ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Death zone

    ลำดับตอนที่ #1 : การตายของราชันย์นักล่า

    • อัปเดตล่าสุด 20 ก.พ. 53


      "เคร้ง!!!"  เสียงของโลหะกระทบกันยังคงดังต่อไปเรื่อยๆ  โดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆ
    ความมืดที่ปกคลุมอยู่รอบด้าน  ขับเน้นให้นัยน์ตาสีแดงเข้มของผู้อยู่ในชุดคลุมสีดำได้เป็นอย่างดี  ส่วนชายอีกคนกลับเป็นชายรูปร่างสูงใหญ่ นัยน์ตาสีอำพัน  ผู้ได้ฉายาว่า"ราชันย์นักล่า"  แต่ในยามนี้เขากลับเป็นผู้ถูกล่าซะเอง


     "ฉั้ว!!!  มันจบแล้วราชันย์นักล่า" ชายในชุดดำพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา  ก่อนที่ชายนัยน์ตาสีอำพันจะล้มลงไปในกองเลือด 
    "ฟ้าววว!!!"  ชายในชุดคลุมผละออกจาก ราชันย์นักล่าในทันทีเมื่อเห็นว่าเขาแน่นิ่งไปแล้ว
       แต่เขาคิดผิด  ราชันย์นักล่ายังไม่ตาย  เพียงแค่หายใจรวยรินเท่านั้น   เด็กผู้ชายตัวเล็กๆ  วิ่งออกมาดูอาการของพ่อทันที    แต่รูปร่างของเขากลับต่างจากพ่อโดยสิ้นเชิง  เด็กน้อยคนนี้มีหน้าตาหล่อเหลาคมคาย
    ซึ่งขับเน้นกับนัยน์ตาสีแดงฉาน  ที่ได้มาจากแม่ของเขา   เด็กน้อยรีบประคองชายร่างสูงให้ลุกขึ้น
    แต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ




    "ข้าคงไม่รอดแล้ว   เจ้าจงรับสิ่งนี้ไป" ชายร่างสูงพูดขึ้น อย่างอ่อนโยน  ก่อนจะยื่นมือไปลูบหัวลูกชายของเขา   อย่าแผ่วเบา
    "เจ้าจะต้องแข็งแกร่งยิ่งกว่าข้า  จงเป็นดั่งอวตารของข้า" สิ้นคำพูดของชายร่างสูง  เด็กน้อยก็ร้องไห้โฮออกมา   เมื่อชายร่างสูงได้สิ้นลมลงแล้ว





    ข่าวการตายของราชันย์นักล่าแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว    เพียงไม่กี่วันเหล่านักล่าใน"death zone" เริ่มเหิมเกริมอีกครั้ง   เพราะชายคนเดียวที่ขัดขวางพวกมันได้นั้น   ตายลงไปแล้ว  เพราะใครบางคน
    ที่แข็งแกร่งยิ่งกว่า   แต่ข่าวการตายของราชันย์นักล่า  ก็สร้างความวิตกให้ใครหลายๆคนเช่นกัน





    องค์กรต่อต้านนักล่าแห่งdeath zone
    "ราชันย์นักล่าตายแล้ว"  ชายชราคนหนึ่งพูดขึ้น   ด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง   เพราะชายเพียงคนเดียวที่สะกดข่มเหล่านักล่าเอาไว้ตายลงแล้ว
    "การตายของราชันย์นักล่า   ทำให้ผู้ถูกล่าอย่างพวกเราต้องแย่ไปด้วย"ชายคนหนึ่งเสริมขึ้น   อย่างฉุนเฉียว   เพราะคนที่ฆ่าราชันย์นักล่าแข็งแกร่งมากเหลือเกิน   และจะต้องเป็นคนที่รู้เรื่องขององค์กรพวกเขาเป็นอย่างดี   ว่าราชันย์นักล่าเป็นพวกเดียวกับพวกเขา



