[Fic iKON JUNDONG] Black Rose

ข้อมูลเบื้องต้น

Black Rose

Junhoe x Donghyuk

#กุหลาบสีดำจุนดง

เนื้อเรื่อง

Black Rose

February 13^th

ทั่วทั้งบริเวณโรงเรียนเต็มไปด้วยความสดใส

ทั้งสีชมพูที่ประดับตามบอร์ดต่างๆของที่นี่

กลิ่นอบอวลของดอกกุหลาบหลากสีหอมฟุ้งไปทั้งโรงเรียน

วันศุกร์ซึ่งไม่ตรงกับวันวาเลนไทน์

ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อพวกเขาเหล่านี้เลย

"โหห ปีนี้ดงฮยอกได้ของขวัญอย่างเยอะ"

"นายก็น้อยซะที่ไหนหละจินฮยอง ฮะๆ"

ร่างเล็กหันไปตอบเพื่อนเสียงสดใสก่อนก้มลงมองของขวัญกองโตหน้าล็อกเกอร์ตัวเอง

จะซื้อมาทำไมเยอะแยะกันนะ..

ร่างเล็กเก็บกระเป๋าเข้าล็อกเกอร์ที่แทบไม่มีที่ให้วางเพราะจดหมายและของขวัญ

ก่อนเดินออกมาจากตรงนั้น

ต่อให้มีของขวัญอีกล้านกล่องเขาก็ไม่สนใจหรอก

หากไม่ใช่ของคนที่เขารออยู่..

"จุนฮเววว" ร่างสูงหันไปตามเสียงหวานที่คุ้นเคยก่อนคลี่ยิ้มบางๆกับร่างเล็กที่กำลังวิ่งมาหาตน

ดงฮยอกโถมตัวเข้ากอดคนตัวสูงที่นั่งอยู่จากด้านหลัง

กอดแน่นๆก่อนเบียดแก้มเข้ากับแก้มยุ้ยๆของคนตัวยักษ์

“ไม่สบายแล้วมาโรงเรียนทำไมเนี่ย เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปด้วยกับเค้าไม่ได้หรอก”

แขนเล็กกอดคนตัวสูงไว้อย่างนั้นก่อนโยกไปมาเบาๆ

“เป็นหวัดเอง ฉันแข็งแรงจะตายไป” จุนฮเวเอื้อมมือไปจับมือของคนตัวเล็ก

แล้วลูบไปมาเบาๆ

“แข็งแรงอะไรกัน ดูดิ มือเย็นหมดเล่า”

ดงฮยอกพูดพรางปล่อยกอดลงมานั่งข้างๆคนตัวสูง

ดึงมืออีกคนมากุมไว้แล้วเป่าหวังให้มือเย็นๆของคนตัวสูงอุ่นขึ้นบ้าง

“ไม่เป็นไรหรอกน่า” จุนฮเวยิ้มพรางลูบผมอีกคนเบาๆแล้วจับมือเล็กไว้อย่างนั้น

“เห็นรอยยิ้มนายแล้วปวดใจจัง คนแข็งแรงอะไรยิ้มเศร้าขนาดนั้น ฮะๆ”

“ให้ยิ้มแบบไหนหละ หืมม”

“แบบนี้ กว้างๆเลยย” มือเล็กยกมุมปากอีกคนขึ้น

จุนฮเวหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้

ก่อนปรับสีหน้าให้เคร่งขรึม

“หงะ ยิ้มสิ ยิ้มมมมม”

ดงฮยอกทำท่าทางประหลาดๆเพื่อให้คนตัวยักษ์อารมณ์ดี

จุนฮเวหัวเราะไม่หยุดกับดงฮยอกที่ยังทำท่าทางประหลาดๆนั่นไม่เลิก

ไม่ได้หัวเราะเพราะมันดูน่าเกลียด

ไม่ได้หัวเราะเพราะมันดูตลก

แต่หัวเราเพราะน่ารัก ดงฮยอกน่ารักเกินไปจริงๆในสายตาจุนฮเว

ดงฮยอกน่ารักเสมอไม่ว่าจะทำอะไร

กรี๊งงงงงงงงงง~~~~~

เสียงออดเรียกให้ทุกอย่างหนุดนิ่ง ก่อนเคลื่อนไหวอีกครั้งอย่างรวดเร็ว

เพราะถึงเวลาเข้าห้องเรียนแล้ว

“ขึ้นเรียนกันเถอะ ถ้าไม่ไหวก็กลับบ้านนะ เป็นห่วงมากๆรู้มั้ย”

ดงฮยอกจับมือร่างสุงอีกครั้ง กำชับอีกคน

พร้อมพูดด้วยสายตาจริงจัง

จุนฮเวพยักหน้ารับเบาๆแล้วคลายยิ้มออกมา

“รีบขึ้นห้องหละ ห้ามโดดด้วย ไปนะ จุ๊บ”

คนตัวเล็กที่ยืนขึ้นก้มลงจุ๊บเบาๆที่ริมฝีปากคนตัวสูง

ก่อนจะวิ่งเข้าตึกไป

จุนฮเวลุกขึ้นด้วยความที่ลุกเร็วจึงเกิดอาการหน้ามืดนิดหน่อย

จุนฮเวทิ้งตัวลงนั่งอีกครั้ง

สะบัดหัวไปมาเบาๆ ก่อนลุกขึ้นยืนช้าๆอีกครั้ง

แล้วพาตัวเองขึ้นห้องเรียนไป

.

