คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Last goodnight First good morning
Last goodnight First
good morning
ุนฮเวำลัอยู่ในห้ววามรั
มันไม่ไ้เพิ่เิึ้น
เารู้สึว่าเวลามันผ่านมานานนเาวระเลิใเ้นไ้แล้ว แ่ไม่เลย..
ุนฮเวยัหัวใเ้นแรเมื่อเาลืมาึ้นมาพบับใบหน้านรัที่หลับาพริ้มอยู่ที่หมอนใบ้าๆ
มูรั้นแระเรื่อเป็นสีเียวับพวแ้มนิ่ม วาเรียวที่มัะสะท้อนภาพอเาหลับพริ้ม
ริมฝีปาเล็ที่มัะเอ่ยถ้อยำธรรมาที่ทำให้หัวใอเาทำานหนัเสมอ
ทั้หมนั้น
ิมฮยอ เ้าอใบหน้านั้นที่ยัทำให้หัวใอุนฮเวเ้นแรทุรั้ที่ปราในรอบสายา
มือหนายศีรษะทุยออีนึ้นเบาๆ่อนสอลำแนรอไว้แทนหมอนให้นที่ยัอยู่ในห้วนิทราอย่าเบามือ
ฮยอยับัวเล็น้อย่อนยับัวเ้าุอ้อมแนอุนฮเวอย่าเยิน
ใบหน้ามระบายยิ้มับท่าทีน่ารัอนี้เา
มือหนาเยานในอ้อมอึ้น ้อมอวหน้าน่ารัอยู่อย่านั้นราวับ้อมน์
รู้ัวอีทีปลายมูโ่็เ้าไปลอเลียอยู่ที่ปลายมูอนัวเล็เสียแล้ว ุนฮเวหลับาลเมื่อรู้สึถึสัมผัสที่ปลายมู
เายิ้มออมาบาๆให้ับหัวใที่เ้นแรอัวเอ
ริมฝีปาหนาุมพิเ้าที่ริมฝีปาบาเพียเสี้ยววินาที เพียแ่แะันเบาๆ
เสียุ๊บเบาๆที่ัึ้นหลัาที่เาผละริมฝีปาออนั่นน่าอายน้อยเสียเมื่อไหร่
“ฮือ..”
เสียราฮือเบาๆในลำอานัวเล็ัึ้น
ุนฮเวผละใบหน้าออมาในระยะห่าที่พอีให้นัวเล็ปรับสายามอเาไ้ไม่ยา
เพียไม่นานวาเรียวน่ารัเปิึ้น
พร้อมรอยยิ้มหวานแรอวันทีุ่นฮเวไ้รับทุวัน นับั้แ่ฮยอัสินใย้ายมาอยู่ับเา
“มอร์นิ่รับ”
ริมฝีปาลที่ปลายมูนัวเียเบาๆพร้อมเสียระิบแหบพร่า
“มอร์นิ่..
แล้ว ิสยั”
ไม่รู้ว่าเาิไปเอหรือเปล่าว่าน้ำเสียน่าอ้อนมันูน่ารัว่าปิ
“ี้อ้อน..”
ุนฮเวยยิ้มให้ับริมฝีปาบาที่ยื่นมารอรับุมพิยามเ้าาเา
ุ๊บ.
ฮยอระบายยิ้มับุมพิแสนน่ารัอุนฮเว
่อนยื่นสอแนออไปโอบรอบอนัวสูอออ้อน
“อ่า..
ไม่อยาไปทำานเลย” ุนฮเวพูึ้นทั้ที่ใบหน้ายัฝัอยู่ที่ออฮยอ
มือเล็สาลุ่มผมสีำสนิทอนในอเบาๆ
เารู้สึไ้ว่าุนฮเวูบลที่อ้า้ายอเา
ฮยอิว่าุนฮเวไ้ยินเสียมันที่เ้นรัว นัวสูเลยยัฝัหน้าอยู่แบบนั้น
“ไม่ไ้สิ
ไปอาบน้ำเร็ว ะไ้ไปพร้อมัน” มือเล็ผละใบหน้าออีนออาอ ่อนประทับริมฝีปาลที่หน้าผาอนัวสูเบาๆ
ุนฮเวยิ้มรับ แล้วฝัมูลที่พวแ้มอเา ่อนะลุาเียไป
...
ไฟในห้อนอนที่มืสนิทบ่บอว่านที่เลิานลับมา่อนะหลับไปแล้ว
แ่ไฟ้านนอยัเปิไว้รอเาเสมอ
ุนฮเววาระเป๋าลบนโ๊ะทำาน
เินรไปยัเียให่ที่ใรอีนำลัท่อโลนิทราอยู่ มือหนาเท้าลบนเียนุ่ม
อี้าหนึ่เอื้อมไปปัผมหน้าม้าที่ปรหน้าผามน ่อนูบลบนหน้าผาสวยเนิ่นนาน
ฮยอลืมาึ้นเมื่อถูรบวน
ทุรั้ที่ฮยอลืมา ุนฮเวมัะไ้รอยยิ้มลับมาเสมอ รั้นี้็เ่นัน
“ไปอาบน้ำเร็ว..”
