คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : My baby is the Ghost!? : 0
My baby is the Ghost!? :Intro
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
มือหนากดพาสเวิร์ดอย่างคล่องมือ
ประตูเปิดออกทันทีที่พาสเวิร์ดถูกต้อง
กระเป๋าใบโตถูกลากเข้ามาในห้องพร้อมกับเจ้าของร่างสูงที่ยืนมองไปรอบๆในตอนนี้
ห้องใหม่...
เสื้อผ้าถูกนำออกมาจากกระเป๋า จัดการเก็บเข้าตู้อย่างอารมณ์เย็น
เสียงเพลงที่เปิดคลอเบาๆสร้างความสุขให้เขาไม่น้อย
ของในกระเป๋าถูกรื้อออกมาจนหมดสิ้น จัดการจัดเก็บให้เข้าที่
กว่าจะเก็บของให้เข้าที่เสร็จเวลาก็ล่วงเลยไปจนมืดค่ำ
อาหารที่แม่เตรียมมาให้ลงไปอยู่ในกระเพาะตั้งแต่เที่ยง
โชคดีที่หอบขนมมาไว้กินเล่นดูทีวีไปพรางอยู่บ้าง
Rrrrrr.. Rrrrr..
โทรศัพท์เครื่องสวยแผดเสียงดัง ตาคมละจากทีวีมองไปยังต้นเสียง
มือหนาคว้ามือถือสุดรักขึ้นก่อนจะยิ้มน้อยๆกับเบอร์ที่โชว์หราอยู่หน้าจอ
"ครับแม่.... ครับผมถึงแล้ว...... ถูกใจมากครับ... " บทสนทนายังคงดำเนินไปเรื่อยๆ
ลูกชายคนเล็กที่เพิ่งแยกห่างจากครอบครัว
คนเป็นแม่ก็ต้องเป็นห่วงเป็นธรรมดา ถึงชายหนุ่มร่างโตนี่จะบอกว่าไม่เป็นไรก็เถอะ
"....กู๊ดไนท์ครับผม" กดวางสายแล้วเหลือบมองนาฬิกาที่ข้างฝา
อ่าา คุยกับแม่ไปนานขนาดนั้นเลยเหรอ
เวลาที่ล่วงเลยมาจนดึกสั่งให้ร่างสูงลุกขึ้น
หยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระเหงื่อและความเหนื่อยล้าที่เจอมาทั้งวัน
ซ่าา~
เสียงหยดน้ำจากฝักบัวไหลลงกระทบพื้นส่วนหนึ่งกระทบผิวกายส่วนหนึ่ง
ดวงตาคมหลับพริ้มสัมผัสความอุ่นจากหยดน้ำนั่น
ก๊อกแก๊ก~ กึกก
เสียงอะไร..
เสียงจากด้านนอกบอกให้เขาปิดน้ำ พรางเงี่ยหูฟัง
เงียบฉี่...
หูฝาดละมั้ง
คิดดังนั้นก็จัดการชำระกายตนเองต่อให้เสร็จ
ผ้าขนหนูผืนเล็กถูกขยี้แรงๆไปบนเส้นผมที่เปียกชื้น
ร่างสูงนั่งลงบนเตียง หยิบมือถือขึ้นดูนั่นนี่ไปเรื่อยก่อนวางลงเช่นเดิม
ผ้าขนหนูถูกพาดไว้ที่ราว
ดวงไฟทุกดวงในห้องดับสนิท
เหลือเพียงแสงอ่อนๆจากโคมไฟเท่านั้น
ร่างสูงทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า และหลับไปในที่สุด
.
.
.
"คิกๆๆ"
เสียงหัวเราะเบาๆชวนให้รำคาญดังเรื่อยๆจนอดจะลืมตาขึ้นไม่ได้
"ห้องข้างๆสินะ เสียงดังชะมัด" พูดขึ้นเบาๆกับตัวเองก่อนหลับตาลงอีกที
"ป่าวนะ ห้องข้างๆไม่มีคนอยู่สักหน่อย"
"นั่นสินะลืมสนิ..." ด..เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ใครตอบ...
ลืมตาขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงตอบข้างๆหู มองไปรอบๆกลับไม่เจอสิ่งใด
มีเพียงความมืดและแสงไฟจากภายนอกที่ส่องลอดผ้าม่านเข้ามา
"หูฝาดละมั้ง มึงเหนื่อยแล้วจุนฮเว นอน"
แรงบีบที่ข้อเท้าทำเอาเขานอนไม่หลับ ตะคริวกินสินะ
แรงบีบนั่นขยับขึ้นมาเรื่อยๆจนน่ากังวล
ความหงุดหงิดพาให้นอนไม่หลับ
มือหนายกผ้าพรางมองเข้าไปใต้ผ้าห่ม
แสงสลัวๆพาให้เห็นร่างขาวซีดของใครบางคนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยสีแดงสด
ไหลเยิ้มจากหน้าผากลงมาตามโครงหน้า ดวงตาแดงก่ำชวนสยดสยอง
"แฮ่!!!" ร่างซีดคลานด้วยความเร็วจากหน้าท้องมาประจันหน้าร่างสูง
"อ๊ากกก!!!!!!!!!!!!!!"
"อ๊ากกกก!!!!!!"
"อ๊ากกก!.. เฮ้ย! จะร้องทำไม" ตะโกนใส่อีกคน หรืออีกตน? ที่ตะโกนเสียงดังอยู่บนตัวเขาที่หน้าห่างกันไม่ถึงคืบ
"เห็นนายตะโกนไงเลยตะโกนเป็นเพื่อน -0-" ร่างซีดนั่นตอบกลับมาเสียงเย็นเยือก
"ต..ต..แต่นาย.." เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองคุยกับอะไรอยู่ ร่างสูงติดอ่างขึ้นมาซะดื้อๆ
"อ๋า~ ฉันไม่ควรตกใจสินะ"
ร่างสูงพยักหน้าหงึกๆพรางทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
"ก็ฉันเป็นผีนี่นา….."
#ฟิคผีที่รัก
----- Talk
เปิดเรื่องมาแบบมึนๆงงๆ - -
ฮั่นโลววววว สวัสดีแม่ยกทุกท่านค่ะ ><
คู่นี้แต่งครั้งแรก
ถ้ามีอะไรผิดพลาด ต้องขออภัยด้วยนะค๊าาา
ผากติดตามฟิคเรื่องนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ><
ความคิดเห็น