ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    I am....(FIC GOLFMIKE YAOI)

    ลำดับตอนที่ #5 : Don't you...

    • อัปเดตล่าสุด 9 มิ.ย. 51


    ความเดิมตอนที่แล้ว  ไม่ขอย้อนนะคะ  เพราะว่ามันข้ามวันเลยทีเดียว  55+

     

    อ่านให้สนุกนะ

     

    ติชมด้วยนะค้าฟฟฟฟ

     

    ปล.ตอนนี้อาจจะมีการใช้ภาษาที่ไม่สุภาพนัก  แล้วก็ชื่อของตัวละครตัวอื่นด้วยนะ  ไม่ได้อ้างอิงถึงใครทั้งสิ้น

     

    กรุณาใช้วิจารณญาณด้วย^________^

     

     

     

     

     

     

    มหาวิทยาลัย  xxxxx

     

                เสียงคุยเซ็งแซ่ดังขึ้นเป็นหย่อมๆ  ขณะที่เด็กหนุ่มหน้าใสคนนึงกำลังเดินผ่านกลุ่มคนแต่ละกลุ่มไป

     

    "แกๆๆ  พี่กอล์ฟมาเรียนแล้ว"

     

    "ว้ายๆๆ  มาแล้ว  พี่เค้าดูโทรมๆไปเนอะ"

     

    "สงสัยจะไม่สบายมั้ง"

     

    "แต่ก็ยังดูหล่อนะยะ"

     

     

                เสียงเด็กสาวเด็กแซดดดด  ถ้าถามว่าทำไมถึงมีแต่คนพูดถึงกอล์ฟ  คงจะตอบได้ไม่ยาก  เขาเป็นนักร้องประจำมหา'ลัย  และเป็นเด็กหนุ่มที่ป็อปที่สุดในบรรดาเด็กชั้นปีที่ 2 เลยก็ว่าได้  ทุกวันจะมีเด็กสาววัยที่ทั้งแก่กว่าและอ่อนกว่าวิ่งเอาน้ำเอาขนมมาฝากไว้ให้เพื่อนสนิทของกอล์ฟเพื่อที่จะฝากไปให้ตน  จนเขาไม่ต้องกลัวเลยว่าวันที่เขามาเรียนนั้น  จะอดตาย

     

     

    "กอล์ฟ  แห่กๆๆ  เมื่อวานไปไหนมาวะ  ทำไมไม่มาเรียน  ขนมอ่ะ  เลยตกเป็นของพวกกูไปเลย  ฮ่าๆ"  เด็กหนุ่มประมาณสี่ห้าคนวิ่งไล่หลังแล้วตะโกนเสียงดังลั่น  ทำเอากอล์ฟต้องหันมามอง

     

    "ฮ่าๆๆ  คือ....เมื่อวานไม่ค่อยสบายว่ะ  แล้วงานเมื่อวานเยอะป่ะ"

     

    "ไม่เยอะ  เมื่อวานชิวๆเลยว่ะ  มึงเอากระเป๋าไปเก็บก่อนนะ  พวกเราจะรอตรงเนี้ย"

     

    "อืมๆ"  กอล์ฟพยักหน้าแล้วรีบเดินเอากระเป๋าไปเก็บไว้บนอาคารเรียน

     

     

    อาคาร 2

     

    "กอล์ฟ.....มาเรียนแล้วเหรอคะที่รัก  เมื่อวานไปไหนมา  เค้าโทรไปหาตัวเองก็ไม่ยอมรับสาย"  หญิงสาวคนหนึ่งโผล่หน้าออกมาแล้วล็อคแขนของกอล์ฟเอาไว้

     

    "ฟาง....ถอยไป  กอล์ฟจะรีบเอากระเป๋าไปเก็บ  เพื่อนรออยู่"  กอล์ฟสบัดมือของฟางออก

     

    "กอล์ฟอ่ะ  เค้าอุตส่าห์เป็นห่วง  ทำไมสบัดมือเค้าอย่างนี้ล่ะ"  หญิงสาวทำท่างอนไม่พอใจ

     

    "ฟาง......ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ  แต่เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว....เรื่องของเรามันจบไปนานแล้วฟาง......"  กอล์ฟหันมาคุยกับฟางแล้วทำสีหน้าจริงจัง 

     

    "กอล์ฟคะ....ตอนนั้นฟางขอโทษ  ฟางไม่ได้ตั้งใจทิ้งกอล์ฟไปนี่นา  เค้าขอโทษนะๆ  กลับมาคืนดีกันแล้วคบกันเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ"  หญิงสาวเดินเข้ามาหากอล์ฟใกล้ขึ้นเรื่อยๆ  จนชายหนุ่มต้องถอยหลังติดกำแพงห้อง

     

    "ฟางถอยไป  ใครมาเห็นมันจะไม่ดี"

     

    "ช่างเขาสิ  จะได้ไม่กล้ามีใครมายุ่งกับกอล์ฟของฟางไง"  ฟางเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้กอล์ฟเรื่อยๆ  และ  เรื่อยๆ……………….