ฮยอเอ่ยน้ำเสียัวเีย เมื่อนัวสูผละริมฝีปาออาหน้าผาอัวเอ
“เี๋ยวสิ
ยัไม่หายเหนื่อยเลย” ุนฮเวทำทีะล้มัวลนอน้าๆนัวเล็
แ่โนมือเล็ันไหล่เอาไว้่อน
“รีบไปอาบน้ำ่อนเร็ว..”
“..อยานอนอแล้ว”
หัวใุนฮเวแทบหยุเ้น
รนั้น เาส่ายหัวให้ับนน่ารัอย่ายอมแพ้่อนรีบไปอาบน้ำามที่อีนบอ
เา้อรีบมาให้นัวเล็นอนอ
แรยุบที่เียอีฝั่พร้อมลิ่นสบู่อนเพิ่อาบน้ำเสร็เรียให้ฮยอหันไปหา
สอแนาออว้ารออ้อมออนัวสู
ุนฮเวโถมัวลทาบทับนัวเล็
อหัวลมออีนไว้ในอ่อนลิ้ไปลิ้มาอยู่บนเียให่อย่านึสนุ
ฮยอหัวเราะับารเล่นเหมือนเ็ๆอุนฮเว
่อนทุอย่าหยุลโยลายเป็นเาที่นอนพาอยู่บนออนัวสู บหัวลับอแร่ออีนอย่าไม่ั้ใอออ้อน้วยวาม่ว
วามอบอุ่นาฝ่ามือหนานั้นเป็นเรื่อยืนยันว่านี่ะเป็นอีืนที่ฮยอะปลอภัยและนอนหลับฝันี
ุนฮเวพลิัวให้อีนไ้ลมานอนในอ้อมออเาีๆ พวแ้มาวถูปลายมูโ่ไล้สูมหยอเย้า เสียริมฝีปาอุนฮเวที่ผละออาผิวแ้มอฮยอัึ้นอย่า่อเนื่อโยไม่มีท่าทีว่าะหยุ ฮยอหมแรห้ามเพราะเา่วเ็มทน ทำไ้เพียันอเ้าอมูโุ่นเอาไว้อย่าอ่อนแร
“วันนี้านหนัเลยสิ”
ุนฮเวหยุเมื่อเห็นท่าทีอนรั แ่ยัไม่ผละริมฝีปาออไปไหนไล
เพียแ่เว้นระยะห่าไว้เล็น้อยเท่านั้น
“อื้อ เหนื่อยมาๆเลย.. เพราะั้นนอนันเถอะนะ” ฮยออบัวเีย สอแนเล็ระับอนัวสู เยหน้าันเปลือาัวเอส่สายาอออ้อนอีน่อนุใบหน้าเ้าับออุ่นอนรั
“ิส่อนแล้วะปล่อยให้นอน”
ุนฮเวยื่น้อเสนอ และฮยอไม่มีทาปิเสธ เพราะอีนวนะหลับเ็มที
“ู๊ไนท์รับ” สิ้นเสียหวาน ริมฝีปาบาุมพิเบาๆที่ริมฝีปาอนเอาแ่ใ
ุ๊บ.
ุ๊บ.
ุ๊บ.
หลายรั้นแน่ใว่าุนฮเวพอใ
และใ่ ุนฮเวพอใไม่น้อยับารระทำแสนน่ารัอน่าอ้อน
เาระับอและยับัวให้นัวเล็นอนสบายๆในอ้อมออัวเอ
“ู๊ไนท์รับ” ริมฝีปาบาถู่วิโยริมฝีปาหนาอีรั้ เพียแ่แะลไป แ่้าไว้เนิ่นนาน ุนฮเวยยิ้มับสัมผัสที่เารู้สึที่ริมฝีปา ฮยอออแรริมฝีปาลับมา เาพอใ และปล่อยให้นัวเล็ไ้หลับามที่เาพูไว้
Chu~♡
------------------------------------------------
ฮาโลวววววววววววว
ห่าหายไปนานับารเียนฟิ
มันสั้นมา
ออภัย้วย่ะ แ 555555555555
ลั่นริัทาๆ เราไม่ไ้วาพล็ออะไรเลย Orz
ือมันอไม่ไหวแล้วริๆับโมเม้นุ๊บๆ ฮือออออออออ TT
ภาษาแปลๆไปเยอะ
เพราะเราไม่ไ้เียนนานมา
รู้สึอยาเียนอะไรที่หวานๆเลี่ยนๆ
5555555555555555555555555555
หวัว่าะอบนะะ ><
อบุทุท่านที่หลเ้ามาอ่านนะะ
าราเลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล
ความคิดเห็น