คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Outreach Love : Chapter 8
บทที่
8
“พรุ่งนี้จุงเน่ต้องไปแย้วเหยอ..”
เด็กน้อยตาเรียวตัวเล็กเอ่ยถามคนข้างกายด้วยความเศร้า
เขาไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองคู่สนทนาเลยสักนิด
“งือ เยาต้องไปแย้ว..”
“เยา..ฮึกก ไม่อยากให้จุงเน่ไปเยย ฮึกก”
เด็กน้อยตัวเล็กร้องไห้ออกมาสองแขนยกขึ้นปาดน้ำตาอย่างไม่ต้องการจะให้อีกคนเห็นมัน
“ดงดง อย่าร้องไห้นั้ม เยาสัญญา เยาจะกลับมาหาดงดง เยาจะไม่มีวันลืมดงดงเลย
อย่าร้องนะดงดงของจุงเน่” เด็กน้อยที่ตัวโตกว่ากอดคู่สนทนาของตนไว้แน่นราวกับต้องการย้ำว่าที่สัญญาไปเขาไม่มีวันลืมมันแน่นอน
“สัญญากับเยาแย้วนะ” ดงฮยอกซุกตัวเข้าหาอีกคนแน่น โอบกอดจุนฮเวไว้อย่างไม่ต้องการให้จุนฮเวจากไป
เด็กน้อยจุนฮเวจับใบหน้าของคนตัวเล็กกว่าให้สบตาตน
ก่อนจะทาบริมฝีปากไปบนริมฝีปากเล็กของคนตรงหน้า
จูบแรกตัวเองตอนอายุ 7 ขวบ..
ดงฮยอกจำมันได้ดี...
“พี่ฮับ! ดูนั่นจิ!!”
เด็กน้อยช่างพูดอย่างมันเซชี้ไปด้านหลังของดงฮยอกซึ่งกำลังเล่นน้ำอยู่
ร้างเล็กหันไปมอง พบว่ามีผู้ชายสองคนอยู่หลังหินก้อนยักษ์
ซึ่งอีกหนึ่งคนหลบไปแล้ว..
“ใครอะ!” เสียงเล็กตะโกนถามออกไปด้วยความตกใจ
“ฉันมาจากโซลหนะ แล้วตัวเลอะโคลนเลยจะมาอาบน้ำสักหน่อย
แต่เพื่อนฉันมันไม่ยอมไป จะแอบดูอยู่ตรงนี้”
อีกฝ่ายหนึ่งตอบมาอย่างเป็นมิตร
แต่ดูจะไม่เป็นมิตรกับคนที่มาด้วยกันกับเขาสักเท่าไร
“ว่าไงนะ แอบดูเหรอ” ด้วยความที่ตกใจไม่หาย ยิ่งตกใจมากกว่าเดิม
ผู้ชายมาแอบดูผู้ชายอย่างคิมดงฮยอกเล่นน้ำเนี่ยนะ...