.

.

February 14^th

จุนฮเวยืนรอดงฮยอกอยู่หน้าบ้าน

อากาศหนาวทำให้ตัวเขายิ่งซีดไปมากกว่าเดิม

สองแขนยาวกอดตัวเองไว้แน่น

มองไปยังห้องนอนคนตัวเล็ก

“แฮกๆ แฮ่ เมื่อคืนตื่นเต้นอะ นอนไม่หลับ ตื่นสายเลย”

“ไม่เป็นไรน่า ปะ”

จุนฮเวคว้ามือเล็กก่อนออกแรงดึงให้คนตัวเล็กเดินไปพร้อมกับตน

“แค่กๆ..”

เสียงไอจากคนข้างๆทำเอาดงฮยอกอดห่วงไม่ได้

ตัวก็ซีด แถมยังไอไม่หยุดอีก

“ไหวแน่นะจุนฮเว..”

“อืม ไหวสิ บอกแล้วไงแค่เป็นหวัดเฉยๆ อย่าห่วงเลยน่า”

“แต่หน้านายซีดมากๆเลยนะ..”

“อากาศหนาวไง นายก็ซีดเหมือนกันแหละน่า”

“เฮ้ออ โอเคๆ ป่วยหนักขึ้นมาไม่รู้ด้วยนะ”

.

.

.

สองคนใช้เวลาทั้งวันไปด้วยกันเหมือนคู่รักอื่นๆ

รอยยิ้มปรากฏขึ้นอย่างไม่รู้เบื่อ

สวนสนุกที่ไม่เคยหยุดนิ่งยังคงเคลื่อนไหวไปด้วยแสงสีต่างๆตามหน้าที่ของมัน

ผู้คนเดินขวักไขว่มากมายแต่ก็ไม่ได้น่ารำคาญ

เพราะต่างคนก็ต่างสนใจเครื่องเล่น

หรือคนข้างๆของตนไป

จุนฮเวก็เช่นกัน

จุนฮเวนั่งมองคนตัวเล็กที่แทรกตัวเข้าไปซื้อไอติม

มืดค่ำแล้วยังจะหิวไอติมอีก ฮ่าๆ

ดงฮยอกแทรกตัวออกจาผู้คนพรางยิ้มร่าเหมือนเด็กๆ

พร้อมไอติมโคนสองอันให้ตัวเองและร่างสูงที่นั่งรออยู่

“มาแล้วววว อ๊ะ.. นายกินได้นี่..”

เมื่อเห็นหน้าซีดๆของคนรักดงฮยอกก็นึกขึ้นได้

ใบหน้าที่ร่าเริงสลดลงทันที

“เอามาเหอะน่า กินได้อยู่แล้ว” จุนฮเวคว้าแขนคนตัวเล็กให้นั่งลงข้างๆ

พรางแย่งไอติมจากคนตัวเล็กมากินอย่างเอร็ดอร่อย

ดงฮยอกยิ้มกว้างกับอีกคน

ถึงจะรู้อยู่แก่ใจว่าคนตัวสูงนี้กินไอติมได้ซะที่ไหน

แต่ก็อดดีใจไม่ได้เพราะคนคนนี้ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย

แม้กระทั้งเรื่องเล็กๆแบบนี้

“เลอะตลอด คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกซีรีย์เหรอ ฮ่าๆ”

ปากก็แซวไปแต่นิ้วเรียวก็เกลี่ยไอติมที่ติดอยู่ตรงมุมปากของคนตัวเล็ก

ดงฮยอกยิ้มกว้างอีกครั้ง ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหน

ในที่ไหน แค่มีกู จุนฮเวดงฮยอกก็มีความสุขเสมอ

“จุนฮเว”

“หืม?”

