทำให้เขามีจุดเด่นขึ้นมาและก็มีรุ่นพี่มากมายที่ตามจีบอยู่ทั้งเพศหญิงและเพศชาย
ใบหน้าคมคายค่อยๆแกะมือของหญิงสาวที่กำลังกอดตนอย่างแนบแน่นอยู่ออก แล้วหันมาหาฟาง พร้อมทั้งจ้องหน้าหวานด้วยแววตาที่จริงจัง
"ฟางงงงงง..................."
"........."
"เรื่องของเรา มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว..." กอล์ฟพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา แล้วค่อยๆเดินออกไปจากนอกห้อง ปล่อยหญิงสาวไว้ข้างในคนเดียว
"ฮึ!! ฟางไม่ยอมปล่อยกอล์ฟไปง่ายๆหรอก! แล้วคอยดู!" หญิงสาวพูดออกมาและกำมือแน่นหลังจากร่างสูงเดินออกไปจากในห้อง
"ตายแล้วแก วันนี้มันวันอะไรเนี่ย มีทั้งเทพบุตรรูปหล่อ และเทพบุตรที่แสนจะน่ารัก ผ่านหน้าฉันไปถึงสองคนเนี่ย!!" เสียงแหลมดังขึ้นอีกครั้ง
"............หล่อจังเลยยยย"
"กรี๊ดดด พี่กอล์ฟขา~!~~~" เสียงดังขึ้นจากทางอาคารสอง ทำเอาผู้คนที่อยู่ด้านล่างถึงกับต้องหันหน้าขึ้นมามองทางด้านบน
ชายหนุ่มรีบวิ่งโดยไม่สนใจเสียงอะไรทั้งสิ้น เขาทั้งดีใจที่ได้เห็นหน้าของไมค์ และทั้งเสียใจ ที่ไมค์เห็นเหตุการณ์ที่ตนโดนหญิงสาวกอดอยู่
-ทำไมถึงรู้สึกไม่อยากให้นายเห็นแบบเมื่อกี้นี้ด้วยนะ!!-
"ไมค์ ....รอแป๊ปนึงนะ เดี๋ยวป็อปไปซื้อน้ำก่อน จะกระอักตายอยู่แล้ว"
"อืม งั้นไมค์นั่งรอตรงนี้นะ" ไมค์ตอบแบบที่ไม่ยอมละหน้าออกจากหนังสือการ์ตูนเลยแม้แต่น้อย
"เห้ออออ" เพื่อนสาวถอนหายใจออกมา แล้วเดินออกไปจากบริเวณนั้น แต่ในที่สุดเด็กหนุ่มก็ยอมละหน้าออกจากหนังสือการ์ตูนเล่มโปรดแล้วย้อนกลับไปคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่อีกครั้ง ใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะอีกรอบ
"นายมีความเศร้าแฝงอยู่บนความสุขงั้นเหรอกอล์ฟ" ไมค์พึมพำออกมา
"ถ้าฉันตอบว่าเปล่า มันจะผิดมั้ย??" เสียงทุ้มที่คุ้นหูดังขึ้น หลังจากไมค์พึมพำออกมา เขาใจเต้นแรงอีกครั้งและไม่กล้าแม้กระทั่งที่จะหน้าไปทางเสียงที่ถูกเปล่งออกมา เขาได้แต่ภาวนาว่าอย่าเป็นคนๆนั้นเลย
-อย่าเป็นนายเลย-
แฮ่ๆ ตอนนี้สั้นหน่อยนะ มันออกจะทะแม่งๆด้วย ฮ่าๆ
^________^
ความคิดเห็น