“เปล่านะ! คือ.. ฉัน เอ่อ ผ้าฉันตกเลยก้มลงไปเก็บน่ะ”
ร่างสูงอีกคนที่หลบไปก่อนหน้า
รีบลุกขึ้นยืนพร้อมกับชูผ้าขนหนูในมือขึ้นส่ายไปมา
ดูก็รู้ว่าแถ... - -
“มันเซ เราไปกันดีกว่านะ แช่น้ำนานแล้วเดี๋ยวไม่สบายนะครับ” ทำทีว่าไม่สนใจการกระทำตลกๆนั่นแล้วหันไปพูดกับเด็กน้อยที่มาด้วย
ดงฮยอกเดินผ่านหนุ่งกรุงโซลไปโดยไม่ได้สนใจสายตาที่มองตามนั่นเลย
ตกเย็นหลังจากที่ดงฮยอกไปส่งมันเซแล้วก็เดินกลับบ้านอย่างเช่นทุกวัน
แปลกแต่วันนี้มีแขกอยู่หน้าบ้านกับพ่อจนมืดค่ำ
และมิวายโดนเรียกไปแนะนำตัวกับคนพวกนั้น
ร่างเล็กเดินไปหาผู้เป็นพ่ออย่างปฏิเสธไม่ได้
“มีอะไรฮะ”
“มาทำความรู้จักพวกเขาสิ พรุ่งนี้หนูต้องคุมงานพวกเขาหนะ
เขาเป็นลูกเพื่อนพ่อ โดนเนรเทศมา ฮ่าๆๆๆ”
ดงฮยอกหันมองกลุ่มคนที่ผู้เป็นพ่อพูดถึงอย่างนึกสงสัย แต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าออกไปเพียงแต่ส่งยิ้มให้พร้อมแนะนำตัวอย่างเป็นมิตร
“หวัดดีครับ ผมคิม ดงฮยอกนะ”
“หวัดดี ฉันคิมจินฮวาน ฉันเคยเห็นนาย! ตอนเด็กๆหนะ
ฮ่าๆๆ”
“คิมฮันบินนะ”
ดวงตาเรียวไล่มองทีละคนที่แนะนำตัว
ก่อนหยุดชะงักกับบุคคลหนึ่งที่ทำหน้าตายอยู่
“กูจุนฮเว../โรคจิตนี่!”
เผลอแทรกพูดไปในขณะที่อีกคนกำลังแนะนำตัว
ใช่.. คนคนนี้ที่แอบดูเขาตอนเล่นน้ำกับมันเซ
เดี๋ยวนะ... กูจุนฮเวงั้นเหรอ...
จุนเน่!
คนในความทรจำกลับเข้ามาในโสตปราสาทอีกครั้ง
จูบแรก.. ของคิมดงฮยอกกลับมา
แต่หมอนั่น... กลับผิดสัญญาเพราะ จำคิมดงฮยอกคนนี้ไม่ได้..
“หลังขาวงั้นเหรอ ฉันชื่อคิม! ดง!
ฮยอก! คอยดูนะพ่อจะใช้งานมันให้เข็ดเลยกูจุนฮเว!!”
ใช่.. กูจุนฮเวรักแรก และจูบแรกของผม
ผมจำเขาได้
แต่ผมไม่รู้ว่าเขาจะจำผมได้บ้างมั้ย..
“คิมดงฮยอก!”
ตายยากชะมัด นึกถึงก็โผล่มาทันที
“หืม?” ผมหันไปตอบจุนฮเวยิ้มๆ ในขณะที่เขายืนหอบอยู่ตรงหน้า
“เกิดเรื่องแล้ว! นายต้องหนีนะ ไม่งั้นนายโดนแน่ๆ”
“ห๊ะ เกิดเรื่องอะไร แล้วฉันจะโดนอะไร??”
ผมทำอะไรไม่ถูก จู่ๆจุนฮเวก็วิ่งแล้วดึงแขนผมไปด้วย
ไม่นานเขาก็หยุดวิ่ง
แล้วหันมาทางผมด้วยใบหน้าเคร่งเครียด
“ก..เกิดอะไรขึ้น.. ฉันจะโดนอะไร?”
“โดนใจฉัน”
เอ่อะ +o-
อะไรของมันเนี่ย
“อะไรของนายเนี่ยกูจุนฮเว ว่างมากรึไง”
ผมดึงมือตัวเองกลับจากการจับกุมของเขา
แต่ไม่ทันได้หันหลังหนีอย่างที่ใจต้องการ
มือหนาของอีกคนคว้าแขนอีกข้างก่อนดึงผมให้เข้าไปใกล้
ม..มันใกล้ไป...
“บอกแล้วไงว่าชอบ กำลังจีบอยู่ ไม่รู้เหรอ”
ตึกๆ..ตึกๆ
ผ..ผมรู้สึกว่า
หัวใจมันจะทะลุออกมายังไงไม่รู้แหะ -////-
“ป..ปล่อยได้แล้ว” ผมไม่กล้าสบตาอีกคนเลย
ไม่กล้าเลยจริงๆ
ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองหน้าแดงขนาดไหน
แต่ที่สัมผัสได้คือร้อน.. มากๆ
จุ๊บ!