     

     

     

    แต่ชายหนุ่มก็เบือนหน้าและผลักหญิงสาวออกไป

     

     

     

    "ฟาง  อย่าทำแบบนี้อีก!!"  กอล์ฟกระชากเสียงแล้วเดินเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้อง  ทำเอาหญิงสาวถึงกับหน้าบึ้งตึง

               

                แต่ยังไม่ทันไร  หลังจากที่กอล์ฟวางกระเป๋าไว้ในห้องแล้ว  ฟางก็เดินตามเข้ามา  แล้วกอดกอล์ฟเข้าจากทางด้านหลัง  ทำเอาฝ่ายชายสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวและตกใจเป็นอย่างมาก

     

    "กอล์ฟ....ฟางรู้นะว่ากอล์ฟยังรักฟางอยู่น่ะ  เรากลับมาคบกันเหมือนเดิมไม่ได้จริงๆเหรอ"  ฟางกระซิบเสียงหวานจากทางด้านหลัง  และเอาใบหน้าซุกไซร้เข้ากับหลังแกร่ง

     

     

     

    แกๆ  ดูสิ  ไมค์มาเรียนแล้วล่ะแก

     

    จริงด้วย!!  ดีใจจังเลย  เมื่อวานหายไปไหนมานะ 

     

    แค่ได้เห็นหน้าก็อิ่มใจแล้ว  เสียงดังเซ็งแซ่ของหญิงสาวดังขึ้นบนอาคารที่สอง  หลังจากเห็นไมค์เดินผ่านไป

     

     

     

    "เวรกรรม  ไหนบอกว่าเลิกกันไปแล้วไงทำไมยัง...."  เสียงแหลมดังขึ้นจากทางนอกห้อง  ทำให้ผู้ชายอีกคนที่เดินมาด้วยกันและกำลังอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่  ถึงกับละใบหน้าขึ้นมา  แล้วหันหน้าไปหาเพื่อนที่เดินมากับตน

     

    อะไรเหรอ  ป็อป"  เสียงทุ้มเอ่ย

     

    "ก็ดูสิ  วันๆอ่านแต่หนังสือการ์ตูน  ไม่ได้สังเกตอะไรเล้ยยยยพ่อคู้ณณณณณณณณณ"  หญิงสาวยกนิ้วชี้เรียวสวย  แล้วหันไปทางด้านขวา  ขณะที่ตนกำลังจะเดินผ่านห้องๆนั้นไป  ชายหนุ่มที่เดินมาด้วยหันหน้ามองไปตามนิ้วของเพื่อนตน

     

     

     

    ตุบบบบบบบ

     

     

                    ชายหนุ่มปล่อยหนังสือการ์ตูนออกจากมือของตัวเอง  ใจของเขาในตอนนี้เต้นไม่เป็นจังหวะ  กับภาพที่เห็นเบื้องหน้าของตน  ภาพที่ใครมองเห็นก็ต้องบอกว่า  คงเป็นคู่รักที่หวานแหววอย่างแน่นอน  แต่ผู้ชายคนนั้น  มันดูไม่เหมือนคนที่ดูเศร้าและเหงา  ที่เพิ่งรู้จักกับเขาเมื่อวานซืนเลยแม้แต่น้อย

     

    "ไมค์!...เป็นอะไร  อิจฉาเขาจนหนังสือตกเลยเหรอ"  ป็อปเอาข้อศอกกระทุ้งเข้าไปที่ท้องของไมค์

     

    "..."

     

    "ไมค์!!!"  เด็กหนุ่มยังคงนิ่งเงียบไม่ตอบอะไร

     

    "..."

     

    "ไอ้ไมค์!!!!!!!!!ไอ้คุณพิรัชต์  นิธิไพศาลกุล!!!!!!!!!"  ป็อปตะโกนเป็นครั้งสุดท้าย  และเสียงที่ป็อปตะโกนออกมานั้น  ก็เรียกสติของไมค์ที่กำลังตกตะลึงกับภาพเบื้องหน้ากลับมาได้สำเร็จ  แต่ก็ไม่ได้เป็นไมค์คนเดียวที่มีสติคืนมา  หญิงสาวและชายหนุ่มที่กำลังยืนกอดกันอยู่ในห้องนั้นก็หันมามองตามเสียงที่ดังลั่นเมื่อครู่ด้วย

     

     

                    กอล์ฟหันมามองทางด้านหน้าประตูที่มีเสียงดังออกมา  และใจของเขาก็เต้นไม่เป็นจังหวะเมื่อหันมาเจอกับใบหน้าที่คุ้นเคย  ใบหน้าคนได้แต่ภาวนาให้คนที่ยืนอยู่หน้าห้องไม่ใช่ไมค์

    -ไม่เป็นนายจะได้มั้ย-

     