“อะ Happy Valentine’s Day นะ” กล่องกำมะหยี่สีดำถูกยื่นจากมือเล็ก

จุนฮเวรับมันเอาไว้ก่อนเปิดออก

คิ้วเข้าขมวดด้วยความสงสัย เพราะในกล่องมีเพียงความว่างเปล่า

“อยู่นี่ ฮะๆ” แหวนสีเงินในมือเล็กสะท้อนกับแสงไฟ

จุนฮเวยิ้มออกมาบางๆ ในขณะที่มือเล็กกำลังบรรจงใส่แหวะให้เขา

“รักจุนฮเวนะ รักมากๆเลย ฉันไม่เคยเบื่อที่จะบอกรักนาย และไม่เคยเบื่อที่ได้ฟังคำบอกรักจากนาย

ขอบคุณที่ไม่เคยทำให้ผิดหวัง ขอบคุณที่ไม่เคยเปลี่ยนไป ดงฮยอกรักจุนฮเวนะ หมั้นไว้แล้วด้วย ฮะๆ”

“ฉันก็รักนายนะคิมดงฮยอก ขอบคุณที่น่ารักแบบนี้นะ..”

ร่างสูงคว้าคนตัวเล็กมากอดไว้แน่นๆ ก้มลงซุกลงที่ไหล่คนตัวเล็ก

“..ขอโทษ”

ประโยคที่เบาจนแทบไม่ได้ยินหลุดออกจากริมฝีมฝีปากหนา

ดงฮยอกกอดอีกคนแน่น ก่อนผละออกเบาๆ

“เมื่อกี้พูดว่าไรนะ”

“รักไง”

ด้วยความที่ได้ยินไม่ชัด ร่างเล็กเลยพยักหน้าเออออไป

จุนฮเวหันไปหยิบบางอย่างที่เตรียมมา

ก่อนยื่นให้คนตัวเล็ก แล้วคลายยิ้มออกกว้างกับสีหน้าของดงฮยอก

“กุหลาบสีดำ?..”

ดงฮยอกรับดอกกุหลาบสีดำมาอย่างงงๆ

แต่ก็กอดช่อดอกไม้นั่นไว้

“นายไม่รู้ความหมายของมันใช่มั้ยหละ เลยทำหน้าแบบนั้นหนะ 55”

“ก็สีดำ ไม่ว่าอะไรมันก็แทนด้วยความเศร้าไม่ใช่เหรอ”

“ก็จริง แต่ความหมายมันมีมากกว่านั้นนะ”

“...”

“ดอกกุหลาบทั้งหมดนี้มี 5 ดอก นั่นหมายความว่า ฉันให้อะไรนายไป ฉันไม่เคยเสียใจ”

“...”

“ส่วนสีของดอกกุหลาบ กุหลาบสีดำ หมายถึง..”

“...”

“รักนิรันดร์ นั่นก็หมายถึง ฉันจะรักนายตลอดไปชั่วนิรันดร์ไงหละ”

ดงฮยอกคลี่ยิ้มกว้างเมื่อได้รู้ถึงความหมายของเจ้ากุหลาบในมือ

เขาก้มมองมันอยู่อย่างนั้น

จุนฮเว ไม่เคยทำให้เขาผิดหวังจริงๆ..

“แค่กๆ.. แคกๆ”

“ไหวรึเปล่าจุนฮเว”

เสียงไอที่ไม่ยอมหยุดของคนข้างๆ

ดึงความสนใจจากดอกไม้ไปจนหมด

“แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ!” อาการไอที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

พร้อมกลิ่นคาวของเลือดที่ไหลออกมาจากลำคอ

“จุนฮเว!! เลือด.. ฮึกก จุนฮเว!”

“แค่ก!! แค่กๆๆ ฮึก!!!”

“จุนฮเว!!!!!!!!”

ร่างสูงฟุบลงทันทีหลังอาการไอที่รุนแรงนั่น

“ช่วยด้วยฮะ!! ใครก็ได้โทรตามรถพยาบาลให้ที! ช่วยด้วย ฮึกก ช่วยด้วย!!”

คนที่ผ่านไปมาเริ่มเข้ามามุง

ดงฮยอกกอดร่างจุนฮเวไว้ ร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร

“จุนฮเว! ฮึกก จุนฮเว!!” ดงฮยอกก้มลงซบลงที่อกแกร่งก่อนทุบเบาๆ

ทำไมต้องฝืนตัวเอง

ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย

นอนพักที่บ้านมันน่าจะดีกว่าไม่ใช่รึไงกัน..

.

.

.

“จุนฮเวเป็นยังไงบ้างลูก” แม่จุนฮเววิ่งเข้ามาหาดงฮยอกที่ยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน

น้ำตาของผู้เป็นแม่หลั่งไหลออกมาไม่ขาดสาย

เช่นเดียวกับดงฮยอก ที่ยังคงสะอื้นจนตัวโยน

“ฮึกก หมอยังไม่ออกมาเลยฮะ..”

จับมือแม่คนรักไว้แน่นก่อนจะกอดปลอบเมื่อเธอร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ

“คุณพ่อฮะ ทำไมจุนฮเวถึงเป็นหนักขนาดนี้”

“เขาไม่ได้บอกเราเหรอลูก”

“ฮะ.. เขาบอกว่าเขาเป็นหวัด...”