“ฮ..เฮ้ย!”
ผมยกมือขึ้นปิดปากตัวเองอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ
ก็จู่ๆจุนฮเวก็.. เอ่อ จ..จุ๊บผมเสียอย่างนั้น
“ท..ทำบ้าอะไรเนี่ย”
ผมโวยวายอย่างที่ควรจะเป็นใส่จุนฮเวที่ทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวให้ผม
ผมจะเป็นบ้าอยู่แล้วนะ TT
.
.
.
หลังจากที่ผมยิงมุกที่คิดว่าทำให้ดงของผมใจเต้นที่สุดไป
ดงดงคนดีก็หน้าแดงไปยันหูเลยครับ น่ารักจัง
-////-
เห็นแบบนั้นผมก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความเป็นเจ้าของด้วยการจุ๊บริมฝีปากแดงๆนั่นไปที
โอ้ยย ทำไมน่ารักแบบนี้วะ
เดี๋ยวพ่อจับฟัดมันซะตรงนี้ซะหรอก!
“ท..ทำบ้าอะไรเนี่ย” คิมดงฮยอกโวยวายออกมาพร้อมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
ที่ซาบซึ้งในรสจุ๊บๆของผมขนาดนั้นเลยเหรอ
เขินจุม
“ไม่ได้ทำบ้า.. ทำให้รู้ว่ารัก” โอ้โห
ไม่หลงให้มันรู้ไปสิ
ประโยคนี้ใครได้ยินต้องยอมสยบให้ผมทั้งนั้นแหละ
ผลั่ว!
ผิดคาด...
ดงดง ตบ หัว ผม..
“ปล่อยได้แล้ว อะไรของนายเนี่ย พิลึกจริงๆเลย”
ผมได้แต่ยืนลูบหัวตัวเองมองร่างเล็กเดินจากไปด้วยความเขินอาย(?)ขั้นรุนแรง
รู้หรอกน่าว่าเขิน อิอิ
“ดงดงงงง รอจุนเน่ด้วยยยยยยย~” นี่ยอมเรียกชื่อเล่นตัวเองเลยนะ
เพื่อดงดงของผม
รักแรก.. และจูบแรกของผม
อาห่ะ ผมจำทุกอย่างได้แล้ว ถึงจะช้าไปหน่อย
แต่ผมจำได้แล้วจริงๆว่ารักแรกในวัยเด็กของผมนั่นคือคิมดงฮยอกคนนี้
มันเลยทำให้ความรู้สึกของผมที่มีให้ดงฮยอกมากขึ้นอีกเท่าตัว
ยอมรับอย่างแมนๆเลยครับ ว่าตอนนี้
ผมชอบคิมดงฮยอกเอามากๆเลย
“น้องดงงงงงงงงงงง~~” อิเหยิน... มารคอหอยเสียจริงๆ
“อ่า พี่จีวอน” นี่ก็ตอบรับมันดีจัง
อิเหยินนั่นเดินเข้ามาพร้อมคว้าคอดงดงของผมไปกอดไว้อย่างหน้าด้าน
แฟน(ในอนาคตอันใกล้)เขายืนอยู่ตรงนี้ทั้งคนนะเฟร้ย!
“ไปไหนมาครับ พี่ตามหาตั้งนาน” แบร่ๆแยะแบร่ๆ
- - ทำเป็นพูดเสียงเล็กเสียงน้อย
“อ่า ไปเดินเล่นมาฮะ”
“ทำไมไม่เรียกพี่ล่ะ
ไปกับหมาบ้ามันอันตรายนะครับ” ว่าแล้วก็ลูบหัวดงดงของผมไปที
ด..เดี๋ยวนะ กูเหรอหมาบ้า
“อิเหยิน!”
ชายทนไม่ไหวแล้วครับ!
