ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
(ย้อนกลับไปเมื่10ปีที่แล้ว)������������������ณ� กรุงลอนดอล����������������������������������������������������������������������������������������������������������������� เสียงปรบมือดังขึ้นหลังจากการแสดง� จบลงทุกคนได้แต่มองเด็กหญิงที่เล่นเป็นเจ้าหญิงที่เหมือนเจ้าหญิงจริงๆทั้งผมสีบอล์นตาสีฟ้าน้ำเสียงที่ไพเราะอ่อนหวานริมฝีปากสีชมพูที่เข้ากันได้ดีอย่างสมควรพอประมาณหลังจากทุกตัวละครทุกตัวแยกย้ายกันกลับบ้านฝ่ายเด็กชายที่เห็นแล้ววิ่งตามเพื่อนสาวของตนเองแล้วได้รู้ความจริงเด็กหญิงที่เป็นรักแรกของเขากำลังจะจากเขาไปในอีกไม่นานแต่เขาก็รักเธออย่างมากมายจนแทบจะล้นหัวใจที่เขามีอยู่เขาเสียใจเสียใจเสียใจเสียมากเขาได้ยินคำพูดจากเด็กหญิงคนนั้นเขายิ้มให้เด็กหญิงพร้อมน้ำตาเขาได้แต่คิดในใจว่าเจ็บ เจ็บ
ในที่สุดเวลานั้นก็มาถึงเด็กชายรู้ดีว่าจะไม่ได้เจอกับรักแรกอีกใช่ไหมเค้าพยายามถามตัวเองคิดทบทวนดูแล้วเขาจึงไม่เสียเวลามานั่งเสียใจให้ตายเปล่าเขานำตังไปหาซื้อของที่เหมาะสมให้กับรักแรกของตนเองแล้วเขาก็ได้กำไรสีใสปิ๊งข้างในมีรูปโลมาแหวกว่ายอยู่ในสายธาราเต็มไปหมดพร้อมทั้งยังมีจดหมายและเนื้อเพลงที่เขาคิดเองแนบมาในกล่องเค้ายิ้มกับตนเองแล้วบอกตนเองว่าเค้าทำดีที่สุดเท่าที่เค้าทำได้และแล้วเข้าก้เพ้อหลับไปเค้ายังฝันว่าเค้าได้อยู่กับเด็กหญิงคนนี้ต่อไปตราบนานเท่านานตราบจนหาไม่
ในตอนที่รุ่งอรุณแล้วรุ่งแดดขึ้นเด็กชายตื่นจากภวงค์ของตนเองแล้วนึกได้ว่านับจากวันนี้ไปจะไม่เจอกับเด็กหญิงอีกแล้วจึงรีบวิ่งไปทั้งๆที่ตนยังไม่ได้เปลี่ยนชุดนอนเป็นชุดธรรมดา
"จะไปไหนละลูก"เด็กชายได้ยินเสียงผู้เป็นแม่ถามแต่เขาคิดว่าฉันไม่มีเวลาตอบแล้วสองมือถือกล่องที่ใส่ของขวัญที่จะให้เด็กหญิง
"รอด้วยครับ� หยุดรถก่อนๆ"ทันทีที่รถหยุด"เค้าดีใจมากสิ่งแรกที่เค้าเห็นคือเด็กหญิงเป็นรักแรกของเค้าก้าวลงมา
"ฉันดีใจจังที่ฉันมาทัน"เด็กชายบอกเด็กหญิงพร้อมยืนกล่องให้เด็กหญิงพร้อมบอกลาเด็กหญิงผู้เป็นรักแรกแล้วเขาก็คิดถึงเธอทุกเวลาทุกลมหายใจ
ในที่สุดเวลานั้นก็มาถึงเด็กชายรู้ดีว่าจะไม่ได้เจอกับรักแรกอีกใช่ไหมเค้าพยายามถามตัวเองคิดทบทวนดูแล้วเขาจึงไม่เสียเวลามานั่งเสียใจให้ตายเปล่าเขานำตังไปหาซื้อของที่เหมาะสมให้กับรักแรกของตนเองแล้วเขาก็ได้กำไรสีใสปิ๊งข้างในมีรูปโลมาแหวกว่ายอยู่ในสายธาราเต็มไปหมดพร้อมทั้งยังมีจดหมายและเนื้อเพลงที่เขาคิดเองแนบมาในกล่องเค้ายิ้มกับตนเองแล้วบอกตนเองว่าเค้าทำดีที่สุดเท่าที่เค้าทำได้และแล้วเข้าก้เพ้อหลับไปเค้ายังฝันว่าเค้าได้อยู่กับเด็กหญิงคนนี้ต่อไปตราบนานเท่านานตราบจนหาไม่
ในตอนที่รุ่งอรุณแล้วรุ่งแดดขึ้นเด็กชายตื่นจากภวงค์ของตนเองแล้วนึกได้ว่านับจากวันนี้ไปจะไม่เจอกับเด็กหญิงอีกแล้วจึงรีบวิ่งไปทั้งๆที่ตนยังไม่ได้เปลี่ยนชุดนอนเป็นชุดธรรมดา
"จะไปไหนละลูก"เด็กชายได้ยินเสียงผู้เป็นแม่ถามแต่เขาคิดว่าฉันไม่มีเวลาตอบแล้วสองมือถือกล่องที่ใส่ของขวัญที่จะให้เด็กหญิง
"รอด้วยครับ� หยุดรถก่อนๆ"ทันทีที่รถหยุด"เค้าดีใจมากสิ่งแรกที่เค้าเห็นคือเด็กหญิงเป็นรักแรกของเค้าก้าวลงมา
"ฉันดีใจจังที่ฉันมาทัน"เด็กชายบอกเด็กหญิงพร้อมยืนกล่องให้เด็กหญิงพร้อมบอกลาเด็กหญิงผู้เป็นรักแรกแล้วเขาก็คิดถึงเธอทุกเวลาทุกลมหายใจ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น