    "ป็อป  เราไปกันเถอะ  มาขัดจังหวะคนที่กำลังพลอดรักกันอยู่เนี่ย...........มันไม่ดีนะ!!!"  ไมค์กระแทกเสียงลงไป  เขาก้มลงไปเก็บหนังสือการ์ตูนที่ตกอยู่  แล้วรีบจูงมือเพื่อนสาวของตนออกไปจากบริเวณนั้นทันที  โดยไม่ฟังเสียงใดๆที่จะดังต่อจากนั้นทั้งสิ้น 

     

     

    "อ๊ายแก!!  น้องไมค์มีแฟนแล้วเหรอเนี่ย ฮือๆ"

     

    "ไหนๆ  ว้ายยยยย  จริงๆด้วย  ทำไมทำแบบนี้ล่ะไมค์"   เสียงแหลมดังขึ้นอีกระรอกเมื่อไมค์เดินจูงมือเพื่อนสาวของตนไปตามระเบียงเพื่อที่จะลงไปด้านล่าง  ไมค์เป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มธรรมดาของมหา'ลัยนี้  แต่ด้วยใบหน้าที่แสนหวานและน่ารักของเขา  จึงทำให้เขามีจุดเด่นขึ้นมาและก็มีรุ่นพี่มากมายที่ตามจีบอยู่ทั้งเพศหญิงและเพศชาย

     

                    ใบหน้าคมคายค่อยๆแกะมือของหญิงสาวที่กำลังกอดตนอย่างแนบแน่นอยู่ออก  แล้วหันมาหาฟาง  พร้อมทั้งจ้องหน้าหวานด้วยแววตาที่จริงจัง

     

    "ฟางงงงงง..................."

     

    "........."

     

    "เรื่องของเรา  มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว..."  กอล์ฟพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา  แล้วค่อยๆเดินออกไปจากนอกห้อง  ปล่อยหญิงสาวไว้ข้างในคนเดียว

     

    "ฮึ!!  ฟางไม่ยอมปล่อยกอล์ฟไปง่ายๆหรอก!  แล้วคอยดู!"  หญิงสาวพูดออกมาและกำมือแน่นหลังจากร่างสูงเดินออกไปจากในห้อง

     

     

    "ตายแล้วแก  วันนี้มันวันอะไรเนี่ย  มีทั้งเทพบุตรรูปหล่อ  และเทพบุตรที่แสนจะน่ารัก  ผ่านหน้าฉันไปถึงสองคนเนี่ย!!"  เสียงแหลมดังขึ้นอีกครั้ง

     

    "............หล่อจังเลยยยย"

     

    "กรี๊ดดด  พี่กอล์ฟขา~!~~~"   เสียงดังขึ้นจากทางอาคารสอง  ทำเอาผู้คนที่อยู่ด้านล่างถึงกับต้องหันหน้าขึ้นมามองทางด้านบน

     

                ชายหนุ่มรีบวิ่งโดยไม่สนใจเสียงอะไรทั้งสิ้น  เขาทั้งดีใจที่ได้เห็นหน้าของไมค์  และทั้งเสียใจ  ที่ไมค์เห็นเหตุการณ์ที่ตนโดนหญิงสาวกอดอยู่

     

    -ทำไมถึงรู้สึกไม่อยากให้นายเห็นแบบเมื่อกี้นี้ด้วยนะ!!-

     

     

    "ไมค์  ....รอแป๊ปนึงนะ  เดี๋ยวป็อปไปซื้อน้ำก่อน  จะกระอักตายอยู่แล้ว"

     

    "อืม  งั้นไมค์นั่งรอตรงนี้นะ"  ไมค์ตอบแบบที่ไม่ยอมละหน้าออกจากหนังสือการ์ตูนเลยแม้แต่น้อย

     

    "เห้ออออ"   เพื่อนสาวถอนหายใจออกมา  แล้วเดินออกไปจากบริเวณนั้น      แต่ในที่สุดเด็กหนุ่มก็ยอมละหน้าออกจากหนังสือการ์ตูนเล่มโปรดแล้วย้อนกลับไปคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่อีกครั้ง  ใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะอีกรอบ

     

     

     

    "นายมีความเศร้าแฝงอยู่บนความสุขงั้นเหรอกอล์ฟ"  ไมค์พึมพำออกมา

     

    "ถ้าฉันตอบว่าเปล่า  มันจะผิดมั้ย??"  เสียงทุ้มที่คุ้นหูดังขึ้น  หลังจากไมค์พึมพำออกมา  เขาใจเต้นแรงอีกครั้งและไม่กล้าแม้กระทั่งที่จะหน้าไปทางเสียงที่ถูกเปล่งออกมา  เขาได้แต่ภาวนาว่าอย่าเป็นคนๆนั้นเลย

     

    -อย่าเป็นนายเลย-

     

     

     

     

    แฮ่ๆ  ตอนนี้สั้นหน่อยนะ  มันออกจะทะแม่งๆด้วย  ฮ่าๆ

     

    ^________^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×