The Schicksal cafe

ลำดับตอนที่ #1 : INTRO

บรื้นน~

ชายหนุ่มยืนมองแท็กซี่ที่ตนนั่งมาจากสนามบินแล่นออกไปยิ้มๆ

มือหนายกกระเป๋าใบโตขึ้นสะพายพรางจับมันแน่นๆ สายตาคมมองทอดไปยังด้านหน้าอย่างสดใส

แววตาฉายไปด้วยความสุข

บ้านเกิดที่จากมานานแสนนาน..

’24 ปี แล้วครับตั้งแต่ผมจากที่นี่ไป จะมีใครเดินทางไกลตั้งแต่ยังเบบี๋แบบผมมั้ยนะ ฮ่าๆ

และแล้ววันนี้ผมก็ยืนอยู่ที่นี่ เกาหลี บ้านเกิดของผม..’

ชายหนุ่มปิดไดอารี่เล่มโปรดลงพรางเก็บใส่กระเป๋า ถึงจะเดินทางมาเหนื่อยแสนเหนื่อย

แต่วันนี้เขาก็ยังอยากเก็บภาพของการมาถึงบ้านเกิดวันแรกมากกว่า

เมื่อใจต้องการเช่นนั้น จึงสื่อสารกับสมองสั่งการให้เรียวขาก้าวเดินต่อไป

สองขาก้าวเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย กระเป๋าใบใหญ่ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกรำคาญสักเท่าไร

สองมือประคองกล้องตัวเก่ง นิ้วเรียวกดชัตเตอร์เก็บภาพไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้เบื่อ

.




.




.


 

ไม่รู้ว่าเดินมาไกลเท่าไร กระเพาะเริ่มส่งเสียงครวญครางเนื่องจากอาหารบนเครื่องที่กินไปไม่มากนักย่อยไปหมดเสียแล้ว

สายตาสะดุดเข้ากับร้านกาแฟเล็กๆที่มุมตึก ขาเรียวก้าวเดินตรงไปที่ร้านโดยไม่ต้องคิด

กิ๊งๆ~

กระดิ่งหน้าร้านสั่นไหว รับลูกค้าคนใหม่ ตาคมสอดส่องไปทั่วร้านมองดูการตกแต่งง่ายๆแต่กลับน่าหลงใหล

กลิ่นหอมของขนมปังอบใหม่เคล้ากลิ่นกาแฟสดยิ่งเย้ายวนใจ

สองขาก้าวเดินไปที่เคาท์เตอร์ทันที

“Schicksal café สวัสดีคร๊าบบ~” พนักงานกล่าวต้อนรับพรางยิ้มหวาน “รับอะไรดีครับ”

“อเมริกาโน่ กับ วาฟเฟิลครับ”  

“อีกสักครู่กาแฟและวาฟเฟิลพร้อมเสิร์ฟร้อนๆถึงโต๊ะเลยคร๊าบบ~” ร่างโปร่งโค้งให้พนักงานและเดินไปยังด้านในสุดของร้าน
เลือกโต๊ะเป็นเคาท์เตอร์ยาวติดกระจก ด้านข้างมีสวนเล็กๆดูแล้วสบายตาดูสดชื่นเป็นที่สุด

กระเป๋าใบโตถูกวางไว้ข้างๆ สองมือยกกล้องขึ้นถ่ายภาพบรรยากาศในร้านอย่างเพลิดเพลิน

“อเมริกาโน่กับวาฟเฟิลได้แล้วคร๊าบบบ”

“ขอบคุณครั..บ” ละสายตาจากกล้องเงยหน้ามองพนักงานเสิร์ฟที่ยืนยิ้มตาแป๋วอยู่

น่ารัก…

------------------------------------------

อินโทรยาวอะ(เหรอ - -??) อิอิ ><

ตกลงอิสองสามคนนี้มันเป็นใครกัน 55555(ไม่ต้องบอกก็รู้ -,- 5555)

ติชมตาสบายเลยจ๊าาาา เค้ายังแต่งฟิคไม่ค่อยแข็งแรงงะ

มีอะไรแนะนำรึจะด่าจะว่าอะไรหนูยอมมมม 55555

ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ T^T

ทวงฟิคได้ที่ Twitter: @spysind นะจ๊ะจุ๊บๆ >3<