“มากับพ่อมา”

ดงฮยอกพยักหน้าพาแม่ของจุนฮเวไปนั่งรอที่เก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉิน

ด่อนเดินตามร่างสูงของพ่อจุนฮเวไป

“จุนฮเวเป็นลูคีเมีย..”

ทันทีที่พ่อจุนฮเวเปิดประเด็น

ดงฮยอกแทบล้มทั้งยืน โรคร้ายที่ใครก็ต้องตกใจ

ทำไมไม่บอก...

“เขาเป็นมาสักพักแล้วหละ แต่ดื้อ แอบหนีออกไปโรงเรียนทุกวันทั้งๆที่หมอก็ย้ำแล้วย้ำอีก

ว่าห้ามออกนอกบ้าน..”

น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย

ขาเล็กสั่นเทาจนแทบยืนไม่ไหว

ความผิดเขาเองที่เชื่อว่าจุนฮเวไม่เป็นอะไร

ทั้งๆที่เคยเห็นยาในกระเป๋าแล้ว

ผิดที่ไม่เอะใจว่าทำไมจุนฮเวตัวซีดและผอมลงขนาดนั้น

“เขาบอกกับพ่อว่า อยากใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้คุ้ม.. แต่การทำแบบนั้นไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นเลย

ร่างกายเขายิ่งทรุดลงเรื่อยๆ จากที่อยู่ได้หนึ่งเดือน..”

“จุนฮเว!! ฮืออออออ” เสียงร้องลั่นของหญิงสาวเรียกให้ดงฮยอกและพ่อของจุนฮเว

วิ่งไปหน้าห้องฉุกเฉินทันที

พ่อของจุนฮเวรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างภรรยาที่ทรุดลงที่พื้น

ร้องไห้จนหัวใจแทบสลาย

ดงฮยอกเดินเข้าไปหาร่างสูงที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงเข็ญ

ขาแข้งสั่นไหว ร่างกายสั่นเทา

น้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด

“ฮึกก จ.. ฮึกก จุนฮเว..” ร่างบางทรุดลงข้างเตียง

จับมือเย็นๆของคนที่นอนหลับตานิ่ง

ไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวใดๆ

แม้แต่อกที่ควรจะกระเพื้อมเพราะการหายใจก็ไม่มี

“น..นายบอกไม่ใช่เหรอ.. ว่ารักฉัน.. ฮึกบอกว่าจะรักฉัน ตลอดไปไง ฮึกก ทำไมหละ”

ร่างเล็กก้มลงกับมือหนาปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย

มือเล็กทุบอกคนที่นอนนิ่งๆ

หวังจะให้มือเย็นๆนั่นจับมือเขาไว้

แล้วพูดมาว่าเจ็บ หรืออะไรก็ได้

ขอให้เรื่องพวกนี้มันเป็นเรื่องตลก

“จุนฮเว!!! ฮึกก”

ไม่ว่าจะตะโกนออกมาดังสักเท่าไร

ก็ไม่มีวี่แววว่าคนตรงหน้าจะลุกขึ้นมาสักนิด

ค่ำคืนวันแห่งความรักที่ควรจะมีแต่เสียงหัวเราะ

กลับมีแต่เสียงร้องไห้ระงม ณ ที่แห่งนี้

เสียงร้องไห้ที่แสนเจ็บปวดที่ใครฟังก็รู้สึกหดหู่ตามไปด้วย

ดอกกุหลาบสีดำ..

หลายคนคงให้ความหมายแทนสีดำ ว่าความเสียใจ โศกเศร้า

ซึ่งมันคือเรื่องจริง แต่ใครจะรู้ ว่าแท้จริงแล้ว

สีดำ.. หมายความว่า นิรันดร์..

ดอกกุหลาบสีดำ จึงมีความหมายว่า รักนิรันดร์

ซึ่งคำว่านิรันดร์...

.....ไม่มีอยู่จริง

Happy Valentine’s Day….

END.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 

ขอบคุณข้อมูลความหมายของดอกกุหลาบจาก

http://www.dek-d.com/board/view/1643073/

รู้สึกยังไงกับเรื่องนี้คะ 555555555555

เป็นวาเลนไทน์ที่เศร้าเน้ออ T^T

คอมเม้นได้มั้ยหล้าาาา

เม้นหน่อยโน๊ะ ไรท์อยากได้ T^T

อยากรู้ว่าท่านรีดอ่านแล้วรู้สึกอย่างไรรรรรร

หรือสกรีมก็ได้เนอะๆ #กุหลาบสีดำจุนดง

ขอบคุณ และ สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะ ม๊วฟฟฟ

 ปล. ผีที่รักอัพสเปเชียลแล้วน๊าาา

(c) Chess theme