ผมจัดการแทรกตัวเองไประหว่างสองคนนั้น
แยกดงฮยอกออกจากแขนถึกๆของบ็อบบี้คิมออก
ให้มันรู้เสียบ้างว่าพื้นที่ตรงนี้เป็นของใคร
“อย่ามายุ่งกับคิมดงฮยอกของกูจุนฮเว เข้าใจนะ
ไปครับดงดง”
ผมไม่อยู่รอฟังเสียงโวยวายอันตุ๊ดแตกของคิมบับ
รีบจ้ำอ้าวออกมาจากที่ตรงนั้นให้เร็วที่สุดโดยยังคงจับมือดงฮยอกไว้แน่น
ผมควรบอกให้เขาห้ามยุ่งกับคนอื่นมั้ย
ผมยังไม่ใช่แฟน
แต่ผมมั่นใจว่าอีกไม่นานผมต้องได้เป็นอ่ะ
ยิ่งคิมดงฮยอกเป็นคนดื้อด้วย จะปราบยังไงดี..
ปึก
โอ้ยย
การหยุดที่กะทันหันของผมทำให้ดงฮยอกที่เดินตามมาชนหลังผมเต็มๆ
“จะหยุดก็บอกกันบ้างดิวะ”
ผมไม่ฟังเสียงโวยวายพลางหันไปเผชิญหน้ากับดงฮยอก
“นี่ คิมดงฮยอก ฟังฉันนะ”
ผมยกมือขึ้นจับไหล่เล็กไว้
พร้อมบีบเบาๆ
ให้เขารู้ว่าสิ่งที่ผมจะพูดต่อไปนี้ผมจริงจังมากๆ
ดงฮยอกพยักหน้ารับมองตาผมปริบๆ
น่ารักจัง.. -///-
เฮ้ย! ไม่ใช่เวลามาหลงใหล
“ฉันขอบอกนายตอนนี้เลยว่า ฉันจริงจังกับนายนะ
ที่ฉันพูดว่าชอบ รึหยอดอะไรนายไป
ฉันไม่ได้ทำเพราะสมองสั่ง
ฉันทำเพราะหัวใจฉันสั่งให้ทำ เพราะฉะนั้น
นายช่วยปฏิเสธคนที่เข้ามายุ่งกับนายได้มั้ย..
ฉันหวง แล้วก็.. ไม่สบายใจเอาซะเลย
ฉันรู้ว่าฉันยังไม่ใช่แฟนนายตอนนี้
แต่ฉันแน่ใจว่านายก็คงคิดไม่ต่างกับฉัน
เพราะเรา.. เป็นจูบแรกของกันและกัน.. จริงมั้ย”
ผมไม่รอให้อีกคนพูดอะไร
ใบหน้าที่กำลังอึ้งอยู่นั้นมันน่าฟัดเสียจริงๆเลย!
ผมรั้งท้ายทอยคอนตรงหน้าก่อนกดริมฝีปากลงไปบนกลีบปากบางนั่น
ค่อยๆละเลียดความหวานที่คนตรงหน้ามีอย่างช้าๆ
ก่อนสอดลิ้นเข้าไปภายในโพลงหวาน
กวาดต้อนรสชาติอันหน้าหลงใหลอย่างละเมียดละไม
ก่อนทุกอย่างจะสิ้นสุดลงเมื่อกำปั้นเล็กๆทุบประท้วงอากาศจากผม
“ห้ามใครมาซ้ำรอยฉัน เข้าใจมั้ย”
TBC.
------------------------------------
ฮัลโหลลลลลลลลลลลลล
เนื่องในวันนี้
วันที่ชิปเปอร์แฮปปี้
เพราะกัปตันเราเดินเรือ
อ้ายยยยยยยยยยย
จุนดงน่ารักมากๆเลยค่ะ
TT
เค้าอยากจะกรีดร้อง
เรื่องใกล้จบแล้วนะคะ..
ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดน๊า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
ซารางเงลลลลลลลลลลลล
ความคิดเห็น