                                                           
    "แต่ลูกของเขายังอยู่นะ"หญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้น  ด้วยน้ำเสียงสดใส  พร้อมกับส่งยิ้มให้กับทุกคนในที่ประชุม   เหมือนกับว่าการตายของราชันย์นักล่า ไม่ได้ส่งผลอะไรกับหญิงสาวเลย
    "ก็ใช่  แต่ในdeath zone ไม่มีที่ ที่ปลอดภัยสำหรับเด็กตัวเล็กๆ..."  ชายร่างสูงผู้หนึ่งท้วงขึ้่น  ด้วยน้ำเสียงหนักใจ  เพราะชายหนุ่มไม่คิดว่าจะมีที่ที่ปลอดภัยในdeath zone
    "อีกไม่นาน เขาต้องถูกล่าไปเป็นทาส  หรือไม่ก็ตาย เพราะที่นี่คือเมืองที่ไร้ขื่อแป แห่งกฏหมาย" ชายร่างสูงพูดต่อ  ซึ่งประโยคของเขา ทำให้ที่ประชุมตึงเครียดขึ้นทันที
    "ไม่!!! เราจะไม่ปล่อยให้เขาตาย  หรือแม้แต่เป็นทาส   เราจะให้เขามาที่องค์กรนี่  และฝึกเขาให้เป็นนักล่า"  ผู้หญิงคนเดียวในที่ประชุมยื่นคำขาด  ว่าจะไม่ปล่อยให้เด็กน้อยผู้นั้นตายลง



    "แล้วใครจะฝึกเขา?"  ชายผู้หนึ่งถามขึ้น   แต่แล้วเขาก็ต้องเก็บคำพูดที่เตรียมจะพูดต่อเมื่อชายร่างสูงใหญ่  หน้าตาหล่อเหลาคมคายเดินเข้ามาในที่ประชุม
    "คุณมาสายอีกแล้วนะ  เดรน" ชายชราหันมามองด้วยสายตาตำหนิ   แต่ทุกคนต่างรู้ว่าเขาไม่ได้ถือสาอะไรนัก   เพราะชายซึ่งมาใหม่ได้ชื่อว่า"ผู้ถูกล่าที่กลับตาลปัตร"
    "เหอะ~  ผมจะฝึกเขาเอง ลูกของ"เรส"น่ะ" ชายผู้เข้ามาใหม่พูดขึ้น   ซึ่งนั่นสร้างความประหลาดใจให้ทุกคนที่อยู่ในที่ประชุม   เพราะปกติชายผู้นี้ไม่เคยยอมรับใครเป็นศิษย์   หลายครั้งหลายครา  ที่คนในองค์กรขอให้เขาสอนการล่าให้  แต่เขากลับปฎิเสธมาตลอด





    เมื่อ10ปีก่อน
      ชายฉกรรจ์สองคนกำลังไล่ตาม   เด็กหนุ่มผู้หนึ่งไปตามทางแคบ  และดูเหมือนเด็กหนุ่มกำลังถูกต้อนให้พบกับทางตัน    ชายฉกรรจ์สองคนพุ่งใส่เด็กหนุ่มด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ   แต่เด็กหนุ่มกลับลดความเร็วๆลงเรื่อยๆ   มันถึงขีดจำกัดของเขาแล้ว
    "ตึง!!!"  เสียงของหนักกระทบกับพื้นดิน   ชายหนุ่มล้มลงไปแล้ว  ชายฉกรรจ์แสยะยิ้ม อย่างเยือกเย็น
    เพราะตอนนี้เหยื่อของพวกเขาล้มลงแล้ว
    "เท่าไหร่?" หนึ่งในชายฉกรรจ์พูดขึ้น   สิ่งที่เขาถามคือค่าตัวของชายหนุ่มผู้อยู่ตรงหน้า   ในdeath zone  ผู้คนจะถูกตั้งราคา  ตามความสามารถและหน้าตา  ส่วนเงินรางวัลได้จากร้านแลกเงินรางวัล
    ซึ่งเป็นธุรกิจประเภทหนึ่ง  โดยที่กำหนดตัวเหยื่อ  เจ้าของร้านตั้งค่าหัว   นักล่าจ่ายเงินเดิมพัน  ล่าได้ก็ได้เงิน   ล่าไม่ได้ก็เสียเงิน 
    "ฉันตกลงกับเจ้าของร้านว่า 20ล้านเทรน  แต่ถ้าเราปล่อยมันไปเราก็เสีย10ล้านเทรน"  ชายฉกรรจ์อีกคนหนึ่งตอบคำถามของเพื่อน
    "โธ่!!! ยังไงพวกเราก็ได้อยู่แล้ว"  ชายทั้งสองหัวเราะขึ้นพร้อมกัน  ก่อนจะดึงมีดออกมา  จากเอวแล้วค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ชายหนุ่มเรื่อยๆ
    "แกร็กๆ!!!" ชายฉกรรจ์ทั้งสองรับหันไปมองทางต้นเสียงทันที   ก่อนจะเบิกตากว้าง เมื่อผู้มาคือราชันย์นักล่า  ชายผู้เป็นหนึ่งในdeath zoneในตอนนั้น



    "เด็กคนนั้น เป็นของฉัน"ราชันย์นักล่าพูด  ด้วยน้ำเหียมเกรี้ยม   ก่อนจะชักดาบใหญ่ออกมา  ดาบของเขาสะท้อนกลับแสงจันทร์เงาวาว  
    "มันมีคนเดียว จะกลัวทำไม!!!" ชายฉกรรจ์คนหนึ่งพูดขึ้น   ก่อนจะโถมเข้าไปหาเรสทันที   เรสแสยะยิ้มอย่างสมเพช
    "รนหาที่จริงๆ" เรสพูดขึ้น  ก่อนจะตวัดดาบ 
    "อ้ากกกกกกกกก!!!"  ชายฉกรรจ์ร้องออกมาก่อนจะแน่นิ่งไป   โดยไม่เหลือแม้แต่ลมหายใจ   เช่นเดียวกับชายอีกคนที่ล้มลงจมกองเลือด  โดยที่ไม่รู้ตัว





    "เป็นไรไหมไอหนู"  เรสถามชายหนุ่ม  ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน  แต่สิ่งที่ตอบกลับมามีเพียงความเงียบ
    เรสตัดสินใจพาเขามาที่องค์กรแห่งนี้  ทำให้เขามีวันนี้







    "โอเค  ผมขอจบการประชุมเท่า่นี้"  ชายชราพูดขึ้น ก่อนจะปิดแฟ้มลง
    "เดี๋ยวครับ!  เมื่อกี้มีคนมารายงานผมว่า "เนส" ลูกของเรสน่ะ ถูกจับไปเป็นทาสแล้ว" เดรนพูดขึ้น  สร้างความตึงเครียดขึ้นอีกครั้ง
    "ผมอนุมัติให้คุณออกปฎิบัติการ"  ชายชราพูดขึ้นก่อนจะหันไปมองเดรน ที่นั่งอมยิ้มอยู่   แต่แล้วเขาก็ฉุกคิดได้  เดรนคิดจะเข้าเมืองอีกแล้วงั้นหรอ   ไม่เคยมีครั้งไหนที่มันเข้าไปแล้ว ไม่มีเรื่อง  ชายชราคิดอย่างหนักใจ    แต่เขากลับเชื่อใจเดรนอย่างน่าประหลาด
    "ผมจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง" เดรนกล่าวขึ้น  ก่อนทุกคนจะออกจากห้องประชุม  เหลือเพียงชายชรา กับเดรนที่เขาบอกให้อยู่รอสักพักหนึ่งก่อน







    "เดรน  นายคงรู้สินะ  ว่าในองค์กรของเรามีหนอนอยู่" ชายชราพูดขึ้น อย่างหนักใจ  เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่า องค์กรของเขาจะมีสายของนักล่าปะปนอยู่   ซึ่งขัดขวางการเปลี่ยนแปลงdaeth zone ให้เป็นพื้นที่ธรรมดาอีกครั้ง
    "ครับ  ผมทราบดี" ชายหนุ่มตอบออกไป ด้วยความสงสัยว่าทำไมชายชราผู้ดำรงตำแหน่งสูงสุดจึงถามเรื่องนี้กับเขา
    "ในองค์กร  ฉันไว้ใจนายนะ  เดรน  หวังว่านายคงจะเข้าใจ"  ชายชราถาม ด้วยสีหน้าที่อ่อนแรง  ริ้วรอยที่บอกถึงประสบการณ์  ยิ่งบอกถึงความเหนื่อยล้าของชายชรา
    "ผมเข้าใจ  คุณจะผมทำงานนี้คนเดียวสินะ"  ชายหนุ่มถามอย่างยิ้มแย้ม   เพราะเขาชอบทำงานคนเดียวอยู่แล้ว  เพราะเขาคิดว่าคนอื่นอ่ะ  ชอบเป็นตัวถ่วงของเขา
    "หวังว่าคุณคงเข้าใจนะ  ที่ผมไม่ให้ใครไปช่วยคุณ" ชายชราพูดขึ้น  เขาไม่อยากให้ชายหนุ่มประสบชะตากรรมเดียวกับ  เรส แม้แต่น้อย
    "งั้นผมขอตัวครับ  หัวหน้า"  ชายหนุ่มพูดขึ้น  ก่อนจะเดินออกจากห้องไป







    "เห้ออออ~ ไม่เคยคิดเลยว่าองค์กรของเรา จะมีหนอน" ชายชราพึงพำกับตัวเอง  ก่อนจะเอนตัวลงกับพนักพิง  อย่างเหนื่อยล้า
    "ฉันหวังว่าเธอคนจะไม่เป็นเหมือน เรส"  ชายชราพึงพำอีกรอบ ก่อนจะเดินออกจากห้องประชุมไป
    อย่างเหนื่อยอ่อน
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×